Bible in 90 Days

⁸ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสว่า “จงหล่องูพิษตัวหนึ่งและติดไว้บนเสา เมื่อผู้ใดถูกงูกัด และมองดูงูที่อยู่บนเสา เขาก็จะมีชีวิตอยู่” ⁹ และโมเสสหล่องูทองสัมฤทธิ์ขึ้นมาตัวหนึ่งและติดไว้ที่เสา เมื่อผู้ใดถูกงูกัด เขาก็จะมองดูงูสัมฤทธิ์ตัวนั้น และจะไม่ตาย^[a]

การเดินทางไปโมอับ

¹⁰ ชาวอิสราเอลออกเดินทางและไปตั้งค่ายอยู่ที่โอโบท ¹¹ จากโอโบทพวกเขาออกเดินทางไป และไปตั้งค่ายอยู่ที่อิเยอาบาริมในถิ่นทุรกันดารที่อยู่ตรงข้ามโมอับทางทิศตะวันออก ¹² ต่อจากนั้นพวกเขาออกเดินทางไป และไปตั้งค่ายอยู่ที่ลุ่มน้ำเศเรด ¹³ จากนั้นพวกเขาได้ออกเดินทางต่อไป และไปตั้งค่ายอยู่ที่อีกฟากของอาร์โนนซึ่งอยู่ในถิ่นทุรกันดารที่ยื่นออกมาจากชายแดนของชาวอาโมร์ เพราะอาร์โนนเป็นชายแดนโมอับที่อยู่ระหว่างโมอับกับชาวอาโมร์ ¹⁴ ดังนั้นจึงปรากฏข้อความในหนังสือสงครามของพระผู้เป็นเจ้าว่า

¹⁶ และจากนั้นพวกเขาก็ไปยังเบเออร์ซึ่งเป็นบ่อน้ำที่พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสว่า “จงรวบรวมประชาชนให้อยู่รวมกันไว้ แล้วเราจะให้น้ำแก่พวกเขา” ¹⁷ แล้วอิสราเอลก็ได้ร้องเพลงนี้

และพวกเขาออกเดินทางจากถิ่นทุรกันดารไปยังมัทธานาห์ ¹⁹ จากมัทธานาห์ไปยังนาหะลีเอล และจากนาหะลีเอลก็ไปสู่บาโมท ²⁰ และจากบาโมทไปยังหุบเขาที่ตั้งอยู่ในอาณาเขตโมอับที่มียอดเขาปิสกาห์ตั้งตระหง่านอยู่เหนือที่ร้างอันแร้นแค้น

สิโหนและโอกพ่ายแพ้

²¹ แล้วอิสราเอลได้ให้พวกผู้ส่งข่าวบอกสิโหนกษัตริย์ของชาวอาโมร์ว่า ²² “ให้เราผ่านเข้าไปในดินแดนของท่านเถิด เราจะไม่เลี้ยวไปทางไร่นาหรือสวนองุ่น เราจะไม่ดื่มน้ำจากบ่อ เราจะมุ่งหน้าไปตามถนนหลวงจนกว่าจะผ่านเข้าไปในพรมแดนของท่าน” ²³ แต่สิโหนไม่ยอมให้อิสราเอลผ่านเข้าไปในพรมแดนของท่าน และรวบรวมคนออกไปสู้รบกับอิสราเอลในถิ่นทุรกันดาร เมื่อถึงยาฮาสก็ได้ต่อสู้กับอิสราเอล ²⁴ อิสราเอลใช้ดาบกำจัดพวกเขา และยึดดินแดนจากอาร์โนนจนถึงยับบอก ไกลออกไปจนถึงเขตแดนของชาวอัมโมนเพราะที่ชายแดนมีการคุ้มกันอย่างแข็งแกร่ง ²⁵ อิสราเอลยึดเมืองเหล่านั้นไว้ได้ อิสราเอลได้ตั้งหลักแหล่งอยู่ในทุกเมืองที่เป็นของชาวอาโมร์ รวมถึงเมืองเฮชโบนและทุกหมู่บ้านโดยรอบ ²⁶ เฮชโบนเป็นเมืองของสิโหนกษัตริย์ของชาวอาโมร์ผู้ที่เคยต่อสู้กับกษัตริย์ท่านก่อนแห่งโมอับและได้ยึดดินแดนทั้งหมดไปจนถึงอาร์โนนไปจากท่าน

²⁷ ฉะนั้นบรรดานักขับโคลงกลอนจึงกล่าวไว้ว่า

³¹ ฉะนั้น อิสราเอลจึงได้ตั้งรกรากอยู่ในแผ่นดินของชาวอาโมร์ ³² เมื่อโมเสสให้พวกสอดแนมไปยังเมืองยาเซอร์ และชาวอิสราเอลยึดนิคมโดยรอบไว้และขับไล่ชาวอาโมร์ซึ่งอาศัยอยู่ที่นั่นออกไป ³³ จากนั้นพวกเขาเลี้ยวขึ้นไปตามทางที่จะไปสู่แคว้นบาชาน และโอกกษัตริย์แห่งบาชานและกองทหารของท่านทั้งหมดเข้าปะทะในสงครามกับพวกเขาที่เอเดรอี ³⁴ แต่พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสว่า “อย่าไปกลัวเขาเลย เพราะเราได้มอบเขาไว้ในมือของเจ้าแล้ว รวมทั้งผู้คนและดินแดนของเขาด้วย เจ้าจงกระทำต่อเขาเช่นเดียวกับที่เจ้ากระทำต่อสิโหนกษัตริย์ของชาวอาโมร์ผู้อาศัยอยู่ในเฮชโบน” ³⁵ ดังนั้นเขาทั้งหลายจึงฆ่าโอกและบรรดาบุตรของท่านและประชาชนทั้งปวง ไม่มีใครรอดชีวิตมาได้ แล้วเขาทั้งหลายก็เข้ายึดดินแดนนั้นไว้

บาลาคเรียกบาลาอัมให้มาหา

22 ครั้นแล้วชาวอิสราเอลก็ออกเดินทางไปยังที่ราบโมอับ และไปตั้งค่ายอยู่ที่ริมฝั่งแม่น้ำจอร์แดนที่ฝั่งตรงข้ามกับเยรีโค ² ส่วนบาลาคบุตรศิปโปร์ได้เห็นทุกสิ่งที่อิสราเอลได้กระทำต่อชาวอาโมร์ ³ และชาวโมอับตกใจกลัวชนชาตินั้นที่มีจำนวนมาก ชาวโมอับหวาดหวั่นชาวอิสราเอลมาก ⁴ ชาวโมอับพูดกับบรรดาหัวหน้าชั้นผู้ใหญ่ของมีเดียนว่า “ชนกลุ่มนี้จะกินทุกสิ่งรอบตัวเราเหมือนโคกินหญ้าในทุ่งจนเรียบ” ในเวลานั้นบาลาคบุตรศิปโปร์เป็นกษัตริย์แห่งโมอับ ⁵ ท่านจึงให้บรรดาผู้ส่งข่าวไปยังบาลาอัมบุตรเบโอร์ที่เปโธร์ที่อยู่ใกล้แม่น้ำในถิ่นฐานบ้านเกิดของเขา บาลาคพูดว่า “ดูเถิด ชนชาติหนึ่งได้ออกมาจากอียิปต์ ดูเถิด พวกเขาแผ่ขยายไปทั่วแผ่นดินโลก และพวกเขาได้ตั้งถิ่นฐานอยู่ตรงข้ามเรา ⁶ บัดนี้จงมาเถิด มาสาปแช่งชนชาตินี้ให้เรา ในเมื่อพวกเขาเข้มแข็งเกินไปสำหรับเรา เราอาจจะตีพวกเขาให้พ่ายไปได้ และขับไล่พวกเขาออกไปจากแผ่นดิน เพราะเราทราบว่าท่านให้พรผู้ใด ผู้นั้นก็ได้รับพร และท่านสาปแช่งผู้ใด ผู้นั้นก็ถูกสาปแช่ง”

⁷ บรรดาหัวหน้าชั้นผู้ใหญ่ของโมอับและบรรดาหัวหน้าชั้นผู้ใหญ่ของมีเดียนก็เอาค่าจ้างการทำนายติดมือไป เมื่อมาถึงบาลาอัม เขาก็รายงานว่าบาลาคพูดอะไรบ้าง ⁸ บาลาอัมพูดกับพวกเขาว่า “คืนนี้จงค้างแรมที่นี่เถิด แล้วเราจะนำคำตอบของพระผู้เป็นเจ้ามาบอกท่าน” และบรรดาผู้นำของโมอับก็พักอยู่กับบาลาอัม ⁹ พระเจ้ามากล่าวกับบาลาอัมว่า “ชายเหล่านี้ที่อยู่กับเจ้าเป็นใคร” ¹⁰ บาลาอัมตอบพระเจ้าว่า “บาลาคบุตรศิปโปร์กษัตริย์แห่งโมอับส่งคนมาบอกข้าพเจ้าว่า ¹¹ ‘ดูเถิด ชนชาติหนึ่งได้ออกมาจากอียิปต์ ชนชาตินี้แผ่ขยายไปทั่วแผ่นดินโลก บัดนี้จงมาเถิด มาสาปแช่งพวกเขาให้เรา เราอาจจะต่อสู้กับพวกเขาได้ และขับไล่พวกเขาออกไป’” ¹² แต่พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับบาลาอัมว่า “เจ้าอย่าไปกับพวกเขา เจ้าอย่าสาปแช่งชนชาตินั้น เพราะพวกเขาได้รับพร” ¹³ วันรุ่งขึ้นบาลาอัมลุกขึ้นและบอกกับบรรดาเจ้านายชั้นผู้ใหญ่ของบาลาคว่า “จงกลับไปยังแผ่นดินของท่านเถิด เพราะพระผู้เป็นเจ้าห้ามเรามิให้ไปกับท่าน” ¹⁴ บรรดาเจ้านายชั้นผู้ใหญ่ของโมอับจึงลุกขึ้น และไปบอกบาลาคว่า “บาลาอัมปฏิเสธที่จะมากับพวกเรา”

¹⁵ ครั้นแล้วบาลาคจึงให้บรรดาเจ้านายชั้นผู้ใหญ่อื่นๆ ไปอีก มีจำนวนมากขึ้นและมีเกียรติยศมากกว่ารุ่นก่อน ¹⁶ พวกเขามาพูดกับบาลาอัมว่า “บาลาคบุตรศิปโปร์กล่าวว่า ‘อย่าให้มีสิ่งใดฉุดรั้งไม่ให้ท่านมาหาเรา ¹⁷ เพราะเราจะมอบเกียรติอย่างสูงให้แก่ท่าน เราจะกระทำทุกสิ่งที่ท่านต้องการให้เราทำ เราขอร้องให้ท่านมาสาปแช่งชนชาตินี้ให้เรา’” ¹⁸ แต่บาลาอัมตอบบรรดาผู้รับใช้ของบาลาคว่า “ถึงแม้ว่าบาลาคจะยกบ้านที่เต็มด้วยเงินทองให้เรา เราก็ไม่อาจขัดต่อคำสั่งใดๆ ของพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเราได้เลย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือใหญ่ก็ตาม ¹⁹ บัดนี้ท่านค้างแรมที่นี่ด้วยเถิด เราจะได้ทราบว่าพระผู้เป็นเจ้าอาจจะมีอะไรกล่าวกับเราอีก” ²⁰ และพระเจ้ามากล่าวกับบาลาอัมในคืนนั้นว่า “ถ้าชายเหล่านั้นมาเรียกตัวเจ้าไป ก็จงลุกขึ้นไปกับเขา แต่จงกระทำตามเฉพาะสิ่งที่เราบอกเจ้าเท่านั้น”

