Add parallel Print Page Options

เรานั่นแหละเป็นผู้ที่รู้จักเจ้าในถิ่นทุรกันดาร
    ในแผ่นดินอันแห้งผาก
แต่เมื่อพวกเขารับการเลี้ยงดูในทุ่งหญ้า พวกเขาก็อิ่ม
    พวกเขาได้รับจนอิ่มหนำแล้ว
ใจของพวกเขาก็หยิ่งผยองขึ้น
    แล้วก็ลืมเรา
ดังนั้น เราจะเข้าถึงตัวพวกเขาอย่างสิงห์
    เราจะคอยซุ่มที่ข้างทางอย่างเสือดาว

Read full chapter