Add parallel Print Page Options

เรากริ้วชนชาติของเรา
    เราดูหมิ่นผู้สืบมรดกของเรา
เรามอบพวกเขาไว้ในมือเจ้า
    เจ้าไม่มีความเมตตาต่อพวกเขา
แม้แต่คนชรา
    เจ้าก็ให้เขาแบกแอกของเจ้าที่แสนจะหนัก
เจ้าพูดว่า ‘เราจะเป็นราชินี
    ไปตลอดกาล’
ดังนั้นเจ้าไม่ได้คำนึงถึงสิ่งเหล่านี้
    หรือจดจำว่าอะไรเกิดขึ้นหลังจากนั้น

ฉะนั้น บัดนี้เจ้าจงฟังเถิด เจ้าเป็นผู้รักความสำราญ อยู่ด้วยความมั่นใจ
และคิดในใจว่า
    ‘เราเป็นผู้นั้น ไม่มีผู้ใดนอกจากเรา
เราจะไม่เป็นแม่ม่าย
    หรือทนทุกข์เรื่องการสูญเสียลูก’

Read full chapter