ลาของบาลาอัม

²¹ พอรุ่งเช้าบาลาอัมก็ลุกขึ้น ผูกอานลาของตนและไปกับบรรดาเจ้านายชั้นผู้ใหญ่ของโมอับ ²² พระเจ้าโกรธกริ้วที่เขาไป และทูตสวรรค์ของพระผู้เป็นเจ้ายืนขวางทางไว้เพื่อห้ามเขา ขณะนั้นเขากำลังขี่ลาไป และมีผู้รับใช้ 2 คนอยู่ด้วย ²³ ครั้นลาเห็นทูตสวรรค์ของพระผู้เป็นเจ้ายืนถือดาบขวางทางอยู่ ลาตัวนั้นจึงเลี้ยวออกนอกทางเข้าไปในทุ่งนา บาลาอัมจึงตีลาให้หันกลับไปที่ถนนอีก ²⁴ ทูตสวรรค์ของพระผู้เป็นเจ้ายืนที่ทางแคบระหว่างสวนองุ่น 2 แห่งซึ่งมีกำแพงกั้นทั้ง 2 ฟาก ²⁵ ขณะที่ลาเห็นทูตสวรรค์ของพระผู้เป็นเจ้า มันก็ดันกำแพงและทำให้เท้าของบาลาอัมถูกอัดติดกำแพง เขาจึงตีลาอีก ²⁶ ทูตสวรรค์ของพระผู้เป็นเจ้าขยับไปข้างหน้าและยืนอยู่ที่ทางแคบอีก ไม่มีทางเลี้ยวซ้ายหรือขวาได้ ²⁷ เมื่อลาเห็นทูตสวรรค์ของพระผู้เป็นเจ้า มันก็หมอบลงขณะที่บาลาอัมยังอยู่บนหลังลา เขาก็โกรธและใช้ไม้ตีลา ²⁸ แล้วพระผู้เป็นเจ้าจึงเปิดปากลา มันก็พูดกับบาลาอัมว่า “ข้าพเจ้าทำอะไรท่านหรือ ท่านจึงได้ตีข้าพเจ้าถึง 3 ครั้งเช่นนี้” ²⁹ บาลาอัมพูดกับลาว่า “เพราะเจ้าทำให้เรารู้สึกโง่เง่า หากว่ามือเราถือดาบอยู่ เราก็จะฆ่าเจ้าเสียบัดนี้” ³⁰ ลาจึงพูดกับบาลาอัมว่า “ข้าพเจ้าไม่ได้เป็นลาของท่านหรอกหรือที่ท่านใช้ขี่มาตลอดชีวิตอันยาวนานของท่านจนถึงวันนี้ ข้าพเจ้าเคยกระทำเช่นนี้กับท่านหรือ” เขาก็ตอบว่า “ไม่เคย”

³¹ พระผู้เป็นเจ้าก็เปิดตาของบาลาอัม เขาจึงเห็นทูตสวรรค์ของพระผู้เป็นเจ้ายืนขวางทางอยู่และชักดาบไว้พร้อม เขาจึงก้มศีรษะและซบหน้าลงกับพื้น ³² ทูตสวรรค์ของพระผู้เป็นเจ้าพูดกับเขาว่า “ทำไมท่านจึงตีลาของท่านถึง 3 ครั้งเช่นนั้น ดูเถิด เราได้ออกมาขัดขวางท่าน เพราะเราเห็นว่าท่านทำตัวหุนหันพลันแล่นยิ่งนัก ³³ และลาก็เห็นเราจึงเลี้ยวเข้าข้างทางต่อหน้าเรา 3 ครั้งเช่นนั้น หากว่ามันไม่ได้หันเข้าข้างทางเลี่ยงเราไป เราคงจะฆ่าท่านไปเสียแล้ว และก็ปล่อยให้ลารอดตัวไป” ³⁴ บาลาอัมพูดกับทูตสวรรค์ของพระผู้เป็นเจ้าว่า “ข้าพเจ้ากระทำบาป เพราะข้าพเจ้าไม่ทราบว่าท่านยืนอยู่ที่ถนนเพื่อขวางข้าพเจ้าไว้ ฉะนั้นบัดนี้หากว่าเป็นสิ่งชั่วร้ายในสายตาของท่าน ข้าพเจ้าก็จะกลับไป” ³⁵ ทูตสวรรค์ของพระผู้เป็นเจ้าพูดกับบาลาอัมว่า “จงไปกับชายเหล่านั้น แต่ท่านจงพูดตามคำที่เราพูดกับท่านเท่านั้น” และบาลาอัมก็ไปกับบรรดาเจ้านายชั้นผู้ใหญ่ของบาลาค

³⁶ ครั้นบาลาคได้ยินว่าบาลาอัมกำลังมา ท่านจึงออกไปพบกับเขาที่เมืองโมอับชายแดนอาร์โนนในเขตพรมแดนเมือง ³⁷ และบาลาคพูดกับบาลาอัมว่า “เราให้คนไปเรียกตัวท่านมาครั้งแล้วครั้งเล่ามิใช่หรือ ทำไมท่านจึงไม่มาหาเรา เราไม่ได้ให้เกียรติแก่ท่านหรือ” ³⁸ บาลาอัมตอบบาลาคว่า “ดูเถิด ข้าพเจ้ามาหาท่านแล้ว แต่บัดนี้ข้าพเจ้าหามีอำนาจที่จะกล่าวสิ่งใดไม่ ข้าพเจ้าจะพูดไปตามคำที่พระเจ้าบันดาลให้ข้าพเจ้าพูดเท่านั้น” ³⁹ แล้วบาลาอัมไปกับบาลาคจนถึงคีริยาทหุโซท ⁴⁰ บาลาคถวายโคและแกะเป็นเครื่องสักการะ และแจกให้บาลาอัมกับบรรดาเจ้านายชั้นผู้ใหญ่ที่อยู่ด้วย

⁴¹ เช้าวันรุ่งขึ้นบาลาคพาบาลาอัมขึ้นไปยังบาโมทบาอัล และเขาก็ได้เห็นประชาชนที่อยู่ไม่ไกลจากที่นั่น

คำพยากรณ์แรกของบาลาอัม

23 บาลาอัมพูดกับบาลาคว่า “โปรดสร้างแท่นบูชาให้แก่ข้าพเจ้า 7 แท่นที่นี่ และเตรียมโคตัวผู้ 7 ตัวกับแกะตัวผู้ 7 ตัวให้ข้าพเจ้าที่นี่” ² บาลาคก็กระทำตามที่บาลาอัมพูด และท่านทั้งสองถวายโคตัวผู้และแกะตัวผู้อย่างละ 1 ตัวที่แท่นบูชาแต่ละแท่น ³ บาลาอัมพูดกับบาลาคว่า “จงยืนที่ข้างสัตว์ที่เผาเป็นของถวายของท่าน แล้วข้าพเจ้าก็จะไป พระผู้เป็นเจ้าอาจจะมาพบกับข้าพเจ้า แล้วข้าพเจ้าจะบอกท่านว่าพระองค์แจ้งอะไรแก่ข้าพเจ้าบ้าง” และเขาก็ไปยังบริเวณที่สูงอันแห้งแล้ง ⁴ พระเจ้าพบกับบาลาอัม บาลาอัมพูดกับพระองค์ว่า “ข้าพเจ้าได้เตรียมแท่นบูชา 7 แท่น และได้ถวายโคตัวผู้และแกะตัวผู้อย่างละ 1 ตัวที่แท่นบูชาแต่ละแท่น” ⁵ และพระผู้เป็นเจ้าบันดาลให้บาลาอัมพร้อมที่จะพูด และกล่าวว่า “จงกลับไปหาบาลาค แล้วเจ้าจงพูดไปตามสิ่งที่เราบอก” ⁶ เขากลับไปหาบาลาค และพบว่าบาลาคและบรรดาเจ้านายชั้นผู้ใหญ่ของชาวโมอับยังยืนอยู่ที่ข้างสัตว์ที่เผาเป็นของถวาย

⁷ แล้วบาลาอัมก็กล่าวคำพยากรณ์ว่า

¹¹ บาลาคพูดกับบาลาอัมว่า “ท่านทำความเสียหายให้กับเรา เราส่งคนไปตามตัวท่านมาเพื่อสาปแช่งศัตรูของเรา ดูเถิด ท่านไม่ได้ทำอะไรให้เราเลย แต่กลับอวยพรพวกเขา” ¹² เขาตอบว่า “จะไม่ให้ข้าพเจ้าพูดไปตามคำที่พระผู้เป็นเจ้าบันดาลให้ข้าพเจ้าพูดหรือ”

คำพยากรณ์ครั้งที่สองของบาลาอัม

¹³ บาลาคพูดกับเขาว่า “ไปกับเรา ไปอีกที่แห่งหนึ่งที่ท่านสามารถมองเห็นพวกเขา ท่านจะไม่เห็นทุกคน แต่จะเป็นเพียงบางส่วนเท่านั้น และจากที่นั่นท่านจงสาปแช่งพวกเขาให้เราด้วย” ¹⁴ ดังนั้นบาลาคจึงพาบาลาอัมไปยังทุ่งของโศฟิมที่ยอดภูเขาปิสกาห์ และสร้างแท่นบูชา 7 แท่น ถวายโคตัวผู้และแกะตัวผู้อย่างละ 1 ตัวที่แท่นบูชาแต่ละแท่น ¹⁵ บาลาอัมพูดกับบาลาคว่า “จงยืนที่ข้างสัตว์ที่เผาเป็นของถวายของท่าน ขณะที่ข้าพเจ้าไปพบพระองค์ที่โน่น” ¹⁶ พระผู้เป็นเจ้าพบกับบาลาอัม พระองค์บันดาลให้บาลาอัมพร้อมที่จะพูด และกล่าวว่า “จงกลับไปหาบาลาค แล้วเจ้าจงพูดไปตามคำที่เราบอก” ¹⁷ เขากลับไปหาบาลาคและพบว่า บาลาคและบรรดาเจ้านายชั้นผู้ใหญ่ของโมอับยังยืนอยู่ที่ข้างสัตว์ที่เผาเป็นของถวาย บาลาคถามเขาว่า “พระผู้เป็นเจ้ากล่าวว่าอย่างไร”

