73 Tunay na mabuti ang Dios sa Israel,
    lalo na sa mga taong malilinis ang puso.
² Ngunit ako, halos mawalan na ako ng pananampalataya.
³ Nainggit ako nang makita ko na ang mayayabang at masasama ay umuunlad.
⁴ Malulusog ang kanilang mga katawan
    at hindi sila nahihirapan.
⁵ Hindi sila naghihirap at nababagabag na tulad ng iba.
⁶ Kaya ipinapakita nila ang kanilang kayabangan at kalupitan.^[a]
7 Ang kanilang puso ay puno ng kasamaan,
    at ang laging iniisip ay paggawa ng masama.
⁸ Kinukutya nila at pinagsasabihan ng masama ang iba.
    Mayayabang sila at nagbabantang manakit.
⁹ Nagsasalita sila ng masama laban sa Dios at sa mga tao.
¹⁰ Kaya kahit na ang mga mamamayan ng Dios ay lumilingon sa kanila at pinaniniwalaan ang mga sinasabi nila.
¹¹ Sinasabi nila, “Paano malalaman ng Dios?
    Walang alam ang Kataas-taasang Dios.”

74 O Dios, hanggang kailan mo kami itatakwil?
    Bakit kayo nagagalit sa mga taong inyong kinakalinga?
² Alalahanin nʼyo ang mga mamamayan na inyong pinili, ang lahing tinubos nʼyo, mula pa noong una at ginawa nʼyong pinakatangi-tanging kayamanan.
    Alalahanin nʼyo rin ang bundok ng Zion na inyong tahanan.
³ Puntahan nʼyo ang lugar na sira pa rin hanggang ngayon;
    tingnan nʼyo kung paanong sinira ng mga kaaway ang lahat sa templo.
⁴ Sumigaw sila sa loob ng inyong templo.
    Nagtaas pa sila roon ng mga bandila bilang simbolo ng kanilang tagumpay.
⁵ Sinibak nila ang templo na parang pumuputol ng punongkahoy sa gubat gamit ang palakol.
⁶ Winasak nila ang mga inukit na mga kagamitan sa pamamagitan ng mga palakol.
⁷ Nilapastangan at sinunog nila ang inyong tahanan.
⁸ Sinabi nila sa kanilang sarili, “Lipulin natin silang lahat!”
    Sinunog nila ang lahat ng lugar na pinagsasambahan sa inyo, O Dios.
⁹ Wala nang palatandaan na kasama namin kayo.
    Wala nang propetang naiwan at walang nakakaalam kung hanggang kailan matatapos ang mga nangyayaring ito sa amin.
¹⁰ O Dios, hanggang kailan kayo kukutyain ng aming mga kaaway?
    Papayagan nʼyo ba silang lapastanganin ang inyong pangalan habang buhay?
¹¹ Bakit wala kayong ginagawa?
    Kumilos na kayo!^[b]
    Puksain nʼyo na sila!
¹² Kayo, O Dios, ang aming Hari mula pa noong una.
    Paulit-ulit nʼyo nang iniligtas ang mga tao sa mundo.^[c]
13 Hinati nʼyo ang dagat sa pamamagitan ng inyong kapangyarihan at dinurog ang ulo ng mga dambuhalang hayop sa dagat.
¹⁴ Dinurog nʼyo ang ulo ng dragon na Leviatan at ipinakain ang bangkay nito sa mga hayop sa ilang.
¹⁵ Kayo ang nagpapadaloy ng mga bukal at mga batis, at ang ilog na hindi natutuyo ay pinapatuyo ninyo.
¹⁶ Kayo ang gumawa ng araw at ng gabi at naglagay ng araw at ng buwan sa kanilang kinalalagyan.
¹⁷ Kayo rin ang naglagay ng mga hangganan sa mundo
    at lumikha ng tag-araw at taglamig.
¹⁸ Alalahanin nʼyo Panginoon, kung paano kayo pinahiya at kinutya ng mga hangal na kaaway.
    Kung paano nilapastangan ng mga mangmang na ito ang inyong pangalan.
¹⁹ Huwag nʼyong ibigay sa kanilang mga kaaway na parang mababangis na hayop ang inyong mga mamamayan na parang kalapati.
    Huwag nʼyong lubusang kalimutan ang inyong mga mamamayan na laging inaapi.
²⁰ Alalahanin nʼyo ang kasunduan ninyo sa amin,
    dahil laganap ang kalupitan sa madidilim na lugar ng lupaing ito.
²¹ Huwag nʼyong payagang mapahiya ang mga mahihirap at nangangailangan.
    Purihin sana nila kayo.
²² Sige na po, O Dios, ipagtanggol nʼyo ang inyong karangalan.
    Alalahanin nʼyo kung paano kayo laging hinihiya ng mga hangal na ito.
²³ Huwag nʼyong balewalain ang walang tigil na paghiyaw ng inyong mga kaaway upang ipakita ang kanilang galit.

75 O Dios, nagpapasalamat kami sa inyo.
    Nagpapasalamat kami dahil malapit kayo sa amin.
    Ipinapahayag ng mga tao ang inyong mga kahanga-hangang ginawa.
² Sinabi nʼyo O Dios, “May itinakda akong panahon ng paghatol at hahatol ako nang may katuwiran.”
³ Kapag yumanig ang mundo at ang mga taoʼy magkagulo sa takot,
    ako ang magpapatibay ng pundasyon ng mundo.
⁴ Sinasabi ko sa mga hambog, “Huwag kayong magyabang”
    at sa masasama, “Huwag ninyong ipagmalaki ang inyong kakayahan.
⁵ Tigilan nʼyo na ang pagmamalaki na kayo ay nanalo at magpakumbaba na kayo.”
⁶ Dahil ang tagumpay ng taoʼy hindi nagmumula sa kung saan-saan,^[d]
7 kundi sa Dios lamang.
Siya ang humahatol;
    kung sino ang ibababa at kung sino ang itataas.
⁸ Dahil ang Panginoon ang humahawak ng kopa na puno ng bumubulang matapang na alak na nagpapahiwatig ng kanyang galit.
    Ibinubuhos niya ito at ipinaiinom sa masasama hanggang sa huling patak.
⁹ Ngunit ako, walang tigil kong ipahahayag ang tungkol sa Dios ni Jacob,
    aawit ako ng mga papuri para sa kanya.
¹⁰ Aalisin niya^[e] ang kakayahan ng masasama,^[f]
    ngunit dadagdagan niya ang kapangyarihan ng matutuwid.

