“สมมุติว่ามีคนชอบธรรมคนหนึ่ง
ซึ่งทำสิ่งที่ถูกต้องและเที่ยงธรรม
เขาไม่ได้รับประทานอาหารที่สถานบูชาบนภูเขา
หรือพึ่งรูปเคารพทั้งหลายของพงศ์พันธุ์อิสราเอล
เขาไม่ได้สร้างราคีแก่ภรรยาของเพื่อนบ้าน
หรือหลับนอนกับผู้หญิงที่อยู่ในช่วงมีประจำเดือน
เขาไม่ได้ข่มเหงรังแกผู้ใด
แต่คืนของประกันให้แก่ลูกหนี้
เขาไม่ได้ปล้นชิง
แต่ให้อาหารแก่ผู้หิวโหย
และให้เครื่องนุ่งห่มแก่ผู้ที่เปลือยกาย

Read full chapter