¹⁸ แล้วเขาก็กล่าวคำพยากรณ์ว่า

²⁵ ครั้นแล้วบาลาคก็ได้พูดกับบาลาอัมว่า “ท่านไม่ต้องสาปแช่งและไม่ต้องอวยพรพวกเขาเลย” ²⁶ บาลาอัมตอบว่า “ข้าพเจ้าได้บอกท่านแล้วมิใช่หรือว่า ข้าพเจ้าต้องกระทำตามที่พระผู้เป็นเจ้ากล่าว” ²⁷ แล้วบาลาคพูดกับบาลาอัมว่า “มาเถิด ให้เราพาท่านไปอีกที่แห่งหนึ่ง เผื่อว่าพระเจ้าจะโปรดปรานก็ได้ หากว่าท่านสาปแช่งพวกเขาให้เราจากที่นั่น” ²⁸ บาลาคจึงพาบาลาอัมขึ้นไปยังยอดเขาเปโอร์ซึ่งตั้งตระหง่านอยู่เหนือที่ร้างอันแร้นแค้น ²⁹ บาลาอัมพูดว่า “จงสร้างแท่นบูชา 7 แท่นให้ข้าพเจ้าที่นี่ เตรียมโคตัวผู้และแกะตัวผู้อย่างละ 7 ตัวให้เรา” ³⁰ บาลาคกระทำตามที่บาลาอัมบอก และถวายโคตัวผู้และแกะตัวผู้อย่างละ 1 ตัวที่แท่นบูชาแต่ละแท่น

คำพยากรณ์ครั้งที่สามของบาลาอัม

24 ครั้นบาลาอัมเห็นว่าการที่ได้อวยพรอิสราเอลเป็นที่โปรดปรานของพระผู้เป็นเจ้า เขาไม่ได้หันไปพึ่งเวทมนตร์คาถาเหมือนครั้งอื่นๆ แต่กลับหันหน้าไปทางถิ่นทุรกันดาร ² เมื่อบาลาอัมเงยหน้าขึ้นและเห็นอิสราเอลไปตั้งค่ายตามเผ่าของตน เขาเปี่ยมด้วยพระวิญญาณพระเจ้า ³ และเขาก็กล่าวคำพยากรณ์ว่า

¹⁰ บาลาคก็โกรธบาลาอัมมาก ท่านจึงตบมือและพูดกับเขาว่า “เราสั่งให้ท่านสาปแช่งพวกศัตรูของเรา แต่ท่านกลับอวยพรเขาถึง 3 ครั้ง ¹¹ จงรีบหนีกลับไปยังที่ที่ท่านมา เราพูดไว้ว่าเราจะให้ท่านได้รับเกียรติอย่างแน่นอน แต่ดูเถิด พระผู้เป็นเจ้ารั้งท่านไม่ให้ได้รับเกียรติ” ¹² บาลาอัมตอบบาลาคว่า “ข้าพเจ้าไม่ได้บอกบรรดาผู้ส่งข่าวที่ท่านส่งไปหรือว่า ¹³ ‘ถ้าแม้ว่าบาลาคจะยกบ้านที่เต็มไปด้วยเงินทองให้แก่ข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็ไม่สามารถขัดต่อคำกล่าวของพระผู้เป็นเจ้า เพื่อทำในสิ่งที่ดีหรือเลวตามความประสงค์ของข้าพเจ้าได้ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวว่าอย่างไร ข้าพเจ้าก็พูดไปตามนั้น’ ¹⁴ ดูเถิด บัดนี้ ข้าพเจ้าจะกลับไปหาชนชาติข้าพเจ้า มาเถิด ข้าพเจ้าจะบอกให้ท่านทราบว่าชนชาตินี้จะกระทำอะไรต่อชนชาติของท่านในวันข้างหน้า”

คำพยากรณ์ครั้งที่สี่ของบาลาอัม

¹⁵ แล้วเขากล่าวคำพยากรณ์ว่า

คำพยากรณ์ครั้งสุดท้ายของบาลาอัม

²⁰ ครั้นแล้วบาลาอัมมองดูอามาเลข และกล่าวคำพยากรณ์ว่า

²¹ แล้วเขามองดูชาวเคน และกล่าวคำพยากรณ์ว่า

²³ แล้วเขากล่าวคำพยากรณ์ว่า

²⁵ แล้วบาลาอัมก็ลุกขึ้นกลับบ้านไป บาลาคเองก็ไปตามทางของตน

เหตุการณ์ที่เปโอร์

25 ขณะที่อิสราเอลพักอยู่ในชิทธีม ประชาชนเริ่มประพฤติผิดทางเพศกับหญิงชาวโมอับ ² หญิงเหล่านี้เชิญชวนให้พวกเขาไปร่วมพิธีมอบเครื่องบูชาแก่บรรดาเทวรูปของพวกนาง ประชาชนทั้งกินและก้มกราบเทวรูปเหล่านั้น ³ ดังนั้นเท่ากับว่าอิสราเอลเทียมแอกร่วมกับเทพเจ้าบาอัล^[e]แห่งเปโอร์ พระผู้เป็นเจ้าจึงกริ้วอิสราเอลมาก ⁴ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสว่า “จงเอาหัวหน้าทุกคนของชาวอิสราเอลไปแขวนกลางแดด ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า เพื่อหันเหความกริ้วอันร้อนแรงของพระผู้เป็นเจ้าไปจากอิสราเอล” ⁵ โมเสสพูดกับบรรดาผู้ตัดสินความของอิสราเอลว่า “พวกท่านทุกคนจงฆ่าชายทุกคนที่เทียมแอกร่วมกับเทพเจ้าบาอัลแห่งเปโอร์”

⁶ ดูเถิด ชายอิสราเอลคนหนึ่งพาหญิงชาวมีเดียนเข้ามาในกลุ่มพี่น้องของเขาที่กำลังร้องไห้อยู่ที่ทางเข้ากระโจมที่นัดหมาย ต่อหน้าต่อตาโมเสสและชาวอิสราเอลทั้งปวง ⁷ เมื่อฟีเนหัสบุตรเอเลอาซาร์ซึ่งเป็นบุตรของอาโรนปุโรหิตเห็นเข้า จึงลุกขึ้นจากที่ประชุมพร้อมกับคว้าหอกติดมือไปด้วย ⁸ เขาตามชายอิสราเอลคนนั้นเข้าไปถึงห้องชั้นในและแทงทั้งสองคน ทั้งชายอิสราเอลและหญิงคนนั้นถูกแทงทะลุพุง ภัยพิบัติที่เกิดขึ้นกับชาวอิสราเอลจึงยุติลง ⁹ จำนวนผู้ตายจากภัยพิบัติมีถึง 24,000 คน

¹⁰ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสว่า ¹¹ “ฟีเนหัสบุตรเอเลอาซาร์ซึ่งเป็นบุตรของอาโรนปุโรหิตได้ทำให้ความเกรี้ยวโกรธของเราหันเหไปจากชาวอิสราเอล เขามีใจหวงแหนประชาชนเหมือนใจเราเมื่อเขาอยู่กับประชาชน ดังนั้นเราจึงไม่ทำให้ชาวอิสราเอลจบชีวิตลงเพราะความเดือดดาลในใจของเรา ¹² ฉะนั้นจงบอกเขาว่า ‘ดูเถิด เราให้พันธสัญญาแห่งสันติของเราแก่เขา ¹³ อันจะเป็นพันธสัญญาของการเป็นปุโรหิตตลอดไปสำหรับเขา และบรรดาผู้สืบเชื้อสายของเขาในภายหน้า เพราะเขาหวงแหนแทนพระเจ้าของเขา และได้ทำพิธีเพื่อชดใช้บาปให้แก่ประชาชนของอิสราเอล’”

¹⁴ ชื่อของชายอิสราเอลที่ถูกฆ่าตายพร้อมกับหญิงชาวมีเดียนคนนั้น คือศิมรีบุตรสาลูหัวหน้าคนหนึ่งในตระกูลชาวสิเมโอน ¹⁵ ชื่อของหญิงชาวมีเดียนที่ถูกฆ่าคือ คสบีบุตรหญิงของศูร์หัวหน้าเผ่าในตระกูลมีเดียน

¹⁶ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสว่า ¹⁷ “จงไปโจมตีชาวมีเดียน และฆ่าพวกเขาเสีย ¹⁸ เพราะคนเหล่านั้นได้ก่อกวนพวกเจ้าด้วยอุบายที่ล่อลวงที่เปโอร์ และเรื่องคสบีบุตรหญิงของหัวหน้าชาวมีเดียน หญิงที่ถูกฆ่าในครั้งที่กำลังเกิดภัยพิบัติเพราะเหตุมาจากเปโอร์”

การสำรวจสำมะโนประชากรครั้งที่สอง

26 สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากภัยพิบัติคือ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสและเอเลอาซาร์บุตรอาโรนปุโรหิตว่า ² “จงสำรวจสำมะโนประชากรของชาวอิสราเอลทั้งมวล ตามตระกูลของผู้ที่มีอายุตั้งแต่ 20 ปีขึ้นไป ที่สามารถสู้รบเพื่ออิสราเอลได้” ³ โมเสสและเอเลอาซาร์ปุโรหิตพูดกับประชาชน ณ ที่ราบโมอับ ริมฝั่งแม่น้ำจอร์แดนที่ฝั่งตรงข้ามกับเยรีโคว่า ⁴ “จงสำรวจสำมะโนประชากรของผู้มีอายุ 20 ปีขึ้นไป ตามที่พระผู้เป็นเจ้าบัญชาโมเสส” ชาวอิสราเอลที่ออกมาจากอียิปต์คือ

⁵ บรรดาบุตรของรูเบนผู้เป็นบุตรหัวปีของอิสราเอล สืบจากฮาโนค คือครอบครัวของชาวฮาโนค สืบจากปัลลู คือครอบครัวของชาวปัลลู ⁶ สืบจากเฮสโรน คือครอบครัวของชาวเฮสโรน สืบจากคาร์มี คือครอบครัวของชาวคาร์มี ⁷ นี่คือครอบครัวของชาวรูเบน นับจำนวนได้ 43,730 คน ⁸ บุตรของปัลลูคือเอลีอับ ⁹ บรรดาบุตรของเอลีอับคือ เนมูเอล ดาธาน และอะบีราม ทั้งดาธานและอะบีรามเป็นคนที่ได้รับเลือกจากมวลชน ทั้งสองขัดขืนโมเสสและอาโรน และเป็นพรรคพวกของโคราห์ในครั้งที่ขัดขืนพระผู้เป็นเจ้า ¹⁰ แผ่นดินได้กลืนพวกเขาไปพร้อมๆ กับโคราห์และพรรคพวกที่ตาย และไฟเผาผลาญชาย 250 คน เหตุที่เกิดขึ้นเป็นหมายสำคัญที่เตือนอิสราเอล ¹¹ แต่บรรดาบุตรของโคราห์ไม่ตาย