76 Kilalang-kilala ang Dios sa Juda,
    at sa Israel ay dakila siya.
² Nakatira siya sa bundok ng Zion sa Jerusalem^[g]
3 Doon, sinira niya ang mga nagniningas na palaso ng kaaway,
    ang kanilang mga pananggalang, espada at iba pang kagamitang pandigma.
⁴ O Dios, makapangyarihan kayo at higit na dakila habang bumababa kayo sa bundok na kung saan pinatay nʼyo ang inyong mga kaaway.^[h]
5 Binawi nʼyo sa matatapang na sundalo ang kanilang mga sinamsam.
Silang lahat ay namatay na;
    wala nang makakapagbuhat pa ng kamay sa amin.
⁶ O Dios ni Jacob, sa inyong sigaw,^[i] ang mga kawal^[j] at ang kanilang mga kabayo ay namatay.
⁷ Kaya dapat kayong katakutan.
    Sinong makakatagal sa inyong harapan kapag kayoʼy nagalit?
⁸ Mula sa langit ay humatol kayo.
    Ang mga tao sa mundo ay natakot at tumahimik
⁹ nang humatol kayo, O Dios,
    upang iligtas ang lahat ng inaapi sa daigdig.
¹⁰ Tiyak na ang galit nʼyo sa mga tao^[k] ay magbibigay ng karangalan sa inyo,
    ngunit hindi nʼyo pa lubusang ibinubuhos ang inyong galit.
¹¹ Mangako kayo sa Panginoon na inyong Dios at tuparin ito.
    Lahat kayong mga bansang nasa paligid, magdala kayo ng mga regalo sa Dios na siyang karapat-dapat katakutan.
¹² Ibinababa niya ang mapagmataas na mga pinuno;
    kinatatakutan siya ng mga hari rito sa mundo.

77 Tumawag ako nang malakas sa Dios.
    Tumawag ako sa kanya upang akoʼy kanyang mapakinggan.
² Sa panahon ng kahirapan, nananalangin ako sa Panginoon.
    Pagsapit ng gabi nananalangin akong nakataas ang aking mga kamay, at hindi ako napapagod,
    ngunit wala pa rin akong kaaliwan.
³ Kapag naaalala ko ang Dios,
    napapadaing ako at para bang nawawalan na ng pag-asa.
⁴ Hindi niya ako pinatutulog,
    hindi ko na alam ang aking sasabihin, dahil balisang-balisa ako.
⁵ Naaalala ko ang mga araw at taong lumipas.
⁶ Naaalala ko ang mga panahong umaawit ako^[l] sa gabi.
    Nagbubulay-bulay ako at tinatanong ang aking sarili:
⁷ “Habang buhay na ba akong itatakwil ng Panginoon?
    Hindi na ba siya malulugod sa akin?
⁸ Nawala na ba talaga ang pag-ibig niya para sa akin?
    Ang kanyang pangako ba ay hindi na niya tutuparin?
⁹ Nakalimutan na ba niyang maging maawain?
    Dahil ba sa kanyang galit kaya nawala na ang kanyang habag?”
¹⁰ At sinabi ko, “Ang pinakamasakit para sa akin ay ang malamang hindi na tumutulong ang Kataas-taasang Dios.”
¹¹ Panginoon, aalalahanin ko ang inyong mga gawa.
    Gugunitain ko ang mga himalang ginawa nʼyo noon.
¹² Iisipin ko at pagbubulay-bulayan ang lahat ng inyong mga dakilang gawa.
¹³ O Dios, ibang-iba ang inyong mga pamamaraan.
    Wala nang ibang Dios na kasindakila ninyo.
¹⁴ Kayo ang Dios na gumagawa ng mga himala.
    Ipinapakita nʼyo sa mga tao ang inyong kapangyarihan.
¹⁵ Sa pamamagitan ng inyong kapangyarihan iniligtas nʼyo ang inyong mga mamamayan na mula sa lahi nina Jacob at Jose.
¹⁶ Ang mga tubig, O Dios ay naging parang mga taong natakot at nanginig nang makita kayo.
¹⁷ Mula sa mga ulap ay bumuhos ang ulan,
    kumulog sa langit at kumidlat kung saan-saan.
¹⁸ Narinig ang kulog mula sa napakalakas na hangin;
    ang mga kidlat ay nagbigay-liwanag sa mundo, at nayanig ang buong daigdig.
¹⁹ Tinawid nʼyo ang karagatang may malalaking alon,
    ngunit kahit mga bakas ng paa nʼyo ay hindi nakita.
²⁰ Sa pamamagitan nina Moises at Aaron,
    pinatnubayan nʼyo ang inyong mga mamamayan na parang mga tupa.

