นี่เป็นเมืองที่อยู่กันอย่างสบายๆ และปลอดภัย ซึ่งนึกในใจดังนี้ว่า “เราเป็นอยู่ และไม่มีผู้อื่นใดนอกจากเรา” นางได้กลายเป็นที่รกร้างอะไรเช่นนี้ เป็นที่อยู่ของบรรดาสัตว์ป่า คนทั้งหลายที่เดินผ่านนางไป ก็เย้ยหยันและยกกำปั้นขึ้น

นี่นะหรือ เมืองนีนะเวห์ที่เคยมีแต่ความสนุกสนานครื้นเครง เมืองที่แสนจะปลอดภัยและมั่นคง เมืองที่เคยคิดในใจว่า “มีแต่ข้าเท่านั้นที่ยิ่งใหญ่ ไม่มีเมืองไหนเหมือนกับข้าอีกแล้ว” แล้วดูสิ มันพังย่อยยับได้ถึงขนาดนี้ กลายเป็นที่อยู่ของสัตว์ป่าทั้งหลาย ทุกคนที่เดินผ่านเมืองนี้ ต่างก็ส่งเสียงเยาะและชูกำปั้นเข้าใส่

นี่แหละนครเจ้าสำราญ ซึ่งอยู่มาอย่างปลอดภัย มันบอกตัวเองว่า “นี่แหละเรา ไม่มีใครนอกจากเรา” แล้วมันก็พินาศย่อยยับขนาดไหน เป็นที่อาศัยของสัตว์ป่า! คนทั้งปวงที่ผ่านไปมาก็เย้ยหยัน และเขย่ากำปั้น