Add parallel Print Page Options

Ang Disiplina sa Dios Kanato Nagpamatuod sa Iyang Gugma

12 Karon, bahin kanato, kita sama sa nagadagan sa lumba nga gilibotan sa daghang mga tawo nga mao ang mga nagpamatuod sa ilang pagtuo sa Dios. Busa biyaan nato ang mga sala nga nagahawid kanato, ang tanang nagababag sa atong pagdagan. Padayonon ta gayod ang atong pagdagan hangtod sa kataposan. Isentro nato ang atong hunahuna kang Jesus nga mao ang gisandigan sa atong pagtuo sukad pa sa sinugdan hangtod sa kataposan. Giantos niya ang paglansang kaniya sa krus ug wala niya igsapayan ang kaulaw, tungod kay gihunahuna niya ang kalipay nga madawat niya unya. Ug karon atua na siya nagalingkod sa tuo nga dapit sa trono sa Dios.

Aron dili kamo maluya ug dili mawala ang inyong pagtuo, hunahunaa ninyo kanunay kon unsa ang mga pag-antos ni Jesus sa mga makasasala nga nakigbatok kaniya. Ang tinuod, wala pay gipatay kaninyo tungod sa inyong pagbatok sa sala. Tingali nalimtan na ninyo ang tambag sa Dios kaninyo isip iyang mga anak. Dili ba ang Kasulatan nagaingon,

“Anak ko, paminaw kon disiplinahon ka sa Ginoo. Ug kon badlongon ka ayawg kaluya.
Kay disiplinahon sa Ginoo ang iyang ginahigugma, ug kastigohon niya ang tanan nga giisip niya nga iyang mga anak.”[a]

Busa antosa ninyo ang mga kalisdanan nga nagaabot kaninyo, kay kana pagdisiplina sa Dios kaninyo tungod kay giisip niya kamo nga iyang mga anak. Dili ba nga wala may anak nga wala disiplinaha sa iyang amahan? Kon wala kamo disiplinaha sa Dios sama sa naagian sa tanan niya nga mga anak, dili kamo niya tinuod nga mga anak. Dili ba gidisiplina kita sa atong mga tawhanon nga amahan? Ug niana gitahod nato sila? Nan, labaw pang dawaton nato ang pagdisiplina kanato sa atong espirituhanon nga Amahan aron makabaton kita ug kinabuhi. 10 Ang atong mga amahan dinhi sa yuta nagdisiplina kanato sa hamubo lang nga panahon, ug sumala lang sa ilang mahunahunaan nga makaayo kanato. Apan ang Dios nagadisiplina kanato alang gayod sa atong kaayohan, aron mahimo kitang matarong sama kaniya. 11 Sa panahon nga disiplinahon kita, dili kita malipay; hinuon maguol kita. Apan sa kaulahian kini nga pagdisiplina makahatag kanato ug kalinaw sa atong kinabuhi tungod kay pinaagi niini matul-id ang atong pamatasan.

Ang mga Pasidaan ug mga Pahimangno

12 Busa pagmalig-on kamo. 13 Padayona ninyo ang pagsubay sa tul-id nga dalan aron dili mosamot kaluya ang pagtuo sa inyong mga kauban, kondili malig-on hinuon.

14 Paningkamoti ninyo nga maayo ang inyong relasyon ngadto sa tanang mga tawo, ug paningkamoti usab ninyo nga matarong ang inyong kinabuhi. Kay kon dili matarong ang inyong kinabuhi dili kamo makakita sa Dios. 15 Pagbantay kamo nga walay usa kaninyo nga mahimulag sa grasya sa Dios, ug walay usa kaninyo nga maghimog kasamok ug modalahig sa kadaghanan. 16 Pagbantay usab nga walay usa kaninyo nga makighilawas gawas sa kaminyoon o mosunod kang Esau nga nagbale-wala lang sa mga butang nga espirituhanon. Kay ang iyang katungod isip kamagulangan gibaylo niya sa usa lang ka kaonan. 17 Nasayran ninyo nga sa kaulahian gusto niya nga maangkon ang panalangin alang sa kamagulangan apan wala siya hatagi. Kay dili na niya mabakwi ang iyang gibuhat bisan gihilakan pa niya.

18 Ang inyong pagduol ngadto sa Dios dili sama sa pagduol sa mga Israelinhon ngadto sa Dios. Miduol sila sa bukid nga ilang nakita, ang Bukid sa Sinai diin may nagdilaab nga kalayo, may makahahadlok nga kangitngit, ug may kusog nga huros sa hangin. 19 May nadungog silang tingog sa trumpeta ug may nagasulti. Sa pagkadungog nila niadtong tingog sa nagasulti nagpakilooy sila nga kon mahimo dili na sila padunggon sa maong tingog. 20 Kay nahadlok kaayo sila sa gipamulong niini nga, “Si bisan kinsa, bisan mananap, nga makahikap sa bukid kinahanglan nga batohon hangtod mamatay.”[b] 21 Makahahadlok kaayo ang ilang nakita didto, bisan gani si Moises miingon nga nagkurog siya sa kahadlok.[c]

22 Ang inyong pagduol sa Dios dili sama niadto. Kay ang inyong giduolan mao ang tinuod nga Bukid sa Zion, ang siyudad sa Dios nga buhi, ang langitnon nga Jerusalem nga may linibo ka mga anghel. 23 Miduol kamo sa malipayong panagtigom sa mga giisip nga kamagulangan nga mga anak sa Dios, kansang mga ngalan nasulat na didto sa langit. Miduol kamo sa Dios nga mao ang mohukom sa tanan. Didto usab sa inyong giduolan may mga espiritu sa mga tawo nga gipakamatarong sa Dios ug wala na gayoy sala. 24 Miduol kamo kang Jesus nga mao ang tigpataliwala diha sa bag-o nga kasabotan. Ang iyang dugo nga giula nagapamatuod nga gipasaylo na kita sa atong mga sala, ug mas maayo kini kaysa dugo ni Abel nga nagapangayo ug panimalos.