78 Mga kababayan,^[m] ang mga turo koʼy inyong pakinggan.
² Tuturuan ko kayo sa pamamagitan ng kasaysayan.^[n]
    Sasabihin ko sa inyo ang mga lihim na katotohanan ng nakaraan.
³ Napakinggan na natin ito at nalaman.
    Sinabi ito sa atin ng ating mga ninuno.
⁴ Huwag natin itong ilihim sa ating mga anak;
    sabihin din natin ito sa mga susunod na salinlahi.
    Sabihin natin sa kanila ang kapangyarihan ng Panginoon at ang mga kahanga-hanga niyang gawa.
⁵ Ibinigay niya ang kanyang mga kautusan sa mga mamamayan ng Israel na mula sa lahi ni Jacob.
    Iniutos niya sa ating mga ninuno na ituro ito sa kanilang mga anak,
⁶ upang malaman din ito ng mga susunod na lahi at nang ituro rin nila ito sa kanilang mga anak.
⁷ Sa ganitong paraan, magtitiwala sila sa Dios at hindi nila makakalimutan ang kanyang ginawa, at susundin nila ang kanyang mga utos,
⁸ upang hindi sila maging katulad ng kanilang mga ninuno na matitigas ang ulo, suwail, hindi lubos ang pagtitiwala sa Dios, at hindi tapat sa kanya.
⁹ Tulad ng mga taga-Efraim, bagamaʼt may mga pana sila,
    pero sa oras naman ng labanan ay nagsisipag-atrasan.
¹⁰ Hindi nila sinunod ang kasunduan nila sa Dios,
    maging ang kanyang mga utos.
¹¹ Nakalimutan na nila ang mga kahanga-hanga niyang ginawa na ipinakita niya sa kanila.
¹² Gumawa ang Dios ng mga himala roon sa Zoan sa lupain ng Egipto at nakita ito ng ating^[o] mga ninuno.
¹³ Hinawi niya ang dagat at pinadaan sila roon;
    ginawa niyang tila magkabilang pader ang tubig.
¹⁴ Sa araw ay pinapatnubayan niya sila sa pamamagitan ng ulap,
    at sa gabi naman ay sa pamamagitan ng liwanag ng apoy.
¹⁵ Biniyak niya ang mga bato sa ilang at dumaloy ang tubig at binigyan sila ng maraming inumin mula sa kailaliman ng lupa.
¹⁶ Pinalabas niya ang tubig mula sa bato at ang tubig ay umagos gaya ng ilog.
¹⁷ Ngunit ang ating mga ninuno ay patuloy na nagkasala sa kanya. Naghimagsik sila sa Kataas-taasang Dios doon sa ilang.
¹⁸ Sinadya nilang subukin ang Dios upang hingin ang mga pagkaing gusto nila.
¹⁹ Kinutya nila ang Dios nang sabihin nilang,
    “Makakapaghanda ba ang Dios ng pagkain dito sa ilang?
²⁰ Oo ngaʼt umagos ang tubig nang hampasin niya ang bato,
    ngunit makapagbibigay din ba siya ng tinapay at karne sa atin?”
²¹ Kaya nang marinig ito ng Panginoon nagalit siya sa kanila.
    Nag-apoy sa galit ang Panginoon laban sa lahi ni Jacob,
²² dahil wala silang pananampalataya sa kanya, at hindi sila nagtitiwala na ililigtas niya sila.
²³ Ganoon pa man, iniutos niyang bumukas ang langit,
²⁴ at pinaulanan sila ng pagkain na tinatawag na manna.
    Ibinigay ito sa kanila upang kainin.
²⁵ Kinain nila ang pagkain ng mga anghel, at binigyan sila nito ng Dios hanggaʼt gusto nila.
²⁶ Pinaihip niya ang hangin mula sa silangan at sa timog sa pamamagitan ng kanyang kapangyarihan.
²⁷ Pinaulanan din sila ng napakaraming ibon, na kasindami ng buhangin sa tabing-dagat.
²⁸ Pinadapo niya ang mga ito sa palibot ng kanilang mga tolda sa kampo.
²⁹ Kaya kumain sila hanggang sa mabusog, dahil ibinigay sa kanila ng Dios ang gusto nila.
³⁰ Ngunit habang kumakain sila at nagpapakabusog,
³¹ nagalit ang Dios sa kanila.
Pinatay niya ang makikisig na mga kabataan ng Israel.
³² Sa kabila ng lahat ng ginawa ng Dios sa kanila,
    nagpatuloy pa rin sila sa pagkakasala.
    Kahit na gumawa siya ng mga himala,
    hindi pa rin sila naniwala.
³³ Kaya agad niyang winakasan ang buhay nila sa pamamagitan ng biglaang pagdating ng kapahamakan.
³⁴ Nang patayin ng Dios ang ilan sa kanila,
    ang mga natira ay lumapit na sa kanya,
    nagsisi at nagbalik-loob sa kanya.
³⁵ At naalala nila na ang Kataas-taasang Dios ang kanilang Bato na kanlungan at Tagapagligtas.
³⁶ Nagpuri sila sa kanya, ngunit sa bibig lang, kaya sinungaling sila.
³⁷ Hindi sila tapat sa kanya at sa kanilang kasunduan.
³⁸ Ngunit naawa pa rin ang Dios sa kanila,
    pinatawad ang mga kasalanan nila at hindi sila nilipol.
    Maraming beses niyang pinigil ang kanyang galit kahit napakatindi na ng kanyang poot.
³⁹ Naisip niyang mga tao lang sila,
    parang hangin na dumadaan at biglang nawawala.
⁴⁰ Madalas silang maghimagsik sa Dios doon sa ilang at pinalungkot nila siya.
⁴¹ Paulit-ulit nilang sinubok ang Dios;
    ginalit nila ang Banal na Dios ng Israel.
⁴² Kinalimutan nila ang kanyang kapangyarihan na ipinakita noong iniligtas niya sila mula sa kanilang mga kaaway,
⁴³ pati ang mga ginawa niyang mga himala at mga kahanga-hangang gawa roon sa Zoan sa lupain ng Egipto.
⁴⁴ Ginawa niyang dugo ang mga ilog sa Egipto, at dahil dito wala silang mainom.
⁴⁵ Nagpadala rin siya ng napakaraming langaw upang parusahan sila,
at mga palaka upang pinsalain sila.
⁴⁶ Ipinakain niya sa mga balang ang kanilang mga pananim at mga ani.
⁴⁷ Sinira niya ang kanilang mga tanim na ubas at mga punong sikomoro sa pamamagitan ng pagpapaulan ng yelo.
⁴⁸ Pinagpapatay niya ang kanilang mga hayop sa pamamagitan ng kidlat at pag-ulan ng malalaking yelo.
⁴⁹ Dahil sa napakatinding poot at galit niya sa kanila,
    nagpadala rin siya ng mga anghel upang ipahamak sila.
⁵⁰ Hindi pinigilan ng Dios ang kanyang poot.
    Hindi niya sila iniligtas sa kamatayan.
    Sa halip ay pinatay sila sa pamamagitan ng mga salot.
⁵¹ Pinatay niyang lahat ang mga panganay na lalaki sa Egipto na siyang lugar ng lahi ni Ham.
⁵² Ngunit inilabas niya sa Egipto ang kanyang mga mamamayan na katulad ng mga tupa at pinatnubayan sila na parang kanyang kawan sa ilang.
⁵³ Pinatnubayan niya sila, kaya hindi sila natakot.
    Ngunit ang mga kaaway nila ay nalunod sa dagat.
⁵⁴ Dinala sila ng Dios sa lupain na kanyang pinili,
    doon sa kabundukan na kinuha niya sa pamamagitan ng kanyang kapangyarihan.
⁵⁵ Itinaboy niya ang lahat ng naninirahan doon,
at hinati-hati ang lupain sa mga lahi ng Israel para maging pag-aari nila at maging tirahan.
⁵⁶ Ngunit sinubok pa rin nila ang Kataas-taasang Dios,
    naghimagsik sila at hindi sumunod sa kanyang mga utos.
⁵⁷ Tumalikod sila sa Dios kagaya ng kanilang mga ninuno.
    Tulad sila ng isang sirang pana na hindi mapagkakatiwalaan.
⁵⁸ Pinanibugho nila ang Dios at ginalit dahil sa mga dios-diosan sa mga sambahan sa matataas na lugar.^[p]
59 Alam^[q] ng Dios ang ginawa ng mga Israelita,
    kaya nagalit siya at itinakwil sila nang lubusan.
⁶⁰ Iniwanan niya ang kanyang tolda sa Shilo, kung saan siya nananahan dito sa mundo.
⁶¹ Hinayaan niyang agawin ng mga kaaway ang Kahon ng Kasunduan na simbolo ng kanyang kapangyarihan at kadakilaan.
⁶² Nagalit siya sa kanyang mga mamamayan kaya ipinapatay niya sila sa kanilang mga kaaway.
⁶³ Sinunog ang kanilang mga binata,
    kaya walang mapangasawa ang kanilang mga dalaga.
⁶⁴ Namatay sa labanan ang kanilang mga pari,
at ang mga naiwan nilang asawa ay hindi makapagluksa.^[r]
65 Pagkatapos, parang nagising ang Panginoon mula sa kanyang pagkakahimlay;
    at para siyang isang malakas na tao na pinatapang ng alak.
⁶⁶ Itinaboy niya at pinaatras ang kanyang mga kaaway;
    inilagay niya sila sa walang hanggang kahihiyan.
⁶⁷ Itinakwil niya ang lahi ni Jose, hindi rin niya pinili ang lahi ni Efraim.^[s]
68 Sa halip ay pinili niya ang lahi ni Juda at ang bundok ng Zion na kanyang minamahal.
⁶⁹ Doon niya ipinatayo ang kanyang templo, katulad ng langit at lupa na matatag magpakailanman.
^70-71 Pinili ng Dios si David upang maging lingkod niya.
    Kinuha siya mula sa pagpapastol ng tupa at ginawang hari ng Israel, ang mga mamamayang kanyang hinirang.
⁷² Katulad ng isang mabuting pastol, inalagaan niya ang mga Israelita nang may katapatan at mahusay silang pinamunuan.

