Bible in 90 Days
อิสราเอลคืนสู่สภาพดี
11 “ในวันนั้นเราจะตั้งเต็นท์ของดาวิด
“ที่ล้มลงแล้วขึ้นมาใหม่
เราจะซ่อมแซมสถานที่ที่พังทลายลง
และปฏิสังขรณ์ซากปรักหักพัง
และสร้างมันขึ้นเหมือนอย่างแต่ก่อน
12 เพื่อพวกเขาจะครอบครองชนหยิบมือที่เหลืออยู่ของเอโดม
และครอบครองประชาชาติทั้งปวงที่ได้ชื่อตามนามของเรา[a]”
องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้จะทรงกระทำสิ่งเหล่านี้
ประกาศดังนั้น
13 องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า
“วันเวลาจะมาถึงเมื่อคนที่ไถจะตามทันคนที่เกี่ยว
และคนย่ำองุ่นจะตามทันคนที่ปลูก
จะมีเหล้าองุ่นใหม่หยดจากภูเขา
และไหลจากเนินเขาทั้งปวง
14 เราจะนำอิสราเอลประชากรของเราซึ่งตกเป็นเชลยนั้นกลับคืนมา[b]
พวกเขาจะสร้างเมืองต่างๆ ที่ปรักหักพังขึ้นใหม่ แล้วเข้าอยู่อาศัย
พวกเขาจะทำสวนองุ่นและดื่มเหล้าองุ่น
พวกเขาจะทำสวนและกินผลผลิต
15 เราจะปลูกอิสราเอลไว้ในดินแดนของพวกเขาเอง
พวกเขาจะไม่ถูกถอนรากถอนโคน
ออกจากดินแดนที่เรามอบให้พวกเขาอีกเลย”
องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าของเจ้าตรัสดังนั้น
1 นิมิตของโอบาดีห์
(ยรม.49:9-10,14-16)
พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสเกี่ยวกับเอโดมว่า
เราได้ยินถ้อยคำจากองค์พระผู้เป็นเจ้าดังนี้
มีทูตคนหนึ่งถูกส่งไปยังประชาชาติต่างๆ เพื่อแจ้งว่า
“ลุกขึ้นเถิด ให้เราไปรบกับเอโดม”
2 “ดูเถิด เราจะทำให้เจ้าเล็กกระจ้อยร่อยในหมู่ประชาชาติ
เจ้าจะถูกเหยียดหยามยิ่งนัก
3 ความหยิ่งผยองในใจได้หลอกลวงเจ้า
เจ้าผู้อาศัยอยู่ในซอกหิน
และสร้างบ้านไว้บนที่สูง
เจ้าผู้บอกตัวเองว่า
‘ใครเล่าสามารถดึงเราลงไปอยู่ที่พื้นได้?’
4 ถึงแม้เจ้าเหินฟ้าเหมือนนกอินทรี
และสร้างรังไว้กลางหมู่ดาว
เราก็จะฉุดเจ้าลงมาจากที่นั่น”
องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
5 “หากขโมยมาหาเจ้า
หากโจรบุกมาในยามค่ำคืน
เจ้าจะย่อยยับสักปานใด
เขาจะไม่ขโมยไปเพียงเท่าที่เขาอยากได้หรือ?
หากคนเก็บองุ่นมาหาเจ้า
เขาจะไม่เหลือไว้บ้างนิดหน่อยหรือ?
6 แต่เอซาวจะถูกปล้นชิงจนหมดสิ้น
ทรัพย์สมบัติที่เขาซ่อนไว้ถูกปล้นชิงไปหมด!
7 พันธมิตรทั้งหมดจะบังคับให้เจ้าออกไปจนสุดแดน
เพื่อนฝูงจะหลอกและเอาชนะเจ้า
เพื่อนร่วมสำรับอาหารเดียวกันกับเจ้าจะวางกับดักเจ้า[c]
แต่เจ้าจะไม่ระแคะระคาย”
8 องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “ในวันนั้น
เราจะไม่ทำลายปราชญ์ของเอโดม
และผู้ที่มีความเข้าใจที่ภูเขาต่างๆ ของเอซาวหรือ?
9 เทมานเอ๋ย นักรบของเจ้าจะครั่นคร้าม
และทุกคนที่ภูเขาของเอซาว
จะถูกประหาร
10 เพราะความอำมหิตที่เจ้าทำแก่ยาโคบน้องชายของเจ้า
เจ้าจะอับอายขายหน้า
เจ้าจะถูกทำลายไปตลอดกาล
11 ในวันที่เจ้ายืนเฉยอย่างไม่แยแส
ขณะที่คนแปลกหน้าขนทรัพย์สมบัติของเขาไป
คนต่างชาติบุกเข้าประตูเมืองของเขา
และจับสลากแบ่งกรุงเยรูซาเล็มกัน
เจ้าก็เป็นเหมือนคนหนึ่งในพวกนั้น
12 เจ้าไม่ควรหยามน้ำหน้าน้องชาย
ในวันที่เขารับเคราะห์
หรือกระหยิ่มยิ้มย่องทับถมชาวยูดาห์
ในวันที่พวกเขาพินาศ
หรือคุยโวโอ้อวดเหลือเกิน
ในวันที่พวกเขาเดือดร้อน
13 เจ้าไม่ควรเดินเข้าประตูเมืองของประชากรของเรา
ในวันที่พวกเขาพินาศย่อยยับ
หรือสมน้ำหน้าที่พวกเขาป่นปี้
ในวันที่พวกเขาพินาศย่อยยับ
หรือยึดทรัพย์สมบัติของพวกเขา
ในวันที่พวกเขาพินาศย่อยยับ
14 เจ้าไม่ควรดักรออยู่ที่ทางแยก
เพื่อคอยเล่นงานพวกเขาซึ่งหนีภัยมา
หรือมอบตัวผู้รอดชีวิตของพวกเขา
ในวันที่เขาเดือดร้อน
15 “วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้าสำหรับมวลประชาชาติใกล้เข้ามาแล้ว
เจ้าทำสิ่งใดไว้จะได้รับสิ่งนั้นตอบแทน
กรรมที่เจ้าก่อไว้จะย้อนกลับมาตกบนหัวของเจ้า
16 เหมือนที่เจ้าดื่มบนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของเรา
ประชาชาติทั้งปวงก็จะดื่มไม่หยุด
เขาจะดื่มแล้วดื่มอีก
เขาจะเป็นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
17 แต่บนภูเขาศิโยนจะมีการช่วยกู้
ภูเขานั้นจะศักดิ์สิทธิ์
และพงศ์พันธุ์ยาโคบ
จะครอบครองกรรมสิทธิ์ในดินแดนนั้น
18 พงศ์พันธุ์ยาโคบจะเป็นไฟ
พงศ์พันธุ์โยเซฟจะเป็นเปลวไฟ
พงศ์พันธุ์ของเอซาวจะเป็นตอข้าว
ซึ่งจะถูกไฟเผาจนมอดไหม้
พงศ์พันธุ์เอซาว
จะไม่มีใครรอดชีวิตเลย”
องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ตรัสไว้แล้ว
19 ประชาชนจากเนเกบจะครอบครอง
ภูเขาต่างๆ ของเอซาว
และประชาชนจากเชิงเขาต่างๆ จะครอบครอง
ดินแดนของชาวฟีลิสเตีย
พวกเขาจะครอบครองท้องทุ่งของเอฟราอิมกับสะมาเรีย
และเบนยามินจะครอบครองกิเลอาด
20 กลุ่มเชลยอิสราเอลซึ่งอยู่ในคานาอัน
จะครอบครองดินแดนไกลไปถึงศาเรฟัท
เชลยจากเยรูซาเล็มซึ่งอยู่ในเสฟาราด
จะครอบครองเมืองต่างๆ ของเนเกบ
21 พวกกู้ชาติจะขึ้นไปบน[d]ภูเขาศิโยน
เพื่อครอบครองภูเขาต่างๆ ของเอซาว
และอาณาจักรนั้นจะเป็นขององค์พระผู้เป็นเจ้า
โยนาห์หนีจากองค์พระผู้เป็นเจ้า
1 พระดำรัสจากองค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงโยนาห์บุตรอามิททัยว่า 2 “จงไปยังนีนะเวห์นครใหญ่ เทศนาตักเตือนกรุงนั้นเพราะความชั่วช้าของเขากระฉ่อนขึ้นมาต่อหน้าเรา”
3 แต่โยนาห์หนีจากองค์พระผู้เป็นเจ้ามุ่งหน้าไปยังเมืองทารชิช เขาเดินทางไปที่ยัฟฟาและพบเรือที่จะไปเมืองนั้น จึงจ่ายค่าโดยสารแล้วขึ้นเรือจะไปทารชิช เพื่อหนีจากองค์พระผู้เป็นเจ้า
4 แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบันดาลให้เกิดพายุใหญ่เหนือทะเล พายุโหมกระหน่ำจนเรือแทบจะอับปางอยู่รอมร่อ 5 ลูกเรือทั้งหมดกลัวมาก ต่างก็ร้องเรียกให้เทพเจ้าของตนมาช่วย และโยนสินค้าทิ้งไปเพื่อให้เรือเบาลง
ส่วนโยนาห์นอนหลับสนิทอยู่ในห้องข้างในเรือ 6 นายเรือไปหาเขาและพูดว่า “ท่านหลับอยู่ได้อย่างไร? จงลุกขึ้นมาอ้อนวอนให้พระเจ้าของท่านช่วย! เผื่อพระองค์จะทรงพระกรุณา เราจะได้รอดตาย”
7 แล้วลูกเรือทั้งหลายพูดกันว่า “ให้เรามาจับสลากดูว่าใครเป็นตัวการทำให้เกิดภัยพิบัติครั้งนี้” เขาจึงจับสลากกันและสลากนั้นตกแก่โยนาห์
8 เขาก็ถามโยนาห์ว่า “บอกเรามาเถิดว่าใครเป็นต้นเหตุสร้างความเดือดร้อนให้เราในครั้งนี้? ท่านทำอะไร? มาจากที่ไหน? อยู่ประเทศอะไร? เป็นคนชาติไหน?”
