Add parallel Print Page Options

พระองค์ถูกผู้คนดูหมิ่นและทอดทิ้ง
    บุรุษแห่งความเศร้าโศก และคุ้นเคยกับความทุกข์
และเป็นผู้ที่มีแต่คนหนีหน้าไป
    พระองค์ถูกดูหมิ่น และพวกเราไม่ได้เชิดชูพระองค์

แน่นอนที่สุด พระองค์เองได้แบกรับเอาความเจ็บป่วยของพวกเรา
    และรับเอาความเศร้าโศกของพวกเรา[a]
แต่พวกเรายังคิดว่า พระองค์ถูกพระเจ้าลงโทษ
    จึงบาดเจ็บแสนสาหัส และถูกทรมาน
แต่พระองค์ถูกตรึงเพราะการล่วงละเมิดของพวกเรา
    พระองค์บาดเจ็บแสนสาหัสเพราะความชั่วของพวกเรา
พวกเรามีสันติสุขได้ก็เนื่องจากพระองค์รับการลงโทษ
    พวกเราได้รับการรักษาให้หายได้ก็เพราะบาดแผลของพระองค์

Read full chapter