Add parallel Print Page Options

เราได้ทอดทิ้งที่พำนักของเราเอง
    เราได้ละทิ้งมรดกของเรา
เราได้มอบผู้เป็นที่รักดั่งชีวิตจิตใจของเรา
    ไว้ในมือของพวกศัตรูของนาง
ผู้สืบมรดกของเราได้กลายเป็น
    ดั่งสิงโตในป่า
นางได้ส่งเสียงร้องโจมตีเรา
    เราจึงเกลียดชังนาง
ผู้สืบมรดกของเรา
    เป็นเหมือนแร้งมีจุดตัวหนึ่ง
    ที่ถูกพวกแร้งชนิดอื่นรุมล้อมและจิกมิใช่หรือ
จงไปรวบรวมสัตว์ป่าทั้งปวงมา
    พาพวกมันมากินเสีย

Read full chapter