9 โยนาห์ตอบว่า “ข้าพเจ้าเป็นชาวฮีบรู นับถือพระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์ผู้ทรงสร้างทะเลและแผ่นดิน”
10 พวกเขาฟังแล้วตกใจมากและถามว่า “ท่านทำอะไรลงไป?” (พวกเขารู้ว่าโยนาห์หลบหนีองค์พระผู้เป็นเจ้ามา เพราะโยนาห์เล่าให้ฟังก่อนหน้านี้แล้ว)
11 ทะเลยิ่งปั่นป่วนขึ้นทุกทีๆ พวกเขาจึงถามโยนาห์ว่า “เราควรทำอย่างไรกับท่านดีทะเลจึงจะสงบ?”
12 โยนาห์ตอบว่า “จับข้าพเจ้าโยนลงทะเลเถิด แล้วทะเลก็จะสงบ ข้าพเจ้ารู้ว่าที่เกิดพายุรุนแรงครั้งนี้ก็เพราะข้าพเจ้าผิดเอง”
13 คนเหล่านั้นพยายามกรรเชียงพาเรือเข้าฝั่ง แต่ทำไม่ได้ เพราะทะเลยิ่งปั่นป่วนมากขึ้นไปอีก 14 พวกเขาจึงร้องทูลต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า “โอ องค์พระผู้เป็นเจ้าขออย่าให้พวกเราต้องตายเพราะเอาชีวิตชายผู้นี้เลย อย่าให้เราต้องรับโทษที่ฆ่าคนที่ไม่มีความผิดเลย ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า เพราะพระองค์เองทรงกระทำไปตามที่ทรงเห็นชอบ” 15 แล้วพวกเขาก็จับโยนาห์โยนลงจากเรือ ทะเลที่ปั่นป่วนก็สงบราบเรียบ 16 คนทั้งหลายจึงยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้ายิ่งนัก เขาถวายเครื่องบูชาแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าและถวายปฏิญาณต่อพระองค์
17 แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงใช้ปลาใหญ่มากลืนโยนาห์เข้าไป และโยนาห์อยู่ในท้องปลาสามวันสามคืน
คำอธิษฐานของโยนาห์
2 ขณะอยู่ในท้องปลานั้น โยนาห์อธิษฐานต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของเขา 2 เขากล่าวว่า
“ในยามทุกข์ลำเค็ญ ข้าพระองค์ร้องทูลองค์พระผู้เป็นเจ้า
และพระองค์ทรงตอบข้าพระองค์
ข้าพระองค์วิงวอนขอความช่วยเหลือจากห้วงลึกของแดนมรณา และพระองค์ทรงสดับฟังเสียงร้องของข้าพระองค์
3 พระองค์ทรงเหวี่ยงข้าพระองค์ลงมาในห้วงลึก
สู่ใจกลางมหาสมุทร
กระแสน้ำถาโถมเข้าใส่ข้าพระองค์
และระลอกคลื่นของพระองค์
ท่วมมิดข้าพระองค์
4 ข้าพระองค์กล่าวว่า ‘ข้าพระองค์ถูกเนรเทศ
พ้นจากสายพระเนตรของพระองค์แล้ว
ถึงกระนั้นข้าพระองค์จะมุ่งมอง
ไปยังพระวิหารอันศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์อีก’
5 น้ำท่วมมิดข้าพระองค์
ที่ลึกล้อมรอบข้าพระองค์
สาหร่ายทะเลพันรอบศีรษะของข้าพระองค์
6 ข้าพระองค์จมลงมาถึงรากภูเขา
แผ่นดินเบื้องล่างขังข้าพระองค์ไว้เป็นนิตย์
แต่พระองค์ทรงช่วยชีวิตข้าพระองค์ขึ้นมาจากเหว
ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์
7 “เมื่อชีวิตของข้าพระองค์กำลังจะหลุดลอยไป
ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าข้าพระองค์ระลึกถึงพระองค์
คำอธิษฐานของข้าพระองค์ขึ้นไปถึงพระองค์
ไปถึงพระวิหารอันศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์
8 “บรรดาคนที่ยึดติดกับเทวรูปอันไร้ค่า
สูญเสียพระคุณซึ่งเขาควรจะได้
9 ส่วนข้าพระองค์จะถวายเครื่องบูชาแด่พระองค์
ด้วยบทเพลงโมทนาพระคุณ
ข้าพระองค์ปฏิญาณไว้อย่างไร ข้าพระองค์จะทำเช่นนั้น
การช่วยให้รอดมาจากองค์พระผู้เป็นเจ้า”
10 แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสสั่งปลานั้น มันก็สำรอกโยนาห์ออกมาไว้ที่ริมฝั่ง
โยนาห์ไปยังนีนะเวห์
3 แล้วมีพระดำรัสจากองค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงโยนาห์เป็นครั้งที่สองว่า 2 “จงไปนีนะเวห์นครใหญ่ และประกาศแก่ชาวกรุงนั้นตามที่เราสั่งเจ้า”
3 โยนาห์ก็เชื่อฟังพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าและไปยังนีนะเวห์ นครนั้นใหญ่มาก ต้องใช้เวลาสามวันจึงเดินทางทั่ว 4 ในวันแรกโยนาห์ตั้งต้นเดินเข้าไปในกรุงนั้น เขาประกาศว่า “อีกสี่สิบวันนีนะเวห์จะถูกทำลาย” 5 ชาวนีนะเวห์ก็เชื่อพระเจ้า พวกเขาประกาศให้มีการถืออดอาหาร แล้วชาวกรุงทุกคนตั้งแต่ผู้ใหญ่ที่สุดจนถึงผู้น้อยที่สุดสวมเสื้อผ้ากระสอบ
6 เมื่อกษัตริย์นีนะเวห์ทรงทราบเรื่องนี้ ก็ทรงลุกขึ้นจากบัลลังก์ ถอดฉลองพระองค์ออก เอาเสื้อผ้ากระสอบคลุมพระองค์ และประทับในกองฝุ่นธุลี 7 แล้วทรงออกประกาศในกรุงนีนะเวห์ว่า
“โดยพระราชกฤษฎีกาของกษัตริย์ และขุนนางทั้งหลาย
“ห้ามไม่ให้ผู้ใดหรือสัตว์ตัวใดกินหรือดื่มอะไร 8 แต่ให้ทั้งคนและสัตว์ห่มตัวด้วยผ้ากระสอบ ให้ทุกคนทูลอ้อนวอนพระเจ้าอย่างเร่งด่วน และให้เลิกทำชั่ว เลิกการทารุณ 9 ใครจะรู้ได้ พระเจ้าอาจจะทรงอดกลั้นพระทัยไว้ และด้วยพระเมตตา พระองค์อาจจะทรงหันจากพระพิโรธอันรุนแรง เพื่อเราจะไม่ต้องพินาศ”
10 เมื่อพระเจ้าทอดพระเนตรการกระทำของพวกเขาและเห็นเขาเลิกทำชั่ว ก็ทรงเอ็นดูสงสารและไม่ได้ทำลายพวกเขาตามที่ทรงคาดโทษไว้
โยนาห์โกรธที่องค์พระผู้เป็นเจ้า
4 แต่โยนาห์ไม่พอใจมากและโกรธ 2 เขาอธิษฐานต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์ก็บอกตั้งแต่ยังอยู่ที่บ้านแล้วไม่ใช่หรือว่ามันจะเป็นอย่างนี้? เพราะเหตุนี้แหละ ข้าพระองค์ถึงได้รีบหนีไปเมืองทารชิช ข้าพระองค์รู้อยู่ว่า พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าผู้เปี่ยมด้วยพระคุณและความเอ็นดูสงสาร ทรงเป็นพระเจ้าผู้กริ้วช้าและเปี่ยมด้วยความรัก พระเจ้าทรงอดพระทัยไว้ไม่ลงโทษ 3 ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า บัดนี้ขอทรงเอาชีวิตข้าพระองค์ไปเถิด ข้าพระองค์ตายเสียดีกว่าอยู่”
4 แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสตอบว่า “เจ้ามีสิทธิ์อะไรที่จะโกรธ?”