79 O Dios, sinalakay ng mga dayuhan ang lupaing pag-aari ninyo.
    Nilapastangan nila ang inyong banal na templo at winasak ang Jerusalem.
² Ipinakain nila sa mababangis na ibon at hayop ang bangkay ng inyong tapat na mga lingkod.
³ Ibinuhos nila ang dugo ng inyong mga mamamayan na parang tubig sa buong Jerusalem,
    at wala ni isa mang natira sa kanila upang ilibing ang mga namatay.
⁴ Kinukutya kami at inilalagay sa kahihiyan ng mga bansang nasa palibot namin.
⁵ Panginoon, hanggang kailan kayo magagalit sa amin?
    Wala na ba itong katapusan?
    Hanggang kailan mag-aapoy ang inyong panibugho?
⁶ Doon nʼyo ibuhos ang inyong galit,
    sa mga bansa at kaharian na ayaw kumilala at sumamba sa inyo.
⁷ Dahil pinatay nila ang mga mamamayan^[t] nʼyo at winasak ang kanilang mga lupain.
⁸ Huwag nʼyo kaming parusahan dahil sa kasalanan ng aming mga ninuno.
    Sa halip ay iparating nʼyo agad ang inyong habag sa amin dahil kami ay lugmok na.
⁹ O Dios na aming Tagapagligtas, tulungan nʼyo kami,
    para sa kapurihan ng inyong pangalan.
    Iligtas nʼyo kami at patawarin sa aming mga kasalanan,
    alang-alang sa inyong pangalan.
¹⁰ Huwag nʼyo pong hayaan na sabihin sa amin ng ibang mga bansa,
    “Nasaan na ang inyong Dios?”
    Habang kami ay nakatingin, ipaunawa nʼyo sa mga bansang ito na maghihiganti kayo sa kanila dahil sa pagpatay nila sa inyong mga lingkod.
¹¹ Pakinggan nʼyo ang hinaing ng mga mamamayan nʼyo na binihag nila.
    Nakatakda silang patayin kaya palayain nʼyo sila sa pamamagitan ng inyong kapangyarihan.
¹² O Panginoon, gantihan nʼyo ng pitong ulit ang mga kalapit naming bansa dahil sa ginawa nilang pangungutya sa inyo.
¹³ At kaming mga mamamayan, na inyong inaalagaan na gaya ng mga tupa sa inyong pastulan ay magpapasalamat sa inyo magpakailanman.
Purihin kayo ng walang hanggan.

