18 “แน่ทีเดียว เราได้ยินเสียงเอฟราอิมโอดครวญว่า
‘พระองค์ทรงฝึกข้าพระองค์เหมือนฝึกลูกวัวที่ยังไม่เชื่อง
และข้าพระองค์ก็ถูกฝึกฝน
โปรดทรงช่วยให้ข้าพระองค์คืนสู่ปกติสุข แล้วข้าพระองค์จะหวนกลับมา
เพราะพระองค์ทรงเป็นพระยาห์เวห์ พระเจ้าของข้าพระองค์
19 เมื่อข้าพระองค์หลงทางไปแล้ว
ข้าพระองค์ก็สำนึกผิด
เมื่อข้าพระองค์เข้าใจแล้ว
ข้าพระองค์ก็ตีอกชกตัว
ข้าพระองค์อับอายและตกต่ำ
เพราะทนรับความอัปยศอดสูจากบาปที่ทำในวัยหนุ่ม’
20 เอฟราอิมเป็นลูกชายที่รัก
เป็นลูกคนโปรดของเราไม่ใช่หรือ?
แม้เราจะพูดตำหนิเขาเนืองๆ
แต่เราก็ยังคงคิดถึงเขา
ฉะนั้นจิตใจของเราอาลัยหาเขา
เราเอ็นดูสงสารเขายิ่งนัก”
            องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

Read full chapter