เราโกรธเคืองประชากรของเรา
และเหวี่ยงมรดกของเราทิ้ง
เรามอบเขาไว้ในมือเจ้า
และเจ้าก็ไม่ได้เมตตาปรานีเขา
แม้แต่คนเฒ่าคนแก่
เจ้าก็บังคับให้แบกแอกหนักอึ้ง
เจ้ากล่าวว่า ‘ข้าจะเป็นนางพญา
ตลอดไปเป็นนิตย์!’
แต่เจ้าไม่ได้พิจารณาสิ่งเหล่านี้
ไม่ได้ใคร่ครวญสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้น

“ฉะนั้นจงฟังเถิด เจ้าคนเสเพล
ผู้เอกเขนกอยู่อย่างปลอดภัย
และบอกตัวเองว่า
‘ข้านี่แหละ ไม่มีใครอื่นนอกจากข้า
ข้าจะไม่มีวันเป็นม่าย
หรือต้องสูญเสียลูก’

Read full chapter