Add parallel Print Page Options

29 ผู้คนของทุกเมืองเผ่นหนี
    เมื่อได้ยินเสียงทหารม้าและนักธนู
พวกเขาเข้าไปซ่อนในพุ่มไม้ทึบ
    ปีนขึ้นบนก้อนหิน
ทิ้งเมืองให้ร้างไว้
    ไม่มีใครอยู่ในเมืองเลย
30 โอ ผู้ที่หายนะ
เจ้าหมายความว่าอย่างไรที่เจ้าสวมเครื่องนุ่งห่มสีแดงสด
    และประดับด้วยเครื่องประดับทองคำ
    เจ้าใช้สีทาตาให้ดูโตขึ้น
เจ้าแต่งตัวให้สวยโดยไร้ประโยชน์
    บรรดาคนรักของเจ้าดูหมิ่นเจ้า
    พวกเขาต้องการเอาชีวิตเจ้า
31 ด้วยว่า ข้าพเจ้าได้ยินเสียงร้องราวกับหญิงที่เจ็บครรภ์
    ปวดร้าวราวกับคนที่คลอดลูกคนแรก
เสียงร้องของธิดาแห่งศิโยนพยายามสูดลมหายใจเข้า
    ยื่นมือออกพลางพูดว่า
“วิบัติจงเกิดแก่ข้าพเจ้า
    ข้าพเจ้าจะเป็นลมต่อหน้าพวกฆาตกร”

Read full chapter