25 Busa pagbantay kamo ug ayaw pagpabungol-bungol sa ginasulti sa Dios kaninyo. Ang mga tawo kaniadto nga wala nagtuo sa nagsulti kanila dinhi sa yuta wala makalikay sa silot. Busa unsaon man nato paglikay sa silot kon dili kita motuo sa nagasulti nga gikan sa langit? 26 Kaniadto natay-og ang yuta tungod sa tingog sa Dios. Apan karon nagsaad siya nga sa umaabot nga mga adlaw tay-ogon niya kini pag-usab, ug lakip na ang langit.[d] 27 Ang pulong “pag-usab” nagkahulogan nga walaon na niya ang tanang binuhat nga matay-og, ug ang dili matay-og mao ang mahibilin.

28 Busa magpasalamat kita sa Dios tungod kay sakop na kita sa iyang gingharian nga dili matay-og. Magsimba kita kaniya sa pamaagi nga iyang ikalipay, nga may pagtahod ug kahadlok. 29 Kay kon mosilot ang atong Dios sama kini sa kalayo nga makaugdaw.

Footnotes

  1. 12:6 Tan-awa usab ang Pan. 3:11-12.
  2. 12:20 Tan-awa usab ang Exo. 19:12-13.
  3. 12:21 Tan-awa usab ang Deu. 9:19.
  4. 12:26 Tan-awa usab ang Hag. 2:6.

The Example of Jesus

12 Therefore, since we are surrounded by so great a cloud of witnesses, let us also lay aside every weight and the sin that clings so closely,[a] and let us run with perseverance the race that is set before us, looking to Jesus the pioneer and perfecter of our faith, who for the sake of[b] the joy that was set before him endured the cross, disregarding its shame, and has taken his seat at the right hand of the throne of God.

Consider him who endured such hostility against himself from sinners,[c] so that you may not grow weary or lose heart. In your struggle against sin you have not yet resisted to the point of shedding your blood. And you have forgotten the exhortation that addresses you as children—

“My child, do not regard lightly the discipline of the Lord,
    or lose heart when you are punished by him;
for the Lord disciplines those whom he loves,
    and chastises every child whom he accepts.”

Endure trials for the sake of discipline. God is treating you as children; for what child is there whom a parent does not discipline? If you do not have that discipline in which all children share, then you are illegitimate and not his children. Moreover, we had human parents to discipline us, and we respected them. Should we not be even more willing to be subject to the Father of spirits and live? 10 For they disciplined us for a short time as seemed best to them, but he disciplines us for our good, in order that we may share his holiness. 11 Now, discipline always seems painful rather than pleasant at the time, but later it yields the peaceful fruit of righteousness to those who have been trained by it.

12 Therefore lift your drooping hands and strengthen your weak knees, 13 and make straight paths for your feet, so that what is lame may not be put out of joint, but rather be healed.

Warnings against Rejecting God’s Grace

14 Pursue peace with everyone, and the holiness without which no one will see the Lord. 15 See to it that no one fails to obtain the grace of God; that no root of bitterness springs up and causes trouble, and through it many become defiled. 16 See to it that no one becomes like Esau, an immoral and godless person, who sold his birthright for a single meal. 17 You know that later, when he wanted to inherit the blessing, he was rejected, for he found no chance to repent,[d] even though he sought the blessing[e] with tears.

18 You have not come to something[f] that can be touched, a blazing fire, and darkness, and gloom, and a tempest, 19 and the sound of a trumpet, and a voice whose words made the hearers beg that not another word be spoken to them. 20 (For they could not endure the order that was given, “If even an animal touches the mountain, it shall be stoned to death.” 21 Indeed, so terrifying was the sight that Moses said, “I tremble with fear.”) 22 But you have come to Mount Zion and to the city of the living God, the heavenly Jerusalem, and to innumerable angels in festal gathering, 23 and to the assembly[g] of the firstborn who are enrolled in heaven, and to God the judge of all, and to the spirits of the righteous made perfect, 24 and to Jesus, the mediator of a new covenant, and to the sprinkled blood that speaks a better word than the blood of Abel.

25 See that you do not refuse the one who is speaking; for if they did not escape when they refused the one who warned them on earth, how much less will we escape if we reject the one who warns from heaven! 26 At that time his voice shook the earth; but now he has promised, “Yet once more I will shake not only the earth but also the heaven.” 27 This phrase, “Yet once more,” indicates the removal of what is shaken—that is, created things—so that what cannot be shaken may remain. 28 Therefore, since we are receiving a kingdom that cannot be shaken, let us give thanks, by which we offer to God an acceptable worship with reverence and awe; 29 for indeed our God is a consuming fire.

Footnotes

  1. Hebrews 12:1 Other ancient authorities read sin that easily distracts
  2. Hebrews 12:2 Or who instead of
  3. Hebrews 12:3 Other ancient authorities read such hostility from sinners against themselves
  4. Hebrews 12:17 Or no chance to change his father’s mind
  5. Hebrews 12:17 Gk it
  6. Hebrews 12:18 Other ancient authorities read a mountain
  7. Hebrews 12:23 Or angels, and to the festal gathering 23 and assembly