¹² บุตรของสิเมโอนตามลำดับครอบครัว สืบจากเนมูเอล คือครอบครัวของชาวเนมูเอล สืบจากยามีน คือครอบครัวของชาวยามีน สืบจากยาคีน คือครอบครัวของชาวยาคีน ¹³ สืบจากเศรัค คือครอบครัวของชาวเศรัค สืบจากชาอูล คือครอบครัวของชาวชาอูล ¹⁴ นี่คือครอบครัวของชาวสิเมโอน นับจำนวนได้ 22,200 คน

¹⁵ บุตรของกาดตามลำดับครอบครัว สืบจากเศโฟน คือครอบครัวของชาวเศโฟน สืบจากฮักกี คือครอบครัวของชาวฮักกี สืบจากชูนี คือครอบครัวของชาวชูนี ¹⁶ สืบจากโอสนี คือครอบครัวของชาวโอสนี สืบจากเอรี คือครอบครัวของชาวเอรี ¹⁷ สืบจากอาโรด คือครอบครัวของชาวอาโรด สืบจากอาเรลี คือครอบครัวของชาวอาเรลี ¹⁸ นี่คือครอบครัวของกาด นับจำนวนได้ 40,500 คน

¹⁹ เอร์และโอนันเป็นบุตรของยูดาห์ สองคนนี้เสียชีวิตในแผ่นดินคานาอัน ²⁰ บุตรของยูดาห์ตามลำดับครอบครัว สืบจากเชลาห์ คือครอบครัวของชาวเชลาห์ สืบจากเปเรศ คือครอบครัวของชาวเปเรศ สืบจากเศรัค คือครอบครัวของชาวเศรัค ²¹ บุตรของเปเรศ สืบจากเฮสโรน คือครอบครัวของชาวเฮสโรน สืบจากฮามูล คือครอบครัวของชาวฮามูล ²² นี่คือครอบครัวของยูดาห์ นับจำนวนได้ 76,500 คน

²³ บุตรของอิสสาคาร์ตามลำดับครอบครัว สืบจากโทลา คือครอบครัวของชาวโทลา สืบจากปูวาห์ คือครอบครัวของชาวปูวาห์ ²⁴ สืบจากยาชูบ คือครอบครัวของชาวยาชูบ สืบจากชิมโรน คือครอบครัวของชาวชิมโรน ²⁵ นี่คือครอบครัวของอิสสาคาร์ นับจำนวนได้ 64,300 คน

²⁶ บุตรของเศบูลุนตามลำดับครอบครัว สืบจากเสเรด คือครอบครัวของชาวเสเรด สืบจากเอโลน คือครอบครัวของชาวเอโลน สืบจากยาเลเอล คือครอบครัวของชาวยาเลเอล ²⁷ นี่คือครอบครัวของชาวเศบูลุน นับจำนวนได้ 60,500 คน

²⁸ บุตรของโยเซฟตามบรรดาครอบครัวทางมนัสเสห์และเอฟราอิม ²⁹ บุตรของมนัสเสห์ สืบจากมาคีร์ คือครอบครัวของชาวมาคีร์ มาคีร์เป็นบิดาของกิเลอาด สืบจากกิเลอาด คือครอบครัวของชาวกิเลอาด ³⁰ รายชื่อต่อไปนี้เป็นบุตรของกิเลอาด สืบจากอีเยเซอร์ คือครอบครัวของชาวอีเยเซอร์ สืบจากเฮเลค คือครอบครัวของชาวเฮเลค ³¹ สืบจากอัสรีเอล คือครอบครัวของชาวอัสรีเอล สืบจากเชเคม คือครอบครัวของชาวเชเคม ³² สืบจากเชมิดา คือครอบครัวของชาวเชมิดา สืบจากเฮเฟอร์ คือครอบครัวของชาวเฮเฟอร์ ³³ เศโลเฟหัดบุตรของเฮเฟอร์ไม่มีบุตรชาย มีแต่บุตรหญิงชื่อ มาลาห์ โนอาห์ โฮกลาห์ มิลคาห์ และทีรซาห์ ³⁴ นี่คือครอบครัวของมนัสเสห์ นับจำนวนได้ 52,700 คน

³⁵ บุตรของเอฟราอิมตามลำดับครอบครัว สืบจากชูเธลาห์ คือครอบครัวของชาวชูเธลาห์ สืบจากเบเคอร์ คือครอบครัวของชาวเบเคอร์ สืบจากทาหาน คือครอบครัวของชาวทาหาน ³⁶ นี่คือบุตรของชูเธลาห์ สืบจากเอราน คือครอบครัวของชาวเอราน ³⁷ นี่คือครอบครัวของเอฟราอิม นับจำนวนได้ 32,500 คน บุตรของโยเซฟตามลำดับครอบครัว

³⁸ บุตรของเบนยามินตามลำดับครอบครัว สืบจากเบ-ลา คือครอบครัวของชาวเบ-ลา สืบจากอัชเบล คือครอบครัวของชาวอัชเบล สืบจากอาหิรัม คือครอบครัวของชาวอาหิรัม ³⁹ สืบจากเชฟูฟาม คือครอบครัวของชาวเชฟูฟาม สืบจากหุฟาม คือครอบครัวของชาวหุฟาม ⁴⁰ บุตรของเบ-ลา สืบทางอาร์ดและนาอามาน สืบจากอาร์ด คือครอบครัวของชาวอาร์ด สืบจากนาอามาน คือครอบครัวของชาวนาอามาน ⁴¹ นี่คือครอบครัวของเบนยามิน นับจำนวนได้ 45,600 คน

⁴² บุตรของดานตามลำดับครอบครัว สืบจากชูฮัม คือครอบครัวของชาวชูฮัม ครอบครัวที่กล่าวมานี้คือครอบครัวของดาน ⁴³ ทุกคนเป็นครอบครัวของชาวชูฮัม และนับจำนวนได้ 64,400 คน

⁴⁴ บุตรของอาเชอร์ตามลำดับครอบครัว สืบจากอิมนาห์ คือครอบครัวของชาวอิมนาห์ สืบจากอิชวี คือครอบครัวของชาวอิชวี สืบจากเบรีอาห์ คือครอบครัวของชาวเบรีอาห์ ⁴⁵ จากบรรดาบุตรของเบรีอาห์ สืบจากเฮเบอร์ คือครอบครัวของชาวเฮเบอร์ สืบจากมัลคีเอล คือครอบครัวของชาวมัลคีเอล ⁴⁶ อาเชอร์มีบุตรหญิงชื่อเสราห์ ⁴⁷ นี่คือครอบครัวของอาเชอร์ นับจำนวนได้ 53,400 คน

⁴⁸ บุตรของนัฟทาลีตามลำดับครอบครัว สืบจากยาเซเอล คือครอบครัวของชาวยาเซเอล สืบจากกูนี คือครอบครัวของชาวกูนี ⁴⁹ สืบจากเยเซอร์ คือครอบครัวของชาวเยเซอร์ สืบจากชิลเลม คือครอบครัวของชาวชิลเลม ⁵⁰ นี่คือครอบครัวของนัฟทาลี นับจำนวนได้ 45,400 คน

⁵¹ รวมจำนวนชายชาวอิสราเอลทั้งหมดได้ 601,730 คน

⁵² พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสว่า ⁵³ “จงแบ่งแผ่นดินให้คนเหล่านี้รับเป็นมรดกตามจำนวนรายชื่อ ⁵⁴ เจ้าจงให้ชนกลุ่มใหญ่รับมรดกผืนใหญ่ และชนกลุ่มน้อยรับมรดกผืนเล็ก คือแต่ละกลุ่มจะได้รับมรดกตามจำนวนคน ⁵⁵ แต่แผ่นดินจะถูกแบ่งด้วยการจับฉลาก ให้พวกเขารับมรดกตามรายชื่อเผ่าของบิดาของเขา ⁵⁶ มรดกแต่ละผืนจะต้องแจกจ่ายตามฉลากที่จับได้ คือแยกเป็นฉลากของเผ่าใหญ่ และฉลากของเผ่าเล็ก”

⁵⁷ นี่คือชาวเลวีที่นับได้ตามบรรดาครอบครัว สืบจากเกอร์โชน คือครอบครัวของชาวเกอร์โชน สืบจากโคฮาท คือครอบครัวของชาวโคฮาท สืบจากเมรารี คือครอบครัวของชาวเมรารี ⁵⁸ มีครอบครัวของชาวเลวีอีกคือ ครอบครัวลิบนี ครอบครัวเฮโบรน ครอบครัวมัคลี ครอบครัวมูชี ครอบครัวโคราห์ โคฮาทเป็นบิดาของอัมราม ⁵⁹ ภรรยาของอัมรามชื่อโยเคเบดบุตรหญิงของเลวี เกิดแก่เลวีที่อียิปต์ นางมีบุตรกับอัมรามชื่อ อาโรน โมเสส และมิเรียมพี่สาวของท่าน ⁶⁰ บุตรที่เกิดแก่อาโรนชื่อนาดับ อาบีฮู เอเลอาซาร์ และอิธามาร์ ⁶¹ นาดับและอาบีฮูตายเมื่อถวายไฟต้องห้าม ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า^{[f] 62} ชายชาวเลวีทั้งหมดที่มีอายุตั้งแต่ 1 เดือนขึ้นไปนับจำนวนได้ 23,000 คนซึ่งไม่ได้นับรวมไว้ในกลุ่มชาวอิสราเอล เพราะพวกเขาไม่ได้รับมรดกร่วมกับชาวอิสราเอล

⁶³ ที่กล่าวข้างต้นคือจำนวนชาวอิสราเอลที่โมเสสและเอเลอาซาร์ปุโรหิตนับได้ ณ ที่ราบโมอับ ริมฝั่งแม่น้ำจอร์แดนที่ฝั่งตรงข้ามกับเยรีโค ⁶⁴ จำนวนคนเหล่านี้ไม่ได้รวมอยู่ในจำนวนที่โมเสสและอาโรนปุโรหิตนับเป็นชาวอิสราเอลได้ในถิ่นทุรกันดารซีนาย ⁶⁵ เพราะพระผู้เป็นเจ้าได้กล่าวถึงพวกเขาว่า “พวกเขาจะตายในถิ่นทุรกันดาร” ไม่มีชายใดเหลือสักคนเดียวนอกจากคาเลบบุตรเยฟุนเนห์ และโยชูวาบุตรของนูน^[g]

บุตรหญิงของเศโลเฟหัด

27 บรรดาบุตรหญิงของเศโลเฟหัดบุตรของเฮเฟอร์ ผู้เป็นบุตรของกิเลอาด ผู้เป็นบุตรของมาคีร์ ผู้เป็นบุตรของมนัสเสห์ อยู่ในครอบครัวมนัสเสห์บุตรของโยเซฟ ชื่อของบรรดาบุตรหญิงคือ มาลาห์ โนอาห์ โฮกลาห์ มิลคาห์ และทีรซาห์ ² หญิงเหล่านี้เดินเข้าไปยืนต่อหน้าโมเสสและเอเลอาซาร์ปุโรหิต และต่อหน้าบรรดาหัวหน้าและมวลชนทั้งปวงที่ทางเข้ากระโจมที่นัดหมาย และพูดว่า ³ “บิดาของเราตายในถิ่นทุรกันดาร แต่ท่านไม่ได้อยู่ในกลุ่มเดียวกับผู้ติดตามของโคราห์ที่รวมกลุ่มกันต่อว่าพระผู้เป็นเจ้า ท่านตายเพราะบาปของท่านเองและไม่มีบุตรชายเลย ⁴ ทำไมชื่อของบิดาของเราต้องถูกลบออกเสียจากครอบครัวของท่านเพราะท่านไม่มีบุตรชาย ขอให้เราได้รับที่ดินร่วมกับพี่น้องของบิดาของเราด้วยเถิด”

