The Daily Audio Bible

Nagsalita si Job Tungkol sa Karunungan at Pang-unawa

28 “May mga minahan kung saan matatagpuan ang pilak at may mga lugar kung saan dinadalisay ang ginto. ² Ang bakal ay nakukuha mula sa lupa, at ang tanso ay tinutunaw mula sa mga bato. ³ Gumagamit ng ilaw ang mga tao para madaig nila ang kadiliman sa kanilang paghuhukay sa kailaliman ng lupa. ⁴ Humuhukay sila ng daanan sa minahan, sa dakong walang taong nakatira at dumadaan. Bumababa sila sa pamamagitan ng mga nakalaylay na lubid. ⁵ Sa ibabaw ng lupa tumutubo ang mga tanim kung saan nagmumula ang pagkain, pero sa ilalim ay parang dinaanan ng apoy. ⁶ Ang mga bato roon ay may mga safiro^[a] at ang mga alikabok ay may ginto. ⁷ Ang mga daan patungo roon ay hindi makita ng mga ibon, kahit ng ibong mandaragit. ⁸ Hindi rin ito nadaanan ng mga mababangis na hayop o ng leon. ⁹ Hinuhukay ng mga tao kahit na ang pinakamatigas na bato sa ilalim ng bundok. ¹⁰ Hinuhukay nila ang bundok para hanapin ang ibaʼt ibang uri ng mamahaling bato. ¹¹ Hinahanap din nila ang mga ito sa mga ilog.

¹² “Pero saan nga ba matatagpuan ang karunungan at pang-unawa? ¹³ Hindi alam ng tao kung saan ito matatagpuan. Hindi ito matatagpuan dito sa lupa. ¹⁴ Hindi rin ito matatagpuan sa ilalim ng dagat. ¹⁵ Hindi rin ito nabibili ng purong ginto o pilak. ¹⁶ Ang halaga nito ay hindi matutumbasan ng ginto o ng alin mang mamahaling bato gaya ng onix o safiro. ¹⁷ Higit pa ito sa ginto o kristal. Hindi ito maipagpapalit sa gintong alahas. ¹⁸ Ang halaga nitoʼy higit pa sa koral, jasper, o rubi. ¹⁹ Hindi ito mapapantayan ng mamahaling batong topaz na mula sa Etiopia^[b] at hindi rin mababayaran ng purong ginto.

²⁰ “Kaya saan matatagpuan ang karunungan at pang-unawa? ²¹ Walang nilalang na makakakita nito kahit na ang mga ibon. ²² Kahit na ang lugar ng kapahamakan na siyang lugar ng mga patay, sabi-sabi lang ang kanilang nalaman tungkol dito. ²³ Dios lang ang nakakaalam kung saan matatagpuan ang karunungan. ²⁴ Sapagkat nakikita niya kahit ang pinakamalayong bahagi ng mundo at ang lahat ng nasa ilalim ng langit. ²⁵ Noong pinalakas niya ang hangin, at sinukat kung gaano karaming ulan ang dapat bumuhos, ²⁶ itinakda na niya kung saan ito papatak, at kung saan tatama ang kulog at kidlat. ²⁷ Sa ganito niya ipinakita ang karunungan at kahalagahan ng mga ito. Nasubukan na niya ito at napatunayan. ²⁸ Pagkatapos, sinabi niya sa mga tao, ‘Ang pagkatakot sa Panginoon at ang paglayo sa kasamaan ay siyang karunungan at pagkaunawa.’ ”