5 โยนาห์ก็ออกไปอยู่นอกเมืองทางตะวันออก แล้วสร้างเพิงขึ้นหลังหนึ่ง แล้วนั่งอยู่ใต้ร่มเพิง และคอยดูเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นกับกรุงนีนะเวห์ 6 แล้วพระเจ้าพระยาห์เวห์ทรงบันดาลให้เถาไม้เลื้อยเถาหนึ่งงอกขึ้นเหนือโยนาห์ ช่วยบังแดดให้ศีรษะของเขา เพื่อบรรเทาความเดือดเนื้อร้อนใจของเขา โยนาห์ก็มีความสุขมากที่มีเถาไม้เลื้อยนี้ 7 แต่พอฟ้าสางวันรุ่งขึ้น พระเจ้าทรงให้มีหนอนกัดกินเถาไม้เลื้อยนั้น จนมันเหี่ยวเฉาไป 8 เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น พระเจ้าทรงให้มีลมตะวันออกอันร้อนระอุพัดมา แสงอาทิตย์ก็แผดเปรี้ยงเหนือศีรษะของโยนาห์จนเขาแทบเป็นลม โยนาห์อยากตายและตัดพ้อว่า “ข้าพระองค์ตายเสียก็ดีกว่าอยู่”
9 แต่พระเจ้าตรัสกับโยนาห์ว่า “เจ้ามีสิทธิ์จะโกรธเรื่องเถาไม้เลื้อยนี้หรือ?”
โยนาห์ทูลว่า “ข้าพระองค์มีสิทธิ์ ข้าพระองค์โกรธจนอยากตาย”
10 แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “เจ้าเสียดายเถาไม้เลื้อยนี้ ทั้งๆ ที่เจ้าไม่ได้ปลูกหรือดูแลมันให้โต มันงอกขึ้นในชั่วข้ามคืนและตายไปในชั่วข้ามคืน 11 ก็แล้วนีนะเวห์ซึ่งมีคนกว่า 120,000 คน ซึ่งไม่รู้ประสาว่าไหนมือซ้ายไหนมือขวา ทั้งยังมีสัตว์เลี้ยงอีกมากมาย ไม่ควรหรือที่เราจะห่วงใยนครใหญ่นั้น?”
1 พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าซึ่งมีมาถึงมีคาห์แห่งโมเรเชทในรัชกาลกษัตริย์โยธาม อาหัส และเฮเซคียาห์แห่งยูดาห์ ต่อไปนี้คือนิมิตที่มีคาห์เห็นเกี่ยวกับสะมาเรียและเยรูซาเล็ม
2 ประชาชาติทั้งสิ้นเอ๋ยจงฟังเถิด
โลกและทุกคนที่อยู่ในโลกจงฟัง
พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตจะเป็นพยานกล่าวโทษท่าน
องค์พระผู้เป็นเจ้าจากพระวิหารศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์
คำพิพากษาสะมาเรียและเยรูซาเล็ม
3 ดูเถิด! องค์พระผู้เป็นเจ้ากำลังเสด็จจากที่ประทับ
พระองค์เสด็จลงมาและทรงดำเนินอยู่บนเบื้องสูงของโลก
4 ภูเขาหลอมละลายใต้พระองค์
และหุบเขาต่างๆ แยกออก
เหมือนขี้ผึ้งถูกลนไฟ
และเหมือนน้ำถาโถมลงมาตามลาดเขา
5 ทั้งหมดนี้เนื่องมาจากการล่วงละเมิดของยาโคบ
เนื่องด้วยบาปทั้งหลายของพงศ์พันธุ์อิสราเอล
ยาโคบล่วงละเมิดอะไร?
ไม่ใช่สะมาเรียหรอกหรือ?
สถานบูชาบนที่สูงของยูดาห์นั้นคืออะไร?
ไม่ใช่เยรูซาเล็มหรอกหรือ?
6 “ฉะนั้นเราจะทำให้สะมาเรียกลายเป็นซากปรักหักพัง
เป็นที่ทำสวนองุ่น
เราจะเทหินที่ใช้สร้างเมืองนั้นลงในหุบเขา
และจะเผยฐานรากของเมืองนั้นออกมา
7 รูปเคารพทั้งปวงของสะมาเรียจะถูกทุบแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
เครื่องถวายทั้งปวงในวิหารของเมืองนั้นจะถูกไฟเผา
เราจะทำลายเทวรูปทั้งหมดของเมืองนั้น
เนื่องจากสะมาเรียรวบรวมเครื่องถวายมาจากค่าจ้างของโสเภณี
มันจะถูกใช้เป็นค่าจ้างโสเภณีอีก”
คร่ำครวญไว้อาลัย
8 ด้วยเหตุนี้ข้าพเจ้าจะร้องไห้คร่ำครวญ
จะเดินไปมาโดยเปลือยกายและเท้าเปล่า
ข้าพเจ้าจะร้องโหยหวนเหมือนหมาใน
และครวญครางเหมือนนกเค้าแมว
9 เพราะบาดแผลของสะมาเรียเยียวยาไม่ได้
และลามมาถึงยูดาห์แล้ว
มาถึงประตูเมืองของพี่น้องร่วมชาติของข้าพเจ้า
มาถึงเยรูซาเล็มเลยทีเดียว
10 อย่าบอกเรื่องนี้ในเมืองกัท[e]
อย่าร้องไห้เลย[f]
อย่าบอกในเบธโอฟราห์[g]
จงเกลือกตัวในฝุ่น
11 ท่านผู้อาศัยในชาฟีร์[h]เอ๋ย
จงผ่านไปอย่างตัวเปล่าเล่าเปลือยและอับอายขายหน้า
บรรดาผู้อาศัยในศาอานัน[i]
จะไม่ออกมา
เบธเอเซลกำลังทุกข์โศก
การปกป้องคุ้มครองถูกยกไปจากท่านแล้ว
12 บรรดาผู้อาศัยในมาโรท[j]ดิ้นทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวด
รอคอยการบรรเทาทุกข์
เพราะภัยพิบัติจากองค์พระผู้เป็นเจ้า
มาถึงประตูเยรูซาเล็มแล้ว
13 ท่านผู้อาศัยในลาคีช[k]
จงเทียมฝูงม้าเข้ากับรถม้าศึก
ท่านเป็นคนแรกที่นำธิดาแห่งศิโยน[l]
ให้ทำบาป
เพราะได้พบการล่วงละเมิดของอิสราเอล
ในท่าน
14 ฉะนั้นท่านจะให้ของขวัญอำลา
แก่โมเรเชทกัท
เมืองอัคซิบ[m]จะถูกจับได้ว่าหลอกลวง
บรรดากษัตริย์อิสราเอล
15 เราจะนำผู้พิชิตมาเหนือเจ้า
ผู้ซึ่งอาศัยในมาเรชาห์[n]
บรรดาผู้นำผู้ทรงเกียรติของอิสราเอล
จะหนีไปหลบที่อดุลลัม[o]
16 จงโกนผมไว้ทุกข์
ให้ลูกๆ ที่เจ้าชื่นใจ
จงโกนหัวให้ล้านเหมือนนกแร้ง
เพราะลูกๆ ของเจ้าจะถูกพรากไปเป็นเชลย
แผนการของมนุษย์และแผนงานของพระเจ้า
2 วิบัติแก่บรรดาผู้ที่วางแผนชั่วร้าย
บรรดาผู้ที่คิดอุบายชั่วร้ายขณะนอนอยู่บนเตียง!
