Lamentations 4
The Message
Waking Up with Nothing
4 Oh, oh, oh . . .
How gold is treated like dirt,
the finest gold thrown out with the garbage,
Priceless jewels scattered all over,
jewels loose in the gutters.
2 And the people of Zion, once prized,
far surpassing their weight in gold,
Are now treated like cheap pottery,
like everyday pots and bowls mass-produced by a potter.
3 Even wild jackals nurture their babies,
give them their breasts to suckle.
But my people have turned cruel to their babies,
like an ostrich in the wilderness.
4 Babies have nothing to drink.
Their tongues stick to the roofs of their mouths.
Little children ask for bread
but no one gives them so much as a crust.
5 People used to the finest cuisine
forage for food in the streets.
People used to the latest in fashions
pick through the trash for something to wear.
6 The evil guilt of my dear people
was worse than the sin of Sodom—
The city was destroyed in a flash,
and no one around to help.
7 The splendid and sacred nobles
once glowed with health.
Their bodies were robust and ruddy,
their beards like carved stone.
8 But now they are smeared with soot,
unrecognizable in the street,
Their bones sticking out,
their skin dried out like old leather.
9 Better to have been killed in battle
than killed by starvation.
Better to have died of battle wounds
than to slowly starve to death.
10 Nice and kindly women
boiled their own children for supper.
This was the only food in town
when my dear people were broken.
11 God let all his anger loose, held nothing back.
He poured out his raging wrath.
He set a fire in Zion
that burned it to the ground.
12 The kings of the earth couldn’t believe it.
World rulers were in shock,
Watching old enemies march in big as you please,
right through Jerusalem’s gates.
13 Because of the sins of her prophets
and the evil of her priests,
Who exploited good and trusting people,
robbing them of their lives,
14 These prophets and priests blindly grope their way through the streets,
grimy and stained from their dirty lives,
Wasted by their wasted lives,
shuffling from fatigue, dressed in rags.
15 People yell at them, “Get out of here, dirty old men!
Get lost, don’t touch us, don’t infect us!”
They have to leave town. They wander off.
Nobody wants them to stay here.
Everyone knows, wherever they wander,
that they’ve been kicked out of their own hometown.
16 God himself scattered them.
No longer does he look out for them.
He has nothing to do with the priests;
he cares nothing for the elders.
17 We watched and watched,
wore our eyes out looking for help. And nothing.
We mounted our lookouts and looked
for the help that never showed up.
18 They tracked us down, those hunters.
It wasn’t safe to go out in the street.
Our end was near, our days numbered.
We were doomed.
19 They came after us faster than eagles in flight,
pressed us hard in the mountains, ambushed us in the desert.
20 Our king, our life’s breath, the anointed of God,
was caught in their traps—
Our king under whose protection
we always said we’d live.
21 Celebrate while you can, O Edom!
Live it up in Uz!
For it won’t be long before you drink this cup, too.
You’ll find out what it’s like to drink God’s wrath,
Get drunk on God’s wrath
and wake up with nothing, stripped naked.
22 And that’s it for you, Zion. The punishment’s complete.
You won’t have to go through this exile again.
But Edom, your time is coming:
He’ll punish your evil life, put all your sins on display.