Ang mga Pagpapalang Tinanggap Noon ni Job

29 Nagpatuloy sa pagsasalita si Job, ² “Kung maibabalik ko lang sana ang mga nagdaang araw noong kinakalinga pa ako ng Dios, ³ noong tinatanglawan pa niya ang aking daan habang lumalakad ako sa dilim. ⁴ Noong akoʼy nasa mabuti pang kalagayan, ang Dios ay matalik kong kaibigan, at pinagpapala niya ang sambahayan ko. ⁵ Pinapatnubayan pa ako noon ng Dios na Makapangyarihan, at magkakasama pa kami ng mga anak ko. ⁶ Ang mga baka ko nooʼy nagbibigay sa akin ng maraming gatas at mula sa mga tanim kong olibo ay umaani ako ng napakaraming langis. ⁷ Kapag pumupunta ako sa pintuang bayan at sumasama sa mga pinuno ng lungsod sa tuwing may pagpupulong sila, ⁸ tumatabi ang mga kabataang lalaki kapag nakita nila ako, at ang matatandaʼy tumatayo para magbigay galang sa akin. ⁹ Tumatahimik kahit ang mga pinuno ¹⁰ at ang mararangal na tao kapag nakikita nila ako. ¹¹ Pinupuri ako ng mga taong nanonood o nakikinig sa aking pagsasalita. ¹² Sapagkat tinutulungan ko ang mga dukhang humihingi ng tulong at mga ulilang walang malapitan. ¹³ Binabasbasan ako ng mga taong nag-aagaw buhay na aking tinulungan, at umaawit sa galak ang mga biyuda na aking natulungan din. ¹⁴ Palagi kong ginagawa ang tama at matuwid; para itong damit at turban na aking isinusuot. ¹⁵ Naging parang mata ako sa taong bulag at paa sa pilay. ¹⁶ Naging parang ama ako sa mga dukha, at kahit ang mga dayuhan ay tinulungan ko sa kanilang mga suliranin. ¹⁷ Winasak ko ang kapangyarihan ng masasamang tao at iniligtas ko ang mga biktima nila.

¹⁸ “Ang akala koʼy hahaba pa ang buhay ko, at mamamatay na kasama ang aking sambahayan. ¹⁹ Sapagkat ang katulad ko nooʼy matibay na punongkahoy na umaabot ang mga ugat sa tubig at laging nahahamugan ang mga sanga. ²⁰ Palagi akong malakas at pinupuri ng mga tao. ²¹ Kapag nagpapayo ako, tumatahimik ang mga tao at nakikinig nang mabuti. ²² Pagkatapos kong magsalita, hindi na sila nagsasalita dahil nasisiyahan na sila sa mga sinabi ko. ²³ Pinanabikan nila ang mga sasabihin ko tulad ng pagkasabik nila sa pagdating ng ulan. Gusto talaga nila akong mapakinggan. ²⁴ Halos hindi sila makapaniwala kapag ngumiti ako, dahil ang masayang mukha koʼy nagpapalakas sa kanila. ²⁵ Tulad ng isang pinuno, tinuturuan ko sila kung ano ang dapat gawin. Pinamumunuan ko sila tulad ng haring namumuno sa kanyang mga kawal. At inaaliw ko sila kapag silaʼy nalulungkot.

30 “Pero ngayon, kinukutya na ako ng mga mas bata sa akin, na ang mga ama ay hindi mapagkakatiwalaan. Mas mapagkakatiwalaan pa nga ang mga aso kong tagapagbantay ng aking kawan kaysa sa kanila. ² Ano bang makukuha ko sa mga taong ito na mahihina at talagang wala ng lakas? ³ Payat na payat sila dahil sa labis na kahirapan at gutom. Kahit gabi ay nagkakaykay sila ng mga lamang-lupa sa ilang para may makain. ⁴ Binubunot nila at kinakain ang mga tanim sa ilang pati na ang ugat ng punong enebro. ⁵ Tinataboy sila palayo sa kanilang mga kababayan at sinisigawan na parang mga magnanakaw. ⁶ Tumitira sila sa mga lambak, sa malalaking bitak ng bato at mga lungga sa lupa. ⁷ Para silang mga hayop na umaalulong sa kagubatan at nagsisiksikan sa ilalim ng maliliit na punongkahoy. ⁸ Wala silang halaga, walang nakakakilala at pinalayas pa sa kanilang lupain.