ครั้นรุ่งเช้าก็ดำเนินการตามแผนนั้น
เพราะอยู่ในอำนาจที่เขาจะทำได้
2 เขาโลภอยากได้ที่ดินก็ยึดเอา
อยากได้บ้านก็ริบไป
เขาโกงบ้าน
โกงมรดกของเพื่อนมนุษย์
3 ฉะนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า
“เรากำลังวางแผนนำภัยพิบัติมาให้แก่คนพวกนี้
ซึ่งพวกเจ้าไม่มีทางเอาตัวรอดไปได้เลย
พวกเจ้าจะไม่เดินอย่างหยิ่งทะนงอีกต่อไป
เพราะมันจะเป็นวาระแห่งความพินาศ
4 ในวันนั้นผู้คนจะเยาะเย้ยพวกเจ้า
เขาจะถากถางพวกเจ้าด้วยเพลงโศกบทนี้ว่า
‘เราย่อยยับป่นปี้
ข้าวของในกรรมสิทธิ์ของพี่น้องร่วมชาติถูกยึดไปแบ่งกัน
พระองค์ทรงริบไปจากเราแล้ว!
พระองค์ทรงมอบที่ดินของเราให้แก่บรรดาคนทรยศ’ ”
5 ฉะนั้นพวกเจ้าจะไม่มีใครสักคนในชุมชนขององค์พระผู้เป็นเจ้า
มาจับสลากแบ่งดินแดน
ผู้เผยพระวจนะเท็จ
6 บรรดาผู้เผยพระวจนะของเขากล่าวว่า
“อย่าเผยพระวจนะ
อย่าพยากรณ์เรื่องเหล่านี้
ความอัปยศอดสูจะมาไม่ถึงเรา”
7 พงศ์พันธุ์ยาโคบเอ๋ย ควรหรือที่จะพูดกันว่า
“พระวิญญาณขององค์พระผู้เป็นเจ้ากริ้วหรือ?
พระองค์ทรงกระทำสิ่งเหล่านี้หรือ?”
“ถ้อยคำของเราไม่ได้เป็นผลดี
แก่บรรดาผู้ประพฤติอย่างชอบธรรมหรือ?
8 เมื่อไม่นานมานี้ประชากรของเราได้ลุกขึ้น
เหมือนเป็นศัตรู
พวกเจ้าริบเอาเสื้อคลุมอย่างดี
จากผู้ที่ผ่านไปโดยไม่ระมัดระวัง
เหมือนคนที่เพิ่งกลับมาจากการรบ
9 พวกเจ้าขับไล่ผู้หญิงในหมู่ประชากรให้ออกไป
จากบ้านอันผาสุกของเขา
พวกเจ้าริบพรของเราไป
จากลูกหลานของเขาตลอดกาล
10 ลุกขึ้น ไปให้พ้น!
เพราะนี่ไม่ใช่ที่พักของพวกเจ้า
เนื่องจากมันเป็นมลทิน
มันพังทลายเกินกว่าจะแก้ไข
11 หากคนโกหกและคนหลอกลวงมาพูดว่า
‘ข้าพเจ้าจะพยากรณ์ว่าท่านจะมีเหล้าองุ่นและเบียร์เหลือเฟือ’
เขาก็จะเป็นผู้พยากรณ์ที่ชนชาตินี้ต้องการ!
ทรงสัญญาจะช่วยกอบกู้
12 “ยาโคบเอ๋ย เราจะรวบรวมเจ้าทั้งหมดอย่างแน่นอน
เราจะรวบรวมชนหยิบมือที่เหลือของอิสราเอลกลับคืนมาอย่างแน่นอน
เราจะพาพวกเขามาเหมือนแกะในคอก
เหมือนฝูงสัตว์ในทุ่งหญ้า
ที่นั่นจะคลาคล่ำด้วยผู้คน
13 ผู้เบิกทางจะขึ้นหน้านำเขาไป
พวกเขาจะผ่านออกไปทางประตู
กษัตริย์ของเขาจะเสด็จขึ้นหน้าพวกเขา
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงนำหน้าพวกเขาไป”
ตำหนิผู้นำและผู้เผยพระวจนะ
3 แล้วข้าพเจ้ากล่าวว่า
“บรรดาผู้นำของยาโคบ จงฟังเถิด
ท่านผู้ที่ปกครองพงศ์พันธุ์อิสราเอล
ท่านควรจะรู้จักความยุติธรรมไม่ใช่หรือ?
2 ท่านซึ่งชังความดีและรักความชั่ว
ผู้ถลกหนังประชากรของเรา
และฉีกเนื้อจากกระดูกของพวกเขา
3 ผู้กินเนื้อพี่น้องร่วมชาติของเรา
เลาะหนังของเขาออก
และหักกระดูกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
ผู้ห้ำหั่นพวกเขาเหมือนหั่นเนื้อใส่กระทะ
เหมือนหั่นเนื้อใส่หม้อ”
4 แล้วพวกเขาจะร้องทูลองค์พระผู้เป็นเจ้า
แต่พระองค์จะไม่ทรงตอบ
ครั้งนั้นพระองค์จะทรงซ่อนพระพักตร์จากพวกเขา
เพราะความชั่วที่พวกเขาได้ทำ
5 องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า
“สำหรับบรรดาผู้เผยพระวจนะ
ผู้ซึ่งนำประชากรของเราหลงเตลิดไป
หากใครเลี้ยงดูพวกเขา
พวกเขาก็จะประกาศว่า ‘จงมีสันติสุขเถิด’
ใครไม่เลี้ยงดูพวกเขา
พวกเขาก็เตรียมจะทำศึกด้วย
6 ฉะนั้นค่ำคืนจะมาถึงเจ้า เจ้าจะไม่เห็นนิมิตใดๆ
ความมืดมาถึงเจ้า ไม่มีการทำนายทายทักใดๆ
ดวงอาทิตย์จะลับไปสำหรับบรรดาผู้เผยพระวจนะ
และกลางวันจะมืดไปสำหรับพวกเขา
7 ผู้ทำนายจะอับอาย
และหมอดูจะขายหน้า
ทุกคนจะเอามือปิดหน้าของตน
เพราะไม่มีคำตอบจากพระเจ้า”
8 แต่ส่วนข้าพเจ้า ข้าพเจ้าเปี่ยมด้วยฤทธิ์อำนาจ
ด้วยพระวิญญาณขององค์พระผู้เป็นเจ้า
และด้วยความยุติธรรมกับกำลัง
เพื่อประกาศให้ยาโคบทราบถึงการล่วงละเมิดของเขา
และให้อิสราเอลทราบถึงบาปของตน
9 บรรดาผู้นำของพงศ์พันธุ์ยาโคบ จงฟังเถิด
ท่านผู้ที่ปกครองพงศ์พันธุ์อิสราเอล
ผู้ชิงชังความยุติธรรม
และบิดเบือนความถูกต้อง
10 ผู้สร้างศิโยนขึ้นจากการฆ่าคน
สร้างเยรูซาเล็มขึ้นจากความชั่วร้าย
11 ผู้นำของดินแดนนี้ตัดสินความโดยเห็นแก่สินบน
ปุโรหิตสั่งสอนโดยเห็นแก่รางวัล
และผู้เผยพระวจนะพยากรณ์เพื่อเงิน
ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังอ้างว่าพึ่งพิงองค์พระผู้เป็นเจ้าและกล่าวว่า
“องค์พระผู้เป็นเจ้าอยู่ท่ามกลางเราไม่ใช่หรือ?