⁵ โมเสสจึงนำเรื่องของเขามารายงานต่อพระผู้เป็นเจ้า ⁶ และพระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสว่า ⁷ “บุตรหญิงของเศโลเฟหัดพูดถูกต้องแล้ว เจ้าจงแบ่งที่ดินให้เป็นมรดกร่วมกับพี่น้องของบิดาของพวกนาง และยกมรดกของบิดาให้เป็นของพวกนางไป ⁸ และเจ้าจงบอกชาวอิสราเอลว่า ‘ถ้าชายใดตายโดยไม่มีบุตรชาย เจ้าก็จงยกมรดกของเขาให้เป็นของบุตรหญิงไป ⁹ และถ้าเขาไม่มีบุตรหญิง เจ้าจงยกมรดกของเขาให้เป็นของพี่น้องของเขา ¹⁰ และถ้าเขาไม่มีพี่น้อง เจ้าจงยกมรดกของเขาให้เป็นของพี่น้องฝ่ายบิดาของเขา ¹¹ และถ้าบิดาของเขาไม่มีพี่น้อง เจ้าก็จงยกมรดกของเขาให้เป็นของญาติใกล้ชิดครอบครัวมากที่สุด เพื่อให้เขาเป็นเจ้าของที่ดิน นี่คือกฎเกณฑ์และคำบัญชาสำหรับชาวอิสราเอล ตามที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาโมเสส’”

โยชูวารับหน้าที่แทนโมเสส

¹² พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสว่า “จงขึ้นไปบนภูเขาที่เทือกเขาอาบาริมนี้ และมองดูดินแดนที่เราได้มอบให้แก่ชาวอิสราเอลแล้ว ¹³ เมื่อเจ้าเห็นแล้ว เจ้าด้วยที่จะถูกนำไปรวมอยู่กับชนชาติของเจ้าที่ล่วงลับไปแล้ว เหมือนกับอาโรนพี่ชายของเจ้า ¹⁴ เพราะเจ้าขัดขืนต่อคำของเราในถิ่นทุรกันดารศิน เมื่อมวลชนโต้แย้งกัน และเจ้าไม่แสดงให้เห็นว่าเราบริสุทธิ์ต่อหน้าพวกเขาที่แหล่งน้ำ” นี่คือแหล่งน้ำเมรีบาห์-คาเดชในถิ่นทุรกันดารศิน^{[h] 15} โมเสสพูดกับพระผู้เป็นเจ้าว่า ¹⁶ “ขอให้พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของวิญญาณมนุษย์ทั้งปวงแต่งตั้งชายผู้หนึ่งเพื่อนำมวลชนเหล่านี้ ¹⁷ จะได้เป็นผู้นำหน้าพวกเขาเวลาออกไปและนำกลับเข้ามาอีก และนำพวกเขาไปทุกแห่งหน เพื่อมวลชนของพระผู้เป็นเจ้าจะไม่เป็นเช่นฝูงแกะปราศจากผู้เลี้ยงดู”^{[i] 18} แล้วพระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสว่า “จงนำโยชูวาบุตรของนูนไป วิญญาณสถิตในตัวเขา และจงวางมือของเจ้าบนตัวเขา ¹⁹ ให้เขายืนที่ตรงหน้าเอเลอาซาร์ปุโรหิตและมวลชนทั้งปวง และเจ้าจงมอบหมายหน้าที่แก่เขาต่อหน้าทุกคน ²⁰ เจ้าจงให้เขามีสิทธิอำนาจบ้าง เพื่อชาวอิสราเอลทั้งมวลจะเชื่อฟังเขา ²¹ และเขาจะยืนที่ตรงหน้าเอเลอาซาร์ปุโรหิตผู้ให้คำปรึกษาแก่เขาด้วยการใช้อูริม^[j]เป็นการตัดสินใจ ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า โยชูวาและชาวอิสราเอลทุกคน คือมวลชนทั้งปวงจะออกไปตามคำสั่งของเขา และจะกลับเข้ามาตามคำสั่งของเขา” ²² โมเสสปฏิบัติตามที่พระผู้เป็นเจ้าบัญชา ท่านนำโยชูวาไป และให้เขายืนที่ตรงหน้าเอเลอาซาร์ปุโรหิตและมวลชนทั้งปวง ²³ ท่านวางมือบนตัวโยชูวาและมอบหมายหน้าที่ให้แก่เขา ตามที่พระผู้เป็นเจ้ากล่าวผ่านโมเสส

ของถวายประจำวัน

28 พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสว่า ² “จงบัญชาชาวอิสราเอลโดยบอกพวกเขาว่า ‘เจ้าจงจัดการของถวายสำหรับเรา อาหารสำหรับของถวายด้วยไฟจะส่งกลิ่นหอมเป็นที่พอใจ จงถวายให้เราตามกำหนดเวลา’ ³ และเจ้าจงบอกพวกเขาว่า ‘นี่คือของถวายด้วยไฟที่เจ้าจะถวายแด่พระผู้เป็นเจ้า ลูกแกะตัวผู้อายุ 1 ปีปราศจากตำหนิ 2 ตัว เป็นสัตว์ที่ใช้เผาเป็นของถวายประจำทุกวัน ⁴ เจ้าจงถวายแกะ 1 ตัวในเวลาเช้า และอีก 1 ตัวในเวลาโพล้เพล้ ⁵ แป้งสาลีชั้นเยี่ยมหนึ่งส่วนสิบเอฟาห์ผสมกับน้ำมันหนึ่งส่วนสี่ฮินเป็นเครื่องธัญญบูชา ⁶ นี่คือสัตว์ที่ใช้เผาเป็นของถวายประจำที่จัดตั้งขึ้นที่ภูเขาซีนาย เป็นของถวายด้วยไฟจะส่งกลิ่นหอมเป็นที่พอใจสำหรับพระผู้เป็นเจ้า ⁷ เครื่องดื่มบูชาจงเป็นสุราหนึ่งในสี่ฮินสำหรับลูกแกะแต่ละตัว เจ้าจงเทเครื่องดื่มบูชาแด่พระผู้เป็นเจ้าในสถานที่บริสุทธิ์ ⁸ เจ้าจงถวายลูกแกะอีกตัวในเวลาโพล้เพล้ เช่นเดียวกับเครื่องธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชาที่ถวายในเวลาเช้า เจ้าจงมอบให้ดั่งของถวายด้วยไฟซึ่งจะส่งกลิ่นหอมเป็นที่พอใจสำหรับพระผู้เป็นเจ้า

ของถวายในวันสะบาโต

⁹ ในวันสะบาโตจงถวายลูกแกะตัวผู้อายุ 1 ปีปราศจากตำหนิ 2 ตัว แป้งสาลีชั้นเยี่ยมหนึ่งส่วนห้าเอฟาห์ผสมน้ำมันเป็นเครื่องธัญญบูชา พร้อมด้วยเครื่องดื่มบูชา ¹⁰ นี่คือสัตว์ที่เผาเป็นของถวายทุกวันสะบาโต นอกเหนือจากสัตว์ที่เผาเป็นของถวายกับเครื่องดื่มบูชาที่ถวายเป็นประจำ

ของถวายแต่ละเดือน

¹¹ ทุกๆ วันแรกของเดือน จงมอบสัตว์ที่เผาเป็นของถวายแด่พระผู้เป็นเจ้า คือโคหนุ่ม 2 ตัว แกะตัวผู้ 1 ตัว และลูกแกะตัวผู้อายุ 1 ปี 7 ตัว ซึ่งปราศจากตำหนิ ¹² จงถวายแป้งสาลีชั้นเยี่ยมสามส่วนสิบเอฟาห์ผสมน้ำมันเป็นเครื่องธัญญบูชาด้วยกันกับโคหนุ่มแต่ละตัว และจงถวายแป้งสาลีชั้นเยี่ยมหนึ่งส่วนห้าเอฟาห์ผสมน้ำมันเป็นเครื่องธัญญบูชาด้วยกันกับแกะตัวผู้ ¹³ และจงถวายแป้งสาลีชั้นเยี่ยมหนึ่งในสิบผสมน้ำมันเป็นเครื่องดื่มธัญญบูชาด้วยกันกับลูกแกะตัวผู้แต่ละตัว เป็นสัตว์ที่เผาเป็นของถวายด้วยไฟจะส่งกลิ่นหอมเป็นที่พอใจสำหรับพระผู้เป็นเจ้า ¹⁴ ส่วนเครื่องดื่มบูชาจะเป็นเหล้าองุ่นครึ่งฮินสำหรับโคหนุ่มแต่ละตัว หนึ่งในสามฮินสำหรับแกะตัวผู้ และหนึ่งในสี่ฮินสำหรับลูกแกะตัวผู้ นี่คือสัตว์ที่เผาเป็นของถวายสำหรับวันข้างขึ้นในแต่ละเดือนตลอดทั้งปี ¹⁵ นอกจากสัตว์ที่เผาเป็นของถวายกับเครื่องดื่มบูชาที่ถวายเป็นประจำแล้ว เจ้าจงถวายแพะตัวผู้เป็นเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาปแด่พระผู้เป็นเจ้าด้วย

วันปัสกา

¹⁶ วันที่สิบสี่ของเดือนแรก เป็นวันปัสกาของพระผู้เป็นเจ้า ¹⁷ และวันที่สิบห้าของเดือนนี้เป็นเทศกาล จงรับประทานขนมปังไร้เชื้อในระยะ 7 วัน ¹⁸ ในวันแรกจงจัดการให้มีการประชุมอันบริสุทธิ์ และจงอย่าลงแรงทำงาน ¹⁹ จงมอบของถวายด้วยไฟ ซึ่งเป็นสัตว์ที่เผาเป็นของถวายแด่พระผู้เป็นเจ้า ได้แก่โคหนุ่ม 2 ตัว แกะตัวผู้ 1 ตัว และลูกแกะตัวผู้อายุ 1 ปี 7 ตัว ทุกตัวปราศจากตำหนิ ²⁰ จงถวายแป้งสาลีชั้นเยี่ยมสามส่วนสิบเอฟาห์ผสมน้ำมันเป็นเครื่องธัญญบูชาด้วยกันกับโคหนุ่มแต่ละตัว และหนึ่งในห้าถวายด้วยกันกับแกะตัวผู้ ²¹ จงถวายหนึ่งในสิบด้วยกันกับลูกแกะแต่ละตัว ²² จงถวายแพะตัวผู้เป็นเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาป เพื่อทำพิธีชดใช้บาปสำหรับพวกเจ้า ²³ เจ้าจงถวายสิ่งเหล่านี้ นอกเหนือจากสัตว์ที่เผาเป็นของถวายในเวลาเช้า ซึ่งเป็นสัตว์ที่เผาเป็นของถวายประจำ ²⁴ ทุกๆ วันเจ้าจงเตรียมของถวายด้วยไฟเป็นประจำเป็นเวลา 7 วัน เพื่อให้ส่งกลิ่นหอมเป็นที่พอใจสำหรับพระผู้เป็นเจ้า จงถวายเพิ่มจากสัตว์ที่เผาเป็นของถวายกับเครื่องดื่มบูชาที่ถวายเป็นประจำ ²⁵ และในวันที่เจ็ด เจ้าจงจัดให้มีประชุมอันบริสุทธิ์ และจงอย่าลงแรงทำงาน