80 O Pastol ng Israel, pakinggan nʼyo kami.
    Kayo na nangunguna at pumapatnubay sa angkan ni Jose na parang mga tupa.
    Kayo na nakaupo sa inyong trono sa gitna ng mga kerubin,
    ipakita nʼyo ang inyong kapangyarihan,
² sa lahi ni Efraim, ni Benjamin at ni Manase.
    Ipakita nʼyo po ang inyong kapangyarihan;
    puntahan nʼyo kami para iligtas.
³ O Dios, ibalik nʼyo kami sa mabuting kalagayan.
    Ipakita nʼyo sa amin ang inyong kabutihan upang kami ay maligtas.
⁴ Panginoong Dios na Makapangyarihan,
    hanggang kailan ang galit ninyo sa mga panalangin ng inyong mga mamamayan?
⁵ Pinuno nʼyo kami ng kalungkutan, at halos mainom na namin ang aming mga luha.
⁶ Pinabayaan nʼyong awayin kami ng mga kalapit naming bansa
    at pinagtatawanan kami ng aming mga kaaway.
⁷ O Dios na Makapangyarihan,
    ibalik nʼyo kami sa mabuting kalagayan.
    Ipakita nʼyo sa amin ang inyong kabutihan upang kami ay maligtas.
⁸ Katulad namin ay puno ng ubas,
    na kinuha nʼyo sa Egipto at itinanim sa lupaing pinalayas ang mga nakatira.
⁹ Nilinis nʼyo ang lupaing ito at ang puno ng ubas ay nag-ugat
    at lumaganap sa buong lupain.
¹⁰ Nalililiman ng mga sanga nito ang mga bundok at ang malalaking puno ng sedro.
¹¹ Umabot ang kanyang mga sanga hanggang sa Dagat Mediteraneo at hanggang sa Ilog ng Eufrates.
¹² Ngunit bakit nʼyo sinira, O Dios, ang bakod nito?
    Kaya ninanakaw ng mga dumadaan ang mga bunga nito.
¹³ At kinain din ito ng mga baboy-ramo at iba pang hayop sa gubat.
¹⁴ O Dios na Makapangyarihan, bumalik na kayo sa amin.
    Mula sa langit, kami ay inyong pagmasdan.
    Alalahanin nʼyo ang inyong mga mamamayan,
¹⁵ na tulad ng puno ng ubas na inyong itinanim sa pamamagitan ng inyong kapangyarihan.
    Alalahanin nʼyo kami na inyong mga anak na pinatatag nʼyo para sa inyong kapurihan.
¹⁶ O Dios, para kaming mga puno ng ubas na pinutol at sinunog.
    Tiningnan nʼyo kami nang may galit, at nilipol.
¹⁷ Ngunit ngayon, tulungan nʼyo kami na inyong mga hinirang na maging malapit sa inyo at palakasin kami para sa inyong kapurihan,
¹⁸ at hindi na kami tatalikod sa inyo.
    Ibalik sa amin ang mabuting kalagayan,
at sasambahin namin kayo.
¹⁹ O Panginoong Dios na Makapangyarihan,
    ibalik nʼyo sa amin ang mabuting kalagayan!
    Ipakita sa amin ang inyong kabutihan upang kami ay maligtas.

81 Umawit kayo nang may galak sa Dios na nagbibigay sa atin ng kalakasan.
    Sumigaw kayo nang may tuwa sa Dios ni Jacob!
² Umawit kayo at tugtugin ang tamburin kasabay ng magandang tunog ng alpa at lira.^[u]
3 Patunugin ninyo ang tambuli tuwing Pista ng Pagsisimula ng Buwan na ating ipinagdiriwang tuwing kabilugan ng buwan.
⁴ Dahil isa itong kautusan para sa mga taga-Israel.
    Itoʼy utos ng Dios ni Jacob.
⁵ Ibinigay niya ang kautusang ito sa lahi ni Jose nang siyaʼy sumalakay sa lupain ng Egipto.
    May narinig akong tinig ngunit hindi ko kilala, na nagsasabing,
⁶ “Pinalaya ko kayo sa pagkaalipin;
    kinuha ko ang mabibigat ninyong mga bitbit at pasanin.
⁷ Nang kayoʼy nahirapan, tumawag kayo sa akin at kayoʼy iniligtas ko.
    Mula sa mga alapaap,
    sinagot ko kayo at sinubok doon sa bukal ng Meriba.
⁸ Mga Israelita na aking mga mamamayan, pakinggan ninyo itong babala ko sa inyo.
    Makinig sana kayo sa akin!
⁹ Hindi kayo dapat magkaroon ng ibang dios.
    Huwag kayong sasamba sa kanila.
¹⁰ Ako ang Panginoon na inyong Dios. Ako ang naglabas sa inyo sa lupain ng Egipto.
    Humingi kayo sa akin at ibibigay ko sa inyo ang mga pangangailangan ninyo.
¹¹ Ngunit kayong mga Israelita na aking mga mamamayan, hindi kayo nakinig at sumunod sa akin.
¹² Kaya hinayaan ko kayo sa katigasan ng inyong ulo^[v] at ginawa ninyo ang inyong gusto.
¹³ Kung nakinig lang sana kayo sa akin at sumunod sa aking mga pamamaraan,
¹⁴ kaagad ko sanang nilupig at pinarusahan ang inyong mga kaaway.
¹⁵ Ang mga napopoot sa akin ay yuyukod sa takot.
    Ang kaparusahan nila ay walang katapusan.
¹⁶ Ngunit kayo na aking mga mamamayan,
    pakakainin ko kayo ng pinakamainam na bunga ng trigo at pulot hanggang sa mabusog kayo.”

82 Pinamumunuan ng Dios ang pagtitipon ng kanyang mga mamamayan.
    Sa gitna ng mga hukom^[w] siya ang humahatol sa kanila.
² Sinabi niya sa kanila, “Hanggang kailan kayo hahatol ng hindi tama?
    Hanggang kailan ninyo papaboran ang masasama?
³ Bigyan ninyo ng katarungan ang mga dukha at ulila.
    Ipagtanggol ninyo ang karapatan ng mga nangangailangan at inaapi.
⁴ Iligtas ninyo ang mahihina at mga nangangailangan mula sa kamay ng masasamang tao!
⁵ Wala silang nalalaman! Hindi sila nakakaintindi!
    Wala silang pag-asa, namumuhay sila sa kadiliman at niyayanig nila ang pundasyon ng mundo.
⁶ Sinabi ko na sa inyo na kayo ay mga dios, mga anak ng Kataas-taasang Dios.
⁷ Ngunit gaya ng ibang mga namumuno ay babagsak kayo, at gaya ng ibang tao ay mamamatay din kayo.”
⁸ Sige na, O Dios, hatulan nʼyo na ang lahat ng bansa sa mundo, sapagkat sila namaʼy sa inyo.