⁹ “At ngayon, paawit pa kung kutyain ako ng kanilang mga anak at naging katatawanan pa ako sa kanila. ¹⁰ Namumuhi sila at umiiwas sa akin. Hindi sila nangingiming duraan ako sa mukha. ¹¹ Ngayong pinanghina ako at pinahirapan ng Dios, ginawa nila ang gusto nilang gawin sa akin. ¹² Nilusob ako ng masasamang ito at nilagyan ng bitag ang aking dadaanan. Talagang pinagsisikapan nila akong ipahamak. ¹³ Sinisira nila ang dadaanan ko para ipahamak ako. At nagtatagumpay sila kahit walang tumutulong sa kanila. ¹⁴ Sinasalakay nila ako na parang mga sundalong dumadaan sa malalaking butas ng gibang pader. ¹⁵ Takot na takot ako, at biglang nawala ang karangalan ko na parang hinipan ng malakas na hangin, at ang kasaganaan koʼy naglahong gaya ng ulap. ¹⁶ At ngayon ay parang mamamatay na ako; walang tigil ang aking paghihirap. ¹⁷ Sa gabi ay kumikirot ang mga buto ko at hindi nawawala ang sakit nito. ¹⁸ Sa pamamagitan ng pambihirang lakas ng Dios, sinunggaban niya ako, hinawakan sa kwelyo, ¹⁹ at inihagis sa putik. Naging parang alikabok at abo na lang ako.

²⁰ “O Dios, humingi ako ng tulong sa inyo pero hindi kayo sumagot. Tumayo pa ako sa presensya nʼyo pero tiningnan nʼyo lang ako. ²¹ Naging malupit kayo sa akin. Pinahirapan nʼyo ako sa pamamagitan ng inyong kapangyarihan. ²² Parang ipinatangay nʼyo ako sa hangin at ipinasalanta sa bagyo. ²³ Alam kong dadalhin nʼyo ako sa lugar ng mga patay, ang lugar na itinakda para sa lahat ng tao.

²⁴ “Tiyak na wala akong sinaktang taong naghihirap at humihingi ng tulong dahil sa kahirapan. ²⁵ Iniyakan ko pa nga ang mga taong nahihirapan, at ang mga dukha. ²⁶ Ngunit nang ako naman ang umasang gawan ng mabuti, masama ang ginawa sa akin. Umasa ako ng liwanag pero dilim ang dumating sa akin. ²⁷ Walang tigil na nasasaktan ang aking damdamin. Araw-araw paghihirap ang dumarating sa akin. ²⁸ Umitim ang balat ko hindi dahil sa init ng araw kundi sa aking karamdaman. Tumayo ako sa harap ng kapulungan at humingi ng tulong. ²⁹ Ang boses koʼy parang alulong ng asong-gubat o huni ng kuwago. ³⁰ Umitim ang balat koʼt natutuklap, at inaapoy ako ng lagnat. ³¹ Kaya naging malungkot ang tugtugin ng aking alpa at plauta.

Si Pablo sa Troas

¹² Nang dumating ako sa Troas para ipangaral ang Magandang Balita tungkol kay Cristo, binigyan ako ng Panginoon ng magandang pagkakataon na magawa iyon. ¹³ Pero hindi ako mapalagay dahil hindi ko nakita roon ang kapatid nating si Tito. Kaya nagpaalam ako sa mga mananampalataya roon at pumunta sa Macedonia.

Tagumpay sa Pamamagitan ni Cristo

¹⁴ Salamat sa Dios dahil lagi siyang nasa unahan natin sa parada ng tagumpay. Ginagawa niya ito dahil tayo ay nakay Cristo. Saan man kami pumunta, ginagamit kami ng Dios para ipakilala si Cristo sa mga tao. At itong ipinapalaganap namin ay parang halimuyak ng pabango. ¹⁵ Para kaming mabangong handog na iniaalay ni Cristo sa Dios, at naaamoy ng mga taong naliligtas at ng napapahamak. ¹⁶ Sa mga napapahamak, para kaming nakamamatay na amoy; ngunit sa mga naliligtas, para kaming halimuyak na nagbibigay-buhay. Sino ang may kakayahang gampanan ang gawaing ito? ¹⁷ Hindi kami tulad ng marami riyan na ginagawang negosyo ang salita ng Dios para magkapera. Alam naming nakikita kami ng Dios, kaya bilang mga mananampalataya ni Cristo at sugo ng Dios, tapat naming ipinangangaral ang kanyang salita.

Ang Hangad ng Taong Lumapit sa Piling ng Panginoon