Panalambiton 4
Ang Pulong Sang Dios
4 1-2 Ang mga pumuluyo sang Zion daw pareho sa puro nga bulawan nga naglubad ukon sa malahalon nga mga bato nga naglalapta sa mga karsada. Pareho sila sadto sa bilidhon nga bulawan, pero subong ginakabig sila nga daw mga kolon nga hinimo lang sang mga manugkolon. 3 Bisan ang talunon nga mga ido[a] nagapatiti sang ila mga bata, pero ang akon iya katawhan nagapabaya sa ila mga bata pareho sang mga pispis nga ostrits[b] sa desierto. 4 Tungod sa kauhaw ang dila sang ila mga lapsag nagapilit sa ila mga alingagngag. Nagapangayo ang mga kabataan sang pagkaon, pero wala gid sing may nagahatag sa ila. 5 Ang mga tawo nga nagakaon anay sang manamit nga pagkaon, nagapangayo na lang subong sang pagkaon sa mga tawo sa dalan. Atong mga nagdako nga manggaranon, nagaukay na lang subong sang pagkaon sa basurahan. 6 Ang silot sa akon mga kasimanwa mas sobra pa sa silot sang Sodom, nga gulpi lang nga ginlaglag sang Dios nga wala gid sing may nagbulig sa ila. 7 Sadto anay, ang mga pangulo sang Jerusalem maayo gid ang lawas. Masilaw ang ila kaputi pareho sang snow ukon gatas. Mapula-pula ang ila supat pareho sang malahalon nga mga bato. 8 Pero karon mas maitom pa sila sang sa uling, kag indi na sila makilala sa mga dalan. Daw sa mga tul-an na lang sila nga naputos sang panit, kag daw sa laya nga kahoy. 9 Mas maayo pa ang mga nagkalamatay sa inaway sang sa nagkalamatay sa gutom. Amat-amat sila nga nagkalamatay sa gutom tungod nga wala gid sing pagkaon. 10 Pag-abot sang kalaglagan sa akon mga kasimanwa, bisan ang mabinalak-on nga mga iloy nagluto sang ila kaugalingon nga mga anak agod kaunon tungod sa puwerte nga kagutom.
11 Ginpaagom sang Ginoo ang iya bug-os nga kaakig sa Zion. Gani ginsunog niya ini hasta ang mga pundasyon sini. 12 Indi makapati ang mga hari sa bug-os nga kalibutan kag ang ila mga katawhan nga makasulod ang mga kaaway sa mga puwertahan sang Jerusalem. 13 Pero natabo ini tungod sa mga sala sang ila mga propeta kag mga pari, nga nagpamatay sang inosente nga mga tawo. 14 Kag karon nagapangapkap sila sa mga karsada pareho sang bulag. Nabulit sang dugo ang ila mga bayo, gani wala sing may nagapangahas nga magtandog sa ila. 15 Ginasinggitan sila sang mga tawo, “Palayo kamo! Mga mahigko kamo! Indi ninyo kami pagtanduga.” Gani nagpalagyo sila kag bisan diin na lang sila nga nasyon nagkadto; pero wala gid sang may nagbaton sa ila. 16 Ang Ginoo mismo ang nagpalapta sa ila, wala na sila ginasapak sang Ginoo. Wala na ginarespeto ang mga pari kag mga manugdumala.
17 Nagapalangdulom na ang amon mga panulok sa paghulat sang bulig sang amon kadampig nga mga nasyon, pero wala gid sila nagbulig sa amon. Nagbantay kami sa amon mga tore sa pag-abot sang nasyon nga indi man lang makaluwas sa amon. 18 Ginabantayan sang mga kaaway ang amon mga hulag. Indi kami makalakat sa mga dalan. Dali na lang ang amon katapusan. Naisip na ang amon mga inadlaw. 19 Mas madasig pa sang sa mga agila ang amon mga kaaway nga nagalagas sa amon. Ginalagas nila kami hasta sa mga bukid. Kag bisan sa kamingawan kami didto man sila nagahulat sa pagsalakay sa amon. 20 Nadakpan nila sa ila patibong ang amon hari nga ginpili sang Ginoo, nga ginasaligan namon nga magprotektar sa amon kontra sa mga kaaway nga mga nasyon.
21 Sige, magkalipay kamo kag magkinasadya, kamo nga katawhan sang Edom nga nagaestar sa duta sang Uz. Pero ipainom man sa inyo ang kupa sang silot sang Ginoo, kag mahubog kamo kag mahublasan. 22 Mga pumuluyo sang Jerusalem,[c] matapos na ang inyo silot. Madali na lang kamo papaulion sang Ginoo halin sa pagkabihag. Pero kamo nga katawhan sang Edom silutan sang Ginoo tungod sa inyo mga sala kag ipahayag niya ang inyo kalautan.
Footnotes
- 4:3 talunon nga mga ido: sa English, jackals.
- 4:3 ostrits: Tan-awa ang Job 39:13-18 parte sa kinaiya sang sini nga pispis.
- 4:22 Mga pumuluyo sang Jerusalem: sa Hebreo, anak nga babayi sang Zion.
Copyright © 1993, 2002, 2018 by Eugene H. Peterson
Hiligaynon Bible (Ang Pulong Sang Dios) Copyright © 1996, 2006 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.