เทศกาลเก็บเกี่ยวธัญพืช

²⁶ ในวันที่ได้ผลแรก เมื่อเจ้าถวายเครื่องธัญญบูชาที่เป็นผลรุ่นแรกแด่พระผู้เป็นเจ้าในเทศกาลครบ 7 สัปดาห์ จงจัดให้มีประชุมอันบริสุทธิ์ และจงอย่าลงแรงทำงาน ²⁷ จงถวายสัตว์ที่ใช้เผาเป็นของถวายซึ่งจะส่งกลิ่นหอมเป็นที่พอใจสำหรับพระผู้เป็นเจ้า อันได้แก่ โคหนุ่ม 2 ตัว แกะตัวผู้ 1 ตัว ลูกแกะตัวผู้อายุ 1 ปี 7 ตัว ²⁸ จงถวายแป้งสาลีชั้นเยี่ยมสามส่วนสิบเอฟาห์ผสมน้ำมันเป็นเครื่องธัญญบูชาด้วยกันกับโคหนุ่มแต่ละตัว และหนึ่งในห้าถวายด้วยกันกับแกะตัวผู้ ²⁹ และหนึ่งในสิบด้วยกันกับลูกแกะแต่ละตัว ³⁰ จงถวายแพะตัวผู้เป็นเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาปสำหรับพวกเจ้า ³¹ จงถวายสิ่งเหล่านี้พร้อมกับเครื่องดื่มบูชา นอกเหนือจากสัตว์ที่เผาเป็นของถวายกับเครื่องธัญญบูชาที่ถวายเป็นประจำ ทุกตัวปราศจากตำหนิ

เทศกาลเป่าแตร

29 วันแรกของเดือนเจ็ด เจ้าจงจัดให้มีประชุมอันบริสุทธิ์ อย่าลงแรงทำงาน ให้ถือเป็นวันที่เจ้าเป่าแตร ² เจ้าจงถวายสัตว์ที่เผาเป็นของถวายซึ่งจะส่งกลิ่นหอมเป็นที่พอใจสำหรับพระผู้เป็นเจ้า อันได้แก่ โคหนุ่ม 1 ตัว แกะตัวผู้ 1 ตัว ลูกแกะตัวผู้ปราศจากตำหนิอายุ 1 ปี 7 ตัว ³ จงถวายแป้งสาลีชั้นเยี่ยมสามส่วนสิบเอฟาห์ผสมน้ำมันเป็นเครื่องธัญญบูชาด้วยกันกับโคหนุ่มแต่ละตัว และหนึ่งส่วนห้าถวายด้วยกันกับแกะตัวผู้ ⁴ และหนึ่งส่วนสิบด้วยกันกับลูกแกะแต่ละตัว ⁵ จงถวายแพะตัวผู้เป็นเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาป เพื่อทำพิธีชดใช้บาปสำหรับพวกเจ้า ⁶ จงถวายสิ่งเหล่านี้ นอกเหนือจากสัตว์ที่เผาเป็นของถวายประจำทุกเดือนและทุกวัน พร้อมกับเครื่องธัญญบูชา และเครื่องดื่มบูชาตามกฎเกณฑ์ของถวาย เป็นของถวายด้วยไฟจะส่งกลิ่นหอมเป็นที่พอใจสำหรับพระผู้เป็นเจ้า

วันชดใช้บาป

⁷ วันที่สิบเดือนเจ็ด เจ้าจงจัดให้มีประชุมอันบริสุทธิ์ และให้งดอาหาร และงดการทำงาน ⁸ เจ้าจงถวายสัตว์ที่เผาเป็นของถวายแด่พระผู้เป็นเจ้า ให้ส่งกลิ่นหอมเป็นที่พอใจ อันได้แก่ โคหนุ่ม 1 ตัว แกะตัวผู้ 1 ตัว ลูกแกะตัวผู้อายุ 1 ปี 7 ตัว ทุกตัวปราศจากตำหนิ ⁹ และแป้งสาลีชั้นเยี่ยมผสมน้ำมันเป็นเครื่องธัญญบูชา ปริมาณสามส่วนสิบเอฟาห์สำหรับโคหนุ่ม หนึ่งส่วนห้าสำหรับแกะตัวผู้ 1 ตัว ¹⁰ หนึ่งส่วนสิบสำหรับลูกแกะแต่ละตัว ¹¹ และแพะตัวผู้ 1 ตัวเป็นเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาป นอกเหนือจากเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาปในพิธีชดใช้บาป และสัตว์ที่เผาเป็นของถวายกับเครื่องธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชาที่ถวายเป็นประจำ

เทศกาลอยู่เพิง

¹² วันที่สิบห้าเดือนเจ็ด เจ้าจงจัดให้มีประชุมอันบริสุทธิ์ อย่าลงแรงทำงาน และจงฉลองเทศกาลแด่พระผู้เป็นเจ้าเป็นเวลา 7 วัน ¹³ จงถวายสัตว์ที่เผาเป็นของถวาย ของถวายด้วยไฟซึ่งส่งกลิ่นหอมเป็นที่พอใจสำหรับพระผู้เป็นเจ้า อันได้แก่ โคหนุ่ม 13 ตัว แกะตัวผู้ 2 ตัว ลูกแกะตัวผู้อายุ 1 ปี 14 ตัว ทุกตัวปราศจากตำหนิ ¹⁴ และแป้งสาลีชั้นเยี่ยมผสมน้ำมันเป็นเครื่องธัญญบูชา ปริมาณสามส่วนสิบเอฟาห์สำหรับโคหนุ่มแต่ละตัว หนึ่งในห้าสำหรับแกะตัวผู้แต่ละตัว ¹⁵ และหนึ่งในสิบสำหรับลูกแกะแต่ละตัว ¹⁶ และแพะตัวผู้ 1 ตัวสำหรับเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาป นอกเหนือจากสัตว์ที่เผาเป็นของถวายกับเครื่องธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชาที่ถวายเป็นประจำ

¹⁷ ในวันที่สอง จงถวายโคหนุ่ม 12 ตัว แกะตัวผู้ 2 ตัว ลูกแกะตัวผู้อายุ 1 ปี 14 ตัว ทุกตัวปราศจากตำหนิ ¹⁸ ด้วยกันกับเครื่องธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชาสำหรับโคตัวผู้ แกะตัวผู้ และสำหรับลูกแกะ ตามจำนวนที่ระบุไว้แล้ว ¹⁹ และแพะตัวผู้ 1 ตัวสำหรับเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาป นอกเหนือจากสัตว์ที่เผาเป็นของถวายกับเครื่องธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชาที่ถวายเป็นประจำ

²⁰ ในวันที่สาม จงถวายโคตัวผู้ 11 ตัว แกะตัวผู้ 2 ตัว ลูกแกะตัวผู้อายุ 1 ปี 14 ตัว ทุกตัวปราศจากตำหนิ ²¹ ด้วยกันกับเครื่องธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชาสำหรับโคตัวผู้ แกะตัวผู้ และสำหรับลูกแกะ ตามจำนวนที่ระบุไว้แล้ว ²² และแพะตัวผู้ 1 ตัวสำหรับเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาป นอกเหนือจากสัตว์ที่เผาเป็นของถวายกับเครื่องธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชาที่ถวายเป็นประจำ

²³ ในวันที่สี่ จงถวายโคตัวผู้ 10 ตัว แกะตัวผู้ 2 ตัว ลูกแกะตัวผู้อายุ 1 ปี 14 ตัว ทุกตัวปราศจากตำหนิ ²⁴ ด้วยกันกับเครื่องธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชาสำหรับโคตัวผู้ แกะตัวผู้ และสำหรับลูกแกะ ตามจำนวนที่ระบุไว้แล้ว ²⁵ และแพะตัวผู้ 1 ตัวสำหรับเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาป นอกเหนือจากสัตว์ที่เผาเป็นของถวายกับเครื่องธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชาที่ถวายเป็นประจำ

²⁶ ในวันที่ห้า จงถวายโคตัวผู้ 9 ตัว แกะตัวผู้ 2 ตัว ลูกแกะตัวผู้อายุ 1 ปี 14 ตัว ทุกตัวปราศจากตำหนิ ²⁷ ด้วยกันกับเครื่องธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชาสำหรับโคตัวผู้ แกะตัวผู้ และสำหรับลูกแกะ ตามจำนวนที่ระบุไว้แล้ว ²⁸ และแพะตัวผู้ 1 ตัวสำหรับเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาป นอกเหนือจากสัตว์ที่เผาเป็นของถวายกับเครื่องธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชาที่ถวายเป็นประจำ

²⁹ ในวันที่หก จงถวายโคตัวผู้ 8 ตัว แกะตัวผู้ 2 ตัว ลูกแกะตัวผู้อายุ 1 ปี 14 ตัว ทุกตัวปราศจากตำหนิ ³⁰ ด้วยกันกับเครื่องธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชาสำหรับโคตัวผู้ แกะตัวผู้ และสำหรับลูกแกะ ตามจำนวนที่ระบุไว้แล้ว ³¹ และแพะตัวผู้ 1 ตัวสำหรับเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาป นอกเหนือจากสัตว์ที่เผาเป็นของถวายกับเครื่องธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชาที่ถวายเป็นประจำ

³² ในวันที่เจ็ด จงถวายโคตัวผู้ 7 ตัว แกะตัวผู้ 2 ตัว ลูกแกะตัวผู้อายุ 1 ปี 14 ตัว ทุกตัวปราศจากตำหนิ ³³ ด้วยกันกับเครื่องธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชาสำหรับโคตัวผู้ แกะตัวผู้ และสำหรับลูกแกะ ตามจำนวนที่ระบุไว้แล้ว ³⁴ และแพะตัวผู้ 1 ตัวสำหรับเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาป นอกเหนือจากสัตว์ที่เผาเป็นของถวายกับเครื่องธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชาที่ถวายเป็นประจำ

