เพลงคร่ำครวญ 2:11-13

New Thai Version

¹¹ ตาของข้าพเจ้าพร่าพรายจากการร้องไห้
    จิตวิญญาณของข้าพเจ้าว้าวุ่น
ข้าพเจ้าใจแทบขาดด้วยความเศร้า
    ก็เพราะธิดาแห่งชนชาติของข้าพเจ้าถูกสังหาร
ทารกและเด็กหมดเรี่ยวแรง
    อยู่ในที่สาธารณะ

¹² เด็กเหล่านั้นร้องถามบรรดาแม่ๆ ของพวกเขาว่า
    “ไหนล่ะ อาหารและน้ำ”
เมื่อพวกเขาหมดเรี่ยวแรงเหมือนกับคนบาดเจ็บในที่สาธารณะ
เมื่อชีวิตของพวกเขาแทบจะสลาย
    ในอ้อมอกแม่

¹³ ข้าพเจ้าจะเป็นพยานพูดอะไรให้ท่านได้
    ข้าพเจ้าจะเปรียบท่านกับอะไร
    โอ ธิดาแห่งเยรูซาเล็ม
มีอะไรที่ข้าพเจ้าจะเห็นด้วยกับท่าน
    เพื่อข้าพเจ้าจะได้ปลอบประโลมท่าน
    โอ ธิดาพรหมจารีแห่งศิโยน
แผลของท่านลึกเทียบเท่าท้องทะเล
    ใครจะรักษาท่านให้หายได้