83 O Dios, huwag kayong manahimik.
    Kumilos po kayo!
² Masdan ang inyong mga kaaway,
    maingay silang sumasalakay at ipinagyayabang na mananalo sila.
³ Nagbabalak sila ng masama laban sa inyong mga mamamayan na inyong kinakalinga.
⁴ Sinabi nila, “Halikayo, wasakin natin ang bansang Israel upang makalimutan na siya magpakailanman.”
⁵ At nagkasundo sila sa masamang plano nila.
    Gumawa sila ng kasunduan laban sa inyo.
⁶ Sila ay mga taga-Edom, mga Ishmaelita, mga taga-Moab, mga Hagreo,
⁷ mga taga-Gebal, taga-Ammon, taga-Amalek, mga taga-Filistia at mga taga-Tyre.
⁸ Kumampi rin sa kanila ang Asiria, isang bansang malakas na kakampi ng lahi ni Lot.^[x]
9 Talunin nʼyo sila Panginoon,
    katulad ng ginawa nʼyo sa mga Midianita at kina Sisera at Jabin doon sa Lambak ng Kishon.
¹⁰ Namatay sila sa Endor at ang mga bangkay nilaʼy nabulok at naging pataba sa lupa.
¹¹ Patayin nʼyo ang mga pinuno nila katulad ng ginawa ninyo kina Oreb at Zeeb at kina Zeba at Zalmuna.
¹² Sinabi nila, “Agawin natin ang lupain ng Dios.”
¹³ O Dios ko, ikalat nʼyo sila na parang alikabok o ipa na nililipad ng hangin.
^14-15 Tulad ng apoy na tumutupok sa mga puno sa kagubatan at kabundukan,
    habulin nʼyo sila ng inyong bagyo at takutin ng malalakas na hangin.
¹⁶ Hiyain nʼyo sila Panginoon hanggang sa matuto silang lumapit sa inyo.
¹⁷ Sana nga ay mapahiya at matakot sila habang buhay.
Mamatay sana sila sa kahihiyan.
¹⁸ Para malaman nilang kayo, Panginoon, ang tanging Kataas-taasang Dios sa buong mundo.

84 Panginoong Makapangyarihan, kay ganda ng inyong templo!
² Gustong-gusto kong pumunta roon!
    Nananabik akong pumasok sa inyong templo, Panginoon.
    Ang buong katauhan koʼy aawit nang may kagalakan sa inyo,
    O Dios na buhay.
³ Panginoong Makapangyarihan, aking Hari at Dios,
    kahit na ang mga ibon ay may pugad malapit sa altar kung saan nila inilalagay ang kanilang mga inakay.
⁴ Mapalad ang mga taong nakatira sa inyong templo;
    lagi silang umaawit ng mga papuri sa inyo.
⁵ Mapalad ang mga taong tumanggap ng kalakasan mula sa inyo
    at nananabik na makapunta sa inyong templo.
⁶ Habang binabaybay nila ang tuyong lambak ng Baca,^[y]
    iniisip nilang may mga bukal doon at tila umulan dahil may tubig kahit saan.
⁷ Lalo silang lumalakas habang lumalakad hanggang ang bawat isa sa kanila ay makarating sa presensya ng Dios doon sa Zion.^[z]
8 Panginoong Dios na Makapangyarihan,
    Dios ni Jacob, pakinggan nʼyo ang aking panalangin!
⁹ Pagpalain nʼyo O Dios, ang tagapagtanggol^[aa] namin,
    ang hari na inyong pinili.
¹⁰ Ang isang araw sa inyong templo ay higit na mabuti kaysa sa 1,000 araw sa ibang lugar.
    O Dios, mas gusto ko pang tumayo sa inyong templo,^[ab]
    O Dios, kaysa sa manirahan sa bahay ng masama.
¹¹ Dahil kayo Panginoong Dios ay parang araw na nagbibigay liwanag sa amin at pananggalang na nag-iingat sa amin.
    Pinagpapala nʼyo rin kami at pinararangalan
    Hindi nʼyo ipinagkakait ang mabubuting bagay sa sinumang matuwid ang pamumuhay.
¹² O Panginoong Makapangyarihan,
    mapalad ang taong nagtitiwala sa inyo.

85 Panginoon, naging mabuti kayo sa inyong lupain.
Ibinalik nʼyo sa magandang kalagayan ang Israel.^[ac]
2 Pinatawad nʼyo ang kasamaan ng inyong mga mamamayan;
    inalis nʼyo ang lahat ng aming kasalanan.
³ Inalis nʼyo na rin ang inyong matinding galit sa amin.
⁴ Minsan pa, O Dios, na aming Tagapagligtas, ibalik nʼyo kami sa magandang kalagayan.
    Kalimutan nʼyo na ang inyong galit sa amin.
⁵ Habang buhay na ba kayong magagalit sa amin,
    hanggang sa aming mga salinlahi?
⁶ Hindi nʼyo na ba kami ibabalik sa magandang kalagayan upang kami ay magalak sa inyo?
⁷ Panginoon, ipakita nʼyo sa amin ang inyong pag-ibig at kami ay iligtas.
⁸ Pakikinggan ko ang sasabihin ng Panginoong Dios,
    dahil mangangako siya ng kapayapaan sa atin na kanyang mga tapat na mamamayan;
    iyan ay kung hindi na tayo babalik sa ating mga kamangmangan.
⁹ Tunay na ililigtas niya ang may takot sa kanya,
    upang ipakita na ang kapangyarihan niya ay mananatili sa ating lupain.
¹⁰ Ang pag-ibig at katapatan ay magkasama at ganoon din ang katarungan at kapayapaan.
¹¹ Ang katapatan ng tao sa mundo ay alam ng Dios sa langit,
    at ang katarungan ng Dios sa langit ay matatanggap ng tao sa mundo.
¹² Tiyak na ibibigay sa atin ng Panginoon ang mabuti
    at magkakaroon ng ani ang ating lupain.
¹³ Ang katarungan ay parang tagapagbalita na mauunang dumating para ihanda ang daan ng Panginoon.