จะไม่มีภัยพิบัติใดมาถึงเราเลย”
12 ฉะนั้นเพราะพวกเจ้า
ศิโยนจะถูกไถเหมือนนา
เยรูซาเล็มจะกลายเป็นซากปรักหักพัง
ภูเขาซึ่งเป็นที่ตั้งของพระวิหารจะกลายเป็นป่ารก
ภูเขาขององค์พระผู้เป็นเจ้า(A)
4 ในบั้นปลาย
ภูเขาที่พระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้าตั้งอยู่จะได้รับการสถาปนา
ให้เป็นเอกในหมู่ภูเขาทั้งหลาย
จะได้รับการเชิดชูเหนือบรรดาเนินเขา
และชนชาติต่างๆ จะหลั่งไหลไปที่นั่น
2 ประชาชาติมากมายจะมาและกล่าวว่า
“มาเถิด ให้เราขึ้นไปบนภูเขาขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ไปยังพระนิเวศของพระเจ้าของยาโคบ
พระองค์จะทรงสอนพระมรรคาของพระองค์แก่เรา
เพื่อเราจะดำเนินในวิถีทางของพระองค์”
บทบัญญัติจะออกมาจากศิโยน
พระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะออกมาจากเยรูซาเล็ม
3 พระองค์จะทรงตัดสินความระหว่างชนชาติทั้งหลาย
และยุติกรณีพิพาทให้บรรดาชาติมหาอำนาจทั่วแดน
พวกเขาจะตีดาบให้เป็นผาลไถนา
และตีหอกให้เป็นขอลิด
ชนชาติต่างๆ จะเลิกรบราฆ่าฟันกัน
ทั้งจะไม่มีการฝึกรบอีกต่อไป
4 ทุกคนจะนั่งอยู่ใต้เถาองุ่นของตน
และใต้ต้นมะเดื่อของตน
และจะไม่มีใครทำให้เขากลัว
เพราะพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ได้ตรัสไว้แล้ว
5 ชนชาติทั้งปวงอาจจะดำเนิน
ในนามของเทพเจ้าของตน
ส่วนเราจะดำเนินในพระนามพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราตลอดนิรันดร์
แผนการขององค์พระผู้เป็นเจ้า
6 องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า
“ในวันนั้น เราจะรวบรวมคนขาพิการ
เราจะรวบรวมบรรดาเชลย
ตลอดจนบรรดาคนที่เราให้พบกับความทุกข์โศก
7 เราจะให้คนขาพิการเป็นคนที่เหลืออยู่
ให้คนที่ถูกเนรเทศเป็นชาติที่แข็งแกร่ง
องค์พระผู้เป็นเจ้าจะปกครองพวกเขาในภูเขาศิโยน
ตั้งแต่วันนั้นตราบชั่วนิรันดร์
8 ส่วนเจ้าผู้เป็นหอสังเกตการณ์ของฝูงแกะ
เป็นที่มั่น[p]ของธิดาแห่งศิโยน[q]
อำนาจดั้งเดิมจะกลับคืนมาเป็นของเจ้า
ธิดาแห่งเยรูซาเล็ม[r]จะได้รับอำนาจครอบครอง”
9 เหตุใดเจ้าจึงร้องเสียงดัง
เจ้าไม่มีกษัตริย์หรือ?
ที่ปรึกษาของเจ้าย่อยยับไปแล้วหรือ?
เจ้าจึงเจ็บปวดรวดร้าวเหมือนผู้หญิงกำลังคลอดลูก
10 ธิดาแห่งศิโยนเอ๋ย จงทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส
เหมือนผู้หญิงที่กำลังคลอดลูก
เพราะบัดนี้เจ้าต้องจากเมือง
ไปตั้งค่ายอยู่กลางทุ่ง
เจ้าจะไปยังบาบิโลน
เจ้าจะได้รับการช่วยเหลือที่นั่น
องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงไถ่เจ้า
ออกจากมือของศัตรูของเจ้าที่นั่น
11 แต่บัดนี้หลายชนชาติ
รวมตัวกันมารบกับเจ้า
เขากล่าวว่า “ให้ศิโยนถูกย่ำยี
ให้ตาของเราได้ดูศิโยนด้วยความสะใจ!”
12 แต่เขาไม่รู้
พระดำริขององค์พระผู้เป็นเจ้า
เขาไม่เข้าใจแผนการของพระองค์
ผู้ทรงรวบรวมเขาเหมือนรวบรวมฟ่อนข้าวมาสู่ลานนวดข้าว
13 “ธิดาแห่งศิโยนเอ๋ย ลุกขึ้นนวดข้าวเถิด
เพราะเราจะให้เจ้ามีเขาเหล็ก
เราจะให้เจ้ามีกีบทองสัมฤทธิ์
และเจ้าจะบดขยี้ชนหลายชาติให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย”
พวกท่านจะถวายสิ่งที่เขาได้มาโดยไม่ชอบธรรมนั้นแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า
ถวายความมั่งคั่งของพวกเขาแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าแห่งสากลโลก
ผู้ปกครองตามพระสัญญาจะมาจากเบธเลเฮม
5 นครแห่งกองทหารเอ๋ย จัดทัพเถิด[s]
เพราะศัตรูมาล้อมเมืองของเราแล้ว
เขาจะเอาไม้เท้าฟาดแก้มผู้ปกครองของอิสราเอล
2 “ส่วนเจ้า เบธเลเฮม เอฟราธาห์เอ๋ย
ถึงแม้เจ้าเป็นคนเล็กน้อยในหมู่ตระกูลต่างๆ[t]ของยูดาห์
แต่จะมีผู้หนึ่งออกมาจากเจ้าเพื่อเรา
เป็นผู้ที่จะครอบครองอิสราเอล
ผู้นั้นมีที่มา[u]จากอดีตกาล
จากโบราณกาล[v]”
3 ฉะนั้น อิสราเอลจะถูกทอดทิ้ง
จวบจนเมื่อถึงเวลาที่ผู้หญิงซึ่งกำลังเจ็บครรภ์นั้นคลอดบุตร
และพี่น้องอื่นๆ ของบุคคลนั้น
กลับมาสมทบกับชนอิสราเอล
4 เขาจะยืนหยัดเลี้ยงดูฝูงแกะของเขา
โดยกำลังขององค์พระผู้เป็นเจ้า
โดยบารมีแห่งพระนามของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเขา
และพวกเขาจะมีชีวิตอยู่อย่างมั่นคงปลอดภัย
เพราะความยิ่งใหญ่ของเขาผู้นั้นจะแผ่ถึงสุดปลายแผ่นดินโลก
5 และเขาจะนำความสงบสุขมาให้พวกเขา
การช่วยกู้และความย่อยยับ
เมื่อคราวอัสซีเรียรุกรานดินแดนของเรา
และกรีธาทัพผ่านป้อมของเรา
เราจะตั้งคนเลี้ยงแกะเจ็ดแปดคน
คือตั้งเหล่าผู้นำขึ้นมาสู้กับเขา
6 พวกเขาจะปกครอง[w]ดินแดนอัสซีเรียด้วยดาบ
ปกครองดินแดนของนิมโรดด้วยดาบซึ่งชักออก[x]
ผู้นั้นจะกอบกู้เราจากอัสซีเรีย
ซึ่งมารุกรานดินแดนของเรา
และกรีธาทัพเข้ามาในเขตแดนของเรา
7 คนหยิบมือที่เหลือของยาโคบ
จะอยู่ท่ามกลางชนชาติทั้งหลาย
เหมือนน้ำค้างจากองค์พระผู้เป็นเจ้า
เหมือนสายฝนโปรยปรายลงบนหญ้า
ซึ่งไม่ต้องรอคอย
หรือพึ่งพามนุษย์
8 คนหยิบมือที่เหลือของยาโคบจะอยู่ในหมู่ประชาชาติ
อยู่ท่ามกลางชนชาติต่างๆ
ดั่งราชสีห์ในหมู่สัตว์ป่า
เหมือนสิงห์หนุ่มในหมู่ฝูงแกะ
ซึ่งเหยียบย่ำและขยี้ขณะย่างไป
โดยไม่มีใครช่วยได้
9 เจ้าจะชูมือขึ้นด้วยชัยชนะเหนือข้าศึก
ศัตรูทั้งปวงของเจ้าจะถูกทำลาย
10 องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า
“ในวันนั้นเราจะกำจัดม้าให้หมดไปจากพวกเจ้า
และทำลายรถม้าศึกของเจ้า
11 เราจะทำลายเมืองต่างๆ ในดินแดนของเจ้า
และทำลายที่มั่นทั้งปวงของเจ้า
12 เราจะกำจัดพวกแม่มดของเจ้า
และเจ้าจะไม่ร่ายเวทมนตร์คาถาอีกต่อไป
13 เราจะทำลายเทวรูปสลัก
และหินศักดิ์สิทธิ์ท่ามกลางพวกเจ้าให้หมดไป
เจ้าจะไม่หมอบกราบ
สิ่งที่มือของเจ้าทำขึ้นอีกต่อไป
14 เราจะรื้อถอนเสาเจ้าแม่อาเชราห์ที่อยู่ท่ามกลางพวกเจ้าออกไป
และทำลายเมืองต่างๆ ของเจ้า
15 เราจะแก้แค้นด้วยความพิโรธโกรธกริ้ว
แก่ชนชาติต่างๆ ซึ่งไม่เชื่อฟังเรา”
องค์พระผู้เป็นเจ้า
6 จงฟังพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด
“ขอเจ้ายืนขึ้น แถลงคดีความของเจ้าต่อหน้าภูเขาทั้งหลาย
และให้บรรดาเนินเขาฟังสิ่งที่เจ้าพูด
2 “ภูเขาทั้งหลายจงฟังการกล่าวโทษขององค์พระผู้เป็นเจ้า
จงฟังเถิด เจ้าซึ่งเป็นฐานรากอันมั่นคงของโลก
เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงมีคดีความกับประชากรของพระองค์
พระองค์ทรงตั้งข้อหาอิสราเอล
3 “ประชากรของเราเอ๋ย เราทำอะไรเจ้า?
