Add parallel Print Page Options

20 ที่นั่น กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ได้กวาดต้อนเอาคนที่ยังมีชีวิตเหลือรอดจากคมดาบกลับไปที่บาบิโลนเพื่อไปเป็นทาสของเขากับพวกลูกชายของเขา จนกว่าอาณาจักรเปอร์เซียจะมาตั้งแทนอาณาจักรบาบิโลน 21 ดังนั้นสิ่งที่พระยาห์เวห์ได้บอกกับคนอิสราเอลผ่านมาทางเยเรมียาห์ผู้พูดแทนพระเจ้าก็เกิดขึ้นจริง ที่ว่า “สถานที่นี้จะต้องถูกทิ้งให้รกร้างอยู่เป็นเวลาเจ็ดสิบปี เพื่อแผ่นดินจะได้หยุดพัก ชดเชยให้กับปีที่เจ็ดเหล่านั้น[a] ที่คนยูดาห์ไม่ยอมหยุดหว่านพืช”

22 ในปีแรก[b]ที่ไซรัสขึ้นมาเป็นกษัตริย์ของเปอร์เซีย พระยาห์เวห์ดลใจให้กษัตริย์ไซรัสออกคำสั่งไปทั่วอาณาจักรของเขาและจดมันไว้ เรื่องนี้เกิดขึ้นเพื่อให้สำเร็จตามคำพูดของพระยาห์เวห์ที่พูดผ่านมาทางเยเรมียาห์ ข้อความที่กษัตริย์ไซรัสป่าวประกาศออกไปนั้น คือ

Read full chapter

Footnotes

  1. 36:21 ปีที่เจ็ดเหล่านั้น กฎของโมเสสสั่งว่า ทุกๆเจ็ดปีพวกเขาจะต้องไม่หว่านพืชลงบนแผ่นดินเพื่อให้แผ่นดินหยุดพัก ดูเพิ่มเติมได้จาก หนังสือเลวีนิติ 25:1-7
  2. 36:22 ในปีแรก ตรงกับช่วง 539-538 ปี ก่อนพระเยซูมาเกิด