28 ทิ้งเมืองไปอยู่ตามซอกหินเถิด
ชาวโมอับทั้งหลาย
จงเป็นดั่งนกพิราบ
ซึ่งทำรังไว้ที่ปากถ้ำ

29 “เราได้ยินถึงความหยิ่งทะนงของโมอับ
ความอวดดี ความจองหอง
ความลำพอง และความเย่อหยิ่ง
และความฮึกเหิมในใจของโมอับ
30 เรารู้ความกำเริบเสิบสานของมันซึ่งเปล่าประโยชน์”
            องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
“และคำคุยโวของโมอับก็ไร้สาระ

Read full chapter