เราได้ใส่ภาระอันใดให้แก่เจ้า? จงตอบเรามา
4 เรานำเจ้าออกมาจากอียิปต์
และไถ่เจ้าจากแดนทาส
เราส่งโมเสสมาเพื่อนำเจ้า
พร้อมทั้งอาโรนและมิเรียม
5 ประชากรของเราเอ๋ย
จงระลึกถึงกษัตริย์บาลาคแห่งโมอับที่พยายามจะทำให้เจ้าถูกสาปแช่ง
แต่บาลาอัมบุตรเบโอร์กลับอวยพรเจ้าแทน
จงระลึกถึงการเดินทางของเจ้าจากชิทธีมถึงกิลกาล
เพื่อเจ้าจะได้รู้ถึงความซื่อสัตย์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า”
6 ข้าพเจ้าจะนำสิ่งใดมาต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้า
และกราบลงต่อพระเจ้าผู้ประทับในสวรรค์?
ควรที่ข้าพเจ้าจะเข้าเฝ้าพระองค์ด้วยเครื่องเผาบูชา
ด้วยบรรดาลูกวัวหนึ่งขวบหรือ?
7 องค์พระผู้เป็นเจ้าจะพอพระทัยแกะนับพันๆ ตัว
และธารน้ำมันนับหมื่นๆ สายหรือ?
ควรที่ข้าพเจ้าจะถวายลูกหัวปีเพื่อการละเมิดของข้าพเจ้า
ถวายเลือดเนื้อเชื้อไขของข้าพเจ้าเพื่อบาปแห่งจิตวิญญาณของข้าพเจ้าหรือ?
8 มนุษย์เอ๋ย พระองค์ได้ทรงสำแดงแก่ท่านแล้วว่าอะไรดี
และอะไรที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประสงค์จากท่าน?
คือจงประพฤติอย่างเที่ยงธรรม รักความเมตตากรุณา
และดำเนินอย่างถ่อมใจไปกับพระเจ้าของท่าน
ความผิดและโทษทัณฑ์ของอิสราเอล
9 ฟังเถิด! องค์พระผู้เป็นเจ้ากำลังตรัสเรียกเยรูซาเล็ม
เป็นการฉลาดที่จะยำเกรงพระนามพระองค์
“จงฟังเถิด เผ่าที่ชุมนุมกันในกรุงนั้น[y]
10 พงศ์พันธุ์ที่ชั่วร้ายเอ๋ย
จะให้เราลืมทรัพย์สมบัติที่เจ้าได้มาอย่างทุจริต
และลืมเครื่องตวงคดโกง[z]อันเป็นที่สาปแช่งหรือ?
11 จะให้เรายอมปล่อยคนที่ใช้เครื่องชั่งไม่เที่ยงตรง
และมีตุ้มน้ำหนักขี้โกงให้ลอยนวลไปหรือ?
12 คนมั่งมีในกรุงนั้นโหดเหี้ยมทารุณ
และชาวกรุงนั้นล้วนเป็นคนโกหก
และลิ้นของเขาพูดแต่คำหลอกลวง
13 ฉะนั้นเราจึงตั้งต้นทำลายเจ้า
ตั้งต้นล้มล้างเจ้าเพราะบาปทั้งหลายของเจ้า
14 เจ้าจะกิน แต่ไม่อิ่ม
ท้องของเจ้ายังคงว่างเปล่า[aa]
เจ้าจะสะสม แต่ไม่มีอะไรเหลือ
เพราะเราจะมอบสิ่งที่เจ้าสะสมไว้ให้แก่คมดาบ
15 เจ้าจะปลูก แต่ไม่ได้เก็บเกี่ยว
เจ้าจะคั้นน้ำมันมะกอก แต่ไม่ได้ใช้เอง
เจ้าจะย่ำองุ่น แต่ไม่ได้ดื่มเหล้าองุ่น
16 เจ้าได้ถือรักษากฎเกณฑ์ของอมรี
และพิธีกรรมทั้งปวงของราชวงศ์อาหับ
แล้วเจ้าก็เอาอย่างเขา
ฉะนั้นเราจะปล่อยให้เจ้าพินาศ
ประชาชนของเจ้าจะถูกเหยียดหยาม
เจ้าจะเป็นที่เยาะเย้ยของบรรดาประชาชาติ[ab]”
ความทุกข์ลำเค็ญของอิสราเอล
7 อนิจจาหมดหวังเสียแล้วหนอ!
ข้าพเจ้าเป็นเหมือนคนไปเก็บผลไม้ในฤดูร้อน
หลังจากเขาเก็บองุ่นไปหมดสวนแล้ว
ไม่มีพวงองุ่นให้รับประทาน
ไม่มีทั้งมะเดื่อต้นฤดูที่ปรารถนา
2 คนชอบธรรมสูญสิ้นไปจากแผ่นดิน
ไม่มีคนซื่อตรงเหลืออยู่สักคนเดียว
ทุกคนซุ่มดักฆ่าคน
ต่างก็เหวี่ยงตาข่ายดักพี่น้องของตน
3 มือสองข้างช่ำชองในการทำชั่ว
ผู้ปกครองเรียกร้องของกำนัล
ตุลาการรับสินบน
ผู้มีอิทธิพลบงการตามใจชอบ
พวกเขาทั้งหมดคบคิดกัน
4 แม้แต่คนที่ดีที่สุดในหมู่พวกเขาก็เป็นเหมือนต้นหนาม
คนที่ซื่อตรงที่สุดก็เลวยิ่งกว่าหนามแหลม
วันของผู้ที่จับตาดูเจ้าก็มาถึงแล้ว
เป็นวันที่พระเจ้ามาเยือนท่าน
บัดนี้ถึงเวลาแล้วที่พวกเขาจะว้าวุ่นสับสน
5 อย่าวางใจเพื่อนบ้าน
อย่ามั่นใจในมิตรสหาย
แม้แต่หญิงในอ้อมอก
จงระวังคำพูดของท่าน
6 เพราะลูกชายจะดูหมิ่นพ่อ
ลูกสาวจะลุกขึ้นมาขัดแย้งกับแม่
ลูกสะใภ้ขัดแย้งกับแม่สามี
ศัตรูของเขาจะเป็นคนในครัวเรือนของเขาเอง
7 แต่ส่วนข้าพเจ้าจะมุ่งหวังในองค์พระผู้เป็นเจ้า
ข้าพเจ้ารอคอยพระเจ้าพระผู้ช่วยของข้าพเจ้า
พระเจ้าของข้าพเจ้าจะทรงสดับฟังข้าพเจ้า
อิสราเอลจะลุกขึ้นมา
8 ศัตรูของข้าเอ๋ย! อย่ากระหยิ่มยิ้มเยาะข้าเลย
ถึงแม้ข้าล้มลง ข้าจะลุกขึ้นมาอีก
ถึงแม้ข้านั่งอยู่ในความมืด
องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงเป็นความสว่างของข้า
9 เพราะข้าพเจ้าได้ทำบาปต่อพระองค์
ข้าพเจ้าก็จะทนรับพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ตราบจนพระองค์ทรงว่าคดีให้
และผดุงสิทธิ์ของข้าพเจ้าไว้
พระองค์จะทรงนำข้าพเจ้าออกมาสู่ความสว่าง
ข้าพเจ้าจะเห็นความชอบธรรมของพระองค์
10 แล้วศัตรูของข้าพเจ้าจะเห็น
และถูกปกคลุมด้วยความอับอาย
ผู้ที่พูดกับข้าพเจ้าว่า
“ไหนล่ะพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน?”
