Add parallel Print Page Options

“ฉะนั้น เราจะทำให้สะมาเรียเป็นกองหินปรักหักพังในทุ่งโล่ง
    เป็นที่สำหรับปลูกสวนองุ่น
และเราจะเทหินของเมืองนั้นลงสู่หุบเขา
    และจะไม่มีอะไรเหลือจนถึงฐานราก
รูปเคารพทั้งสิ้นของเมืองจะถูกทุบจนแหลก
    ค่าจ้างทั้งสิ้นของเมืองนั้นจะถูกเผาไฟ
    และเราจะทำลายรูปบูชาทั้งสิ้นให้พินาศ
ด้วยว่า เมืองนั้นสะสมมันมาได้จากค่าจ้างของหญิงแพศยา
    และสิ่งเหล่านั้นจะกลับไปเป็นค่าจ้างของหญิงแพศยาอีก”

ข้าพเจ้าจะร้องรำพันและร้องฟูมฟาย
    ข้าพเจ้าจะเดินเท้าเปล่าและไม่สวมเสื้อ
ข้าพเจ้าจะหอนดั่งหมาใน
    และโอดครวญดั่งนกกระจอกเทศ

Read full chapter