³⁵ ในวันที่แปด จงจัดให้มีการประชุม อย่าลงแรงทำงาน ³⁶ และจงถวายสัตว์ที่ใช้เผาเป็นของถวาย ซึ่งถวายด้วยไฟจะส่งกลิ่นหอมเป็นที่พอใจสำหรับพระผู้เป็นเจ้า อันได้แก่โคตัวผู้ 1 ตัว แกะตัวผู้ 1 ตัว ลูกแกะตัวผู้อายุ 1 ปี 7 ตัว ทุกตัวปราศจากตำหนิ ³⁷ เครื่องธัญญบูชา และเครื่องดื่มบูชาสำหรับโคตัวผู้ แกะตัวผู้ และลูกแกะตัวผู้ตามจำนวนที่ระบุไว้แล้ว ³⁸ และแพะตัวผู้ 1 ตัวสำหรับเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาป นอกเหนือจากสัตว์ที่เผาเป็นของถวายกับเครื่องธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชาที่ถวายเป็นประจำ

³⁹ นอกเหนือจากสิ่งที่เจ้าถวายเนื่องมาจากคำสาบานหรือจากความสมัครใจ เจ้าจงถวายสัตว์ที่ใช้เผาเป็นของถวาย เครื่องธัญญบูชา เครื่องดื่มบูชา และของถวายเพื่อสามัคคีธรรมแด่พระผู้เป็นเจ้าในเทศกาลที่กำหนดไว้’”

⁴⁰ โมเสสได้บอกชาวอิสราเอลทุกประการ ตามที่พระผู้เป็นเจ้าบัญชาท่านไว้

คำสัญญา

30 โมเสสพูดกับบรรดาหัวหน้าเผ่าต่างๆ ของชาวอิสราเอลว่า “สิ่งที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาไว้มีดังนี้คือ ² ถ้าชายใดให้คำสัญญาต่อพระผู้เป็นเจ้า หรือสาบานเป็นการผูกมัดตนเองด้วยคำสัญญา เขาจะต้องไม่เสียสัจจะที่ให้ไว้ และจะต้องกระทำทุกสิ่งตามคำที่เอ่ยจากปาก^[k]

³ ถ้าหญิงใดให้คำสัญญาต่อพระผู้เป็นเจ้าผูกมัดตัวเองด้วยคำสัญญา ขณะที่ยังอยู่ในวัยเด็กและอาศัยอยู่ที่บ้านของบิดา ⁴ และหากบิดาของเธอทราบถึงคำสัญญาและคำผูกมัดของเธอ แต่ไม่ได้ทักท้วงสิ่งใด ก็นับว่าให้ถือตามคำสัญญาทั้งสิ้นนั้น และตามคำผูกมัดที่เธอสัญญาไว้ ⁵ แต่ถ้าบิดาของเธอไม่เห็นด้วย เมื่อทราบเรื่องภายในวันนั้น คำสัญญาของเธอและคำผูกมัดที่เธอสัญญาไว้ถือว่าเป็นโมฆะ และพระผู้เป็นเจ้าจะให้อภัยเธอ เพราะบิดาของเธอไม่เห็นด้วย

⁶ ถ้าต่อมานางแต่งงานมีสามี และยังอยู่ใต้คำสัญญา หรือคำผูกมัดที่นางปริปากออกไปแล้วโดยไม่คิดให้รอบคอบ ⁷ ถ้าสามีนางทราบถึงคำสัญญา และไม่ได้ทักท้วงสิ่งใดกับนางเมื่อทราบเรื่องภายในวันนั้น ให้นับว่าต้องถือตามคำสัญญาดังกล่าว และตามคำผูกมัดที่นางสัญญาไว้ ⁸ แต่ถ้าสามีของนางได้ทราบถึงคำสัญญา แต่ไม่เห็นด้วย เขาก็จะทำให้คำสัญญาของนางและคำที่นางปริปากโดยไม่คิดให้รอบคอบซึ่งจะเป็นการผูกมัดตัวนางให้เป็นโมฆะไป และพระผู้เป็นเจ้าจะให้อภัยนาง ⁹ แต่คำสัญญาใดๆ ของหญิงม่ายหรือหญิงที่หย่าร้างแล้ว ข้อผูกมัดใดๆ ที่นางก่อให้กับตัวเองก็จะฟ้องนาง ¹⁰ ถ้านางสัญญาในบ้านของสามี หรือผูกมัดตัวเองด้วยคำสาบาน ¹¹ และถ้าสามีของนางทราบถึงคำสัญญา และไม่ได้ทักท้วงสิ่งใด ไม่ได้มีการปฏิเสธ ก็นับว่าต้องถือตามคำสัญญาทั้งหลายนั้น และข้อผูกมัดทุกอย่างที่นางสัญญาไว้มีผลเป็นไปตามนั้น ¹² แต่ถ้าสามีของนางทำให้คำสัญญาไม่มีผลผูกมัดและทำให้เป็นโมฆะในวันที่เขาทราบเรื่อง ฉะนั้น อะไรก็ตามที่นางได้กล่าวเป็นคำสัญญาหรือข้อผูกมัดก็จะเป็นโมฆะ สามีของนางทำให้คำเหล่านั้นเป็นโมฆะ และพระผู้เป็นเจ้าจะให้อภัยนาง ¹³ คำสัญญาและคำสาบานใดๆ ที่ทำให้นางเดือดร้อน สามีของนางอาจยืนยันหรือทำให้เป็นโมฆะได้ ¹⁴ แต่ถ้าสามีของนางไม่ได้ทักท้วงสิ่งใดกับนางในวันที่เขาทราบเรื่อง เขาก็ยืนยันให้คำสัญญาและข้อผูกมัดทุกอย่างที่นางต้องรับผิดชอบ เขาได้ยืนยันคำสัญญาเพราะเขาไม่ได้ทักท้วงสิ่งใดกับนางในวันที่เขาทราบเรื่อง ¹⁵ แต่ถ้าเขาทำให้คำสัญญาไม่มีผลผูกมัดและเป็นโมฆะหลังจากที่เขาทราบเรื่องแล้ว เขาก็จะต้องรับผิดชอบความผิดของนาง”

¹⁶ สิ่งเหล่านี้คือกฎเกณฑ์ที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาโมเสสเกี่ยวกับผู้ชายกับภรรยาของเขา และเกี่ยวกับบิดากับบุตรหญิงที่ยังไม่ได้สมรสและยังอาศัยอยู่ที่บ้านบิดาของเธอ

การแก้แค้นชาวมีเดียน

31 พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสว่า ² “จงแก้แค้นชาวมีเดียนเพื่อชาวอิสราเอลให้หนัก หลังจากนั้นเจ้าจะได้กลับไปอยู่รวมกับญาติพี่น้องที่ล่วงลับไปแล้ว” ³ โมเสสพูดกับประชาชนว่า “จงให้พวกผู้ชายในหมู่เจ้าเตรียมตัวให้พร้อมสงครามรวมทั้งอาวุธด้วย ให้พวกเขาต่อสู้กับชาวมีเดียน เพื่อกระทำตามความแค้นของพระผู้เป็นเจ้าที่มีต่อชาวมีเดียน^{[l] 4} เจ้าจงส่งคนจากทุกเผ่าของอิสราเอลจำนวน 1,000 คนจากแต่ละเผ่าออกไปทำสงคราม” ⁵ ดังนั้นจะต้องมีการเตรียมพร้อมกำลังพลของอิสราเอลจำนวน 1,000 คนจากแต่ละเผ่า รวมได้ 12,000 คนถืออาวุธพร้อมสำหรับสงคราม ⁶ โมเสสส่งคนจำนวน 1,000 คนจากแต่ละเผ่าออกไปทำสงคราม พร้อมกับฟีเนหัสบุตรของเอเลอาซาร์ปุโรหิต พร้อมกับภาชนะของสถานที่บริสุทธิ์ และในมือมีแตรยาวส่งสัญญาณ ⁷ พวกเขาทำสงครามกับชาวมีเดียนตามที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาโมเสส เขาฆ่าชายทุกคน ⁸ พวกเขาใช้ดาบฆ่าบาลาอัมบุตรของเบโอร์ อีกทั้งเอวี เรเคม ศูร์ ฮูร์ และเรบา คือกษัตริย์ทั้งห้าของชาวมีเดียน ที่ถูกฆ่าตายพร้อมกับคนอื่นๆ ด้วย ⁹ ชาวอิสราเอลได้จับตัวพวกผู้หญิงและเด็กๆ ชาวมีเดียนไว้เป็นเชลย สัตว์เลี้ยง ฝูงแพะแกะ รวมทั้งสิ่งที่ปล้นมาได้ด้วย ¹⁰ พวกเขาจุดไฟเผาเมืองทุกเมืองที่เป็นที่อยู่อาศัยและค่ายทุกค่ายของชาวมีเดียน ¹¹ เอาของที่ปล้นและริบมาได้ไปจนหมดสิ้น ทั้งที่เป็นของมนุษย์และสัตว์เลี้ยง ¹² แล้วพวกเขาก็นำเชลยและสิ่งที่ปล้นหรือริบได้มาให้แก่โมเสส เอเลอาซาร์ปุโรหิต และแก่ชาวอิสราเอลทั้งมวล ณ ที่ราบโมอับ ริมฝั่งแม่น้ำจอร์แดนที่ฝั่งตรงข้ามกับเยรีโค

¹³ โมเสส เอเลอาซาร์ปุโรหิต และบรรดาหัวหน้าทั้งปวงของมวลชนออกไปพบกับพวกเขาที่นอกค่าย ¹⁴ และโมเสสโกรธพวกนายทหาร บรรดานายพันและนายร้อยที่กลับมาจากงานรับใช้ในสงคราม ¹⁵ โมเสสพูดกับเขาเหล่านั้นว่า “พวกท่านปล่อยให้ผู้หญิงทุกคนรอดชีวิตหรือ ¹⁶ ดูเถิด หญิงพวกนี้เป็นเหตุให้ชาวอิสราเอลไม่ภักดีต่อพระผู้เป็นเจ้าในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่เกี่ยวกับคำแนะนำของบาลาอัมที่เปโอร์ ภัยพิบัติจึงได้เกิดขึ้นกับมวลชนของพระผู้เป็นเจ้า ¹⁷ ฉะนั้นบัดนี้จงฆ่าทุกคนที่เป็นชายในหมู่เด็กเล็ก และฆ่าหญิงทุกคนที่มีเพศสัมพันธ์กับชาย ¹⁸ แต่จงไว้ชีวิตเด็กผู้หญิงทุกคนที่ไม่ได้มีเพศสัมพันธ์กับชายไว้เป็นของพวกท่านเอง ¹⁹ และจงไปตั้งค่ายที่นอกค่าย 7 วัน คนใดในพวกท่านที่ได้ฆ่าคน และคนใดที่ได้แตะต้องซากศพ ก็จงชำระตัวให้สะอาดรวมทั้งพวกเชลยด้วย ในวันที่สามและวันที่เจ็ด ²⁰ จงซักล้างเครื่องแต่งกายทุกชิ้น ทุกสิ่งทำด้วยหนังสัตว์ ขนแพะ และไม้”