ตาของข้าพเจ้าจะเห็นเขาล้มลง
บัดนี้แหละที่เขาจะถูกเหยียบย่ำอยู่ใต้ฝ่าเท้า
เหมือนเลนบนถนน
11 วันสร้างกำแพงให้เจ้าจะมาถึง
เป็นวันที่จะขยายอาณาเขตของเจ้าออกไป
12 ในวันนั้นผู้คนจะมาหาเจ้า
จากอัสซีเรียและเมืองต่างๆ ของอียิปต์
แม้จากอียิปต์ถึงยูเฟรติส
จากทะเลจดทะเล
และจากภูเขาจดภูเขา
13 โลกจะเริศร้างเพราะชาวโลก
นั่นเป็นผลจากการกระทำของเขา
คำอธิษฐานและสรรเสริญ
14 ขอทรงเลี้ยงดูประชากรของพระองค์ด้วยไม้เท้า
เลี้ยงดูฝูงแกะที่เป็นกรรมสิทธิ์ของพระองค์
ซึ่งดำรงชีพด้วยตนเองอยู่ในป่า
ในทุ่งหญ้าอุดมสมบูรณ์[ac]
ให้พวกเขาหากินในบาชานและกิเลอาด
เหมือนในอดีตนานมาแล้ว
15 “เหมือนเมื่อครั้งเจ้าออกมาจากอียิปต์
เราจะแสดงให้เจ้าเห็นการอัศจรรย์ของเรา”
16 ประชาชาติต่างๆ จะเห็นแล้วอับอาย
และจะหมดอำนาจอย่างสิ้นเชิง
พวกเขาจะยกมือปิดปาก
และหูของพวกเขาหนวกไป
17 พวกเขาจะเลียฝุ่นเหมือนงู
เหมือนสัตว์เลื้อยคลานตามพื้นดิน
พวกเขาจะตัวสั่นงันงกออกมาจากถ้ำ
พวกเขาจะหันมาหาพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราด้วยความยำเกรง
และจะกลัวพระองค์
18 ผู้ใดเป็นพระเจ้าเสมอเหมือนพระองค์
ผู้ทรงยกบาปและอภัยการล่วงละเมิดของชนหยิบมือที่เหลือ
อันเป็นกรรมสิทธิ์ของพระองค์?
พระองค์ไม่ได้ทรงพระพิโรธอยู่เนืองนิตย์
แต่ทรงปีติยินดีที่จะแสดงพระเมตตา
19 พระองค์จะทรงเอ็นดูสงสารเราอีก
จะทรงเหยียบบาปทั้งหลายของเราไว้ใต้พระบาท
และเหวี่ยงความชั่วช้าทั้งหมดของเราลงสู่ทะเลลึก
20 พระองค์จะทรงสัตย์จริงต่อยาโคบ
และจะแสดงความเมตตาแก่อับราฮัม
ดังที่พระองค์ได้ทรงปฏิญาณไว้กับบรรพบุรุษของเรา
เมื่อครั้งนานมาแล้ว
1 คำพยากรณ์เกี่ยวกับกรุงนีนะเวห์ หนังสือแห่งนิมิตของนาฮูมชาวเอลโขช
พระพิโรธต่อนีนะเวห์
2 องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นพระเจ้าผู้หึงหวงและทำการแก้แค้น
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงแก้แค้นและเต็มไปด้วยพระพิโรธ
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงแก้แค้นเหล่าปฏิปักษ์ของพระองค์
และยังทรงพระพิโรธต่อศัตรูของพระองค์
3 องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกริ้วช้าและทรงฤทธานุภาพยิ่งใหญ่
องค์พระผู้เป็นเจ้าจะไม่ทรงปล่อยให้คนผิดลอยนวลพ้นโทษ
ทางของพระองค์อยู่ในพายุหมุนและในลมพายุ
เมฆคือธุลีจากพระบาทของพระองค์
4 พระองค์ตรัสกำราบทะเลและทรงทำให้มันเหือดแห้ง
ทรงทำให้แม่น้ำทุกสายแห้งไป
บาชานกับคารเมลก็เหี่ยวเฉา
และหมู่ดอกไม้ผลิบานของเลบานอนก็ร่วงโรย
5 ภูเขาสะเทือนเลื่อนลั่นต่อหน้าพระองค์
และเนินเขาต่างๆ หลอมละลาย
เมื่อพระองค์ทรงปรากฏ แผ่นดินโลกก็สั่นสะท้าน
คือโลกและทุกคนที่อยู่ในโลก
6 ใครเล่าสามารถต้านทานความกริ้วของพระองค์ได้?
ใครเล่าสามารถทนต่อพระพิโรธอันรุนแรงของพระองค์ได้?
พระองค์ทรงระบายพระพิโรธลงมาเหมือนไฟ
แล้วศิลาก็แหลกละเอียดต่อหน้าพระองค์
7 องค์พระผู้เป็นเจ้าประเสริฐ
ทรงเป็นที่ลี้ภัยในยามยากลำบาก
ทรงห่วงใยบรรดาผู้วางใจในพระองค์
8 แต่ด้วยกระแสน้ำท่วมท้น
พระองค์จะทรงทำให้นีนะเวห์สูญสิ้นไป
พระองค์จะทรงรุกไล่เหล่าศัตรูเข้าสู่ความมืด
9 ไม่ว่าพวกเขาจะคบคิดกันต่อสู้องค์พระผู้เป็นเจ้าอย่างไร[ad]
พระองค์ก็จะทรงทำให้พบจุดจบ
ปัญหาจะไม่เกิดขึ้นซ้ำสอง
10 พวกเขาจะติดอยู่ในดงหนาม
และเมามายด้วยเหล้าองุ่นของตนเอง
พวกเขาจะถูกเผาผลาญเหมือนตอข้าวแห้ง[ae]
11 นีนะเวห์เอ๋ย มีผู้หนึ่งออกมาจากเจ้า
ซึ่งวางแผนร้ายต่อสู้องค์พระผู้เป็นเจ้า
และวางแผนชั่ว
12 องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้
“แม้พวกเขามีพันธมิตรและมีจำนวนมาก
พวกเขาก็จะถูกโค่นและสูญสิ้นไป
ยูดาห์เอ๋ย ถึงแม้เราให้เจ้าทุกข์ร้อน
แต่เราจะไม่ให้เจ้าทุกข์ร้อนอีกต่อไป
13 บัดนี้เราจะหักแอกของพวกเขาจากคอของเจ้า
และหักโซ่ตรวนของเจ้าทิ้งไป”
14 องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชาเกี่ยวกับนีนะเวห์ว่า
“เจ้าจะไม่มีลูกหลานสืบสกุล
เราจะทำลายรูปสลักและเทวรูปที่หล่อขึ้น
ซึ่งอยู่ในวิหารแห่งเทพเจ้าของเจ้า
เราจะเตรียมหลุมฝังศพของเจ้า
เพราะเจ้าชั่วช้าสามานย์”
15 ดูเถิด บนภูเขานั่น
เท้าของผู้นำข่าวดีมา
ผู้ประกาศสันติภาพ!
ยูดาห์เอ๋ย จงฉลองเทศกาลต่างๆ ของเจ้า
และทำตามที่เจ้าถวายปฏิญาณไว้
คนชั่วร้ายจะไม่มาย่ำยีบีฑาเจ้าอีก
เขาจะถูกทำลายเสียสิ้น
นีนะเวห์จะล่มสลาย
2 นีนะเวห์เอ๋ย ผู้โจมตีได้รุดหน้ามารบกับเจ้าแล้ว
จงเข้าประจำป้อม
เฝ้าทางไว้
เตรียมตัวให้ทะมัดทะแมง
และระดมกำลังทั้งหมดมา!