86 Panginoon, dinggin nʼyo at sagutin ang aking panalangin sapagkat akoʼy naghihirap at nangangailangan.
² Ingatan nʼyo ang buhay ko dahil akoʼy tapat sa inyo.
    Kayo ang aking Dios, iligtas nʼyo ang inyong lingkod na nagtitiwala sa inyo.
³ Panginoon, maawa kayo sa akin dahil buong araw akong tumatawag sa inyo.
⁴ Bigyan nʼyo ng kagalakan ang inyong lingkod, Panginoon, dahil sa iyo ako nananalangin.
⁵ Tunay na napakabuti nʼyo at mapagpatawad,
    at puno ng pag-ibig sa lahat ng tumatawag sa inyo.
⁶ Pakinggan nʼyo ang aking dalangin, Panginoon.
    Ang pagsusumamo koʼy inyong dinggin.
⁷ Tumatawag ako sa inyo sa oras ng kagipitan dahil sinasagot nʼyo ako.
⁸ Walang dios na katulad nʼyo, Panginoon;
    walang sinumang makakagawa ng mga ginawa ninyo.
⁹ Ang lahat ng bansa^[ad] na ginawa nʼyo ay lalapit at sasamba sa inyo.
    Pupurihin nila ang inyong pangalan,
¹⁰ dahil makapangyarihan kayo at ang mga gawa nʼyo ay kahanga-hanga.
    Kayo ang nag-iisang Dios.
¹¹ Panginoon, ituro nʼyo sa akin ang inyong pamamaraan,
    at susundin ko ito nang may katapatan.^[ae]
    Bigyan nʼyo ako ng pusong may takot sa inyo.
¹² Panginoon kong Dios, buong puso ko kayong pasasalamatan.
    Pupurihin ko ang inyong pangalan magpakailanman,
¹³ dahil ang pag-ibig nʼyo sa akin ay dakila.
    Iniligtas nʼyo ako sa kamatayan.
¹⁴ O Dios, sinasalakay ako ng grupo ng mayayabang na tao para patayin.
    Malulupit sila at hindi kumikilala sa inyo.
¹⁵ Ngunit kayo, Panginoon, ay Dios na nagmamalasakit at mahabagin.
    Wagas ang pag-ibig nʼyo, at hindi madaling magalit.
¹⁶ Bigyang pansin nʼyo ako at kahabagan;
    bigyan nʼyo ako ng inyong kalakasan at iligtas ako na inyong lingkod.
¹⁷ Ipakita sa akin ang tanda ng inyong kabutihan,
    upang makita ito ng aking mga kaaway at nang silaʼy mapahiya.
    Dahil kayo, Panginoon, ang tumutulong at umaaliw sa akin.

87 ^1-2 Itinayo ng Panginoon ang lungsod ng Jerusalem^[af] sa banal na bundok.
    Mahal niya ang lungsod na ito kaysa sa lahat ng lugar sa Israel.^[ag]
3 Magagandang bagay ang kanyang sinasabi tungkol sa lungsod na ito.
⁴ Sabi niya, “Kung ililista ko ang mga bansang kumikilala sa akin,
isasama ko ang Egipto,^[ah] ang Babilonia, pati na ang Filistia, Tyre at Etiopia.
    Ibibilang ko ang kanilang mga mamamayan na tubong Jerusalem.”
⁵ Ito nga ang masasabi sa Jerusalem, na maraming tao ang ibibilang na tubong Jerusalem.
    At ang Kataas-taasang Dios ang siyang magpapatatag ng lungsod na ito.
⁶ Ililista ng Panginoon ang kanyang mga mamamayan
    at isasama rin niya ang maraming taong ibibilang niyang mga tubong Jerusalem.
⁷ Silang lahat ay magsisiawit ng, “Ang lahat ng ating mga pagpapala ay sa Jerusalem nagmula!”

88 Panginoon, kayo ang Dios na aking Tagapagligtas.
    Tumatawag ako sa inyo araw-gabi.
² Dinggin nʼyo ang panalangin ko at sagutin ang aking panawagan.
³ Dahil napakaraming paghihirap na dumarating sa akin
at parang mamamatay na ako.
⁴ Para na akong isang taong nag-aagaw buhay na hindi na matutulungan pa.
⁵ Pinabayaan na ako, kasama ng mga patay.
    Para akong patay na inilagay sa libingan,
    kinalimutan nʼyo na at hindi tinutulungan.
⁶ Para nʼyo akong inilagay sa napakalalim at napakadilim na hukay.
⁷ Sobra ang galit nʼyo sa akin,
    parang mga alon na humahampas sa akin.
⁸ Inilayo nʼyo sa akin ang aking mga kaibigan at ginawa nʼyo akong kasuklam-suklam sa kanila.
    Nakulong ako at hindi na makatakas.
⁹ Dumidilim na ang paningin ko dahil sa hirap.
    Panginoon, araw-araw akong tumatawag sa inyo na nakataas ang aking mga kamay.
¹⁰ Gumagawa ba kayo ng himala sa mga patay?
    Bumabangon ba sila upang kayoʼy papurihan?
¹¹ Ang katapatan nʼyo ba at pag-ibig ay pinag-uusapan sa libingan?
¹² Makikita ba ang inyong mga himala at katuwiran sa madilim na lugar ng mga patay?
    Doon sa lugar na iyon ang lahat ay kinakalimutan.
¹³ Kaya Panginoon, humihingi ako ng tulong sa inyo.
    Tuwing umagaʼy nananalangin ako sa inyo.
¹⁴ Ngunit bakit nʼyo ako itinatakwil Panginoon?
    Bakit nʼyo ako pinagtataguan?
¹⁵ Mula pa noong bata ay nagtitiis na ako at muntik nang mamatay.
    Tiniis ko ang mga nakakatakot na ginawa nʼyo sa akin.
¹⁶ Ang inyong galit ay humampas sa akin na parang malakas na hangin.
    Halos mamatay ako sa mga nakakatakot na ginawa nʼyo sa akin.
¹⁷ Dumating ang mga ito sa akin na parang baha at pinalibutan ako.
¹⁸ Inilayo nʼyo sa akin ang mga mahal ko sa buhay at mga kaibigan;
    wala akong naging kasama kundi kadiliman.

