ให้เรายอมรับรู้องค์พระผู้เป็นเจ้า
ให้เราบากบั่นต่อไปเพื่อรู้จักพระองค์
ตราบเท่าที่ดวงตะวันขึ้นจากฟ้าฉันใด
พระองค์จะทรงปรากฏพระองค์ฉันนั้น
พระองค์จะเสด็จมาหาเราเหมือนฝนในฤดูหนาว
เหมือนฝนในฤดูใบไม้ผลิที่รดผืนแผ่นดิน”

“เอฟราอิมเอ๋ย เราจะทำอะไรให้เจ้าได้?
ยูดาห์เอ๋ย เราจะทำอะไรกับเจ้าดี?
ความรักของเจ้าเหมือนหมอกบางยามเช้า
เหมือนน้ำค้างรุ่งอรุณซึ่งเหือดหายไป
ฉะนั้นเราจะมาห้ำหั่นเจ้าเป็นชิ้นๆ ด้วยผู้เผยพระวจนะของเรา
เราจะประหารเจ้าด้วยถ้อยคำจากปากของเรา
คำพิพากษาของเราจะจู่โจมเข้าใส่เจ้าดั่งสายฟ้าแลบ

Read full chapter