2 องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงคืนความรุ่งเรืองให้ยาโคบ
เช่นเดียวกับความรุ่งเรืองของอิสราเอล
แม้ผู้ทำลายได้ทำให้มันเริศร้าง
และทำลายเถาองุ่นของมัน
3 โล่ทหารของเขาเป็นสีแดง
นักรบก็สวมชุดสีแดงเข้ม
โลหะที่ตัวรถม้าศึกเปล่งประกายแวบวาบ
ในวันที่พวกเขาเตรียมพร้อม
หอกไม้สนก็กวัดแกว่ง[af]
4 รถม้าศึกห้อตะบึงไปตามถนน
รีบรุดไปมาผ่านลานเมือง
มองดูเหมือนคบเพลิงลุกโชน
พวกเขาวิ่งปราดไปมาเหมือนสายฟ้า
5 เขาระดมกองทหารที่หามาได้
แต่พวกเขาสะดุดล้มกลางทาง
พวกเขากรูเข้าไปที่กำแพงเมือง
โล่ป้องกันตั้งประจำที่
6 ประตูด้านแม่น้ำถูกทำลายลง
และพระราชวังพังครืน
7 มีประกาศิต[ag]ให้กรุงนั้น
ถูกจับและพาไปเป็นเชลย
พวกทาสหญิงร้องครวญครางเหมือนนกพิราบ
และตีอกชกตัว
8 นีนะเวห์เป็นเหมือนสระ
และน้ำกำลังจะไหลออกไปหมด
พวกเขาร้องว่า “หยุดก่อน! หยุดก่อน!”
แต่ไม่มีใครหันกลับมา
9 จงปล้นเงิน!
จงปล้นทอง!
ข้าวของมากมายใช้ไม่หมด
ทรัพย์สมบัติจากทุกคลังของนีนะเวห์มีมากเหลือเกิน!
10 มันถูกปล้นทำลาย ถูกริบของมีค่าไปหมด!
หัวใจก็อ่อนล้า แข้งขาก็สิ้นแรง
เนื้อตัวสั่นเทาและทุกคนหน้าซีดเซียว
11 ไหนล่ะถ้ำสิงโต
ที่พวกมันเลี้ยงดูลูกอ่อน
ไหนล่ะราชสีห์พ่อแม่ลูก
ที่ไม่หวั่นเกรงสิ่งใด?
12 สิงโตที่ฆ่าเหยื่อมาให้ลูกๆ ของมันอย่างเพียงพอ
และคาบมาให้คู่ของมัน
แล้วสะสมเหยื่อไว้เต็มถ้ำ
สะสมสัตว์ที่มันฆ่าไว้เต็มรัง
13 พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศว่า
“เราเป็นศัตรูกับเจ้า
เราจะเผารถม้าศึกของเจ้าจนควันโขมง
และดาบจะฟาดฟันสิงห์หนุ่มของเจ้า
เราจะไม่เหลือเหยื่อให้เจ้าบนโลกนี้
จะไม่ได้ยินเสียงผู้สื่อสารของเจ้าอีกต่อไป”
วิบัติแก่นีนะเวห์
3 วิบัติแก่กรุงที่นองเลือด
ซึ่งเต็มไปด้วยการโกหก
เต็มไปด้วยการปล้นชิง
ไม่เคยขาดเหยื่อเลย!
2 เสียงแส้หวดขวับ
เสียงล้อรถครึกโครม!
เสียงม้าควบ
และเสียงรถม้าศึกห้อตะบึง!
3 ทหารม้าเข้าประจัญบาน
ดาบแวบวาบ
และหอกวาววับ!
ผู้บาดเจ็บล้มตายก่ายกอง
ซากศพนับไม่ถ้วน
ผู้คนเดินสะดุดศพ
4 ทั้งหมดนี้เนื่องมาจากความหื่นกระหายของหญิงโสเภณี
ผู้ยั่วยวนและเป็นเจ้าแห่งมนต์เสน่ห์
ผู้ทำให้ประชาชาติต่างๆ ตกเป็นทาสโดยการขายตัวของนาง
และสะกดผู้คนด้วยอาคม
5 พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศว่า “เราเป็นศัตรูกับเจ้า
เราจะถลกกระโปรงของเจ้าคลุมหน้าเจ้า
เราจะเผยความเปลือยเปล่าของเจ้าให้ประชาชาติต่างๆ เห็น
และให้อาณาจักรต่างๆ เห็นความน่าอับอายของเจ้า
6 เราจะสาดของโสโครกใส่เจ้า
เราจะเหยียดหยาม
และประจานเจ้า
7 คนทั้งปวงที่เห็นเจ้าจะหนีจากเจ้า และกล่าวว่า
‘นีนะเวห์พังยับเยิน ใครจะอาลัยอาวรณ์เธอ?’
จะหาใครที่ไหนมาปลอบโยนเจ้า?”
8 เจ้าวิเศษกว่าเธเบส
ซึ่งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำไนล์
และมีน้ำล้อมรอบหรือ?
แม่น้ำเป็นปราการของนาง
น้ำเป็นกำแพงของนาง
9 คูช[ah]และอียิปต์เป็นกำลังอันไม่จำกัดให้นาง
พูตและลิเบียก็เป็นพันธมิตรของนางด้วย
10 ถึงกระนั้นนางก็ต้องตกเป็นเมืองขึ้น
ถูกกวาดไปเป็นเชลย
ลูกเล็กเด็กแดงถูกจับฟาดแหลกลาญ
ที่หัวถนนทุกสาย
เขาจับสลากแบ่งชนชั้นสูงของนาง
และคนใหญ่คนโตทั้งหมดของนางถูกล่ามโซ่ไว้
11 เจ้าก็จะเมามายไปด้วย
เจ้าจะเข้าไปหลบซ่อน
และแสวงหาที่ลี้ภัยจากศัตรู
12 ป้อมปราการทั้งสิ้นของเจ้าเหมือนต้นมะเดื่อ
ซึ่งผลเริ่มสุก
เมื่อถูกเขย่า
ผลมะเดื่อก็ร่วงเข้าปากคนกิน
13 ดูกองทหารของเจ้าสิ
พวกเขาล้วนเป็นผู้หญิง!
ประตูเมืองทั้งหลายของดินแดนของเจ้า
เปิดกว้างรับศัตรูของเจ้า
ไฟได้เผาดาลประตูทั้งหลายแล้ว
14 จงขนน้ำเตรียมไว้เพราะจะถูกล้อมเมือง
จงเสริมเครื่องป้องกันเมือง!
นวดดินเหนียว
ย่ำปูน
และซ่อมแซมสิ่งที่สร้างด้วยอิฐ!
15 ที่นั่นไฟจะเผาผลาญเจ้า
ดาบจะห้ำหั่นเจ้า
และจะกินเจ้าเหมือนตั๊กแตน
จงเพิ่มจำนวนคนให้มากเหมือนตั๊กแตน
ทวีจำนวนขึ้นเหมือนฝูงตั๊กแตน!
16 เจ้าเพิ่มจำนวนพ่อค้าวาณิช
จนมากกว่าดาวบนท้องฟ้า
แต่พวกเขาก็เหมือนตั๊กแตนที่กัดกินจนดินแดนโล่งเตียน
แล้วบินไป
17 ยามของเจ้าเหมือนตั๊กแตน
ข้าราชการของเจ้าเหมือนฝูงตั๊กแตน
ซึ่งเกาะอยู่ที่กำแพงในวันอากาศเย็น
แต่เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นก็บินไปหมด
ไม่มีใครรู้ว่ามันบินไปไหน
18 กษัตริย์อัสซีเรียเอ๋ย บรรดาคนเลี้ยงแกะ[ai]ของเจ้าหลับใหล
พวกเจ้านายเอนกายลงพักผ่อน
ประชาชนของเจ้าถูกทำให้กระจัดกระจายไปตามภูเขาต่างๆ
ไม่มีใครรวบรวมกลับมา
19 ไม่มีอะไรเยียวยาบาดแผลของเจ้าได้
อาการบาดเจ็บของเจ้าก็สาหัสถึงตาย
ทุกคนที่ได้ยินข่าวเกี่ยวกับเจ้า
ก็ตบมือดีใจที่เจ้าล่มสลาย
เพราะใครเล่าไม่รู้สึก
ถึงความทารุณที่ไม่สิ้นสุดของเจ้า
Thai New Contemporary Bible Copyright © 1999, 2001, 2007 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.