Add parallel Print Page Options

เมืองที่เอะอะวุ่นวาย
    เมืองใหญ่ที่ชุลมุนและเฮฮากันอย่างรื่นเริง
คนที่ถูกฆ่าไม่ได้ตายด้วยคมดาบ
    หรือตายในสงคราม
ผู้นำของท่านทุกคนได้หลบหนีไปด้วยกัน
    พวกเขาถูกจับโดยที่ไม่ต้องใช้คันธนู
ท่านทุกคนที่ถูกจับก็ไปเป็นนักโทษด้วยกันหมด
    แม้ว่าจะพยายามหนีไปได้ไกลก็ตาม
ฉะนั้น ข้าพเจ้าพูดว่า “อย่ามองข้าพเจ้า
    ปล่อยให้ข้าพเจ้าร้องคร่ำครวญอย่างขมขื่น
ไม่ต้องพยายามแสดงความเสียใจต่อข้าพเจ้า
    เรื่องความพินาศของบุตรหญิงของชนชาติของข้าพเจ้า”

Read full chapter