ชายหนุ่ม

ผมเข้ามาในสวนของผมแล้ว
นวลน้องของพี่ เจ้าสาวของผม
ผมได้เก็บมดยอบและเครื่องหอม
กินรวงผึ้งกับน้ำผึ้งของผม
ดื่มเหล้าองุ่นกับน้ำนมของผมแล้ว

เพื่อน

เพื่อนๆ เอ๋ย กินและดื่มเถิด
คู่รักเอ๋ย ดื่มให้อิ่มเอมเปรมอุรา

หญิงสาว

ดิฉันหลับไปแต่หัวใจยังตื่นอยู่
ฟังสิ! ที่รักของดิฉันกำลังเคาะประตู และพร่ำว่า
“นวลน้องของพี่ ยอดรักของผม เปิดประตูรับผมเถิด
แม่นกพิราบน้อยๆ ของผม แม่คนงามไม่มีที่ติ
ศีรษะของผมชุ่มด้วยน้ำค้าง
และเส้นผมชุ่มด้วยละอองน้ำยามราตรี”
แต่ดิฉันถอดเสื้อคลุมออกแล้ว
จะให้สวมเข้าไปใหม่หรือ?
ดิฉันล้างเท้าแล้ว
จะให้ไปเปื้อนดินอีกหรือ?

Read full chapter