เขาผู้นั้นเจริญขึ้นต่อหน้าพระองค์เหมือนหน่ออ่อน
และเหมือนรากที่โผล่ออกมาบนพื้นดินแห้ง
เขาไม่มีความงามหรือความโอ่อ่าตระการที่จะดึงดูดเรา
รูปลักษณ์ของเขาไม่มีอะไรชวนให้ปรารถนา
เขาถูกมนุษย์ดูหมิ่นและทอดทิ้ง
เป็นคนเจ้าทุกข์และคุ้นเคยกับความทุกข์ทรมาน
เป็นคนที่ใครๆ เบือนหน้าหนี
เขาถูกเหยียดหยาม และเราก็ไม่นับถือเขา

แน่ทีเดียว เขารับความอ่อนแอทั้งหลายของเรา
และแบกรับความทุกข์โศกของเราไป
ถึงกระนั้นเรากลับถือว่าเขาถูกพระเจ้าตี
คือถูกพระองค์โบยตีและทรมาน

Read full chapter