“เอฟราอิมเอ๋ย เราจะทำอะไรให้เจ้าได้?
ยูดาห์เอ๋ย เราจะทำอะไรกับเจ้าดี?
ความรักของเจ้าเหมือนหมอกบางยามเช้า
เหมือนน้ำค้างรุ่งอรุณซึ่งเหือดหายไป
ฉะนั้นเราจะมาห้ำหั่นเจ้าเป็นชิ้นๆ ด้วยผู้เผยพระวจนะของเรา
เราจะประหารเจ้าด้วยถ้อยคำจากปากของเรา
คำพิพากษาของเราจะจู่โจมเข้าใส่เจ้าดั่งสายฟ้าแลบ
เพราะเราประสงค์ความเมตตา ไม่ใช่เครื่องบูชา
เราต้องการให้เจ้ารู้จักเราผู้เป็นพระเจ้ามากกว่าต้องการเครื่องเผาบูชา

Read full chapter