Add parallel Print Page Options

12 ขณะที่พวกเขาไป เราจะเหวี่ยงตาข่ายของเรา
    เราจะดึงพวกเขาให้ลงมาอย่างพวกนกในอากาศ
เวลาเราได้ยินเสียงพวกเขารวมตัวกันเป็นฝูง
    เราก็จะจับพวกเขาไว้
13 วิบัติจงเกิดแก่พวกเขา
    เพราะได้เร่ร่อนไปจากเรา
ความพินาศจงเกิดแก่พวกเขา
    ที่ได้ดื้อดึงต่อเรา
เราใคร่ที่จะไถ่พวกเขา
    แต่พวกเขาพูดเท็จต่อว่าเรา

14 พวกเขาไม่ได้ส่งเสียงร้องถึงเราจากใจ
    แต่พวกเขาร้องฟูมฟายอยู่ที่เตียง
พวกเขาเชือดเนื้อตัวเองเวลาขอข้าวและเหล้าองุ่นใหม่
    แต่แล้วพวกเขาก็หันเหไปจากเรา

Read full chapter