Add parallel Print Page Options

18 ให้พวกเขารีบมาและส่งเสียงร้องรำพันให้กับพวกเรา
    ให้น้ำตาพวกเราหลั่งไหล
    จนเปลือกตาเปียกชุ่ม
19 เสียงร้องรำพันจากศิโยนเป็นที่ได้ยิน
    ‘พวกเรายับเยินอะไรเช่นนี้
    น่าอับอายเหลือเกิน
ด้วยว่า พวกเราได้ออกไปจากแผ่นดิน
    เพราะพวกเขาพังที่อยู่ของพวกเราลงแล้ว’”

20 โอ พวกผู้หญิงเอ๋ย จงฟังคำกล่าวของพระผู้เป็นเจ้า
    และให้หูของท่านรับฟังคำกล่าวที่ออกจากปากของพระองค์
จงสอนบรรดาบุตรหญิงของท่านให้ร้องคร่ำครวญ
    และสอนเพื่อนบ้านของแต่ละคนให้ร้องเพลงเศร้า

Read full chapter