89 Panginoon, aawitin ko ang tungkol sa inyong tapat na pag-ibig magpakailanman.
    Ihahayag ko sa lahat ng salinlahi ang inyong katapatan.
² Ipapahayag ko na matatag ang inyong walang hanggang pag-ibig, at mananatili gaya ng kalangitan.
³ At inyong sinabi, “Gumawa ako ng kasunduan sa aking lingkod na si David na aking pinili upang maging hari.
    Ito ang ipinangako ko sa kanya:
⁴ Ang bawat hari ng Israel ay manggagaling sa iyong lahi;
    ang iyong kaharian ay magpapatuloy magpakailanman.”
⁵ Panginoon, pupurihin ng mga nilalang sa langit ang inyong katapatan at mga kahanga-hangang gawa.
⁶ Walang sinuman doon sa langit ang katulad nʼyo, Panginoon.
    Sino sa mga naroon^[ai] ang katulad nʼyo, Panginoon?
⁷ Iginagalang kayo sa pagtitipon ng mga banal sa langit.
    Higit kayong kahanga-hanga, at silang lahat na nakapalibot sa inyoʼy may malaking takot sa inyo.
⁸ O Panginoong Dios na Makapangyarihan, wala kayong katulad;
    makapangyarihan kayo Panginoon at tapat sa lahat ng inyong ginagawa.
⁹ Nasa ilalim ng kapangyarihan nʼyo ang nagngangalit na dagat,
    pinatatahimik nʼyo ang mga malalaking alon.
¹⁰ Dinurog nʼyo ang dragon na si Rahab, at namatay ito.
    Sa pamamagitan ng inyong kapangyarihaʼy ipinangalat nʼyo ang inyong mga kaaway.
¹¹ Sa inyo ang langit at ang lupa, ang mundo at ang lahat ng naritoʼy kayo ang lumikha.
¹² Nilikha nʼyo ang hilaga at ang timog.
    Ang mga bundok ng Tabor at Hermon ay parang mga taong umaawit sa inyo nang may kagalakan.
¹³ Ang lakas nʼyo ay walang kapantay, at ang inyong kanang kamay ay nakataas at napakamakapangyarihan!
¹⁴ Katuwiran at katarungan ang pundasyon ng inyong paghahari
    na pinangungunahan ng tapat na pag-ibig at katotohanan.
¹⁵ Panginoon, mapalad ang mga taong nakaranas na sumigaw dahil sa kagalakan para sa inyo.
    Namumuhay sila sa liwanag na nagmumula sa inyo.
¹⁶ Dahil sa inyo palagi silang masaya.
    At ang inyong pagiging makatuwiran ay pinupuri nila.
¹⁷ Pinupuri namin kayo dahil kayo ang aming dakilang kalakasan,
    at dahil sa inyong kabutihan kami ay magtatagumpay.
¹⁸ Panginoon, Banal na Dios ng Israel,
    ikaw ang naghirang sa hari na sa amin ay nagtatanggol.
¹⁹ Noon, nagsalita kayo sa inyong mga tapat na lingkod sa pamamagitan ng pangitain.
    Sinabi nʼyo, “May hinubog akong isang mandirigma.
    Pinili ko siya mula sa mga karaniwang tao,
    at ginawang hari.
²⁰ Si David na aking lingkod ang pinili kong hari sa pamamagitan ng pagpahid sa kanya ng banal na langis.
²¹ Ang kapangyarihan ko ang makakasama niya, at magpapalakas sa kanya.
²² Hindi siya malilinlang ng kanyang mga kaaway.
    Hindi magtatagumpay laban sa kanya ang masasama.
²³ Dudurugin ko sa kanyang harapan ang kanyang mga kaaway,
    at lilipulin ang mga may galit sa kanya.
²⁴ Mamahalin ko siya at dadamayan.
    At sa pamamagitan ng aking kapangyarihan
    ay magtatagumpay siya.
²⁵ Paghahariin ko siya mula sa Dagat ng Mediteraneo hanggang sa Ilog ng Eufrates.^[aj]
26 Sasabihin niya sa akin, ‘Kayo ang aking Ama at Dios;
    kayo ang bato na aking kanlungan at kaligtasan.’
²⁷ Ituturing ko siyang panganay kong anak,
    ang pinakamakapangyarihan sa lahat ng hari.
²⁸ Ang pag-ibig ko sa kanyaʼy magpakailanman at ang kasunduan ko sa kanyaʼy mananatili.
²⁹ Ang bawat hari ng Israel ay magmumula sa kanyang angkan;
    ang kanyang paghahari ay magiging matatag tulad ng kalangitan at mananatili magpakailanman.
³⁰ Ngunit kung ang mga anak niya ay tumalikod sa aking kautusan at hindi mamuhay ayon sa aking pamamaraan,
³¹ at kung labagin nila ang aking mga tuntunin at kautusan,
³² parurusahan ko sila sa kanilang mga kasalanan.
³³ Ngunit mamahalin ko pa rin at dadamayan si David.
³⁴ Hindi ko sisirain ang aking kasunduan sa kanya,
    at hindi ko babawiin ang aking ipinangako sa kanya.
³⁵ Nangako na ako kay David ayon sa aking kabanalan at hindi ako maaaring magsinungaling.
³⁶ Ang bawat hari ng Israel ay magmumula sa kanyang lahi magpakailanman gaya ng araw,
³⁷ at magpapatuloy ito magpakailanman
    katulad ng buwan na itinuturing na tapat na saksi sa kalangitan.”
³⁸ Ngunit, Panginoon, nagalit kayo sa inyong piniling hari;
    itinakwil nʼyo siya at iniwanan.
³⁹ Binawi nʼyo ang kasunduan sa inyong lingkod at kinuha sa kanya ang kapangyarihan bilang hari.
⁴⁰ Winasak ninyo ang mga pader ng kanyang lungsod at ginuho ang mga pinagtataguan nila.
⁴¹ Kaya lahat ng dumadaan sa kanyang kaharian ay nananamantala,
    pinagsasamsam ang mga kagamitan sa lungsod.
    Pinagtatawanan siya ng mga katabing bansa.
⁴² Pinagtagumpay nʼyo ang kanyang mga kaaway at pinasaya silang lahat.
⁴³ Winalang kabuluhan ninyo ang kanyang mga sandata at ipinatalo siya sa labanan.
⁴⁴ Winakasan nʼyo ang kanyang katanyagan pati na ang kanyang kapangyarihan bilang hari.
⁴⁵ At dahil ditoʼy, nagmukha siyang matanda sa bata niyang edad.
    Inilagay nʼyo siya sa kahihiyan.
⁴⁶ Panginoon, hanggang kailan nʼyo kami pagtataguan?
    Wala na ba itong katapusan?
    Hanggang kailan mag-aapoy ang inyong galit sa amin?
⁴⁷ Alalahanin nʼyo kung gaano kaiksi ang buhay ng tao.
    Alalahanin nʼyong nilikha nʼyo ang tao na may kamatayan.
⁴⁸ Sinong tao ang hindi mamamatay?
    Maiiwasan ba ng tao ang kamatayan?
⁴⁹ Panginoon, nasaan na ang dati ninyong pag-ibig?
    Ang pag-ibig na ipinangako nʼyo kay David ayon sa inyong katapatan sa kanya?
⁵⁰ Alalahanin nʼyo, Panginoon, kung paanong hiniya ng maraming bansa ang iyong lingkod^[ak] at ito ay aking tiniis.
⁵¹ Ang mga kaaway nʼyo, Panginoon, ang siyang kumukutya sa pinili nʼyong hari, saan man siya magpunta.
⁵² Purihin ang Panginoon magpakailanman!
    Amen! Amen!