อันที่จริงเหล้าองุ่นทรยศเขา
เขาหยิ่งผยองและไม่เคยพักสงบ
เพราะเขาตะกละเหมือนหลุมฝังศพ
และเหมือนความตายซึ่งไม่เคยอิ่ม
เขารวบรวมประชาชาติมาเป็นของตน
และจับชนชาติทั้งปวงมาเป็นเชลย

“คนเหล่านั้นทั้งหมดจะไม่ร้องยั่วเย้าเขาด้วยคำเยาะเย้ยและคำสบประมาทหรอกหรือว่า

“ ‘วิบัติแก่เขาผู้เอาของที่ขโมยมากองสุมไว้
และทำให้ตนเองร่ำรวยโดยการขู่กรรโชก!
สิ่งนี้จะต้องดำเนินไปอีกนานเพียงใด?’
เจ้าหนี้ของเจ้าจะไม่ลุกฮือขึ้นในทันทีทันใดหรือ?
เขาจะไม่ตื่นขึ้นและทำให้เจ้าตัวสั่นงันงกหรือ?
เมื่อนั้นเจ้าจะตกเป็นเหยื่อของเขา

Read full chapter