²¹ แล้วเอเลอาซาร์ปุโรหิตพูดกับเหล่าทหารที่ได้ทำสงครามว่า “กฎเกณฑ์ของกฎบัญญัติที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาโมเสส ²² คือทองคำ เงิน ทองสัมฤทธิ์ เหล็ก ดีบุก และตะกั่ว ²³ ทุกสิ่งที่ทนไฟได้ ท่านก็จงให้ผ่านการชำระด้วยไฟ แล้วจึงจะสะอาด แต่จะต้องใช้น้ำชำระให้สะอาดในพิธีชำระ และสิ่งใดที่ทนไฟไม่ได้ ท่านจงให้ผ่านการชำระด้วยน้ำ ²⁴ และท่านจงซักเสื้อผ้าของท่านในวันที่เจ็ด แล้วท่านจึงจะสะอาด และหลังจากนั้นท่านจึงเข้าไปในค่ายได้”

การแบ่งสิ่งที่ริบมาได้

²⁵ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสว่า ²⁶ “เจ้าและเอเลอาซาร์ปุโรหิต และบรรดาหัวหน้าครอบครัวของมวลชนจงนับจำนวนคนและสัตว์เลี้ยงที่ปล้นมาได้ ²⁷ และแบ่งออกเป็นสองส่วนคือ ส่วนที่เป็นของนักรบที่สู้ในสงคราม และของมวลชนทุกคน ²⁸ และเก็บภาษีร้อยละ 0.2 จากนักรบที่ไปสงครามเพื่อถวายแด่พระผู้เป็นเจ้า ไม่ว่าจะเป็นคน โค ลา หรือฝูงแพะแกะ ²⁹ จากนั้นจงมอบครึ่งหนึ่งให้แก่เอเลอาซาร์ปุโรหิตเสมือนของถวายแด่พระผู้เป็นเจ้า ³⁰ และจงเก็บร้อยละสองจากชาวอิสราเอลไม่ว่าจะเป็นคน โค ลา ฝูงแพะแกะ หรือสัตว์เลี้ยง และมอบให้แก่ชาวเลวีที่ดูแลกระโจมที่พำนักของพระผู้เป็นเจ้า” ³¹ โมเสสและเอเลอาซาร์ก็ทำตามที่พระผู้เป็นเจ้าบัญชาโมเสส

³² สิ่งที่นักรบปล้นและริบมาได้คือ แกะจำนวน 675,000 ตัว ³³ โค 72,000 ตัว ³⁴ ลา 61,000 ตัว ³⁵ และหญิงพรหมจารีทั้งหมดอีก 32,000 คน ³⁶ ฉะนั้นส่วนที่เป็นครึ่งหนึ่งที่เขาได้มาจากสงครามคือ แกะจำนวน 337,500 ตัว ³⁷ ของถวายสำหรับพระผู้เป็นเจ้าคือ แกะ 675 ตัว ³⁸ โค 36,000 ตัว มอบ 72 ตัว เป็นของถวายสำหรับพระผู้เป็นเจ้า ³⁹ ลา 30,500 ตัว มอบ 61 ตัว เป็นของถวายสำหรับพระผู้เป็นเจ้า ⁴⁰ คนจำนวน 16,000 คน มอบ 32 คน เป็นของถวายสำหรับพระผู้เป็นเจ้า ⁴¹ โมเสสมอบของถวายในส่วนที่เป็นของพระผู้เป็นเจ้า มอบให้แก่เอเลอาซาร์ปุโรหิต ตามที่พระผู้เป็นเจ้าบัญชาโมเสส

⁴² โมเสสแบ่งของที่นักรบริบได้จากสงครามเพื่อให้แก่ชาวอิสราเอลครึ่งหนึ่ง ⁴³ ดังนั้นครึ่งหนึ่งที่มวลชนได้รับคือ แกะ 337,500 ตัว ⁴⁴ โค 36,000 ตัว ⁴⁵ และลา 30,500 ตัว ⁴⁶ และคนจำนวน 16,000 คน ⁴⁷ โมเสสรับร้อยละสอง ทั้งคนและสัตว์เลี้ยงจากส่วนที่เป็นครึ่งหนึ่งของชาวอิสราเอล เพื่อมอบให้แก่ชาวเลวีที่ดูแลกระโจมที่พำนักของพระผู้เป็นเจ้า ตามที่พระผู้เป็นเจ้าบัญชาโมเสส

⁴⁸ บรรดานายทหารที่บังคับบัญชากองพันทหาร บรรดานายพันและนายร้อยก็มาหาโมเสส ⁴⁹ และพูดกับโมเสสว่า “พวกเราผู้เป็นผู้รับใช้ของท่านได้นับจำนวนนักรบที่สู้ในสงครามภายใต้คำสั่งของพวกเรา และเห็นว่าอยู่ครบกันทุกคน ⁵⁰ เรานำของถวายมามอบแด่พระผู้เป็นเจ้าตามที่ทุกคนเก็บได้คือ เครื่องทองคำ กำไลแขนและสร้อยข้อมือ แหวนตรา ต่างหู ลูกปัดเพื่อทำพิธีชดใช้บาปให้พวกเราเอง ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า” ⁵¹ โมเสสและเอเลอาซาร์ปุโรหิตรับเครื่องทองคำและเครื่องประดับทั้งหลายจากพวกเขา ⁵² นายพันและนายร้อยนำสิ่งบริจาคที่เป็นทองคำหนัก 16,750 เชเขลมาถวายแด่พระผู้เป็นเจ้า ⁵³ ทหารแต่ละคนต่างก็เก็บสิ่งที่ปล้นมาได้ไว้เอง ⁵⁴ โมเสสและเอเลอาซาร์ปุโรหิตรับทองจากบรรดานายพันและนายร้อย และนำเข้าไปในกระโจมที่นัดหมาย ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้าเพื่อเป็นเครื่องระลึกถึงชาวอิสราเอล

รูเบนและกาดตั้งหลักแหล่ง

32 บรรดาบุตรของรูเบนและกาดมีฝูงปศุสัตว์ที่ใหญ่มาก พวกเขาเห็นว่าแผ่นดินของยาเซอร์และของกิเลอาดเหมาะสำหรับการเลี้ยงฝูงปศุสัตว์ ² ดังนั้นบุตรของกาดและของรูเบนจึงมาพูดกับโมเสสและเอเลอาซาร์ปุโรหิต และบรรดาหัวหน้าของมวลชนว่า ³ “อาทาโรท ดีโบน ยาเซอร์ นิมราห์ เฮชโบน เอเลอาเลห์ เสบาม เนโบ และเบโอน ⁴ แผ่นดินที่พระผู้เป็นเจ้าทำให้พ่ายแพ้ต่อหน้ามวลชนอิสราเอลเป็นแผ่นดินสำหรับฝูงปศุสัตว์ และผู้รับใช้ของท่านก็มีฝูงปศุสัตว์” ⁵ เขาพูดต่อไปอีกว่า “ถ้าเราเป็นที่โปรดปรานของท่าน ขอให้พวกเราผู้เป็นผู้รับใช้ของท่านได้ครอบครองแผ่นดินดังกล่าว อย่าพาพวกเราข้ามแม่น้ำจอร์แดนไปเลย”

⁶ โมเสสพูดกับบรรดาบุตรของกาดและของรูเบนว่า “จะให้พี่น้องของท่านไปสงครามขณะที่พวกท่านนั่งอยู่ที่นี่อย่างนั้นหรือ ⁷ ทำไมท่านจึงทำให้ชาวอิสราเอลท้อใจที่จะย่างก้าวเข้าไปในแผ่นดินที่พระผู้เป็นเจ้าได้มอบให้แก่พวกเขาแล้ว ⁸ เหล่าบรรพบุรุษของท่านกระทำเช่นเดียวกัน เมื่อเราให้พวกเขาไปยังคาเดชบาร์เนียเพื่อตรวจดูแผ่นดิน ⁹ ครั้นพวกเขาขึ้นไปยังลุ่มน้ำเอชโคล์และมองเห็นแผ่นดิน พวกเขาจึงทำให้ชาวอิสราเอลท้อใจที่จะย่างก้าวเข้าไปในแผ่นดินที่พระผู้เป็นเจ้าได้มอบให้แก่พวกเขาแล้ว ¹⁰ ความกริ้วของพระผู้เป็นเจ้าพลุ่งขึ้นในวันนั้น และพระองค์ปฏิญาณว่า ¹¹ ‘แน่นอนทีเดียว จะไม่มีชายที่มีอายุนับตั้งแต่ 20 ปีขึ้นไปคนไหนที่ออกมาจากอียิปต์แล้ว จะได้เห็นแผ่นดินที่เราได้ปฏิญาณว่าจะมอบให้แก่อับราฮัม อิสอัค และยาโคบ เพราะพวกเขาไม่ได้ตามเรามาด้วยความเต็มใจ ¹² ไม่มีใครนอกจากคาเลบบุตรเยฟุนเนห์ชาวเคนัส และโยชูวาบุตรของนูน เพราะเขาทั้งสองได้ตามพระผู้เป็นเจ้าด้วยความเต็มใจ’ ¹³ พระผู้เป็นเจ้ากริ้วอิสราเอลมาก และพระองค์ทำให้พวกเขาต้องพเนจรไปในถิ่นทุรกันดารเป็นเวลา 40 ปี จนกระทั่งทุกคนในยุคที่ทำความชั่วในสายตาของพระผู้เป็นเจ้าพากันวอดวายหมดแล้ว^{[m] 14} และดูเถิด พวกท่านลุกขึ้นมาแทนที่บรรพบุรุษของท่านแล้ว พวกชาติมนุษย์ผู้บาปหนา เพื่อกระตุ้นความโกรธมหันต์ของพระผู้เป็นเจ้าต่ออิสราเอล ¹⁵ ด้วยว่า ถ้าท่านหันเหไปจากการติดตามพระองค์ พระองค์จะทอดทิ้งพวกเขาในถิ่นทุรกันดารอีก และพวกท่านจะทำลายประชาชนทั้งหมดนี้”

¹⁶ แล้วเขาทั้งหลายก็เข้ามาใกล้ท่านและพูดว่า “พวกเราจะกั้นคอกให้ฝูงปศุสัตว์ของเราที่นี่ และสร้างเมืองให้พวกเด็กๆ อยู่ ¹⁷ แต่เราจะหยิบอาวุธ พร้อมจะไปล่วงหน้าชาวอิสราเอล จนกระทั่งเราพาพวกเขาไปยังที่ของเขา และพวกเด็กๆ ของเราจะอยู่ในเมืองที่มีการคุ้มกันอย่างแข็งแกร่ง ปลอดภัยจากผู้อยู่อาศัยของแผ่นดินนี้ ¹⁸ เราจะไม่กลับมายังบ้านของเราจนกว่าชาวอิสราเอลแต่ละคนได้เป็นเจ้าของแผ่นดินของตนเสียก่อน ¹⁹ เราจะไม่รับมรดกร่วมกับพวกเขาที่ฝั่งตะวันตกของแม่น้ำจอร์แดนและที่ไกลออกไป เพราะมรดกของพวกเราได้ตกถึงเราแล้วที่ฝั่งตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน”