Bible in 90 Days
Ang mga Kaaway ng Jerusalem
29 Kahabag-habag ka, Ariel, Ariel,
na bayang pinagkampuhan ni David!
Magdagdag kayo ng taon sa taon;
hayaang matapos ang kanilang mga kapistahan.
2 Gayunma'y aking pahihirapan ang Ariel,
at magkakaroon ng pagtangis at panaghoy,
at sa akin siya'y magiging gaya ng Ariel.
3 Ako'y magtatayo ng kampo laban sa iyo sa palibot,
at kukubkubin kita ng mga kuta,
at ako'y maglalagay ng mga pangkubkob laban sa iyo.
4 Ikaw ay magsasalita mula sa kalaliman ng lupa,
at mula sa kababaan ng alabok ay darating ang iyong salita,
at ang iyong tinig ay magmumula sa lupa na gaya ng tinig ng multo,
at ang iyong pananalita ay bubulong mula sa alabok.
5 Ngunit ang karamihan sa iyong mga kaaway ay magiging gaya ng munting alabok,
at ang karamihan ng mga malulupit ay gaya ng ipang inililipad ng hangin.
At sa isang iglap, bigla,
6 ikaw ay dadalawin ng Panginoon ng mga hukbo
na may kulog, at may lindol, at ng malaking ingay,
ng ipu-ipo at bagyo, at ng liyab ng tumutupok na apoy.
7 At ang karamihan ng lahat ng mga bansang nakikidigma laban sa Ariel,
lahat na lumaban sa kanya at sa kanyang kuta, at ang nagpapahirap sa kanya,
ay magiging gaya ng panaginip, ng isang pangitain sa gabi.
8 At gaya ng kung ang isang gutom ay nananaginip na siya ay kumakain,
at nagising na ang kanyang pagkagutom ay hindi napawi,
o gaya ng kung ang isang taong uhaw ay nananaginip na siya'y umiinom,
at gumising na nanghihina, at ang kanyang pagkauhaw ay di napawi,
gayon ang mangyayari sa karamihan ng lahat ng mga bansa,
na lumalaban sa Bundok ng Zion.
Bulag at Mapagmalaki ang Israel
9 Kayo'y matigilan at matuliro,
kayo'y magpakabulag at maging bulag!
Magpakalasing, ngunit hindi sa alak;
sumuray, ngunit hindi sa matapang na alak!
10 Sapagkat(A) ibinuhos ng Panginoon sa inyo
ang espiritu ng mahimbing na pagkakatulog,
at ipinikit ang inyong mga mata, kayong mga propeta;
at tinakpan ang inyong mga ulo, kayong mga tagakita.
11 At ang pangitain ng lahat ng ito ay naging sa inyo'y gaya ng mga salita ng aklat na natatakan. Kapag ibibigay ng mga tao sa isang marunong bumasa, na sinasabi, “Iyong basahin ito,” kanyang sinasabi, “Hindi ko mababasa, sapagkat natatatakan.”
12 Nang ang aklat ay ibigay sa isa na hindi marunong bumasa, na sinasabi, “Iyong basahin ito,” kanyang sinasabi, “Ako'y hindi marunong bumasa.”
13 At(B) sinabi ng Panginoon,
“Sapagkat ang bayang ito ay lumalapit sa pamamagitan ng kanilang bibig,
at pinapupurihan ako ng kanilang labi,
samantalang malayo ang kanilang puso sa akin,
at ang kanilang takot sa akin ay utos ng mga tao na natutunan sa pamamagitan ng pagsasaulo;
14 dahil(C) dito,
muli akong gagawa ng kahanga-hangang mga gawa sa bayang ito,
kahanga-hanga at kagila-gilalas,
at ang karunungan ng kanilang mga pantas ay mapapawi,
at ang unawa ng kanilang mga taong may unawa ay malilihim.”
15 Kahabag-habag sila, na itinatago nang malalim ang kanilang payo sa Panginoon
at ang mga gawa ay nasa kadiliman,
at kanilang sinasabi, “Sinong nakakakita sa atin? At sinong nakakakilala sa atin?”
16 Inyong(D) binabaligtad ang mga bagay!
Ituturing bang putik ang magpapalayok;
upang sabihin ng bagay na niyari sa gumawa sa kanya,
“Hindi niya ako ginawa”;
o sabihin ng bagay na inanyuan sa kanya na nag-anyo nito,
“Siya'y walang unawa”?
Ang Pagtubos sa Israel
17 Hindi ba sandaling-sandali na lamang,
at ang Lebanon ay magiging mabungang lupain,
at ang mabungang lupain ay ituturing na gubat?
18 At sa araw na iyon ay maririnig ng bingi
ang mga salita ng isang aklat,
at mula sa kanilang kapanglawan at kadiliman
ang mga mata ng bulag ay makakakita.
19 Ang maamo ay magtatamo ng sariwang kagalakan sa Panginoon,
at ang dukha sa gitna ng mga tao ay magagalak sa Banal ng Israel.
20 Sapagkat ang malupit ay mauuwi sa wala,
at ang manlilibak ay tumigil,
at ang lahat ng naghihintay sa paggawa ng kasamaan ay tatanggalin,
21 iyong mga nagdadala sa tao sa kahatulan,
at naglalagay ng bitag para sa tagahatol sa may pintuan,
at walang dahilang ipinagkakait ang katarungan sa nasa katuwiran.
22 Kaya't ganito ang sabi ng Panginoon, na siyang tumubos kay Abraham, tungkol sa sambahayan ni Jacob,
“Si Jacob ay hindi na mapapahiya,
hindi na mamumutla ang kanyang mukha.
23 Sapagkat kapag kanyang nakikita ang kanyang mga anak,
ang gawa ng aking mga kamay, sa gitna niya,
ay kanilang pababanalin ang aking pangalan;
kanilang pababanalin ang Banal ni Jacob,
at tatayong may paggalang sa Diyos ng Israel.
24 Sila namang nagkakamali sa espiritu ay darating sa pagkaunawa,
at silang nagbubulung-bulungan ay tatanggap ng aral.”
Bigong Pagtitiwala sa Ehipto
30 “Kahabag-habag ang mga mapaghimagsik na mga anak,” sabi ng Panginoon,
“na nagsasagawa ng panukala, ngunit hindi mula sa akin;
na nakikipagkasundo, ngunit hindi sa aking Espiritu,
upang sila'y makapagdagdag ng kasalanan sa kasalanan;
2 na pumupunta na lumulusong sa Ehipto,
na hindi humihingi ng payo,
upang manganlong sa pag-iingat ng Faraon,
at manirahan sa lilim ng Ehipto!
3 Kaya't ang pag-iingat ng Faraon ay magiging inyong kahihiyan,
at ang tirahan sa lilim ng Ehipto ay inyong pagkapahiya.
4 Sapagkat bagaman ang kanyang mga pinuno ay nasa Zoan,
at ang kanilang mga sugo ay nakarating sa Hanes,
5 silang lahat ay mapapahiya
sa pamamagitan ng isang bayan na hindi nila mapapakinabangan,
na magdadala hindi ng tulong o pakinabang man,
kundi kahihiyan at kasiraan.”
6 Ang pahayag tungkol sa mga hayop ng Negeb.
Sa lupain ng kabagabagan at ng hapis,
na pinanggagalingan ng leong babae at lalaki,
ng ulupong at ng lumilipad na makamandag na ahas,
kanilang dinadala ang kanilang mga kayamanan sa mga gulugod ng mga batang asno,
at ang kanilang mga kayamanan sa umbok ng gulugod ng mga kamelyo,
sa isang bayan na hindi nila mapapakinabangan.
7 Sapagkat ang tulong ng Ehipto ay walang kabuluhan at walang halaga,
kaya't aking tinawag siyang
“Rahab na nakaupong walang kibo.”
8 Ngayo'y humayo ka, isulat mo sa harapan nila sa isang tapyas na bato,
at ititik mo sa isang aklat,
upang sa darating na panahon
ay maging saksi magpakailanman.
9 Sapagkat sila'y mapaghimagsik na bayan,
mga sinungaling na anak,
mga anak na ayaw makinig sa kautusan ng Panginoon,
10 na nagsasabi sa mga tagakita, “Huwag kayong makakita ng pangitain;”
at sa mga propeta, “Huwag kayong magpahayag sa amin ng matutuwid na bagay,
magsalita kayo sa amin ng mga kawili-wiling bagay,
magpropesiya kayo ng mga haka-haka.
11 Humiwalay kayo sa daan, lumihis kayo sa landas,
huwag na tayong makinig sa Banal ng Israel.”
12 Kaya't ganito ang sabi ng Banal ng Israel,
“Sapagkat inyong hinamak ang salitang ito,
at nagtiwala kayo sa pang-aapi at kasamaan,
at umasa sa mga iyon;
13 kaya't ang kasamaang ito ay magiging sa inyo'y
gaya ng butas sa isang mataas na pader, nakalabas at malapit nang bumagsak,
na biglang dumarating ang pagbagsak sa isang iglap.
14 At ang pagkabasag nito ay gaya ng pagkabasag ng sisidlan ng magpapalayok,
na walang awang dinurog
na anupa't walang natagpuang isang kapiraso sa mga bahagi niyon,
na maikukuha ng apoy mula sa apuyan,
o maisasalok ng tubig sa balon.”
15 Sapagkat ganito ang sabi ng Panginoong Diyos, ng Banal ng Israel,
“Sa pagbabalik at sa pagpapahinga ay maliligtas kayo;
sa katahimikan at pagtitiwala ay magiging inyong lakas.”
Ngunit ayaw ninyo,
16 kundi inyong sinabi,
“Hindi! Kami ay tatakas na sakay sa mga kabayo.”
Kaya kayo'y tatakas,
at, “Kami ay sasakay sa mabibilis na kabayo,”
kaya't ang mga humahabol sa inyo ay magiging mabilis.
17 Isang libo ay tatakas sa banta ng isa,
sa banta ng lima ay tatakas kayo,
hanggang sa kayo'y maiwang parang isang tagdan ng watawat
sa tuktok ng bundok,
at gaya ng isang hudyat sa isang burol.
Ang Pangako sa mga Hinirang
18 Kaya't naghihintay ang Panginoon, na maging mapagbiyaya sa inyo;
kaya't siya'y babangon, upang magpakita ng habag sa inyo.
Sapagkat ang Panginoon ay Diyos ng katarungan;
mapapalad ang lahat na naghihintay sa kanya.
19 Ang bayan ng Zion na naninirahan sa Jerusalem; tiyak na hindi ka iiyak. Siya'y tiyak na magiging mapagbiyaya sa iyo sa tinig ng iyong daing; kapag kanyang maririnig, sasagutin ka niya.
20 At bagaman bigyan kayo ng Panginoon ng tinapay ng paghihirap at ng tubig ng kapighatian, gayunma'y hindi na makukubli pa ang iyong mga tagapagturo, kundi makikita ng iyong mga mata ang iyong mga tagapagturo.
21 At ang iyong mga pandinig ay makakarinig ng salita sa likuran mo, na nagsasabi, “Ito ang daan, lakaran ninyo,” kapag kayo'y pumipihit sa kanan, at kapag kayo'y pumipihit sa kaliwa.
22 At inyong lalapastanganin ang inyong mga larawang pilak na inanyuan at ang inyong mga hinulmang larawan na tubog sa ginto. Iyong ikakalat ang mga iyon na gaya ng maruming bagay. Iyong sasabihin sa mga iyon, “Lumayas kayo.”
23 At siya ay magbibigay ng ulan sa iyong binhi na iyong inihasik sa lupa, at ng tinapay na bunga ng lupa na magiging mataba at sagana. Sa araw na iyon ay manginginain ang iyong mga hayop sa mga malaking pastulan.
24 Ang mga baka at ang mga batang asno na nagbubungkal ng lupa ay kakain ng masarap na pagkain, na pinahanginan ng pala at kalaykay.
25 At sa bawat matataas na bundok at bawat mataas na burol ay magkakaroon ng sapa na may umaagos na tubig, sa araw ng malaking patayan, kapag ang mga muog ay mabuwal.
26 Bukod dito'y ang liwanag ng buwan ay magiging gaya ng liwanag ng araw, at ang liwanag ng araw ay magiging pitong ulit, na gaya ng liwanag ng pitong araw, sa araw na talian ng Panginoon ang sugat ng kanyang bayan, at pagalingin ang sugat na dulot ng kanyang pagpalo.
Ang Hatol sa Asiria
27 Ang pangalan ng Panginoon ay magmumula sa malayo,
ang kanyang galit ay nagniningas at ito'y makapal na usok,
ang kanyang mga labi ay punô ng pagkagalit,
at ang kanyang dila ay gaya ng tumutupok na apoy.
28 At ang kanyang hininga ay gaya ng umaapaw na ilog,
na umaabot hanggang sa leeg,
upang salain ang mga bansa sa pangsala ng pagkawasak
at ilagay sa mga panga ng mga tao ang pamingkaw na nakapagpapaligaw.
29 Kayo'y magkakaroon ng awit na gaya ng sa gabi kapag ang banal na kapistahan ay ipinagdiriwang; at kasayahan ng puso, na gaya ng humahayo sa tunog ng plauta upang pumunta sa bundok ng Panginoon, sa Malaking Bato ng Israel.
30 At iparirinig ng Panginoon ang kanyang maluwalhating tinig, at ipapakita ang bumababang dagok ng kanyang bisig, sa matinding galit, at liyab ng tumutupok na apoy, na may bugso ng ulan, at bagyo, at granizo.
31 Ang mga taga-Asiria ay masisindak sa takot sa tinig ng Panginoon, kapag siya'y nananakit ng kanyang pamalo.
32 At bawat hampas ng tungkod ng kaparusahan na ibabagsak ng Panginoon sa kanila ay sa saliw ng tunog ng pandereta at lira. Nakikipaglaban sa pamamagitan ng bisig na iwinawasiwas, siya ay makikipaglaban sa kanila.
33 Sapagkat ang Tofet[a] na sunugan ay matagal nang handa. Oo, para sa hari ay inihanda ito; ang gatungan ay pinalalim at pinaluwang na may maraming apoy at mga kahoy. Ang hininga ng Panginoon na gaya ng sapa ng asupre, ay nagpapaningas niyon.
Ipagsasanggalang ng Diyos ang Jerusalem
31 Kahabag-habag sila na sa Ehipto ay lumulusong upang humingi ng tulong,
at umaasa sa mga kabayo;
na nagtitiwala sa mga karwahe sapagkat marami sila,
at sa mga mangangabayo sapagkat napakalakas nila,
ngunit hindi sila nagtitiwala sa Banal ng Israel,
o sumasangguni man sa Panginoon!
2 Gayunman siya'y pantas at nagdadala ng kapahamakan,
hindi niya iniurong ang kanyang mga salita,
kundi mag-aalsa laban sa sambahayan ng mga gumagawa ng kasamaan,
at laban sa tumutulong sa mga gumagawa ng kasamaan.
3 Ang mga Ehipcio ay mga tao, at hindi Diyos;
at ang kanilang mga kabayo ay laman, at hindi espiritu.
Kapag iniunat ng Panginoon ang kanyang kamay,
siyang tumutulong ay matitisod, at siyang tinutulungan ay mabubuwal,
at silang lahat ay sama-samang mapapahamak.
4 Sapagkat ganito ang sabi ng Panginoon sa akin,
Kung paanong ang leon at ang batang leon ay umuungal sa kanyang biktima,
at kapag ang isang pangkat ng mga pastol ay tinatawag laban sa kanya,
ay hindi natatakot sa kanilang sigaw,
o naduduwag man dahil sa kanilang ingay,
gayon bababa ang Panginoon ng mga hukbo
upang lumaban sa Bundok ng Zion, at sa burol niyon.
5 Gaya ng mga ibong nagsisilipad
gayon iingatan ng Panginoon ng mga hukbo ang Jerusalem;
iyon ay kanyang iingatan at ililigtas,
kanyang ililigtas at iingatan iyon.
6 Kayo'y manumbalik sa kanya na inyong pinaghimagsikang lubha, O mga anak ni Israel.
7 Sapagkat sa araw na iyon ay itatapon ng bawat tao ang kanyang mga diyus-diyosang pilak, at ang kanyang mga diyus-diyosang ginto, na ginawa ng inyong mga kamay na para sa inyo ay naging kasalanan.
8 “Kung magkagayo'y mabubuwal ang taga-Asiria sa pamamagitan ng tabak, hindi sa tao;
at ang tabak, na hindi sa mga tao, ang lalamon sa kanya;
at kanyang tatakasan ang tabak,
at ang kanyang mga binata ay ilalagay sa sapilitang paggawa.
9 Ang kanyang bato ay mawawala dahil sa pagkasindak,
at ang kanyang mga pinuno ay manginginig sa watawat,”
sabi ng Panginoon, na ang kanyang apoy ay nasa Zion,
at ang kanyang hurno ay nasa Jerusalem.
Ang Matuwid na Hari
32 Narito, ang isang hari ay maghahari sa katuwiran,
at ang mga pinuno ay mamumuno na may katarungan.
2 Bawat isa ay magiging gaya ng isang kublihang dako laban sa hangin,
at kanlungan mula sa bagyo,
gaya ng mga agos ng tubig sa tuyong dako,
gaya ng lilim ng malaking bato sa pagod na lupain.
3 At ang mga mata nila na nakakakita ay hindi lalabo,
at ang mga tainga nila na nakikinig ay makikinig.
4 Ang isipan ng padalus-dalos ay magkakaroon ng mabuting pagpapasiya,
at ang dila ng mga utal ay agad makakapagsalita ng malinaw.
5 Ang hangal ay hindi na tatawagin pang marangal,
at ang walang-hiya ay hindi sasabihing magandang loob.
6 Sapagkat ang taong hangal ay magsasalita ng kahangalan,
at ang kanyang puso ay nagbabalak ng kasamaan:
upang magsanay ng kasamaan,
at siya'y magsasalita ng kamalian laban sa Panginoon,
upang gawing walang laman ang gutom na kaluluwa,
at upang pagkaitan ng inumin ang nauuhaw.
7 Ang mga sandata ng mandaraya ay masama;
siya'y nagbabalak ng masasamang pakana
upang wasakin ang mga dukha sa pamamagitan ng mga salitang kasinungalingan,
bagaman matuwid ang pakiusap ng nangangailangan.
8 Ngunit ang marangal ay kumakatha ng mga bagay na marangal
at sa mga mararangal na bagay siya'y naninindigan.
Paghatol at Pagpapanumbalik
9 Kayo'y bumangon, kayong mga babaing tiwasay, pakinggan ninyo ang tinig ko;
kayong mga anak na babaing walang pakialam, pakinggan ninyo ang aking pananalita.
10 Kayo'y mangangatog sa isang taon at ilang mga araw
kayong mga babaing walang pakialam;
sapagkat ang ani ng ubas ay magkukulang,
ang pag-aani ay hindi darating.
11 Kayo'y magsipanginig, kayong mga babaing tiwasay;
kayo'y mabagabag, kayong mga walang pakialam,
kayo'y maghubad, at mag-alis ng damit,
at magbigkis kayo ng damit-sako sa inyong mga baywang.
12 Sila'y magsisidagok sa mga dibdib dahil sa mga maligayang parang,
dahil sa mabungang puno ng ubas.
13 Sa lupain ng aking bayan
ay tutubo ang mga tinik at mga dawag;
oo, para sa lahat ng nagagalak na bahay
sa masayang lunsod.
14 Sapagkat ang palasyo ay mapapabayaan;
ang maraming tao ng lunsod ay mapapabayaan;
ang burol at ang bantayang tore
ay magiging mga yungib magpakailanman,
isang kagalakan para sa maiilap na asno,
at pastulan ng mga kawan;
15 hanggang sa ibuhos sa atin ang Espiritu mula sa itaas,
at ang ilang ay maging mabungang kabukiran,
at ang mabungang bukid ay ituring na kagubatan.
16 Kung magkagayo'y ang katarungan ay maninirahan sa ilang,
at mananatili sa mabungang bukid ang katuwiran.
17 At ang gawa ng katuwiran ay kapayapaan;
at ang gawa ng katuwiran ay katahimikan at pagtitiwala kailanman.
18 At ang bayan ko ay maninirahan sa payapang tahanan,
at sa mga ligtas na tirahan, at sa mga tiwasay na dakong pahingahan.
19 Ngunit uulan ng yelo sa pagbagsak ng kagubatan,
at ang lunsod ay lubos na ibabagsak.
20 Mapapalad kayo na naghahasik sa tabi ng lahat ng tubig,
na nagpapahintulot na malayang makagala ang mga paa ng baka at ng asno.
Ang Panginoon ang Magliligtas
33 Kahabag-habag ka na mangwawasak;
ikaw na hindi nawasak;
ikaw na taksil,
na hindi ginawan ng kataksilan ng sinuman!
Kapag ikaw ay tumigil sa pagwasak,
ikaw ay wawasakin;
at kapag iyong winakasan ang paggawa ng kataksilan,
ikaw ay gagawan ng kataksilan.
2 O Panginoon, mahabag ka sa amin; kami'y umaasa sa iyo.
Ikaw ay maging kanilang bisig tuwing umaga;
aming kaligtasan sa panahon ng pagkabalisa.
3 Sa ingay ng kaguluhan ay tumakas ang mga tao,
sa pagbangon mo ay nangalat ang mga bansa;
4 at ang iyong samsam ay tinitipon na gaya nang pagtitipon ng mga uod;
kung paanong ang mga balang ay lumulukso, gayon niluluksuhan ito ng mga tao.
5 Ang Panginoon ay dinakila, sapagkat sa mataas siya'y tumatahan,
kanyang pupunuin ang Zion ng katarungan at katuwiran;
6 at siya ang magiging katatagan ng iyong mga panahon,
kalakasan ng kaligtasan, karunungan at kaalaman;
ang takot sa Panginoon ay kanyang kayamanan.
7 Narito, ang kanilang mga bayani ay nagsisisigaw sa labas;
ang mga sugo ng kapayapaan ay matinding nagsisiiyak.
8 Ang mga lansangan ay iniwanan,
ang manlalakbay ay huminto.
Kanyang sinisira ang mga tipan,
kanyang tinanggihan ang mga lunsod,
hindi niya iginalang ang tao.
9 Ang lupain ay nananangis at nagdurusa,
ang Lebanon ay napapahiya;
ang Sharon ay natutuyo gaya ng isang disyerto;
at nalalagas ang mga dahon ng Basan at Carmel.
10 “Ngayo'y babangon ako,” sabi ng Panginoon,
“ngayo'y itataas ko ang aking sarili;
ngayo'y dadakilain ako.
11 Kayo'y naglihi ng ipa, kayo'y nanganak ng dayami;
ang inyong hininga ay apoy na tutupok sa inyo.
12 At ang mga bayan ay parang sinunog sa apog,
gaya ng mga pinutol na mga tinik, na sinunog sa apoy.”
13 Pakinggan ninyo, kayong nasa malayo, kung ano ang aking ginawa;
at kayong nasa malapit, kilalanin ang aking kapangyarihan.
14 Ang mga makasalanan sa Zion ay natatakot;
kinilabutan ang masasama:
“Sino sa atin ang makatatahang kasama ng lumalamong apoy?
Sino sa atin ang makatatahang kasama ng walang hanggang pagsunog?”
15 Siyang lumalakad nang matuwid, at nagsasalita nang matuwid;
siyang humahamak ng pakinabang ng pang-aapi,
na ipinapagpag ang kanyang mga kamay, baka mayroon silang hawak na suhol,
na nagtatakip ng kanyang mga tainga sa pagdinig ng pagdanak ng dugo,
at ipinipikit ang kanyang mga mata sa pagtingin sa kasamaan;
16 siya'y maninirahan sa kaitaasan;
ang kanyang dakong tanggulan ay magiging muog ng malalaking bato;
ang kanyang tinapay ay ibibigay sa kanya; ang kanyang tubig ay sasagana.
Ang Mabiyayang Paghahari ng Panginoon
17 Makikita ng iyong mga mata ang hari sa kanyang kagandahan;
matatanaw nila ang lupaing nasa malayong lugar.
18 Gugunitain ng iyong isipan ang kakilabutan:
“Nasaan siya na eskriba,
nasaan siya na tumitimbang?
Nasaan siya na bumibilang ng mga muog?”
19 Hindi mo makikita ang mabagsik na bayan,
ang bayan na may malabong pananalita na hindi mo maunawaan,
nauutal sa wika na hindi mo maiintindihan.
20 Narito ang Zion, ang lunsod ng ating mga takdang kapistahan!
Makikita ng iyong mga mata ang Jerusalem,
isang tahimik na tahanan, isang tolda na hindi makikilos,
na ang mga tulos ay hindi mabubunot kailanman,
o mapapatid man ang alinman sa mga tali niyon.
21 Kundi doon ang kamahalan ng Panginoon, ay maglalagay para sa atin,
isang dako ng maluluwang na ilog at batis;
na hindi daraanan ng mga daong na may mga gaod,
o daraanan man ng malalaking sasakyang-dagat.
22 Sapagkat ang Panginoon ang ating hukom, ang Panginoon ang ating tagapagbigay ng kautusan,
ang Panginoon ay ating hari; tayo'y kanyang ililigtas.
23 Ang iyong mga tali ay nakalag;
hindi nila mahawakan ang patungan ng kanilang palo,
hindi nila mabuka ang kanilang layag.
At ang biktima at saganang samsam ay babahaginin,
kahit ang pilay ay kukuha ng nasila.
24 At walang mamamayan na magsasabi, “Ako'y may karamdaman”;
ang bayang tumatahan doon ay patatawarin sa kanilang kasalanan.
Parurusahan ng Diyos ang Kanyang mga Kaaway
34 Kayo'y magsilapit, kayong mga bansa, upang makinig;
at pakinggan ninyo, O mga bayan!
Dinggin ng lupa at ng lahat ng narito;
ng sanlibutan, at ng lahat na bagay na mula rito.
2 Sapagkat ang Panginoon ay galit laban sa lahat ng bansa,
at napopoot laban sa lahat nilang hukbo,
kanyang inilaan na sila, kanyang ibinigay sila upang patayin.
3 Ang kanilang patay ay itatapon,
at ang baho ng kanilang mga bangkay ay aalingasaw;
at ang mga bundok ay tutunawin ng kanilang dugo.
4 Ang(E) lahat ng mga bagay sa langit ay mabubulok,
at ang langit ay malululon na parang balumbon.
Lahat ng bagay ay babagsak,
na parang dahong nalalagas sa puno ng ubas,
at gaya ng dahong nalalanta sa puno ng igos.
5 Sapagkat(F) ang aking tabak ay nalasing sa langit;
narito, ito'y bumababa sa Edom,
sa bayan na aking itinalaga para hatulan.
6 Ang Panginoon ay may tabak na punô ng dugo,
ito ay ginawang mataba ng katabaan,
sa dugo ng mga kordero at ng mga kambing,
sa taba ng mga bato ng mga lalaking tupa.
Sapagkat may handog ang Panginoon sa Bosra,
isang malaking patayan sa lupain ng Edom.
7 Ang maiilap na baka ay mabubuwal na kasama nila,
at ang mga batang baka na kasama ng malalakas na toro.
Ang kanilang lupain ay basang-basa sa dugo,
at ang kanilang alabok ay sasagana sa katabaan.
8 Sapagkat ang araw ng paghihiganti ay sa Panginoon,
ang taon ng pagganti para sa kapakanan ng Zion.
9 At ang kanyang mga batis ay magiging alkitran,
at ang alabok niya ay magiging asupre,
at ang lupain niya ay magiging nagniningas na alkitran.
10 Hindi(G) ito mapapatay sa gabi o sa araw man;
ang usok niyon ay paiilanglang magpakailanman.
Mula sa isang lahi hanggang sa susunod na lahi ito ay tiwangwang,
walang daraan doon magpakailan kailanman.
11 Ngunit ito ay aangkinin ng lawin at ng porkupino;
at ang kuwago at ang uwak ay maninirahan doon.
Kanyang iuunat doon ang pisi ng pagkalito,
at ang pabigat ng kawalan sa mga mararangal nito.
12 Kanilang tatawagin iyon na Walang Kaharian Doon,
at lahat niyang mga pinuno ay mawawalang kabuluhan.
13 At mga tinik ay tutubo sa kanyang mga palasyo,
mga dawag at damo sa mga muog niyon.
Iyon ay magiging tahanan ng mga asong-gubat,
tirahan ng mga avestruz.
14 At ang maiilap na hayop ay makikipagsalubong sa mga asong-gubat,
at ang lalaking kambing ay sisigaw sa kanyang kasama;
ang malaking kuwago ay maninirahan din doon,
at makakatagpo siya ng dakong pahingahan.
15 Doo'y magpupugad at mangingitlog ang ahas,
at magpipisa ng itlog at titipunin sa kanyang lilim;
doon matitipon ang mga lawin,
bawat isa'y kasama ng kanyang kauri.
16 Inyong saliksikin at basahin ang aklat ng Panginoon:
Kahit isa sa mga ito ay hindi magkukulang;
walang mangangailangan ng kanyang kasama.
Sapagkat iniutos ng bibig ng Panginoon,
at tinipon sila ng kanyang Espiritu.
17 At siya'y nagpalabunutan para sa kanila,
at ito'y binahagi ng kanyang kamay sa kanila sa pamamagitan ng pising panukat;
ito'y kanilang aariin magpakailanman,
mula sa mga sali't salinlahi ay maninirahan sila roon.
Ang Landas ng Kabanalan
35 Ang ilang at ang tuyong lupa ay magagalak,
at ang disyerto ay magagalak at mamumulaklak;
gaya ng rosas,
2 ito ay mamumulaklak nang sagana,
at magsasaya na may kagalakan at awitan.
Ang kaluwalhatian ng Lebanon ay ibibigay rito,
ang karilagan ng Carmel at ng Sharon.
Kanilang makikita ang kaluwalhatian ng Panginoon,
ang karilagan ng ating Diyos.
3 Inyong(H) palakasin ang mahihinang kamay,
at patatagin ang mahihinang tuhod.
4 Inyong sabihin sa kanila na may matatakuting puso,
“Kayo'y magpakatapang, huwag kayong matakot!
Narito, tingnan mo, ang inyong Diyos
ay darating na may paghihiganti,
na may ganti ng Diyos.
Siya'y darating at ililigtas kayo.”
5 Kung(I) magkagayo'y mamumulat ang mga mata ng bulag,
at ang mga tainga ng bingi ay mabubuksan;
6 kung magkagayo'y lulukso ang pilay na parang usa,
at ang dila ng pipi ay aawit sa kagalakan.
Sapagkat sa ilang ay bubukal ang tubig,
at batis sa disyerto.
7 At ang tigang na lupa ay magiging lawa,
at ang uhaw na lupa ay magiging mga bukal ng tubig;
ang tahanan ng mga asong-gubat ay magiging latian,
ang damo ay magiging mga tambo at mga yantok.
8 At magkakaroon doon ng lansangan, isang daanan,
at ito'y tatawaging ang Daan ng Kabanalan;
ang marumi ay hindi daraan doon;
ngunit ito'y para sa kanya na lumalakad sa daang iyon,
at ang mga hangal ay hindi maliligaw roon.
9 Hindi magkakaroon ng leon doon,
o sasampa man doon ang anumang mabangis na hayop;
hindi sila matatagpuan doon,
kundi ang mga tinubos ay lalakad doon.
10 At ang mga tinubos ng Panginoon ay magbabalik,
at darating sa Zion na nag-aawitan;
walang hanggang kagalakan ay mapapasa kanilang mga ulo;
sila'y magtatamo ng kasayahan at kagalakan,
at ang kalungkutan at ang pagbubuntong-hininga ay maglalaho.
Ang Babala ng Asiria sa Juda(J)
36 Nang ikalabing-apat na taon ni Haring Hezekias, si Senakerib na hari ng Asiria ay umahon laban sa lahat ng may pader na lunsod ng Juda, at sinakop ang mga ito.
2 At sinugo ng hari ng Asiria si Rabsake sa Jerusalem mula sa Lakish kay Haring Hezekias, na may malaking hukbo. At siya'y tumayo sa tabi ng padaluyan ng tubig ng mataas na tipunan ng tubig sa lansangan ng Bilaran ng Tela.
3 At doo'y humarap sa kanya si Eliakim na anak ni Hilkias, na tagapamahala sa bahay, at si Sebna na kalihim, at si Joah na anak ni Asaf na tagapagtala.
Ang Mabangis na Pananalumpati ni Rabsake
4 At sinabi ni Rabsake sa kanila, “Sabihin ninyo kay Hezekias, ‘Ganito ang sabi ng dakilang hari, ang hari ng Asiria: Sa anong pag-asa ka nagtitiwala?
5 Aking sinasabing ang iyong payo at kalakasan sa pakikidigma ay mga salita lamang na walang kabuluhan. Ngayo'y kanino ka nagtitiwala, anupa't ikaw ay naghimagsik laban sa akin?
6 Narito,(K) ikaw ay nagtitiwala sa Ehipto, sa tungkod na ito na tambong wasak, na bubutas sa kamay ng sinumang sumandal dito. Gayon si Faraon na hari ng Ehipto sa lahat ng nagtitiwala sa kanya.
7 Ngunit kung iyong sabihin sa akin, “Kami ay nagtitiwala sa Panginoon naming Diyos,” hindi ba siya'y inalisan ni Hezekias ng matataas na dako at ng mga dambana, at nagsabi sa Juda at sa Jerusalem, “Kayo'y sasamba sa harapan ng dambanang ito?”
8 Magsiparito kayo ngayon, makipagtawaran ka sa aking panginoon na hari ng Asiria. Bibigyan kita ng dalawang libong kabayo, kung ikaw ay makapaglalagay ng mga sasakay sa mga iyon.
9 Paano mo madadaig ang isang kapitan sa pinakamababa sa mga alipin ng aking panginoon, gayong nagtitiwala ka sa Ehipto para sa mga karwahe at sa mga mangangabayo?
10 Bukod dito'y umahon ba ako na di kasama ang Panginoon laban sa lupaing ito upang ito'y lipulin? Sinabi sa akin ng Panginoon, Ikaw ay umahon laban sa lupaing ito, at iyong lipulin.’”
11 Nang magkagayo'y sinabi nina Eliakim, Sebna at Joah kay Rabsake, “Hinihiling ko sa iyo na ikaw ay magsalita sa iyong mga lingkod sa wikang Aramaico, sapagkat iyon ay aming naiintindihan. Huwag kang magsalita sa amin sa wikang Judio sa pandinig ng taong-bayan na nasa pader.”
12 Ngunit sinabi ni Rabsake, “Sinugo ba ako ng aking panginoon sa iyong panginoon, at sa iyo, upang magsalita ng mga salitang ito at hindi sa mga taong nakaupo sa pader, upang kumain ng kanilang sariling dumi at uminom ng kanilang sariling ihi na kasama ninyo?”
13 Nang magkagayo'y tumayo si Rabsake, at sumigaw nang malakas na tinig sa wikang Judio: “Pakinggan ninyo ang mga salita ng dakilang hari, ang hari ng Asiria!
14 Ganito ang sabi ng hari, ‘Huwag kayong padaya kay Hezekias, sapagkat hindi niya kayo maililigtas.
15 Huwag ninyong hayaan si Hezekias na kayo'y papagtiwalain sa Panginoon sa pagsasabing, “Tiyak na ililigtas tayo ng Panginoon; ang lunsod na ito ay hindi mapapasa-kamay ng hari ng Asiria.”
16 Huwag ninyong pakinggan si Hezekias, sapagkat ganito ang sabi ng hari ng Asiria: Makipagpayapaan kayo sa akin, at humarap kayo sa akin. Kung gayo'y kakain ang bawat isa sa inyo mula sa kanyang puno ng ubas, at ang bawat isa sa kanyang puno ng igos, at bawat isa sa inyo ay iinom ng tubig ng kanyang sariling balon;
17 hanggang sa ako'y dumating at dalhin ko kayo sa isang lupaing gaya ng inyong sariling lupain, na lupain ng trigo at ng alak, na lupain ng tinapay at ng mga ubasan.
18 Mag-ingat kayo na huwag mailigaw ni Hezekias sa pagsasabing, “Ililigtas tayo ng Panginoon.” Nagligtas ba ang sinuman sa mga diyos ng mga bansa ng kanyang lupain sa kamay ng hari ng Asiria?
19 Saan naroon ang mga diyos ng Hamat at ng Arpad? Saan naroon ang mga diyos ng Sefarvaim? Iniligtas ba nila ang Samaria sa aking kamay?
20 Sino sa lahat na diyos ng mga lupaing ito ang nagligtas ng kanilang lupain sa aking kamay, na ililigtas ng Panginoon ang Jerusalem sa aking kamay?’”
21 Ngunit sila'y tahimik, at hindi sumagot sa kanya ng kahit isang salita, sapagkat ang utos ng hari ay, “Huwag ninyo siyang sagutin.”
22 Nang magkagayo'y pumaroon kay Hezekias si Eliakim na anak ni Hilkias, na siyang tagapamahala sa bahay, at si Sebna na kalihim at si Joah na anak ni Asaf na tagapagtala, na punit ang kanilang kasuotan, at sinabi sa kanya ang mga salita ni Rabsake.
Sumangguni si Hezekias kay Propeta Isaias(L)
37 Nang marinig ito ni Haring Hezekias, pinunit niya ang kanyang kasuotan, at binalot ang sarili ng damit-sako, at pumasok sa bahay ng Panginoon.
2 At kanyang sinugo sina Eliakim, na katiwala sa bahay, at si Sebna na kalihim, at ang nakatatandang mga pari na may suot na damit-sako, kay Isaias na propeta na anak ni Amoz.
3 Sinabi nila sa kanya, “Ganito ang sabi ni Hezekias, ‘Ang araw na ito ay araw ng kalungkutan, ng pagsaway, at ng kahihiyan. Ang mga anak ay ipapanganak na, at walang lakas upang sila'y mailuwal.
4 Marahil ay narinig ng Panginoon mong Diyos ang mga salita ni Rabsake, na siyang sinugo ng kanyang panginoon na hari ng Asiria upang hamakin ang buháy na Diyos, at sasawayin ang mga salita na narinig ng Panginoon mong Diyos; kaya't ilakas mo ang iyong dalangin para sa nalabi na naiwan.’”
5 Nang dumating kay Isaias ang mga lingkod ni Haring Hezekias,
6 sinabi ni Isaias sa kanila, “Ganito ang inyong sasabihin sa inyong panginoon, ‘Ganito ang sabi ng Panginoon: Huwag kang matakot sa mga salita na iyong narinig, na ginamit sa paglapastangan sa akin ng mga lingkod ng hari ng Asiria.
7 Narito, ako'y maglalagay ng espiritu sa kanya, upang siya'y makarinig ng balita at bumalik sa kanyang sariling lupain; at aking pababagsakin siya sa pamamagitan ng tabak sa kanyang sariling lupain.’”
Ang Sulat ni Senakerib kay Hezekias(M)
8 Sa gayo'y bumalik si Rabsake, at natagpuan ang hari sa Asiria na nakikipagdigma laban sa Libna; sapagkat nabalitaan niya na nilisan ng hari ang Lakish.
9 Ngayon nga'y nabalitaan ng hari ang tungkol kay Tirhaca na hari ng Etiopia, “Siya'y lumabas upang makipaglaban sa iyo.” At nang kanyang marinig ito, siya'y nagpadala ng mga sugo kay Hezekias, na sinasabi,
10 “Ganito ang inyong sasabihin kay Hezekias na hari sa Juda: ‘Huwag kang padaya sa iyong Diyos na iyong pinagtitiwalaan na sinasabing ang Jerusalem ay hindi mapapasa-kamay ng hari ng Asiria.
11 Narito, nabalitaan mo kung ano ang ginawa ng mga hari ng Asiria sa lahat ng lupain, na ang mga iyon ay winasak na lubos: At maliligtas ka ba?
12 Iniligtas ba sila ng mga diyos ng mga bansa, ang mga bansa na nilipol ng aking mga magulang, gaya ng Gozan, ng Haran, ng Rezef, at ng mga anak ni Eden na nasa Telasar?
13 Nasaan ang hari sa Hamat, ang hari ng Arpad, ang hari ng lunsod ng Sefarvaim, ang hari ng Hena, o ang hari ng Iva?’”
Ang Panalangin ni Hezekias
14 Tinanggap ni Hezekias ang sulat sa kamay ng mga sugo, at binasa ito; at umahon si Hezekias sa bahay ng Panginoon, at iniladlad ito sa harapan ng Panginoon.
15 Si Hezekias ay nanalangin sa Panginoon,
16 “O(N) Panginoon ng mga hukbo, Diyos ng Israel na nakaupo sa mga kerubin. Ikaw ang Diyos, ikaw lamang, sa lahat ng mga kaharian sa lupa; ikaw ang gumawa ng langit at lupa.
17 Ikiling mo ang iyong pandinig, O Panginoon, at iyong dinggin. Imulat mo ang iyong mga mata, O Panginoon, at tumingin ka. Pakinggan mo ang lahat ng salita ni Senakerib, na kanyang ipinasabi upang lapastanganin ang buháy na Diyos.
18 Sa katotohanan, Panginoon, ang lahat na bansa ay sinira ng mga hari ng Asiria at ang kanilang lupain.
19 Inihagis nila ang kanilang mga diyos sa apoy, sapagkat sila'y hindi mga diyos, kundi mga gawa ng mga kamay ng mga tao, kahoy at bato; kaya't kanilang sinira ang mga ito.
20 Ngayon nga, O Panginoon naming Diyos, iligtas mo kami sa kanyang kamay, upang makilala ng lahat na kaharian sa lupa, na ikaw lamang ang Panginoon.”
Ang Mensahe ni Isaias kay Haring Hezekias(O)
21 Nang magkagayo'y nagsugo si Isaias na anak ni Amoz kay Hezekias, na nagsasabi, “Ganito ang sabi ng Panginoon, ang Diyos ng Israel: Yamang ikaw ay nanalangin sa akin tungkol kay Senakerib na hari ng Asiria,
22 ito ang sinabi ng Panginoon tungkol sa kanya:
‘Hinamak ka ng anak na dalaga ng Zion,
tinawanan ka niya—
iniiling ng anak na babae ng Jerusalem
ang kanyang ulo sa likod mo.
23 ‘Sino ang iyong inalipusta at hinamak?
Laban kanino mo itinaas ang iyong tinig
at may pagmamalaking itinaas mo ang iyong mga mata?
Laban nga sa Banal ng Israel!
24 Sa pamamagitan ng iyong mga lingkod ay hinamak mo ang Panginoon,
at sinabi mo, “Sa pamamagitan ng marami kong karwahe,
nakaahon ako sa tuktok ng mga bundok,
sa pinakamalalayong bahagi ng Lebanon.
Aking pinutol ang matatayog na sedro niyon,
at ang mga piling sipres niyon;
ako'y dumating sa pinakataluktok na kataasan,
ng pinakamakapal na gubat.
25 Ako'y humukay ng balon
at uminom ng tubig,
at aking tinuyo ang lahat ng mga ilog sa Ehipto sa pamamagitan ng talampakan ng aking mga paa.
26 ‘Hindi mo ba nabalitaan
na iyon ay aking ipinasiya noon pa?
Aking pinanukala noong mga nakaraang panahon,
ngayo'y aking pinapangyari na maganap
at mangyayaring iyong gibain ang mga may pader na lunsod
upang maging mga nakaguhong bunton,
27 kaya ang kanilang mga mamamayan ay kulang sa lakas,
nanlupaypay at napahiya.
Sila'y naging parang damo sa bukid,
at tulad ng sariwang gulayin,
parang damo sa mga bubungan,
na natuyo na bago pa tumubo.
28 ‘Nalalaman ko ang iyong pag-upo,
at ang iyong paglabas at ang iyong pagpasok,
at ang iyong galit laban sa akin.
29 Dahil sa iyong galit laban sa akin,
at ang iyong kapalaluan ay nakarating sa aking mga pandinig,
ilalagay ko ang aking kawit sa iyong ilong,
at ang aking pamingkaw sa iyong bibig,
at pababalikin kita sa daan
na iyong pinanggalingan.’
30 “At ito ang magiging tanda sa iyo: sa taong ito kainin ninyo ang tumutubo sa kanyang sarili, at sa ikalawang taon ay kung ano ang tumubo doon; at sa ikatlong taon kayo'y maghasik at mag-ani, at magtanim ng mga ubasan, at kumain ng bunga niyon.
31 At ang nakaligtas na nalabi sa sambahayan ni Juda ay muling mag-uugat pailalim, at magbubunga paitaas.
32 Sapagkat sa Jerusalem ay lalabas ang nalabi, at mula sa Bundok ng Zion ay pangkat ng naligtas. Isasagawa ito ng sigasig ng Panginoon ng mga hukbo.
33 “Kaya't ganito ang sabi ng Panginoon tungkol sa hari ng Asiria: Siya'y hindi paparito sa lunsod na ito o magpapahilagpos man ng palaso diyan, o haharap man siya diyan na may kalasag, o magkukubkob laban diyan.
34 Sa daan na kanyang pinanggalingan, doon din siya babalik, at hindi siya paparito sa lunsod na ito, sabi ng Panginoon.
35 Sapagkat aking ipagtatanggol ang bayang ito upang iligtas, alang-alang sa akin, at dahil sa aking lingkod na si David.”
Si Senakerib ay Nawalan ng Loob at Pinatay
36 At ang anghel ng Panginoon ay humayo at pumatay sa kampo ng mga taga-Asiria ng isandaan walumpu't limang libo; at nang ang mga tao ay maagang bumangon kinaumagahan, narito, silang lahat ay mga bangkay.
37 Sa gayo'y umalis si Senakerib na hari ng Asiria, bumalik at nanirahan sa Ninive.
38 At nang siya'y sumasamba sa bahay ni Nisroc na kanyang diyos, pinatay siya ng tabak nina Adramalec at Sharezer na kanyang mga anak at sila'y tumakas sa lupain ng Ararat. At si Esarhadon na kanyang anak ang nagharing kapalit niya.
Nagkasakit si Hezekias(P)
38 Nang mga araw na iyon, nagkasakit si Hezekias at halos mamamatay na siya. At si Isaias na propeta na anak ni Amoz ay pumunta sa kanya, at nagsabi sa kanya, “Ganito ang sabi ng Panginoon: Ayusin mo ang iyong sambahayan; sapagkat ikaw ay mamamatay, at hindi ka na mabubuhay.”
2 Nang magkagayo'y ibinaling ni Hezekias ang kanyang mukha sa dingding, at nanalangin sa Panginoon.
3 Kanyang sinabi, “Alalahanin mo, O Panginoon, ipinapakiusap ko sa iyo, kung paanong ako'y lumakad sa harap mo ng may katapatan at buong puso, at gumawa ng mabuti sa iyong paningin.” At si Hezekias ay umiyak na may kapaitan.
4 Nang magkagayo'y dumating ang salita ng Panginoon kay Isaias:
5 “Humayo ka at sabihin mo kay Hezekias, Ganito ang sabi ng Panginoon, ng Diyos ni David na iyong ama: Aking narinig ang iyong panalangin, aking nakita ang iyong mga luha; narito, aking daragdagan ng labinlimang taon ang iyong buhay.
6 At aking ililigtas ka at ang lunsod na ito sa kamay ng hari ng Asiria, at ipagtatanggol ko ang lunsod na ito.
7 “Ito ang magiging tanda sa iyo mula sa Panginoon, na gagawin ng Panginoon ang bagay na ito na kanyang ipinangako:
8 Narito, aking pababalikin ang anino sa mga baytang na pinababa sa mga baytang ni Ahaz sa pamamagitan ng araw ng sampung baytang.” Sa gayo'y umurong ang anino ng araw ng sampung baytang sa mga baytang na binabaan nito.
9 Ang sulat ni Hezekias na hari sa Juda, nang siya'y magkasakit, at gumaling sa kanyang sakit:
10 Aking sinabi, Sa kalagitnaan ng aking buhay ay papasok ako sa mga pintuan ng Sheol.
Ako'y pinagkaitan sa mga nalalabi kong mga taon.
11 Aking sinabi, hindi ko makikita ang Panginoon,
sa lupain ng nabubuhay;
hindi ko na makikita pa ang tao,
na kasama ng mga naninirahan sa sanlibutan.
12 Ang tirahan ko'y binunot, at inilayo sa akin
na gaya ng tolda ng pastol;
gaya ng manghahabi ay binalumbon ko ang aking buhay;
kanyang ihihiwalay ako sa habihan;
mula sa araw hanggang sa kinagabihan ay tatapusin mo ako.
13 Hanggang sa kinaumagahan, ako'y humingi ng saklolo,
katulad ng leon ay binali niya ang lahat kong mga buto;
mula sa araw hanggang sa kinagabihan ay tatapusin mo ako.
14 Gaya ng langay-langayan o ng tagak ay humihibik ako;
ako'y tumatangis na parang kalapati.
Ang aking mga mata ay nangangalumata sa pagtingala;
O Panginoon, naaapi ako, ikaw nawa'y maging katiwasayan ko!
15 Ngunit ano ang aking masasabi? Sapagkat siya'y nagsalita sa akin,
at kanya namang ginawa.
Lahat ng tulog ko ay nakatakas,
dahil sa paghihirap ng aking kaluluwa.
16 O Panginoon, sa pamamagitan ng mga bagay na ito, nabubuhay ang mga tao;
at nasa lahat ng ito ang buhay ng aking espiritu.
Kaya't ibalik mo ang aking lakas, at ako'y buhayin mo!
17 Narito, tiyak na para sa aking kapakanan
ay nagtamo ako ng malaking kahirapan;
ngunit iyong pinigil ang aking buhay
mula sa hukay ng pagkawasak,
sapagkat iyong itinapon ang lahat ng aking mga kasalanan
sa iyong likuran.
18 Sapagkat hindi ka maaaring pasalamatan ng Sheol,
hindi ka maaaring purihin ng kamatayan!
Silang nagsisibaba sa hukay ay hindi makakaasa
sa iyong katapatan.
19 Ang buháy, ang buháy, siya'y nagpapasalamat sa iyo,
gaya ng ginagawa ko sa araw na ito;
ipinaalam ng ama sa mga anak
ang iyong katapatan.
20 Ang Panginoon ang magliligtas sa akin,
at kami ay aawit sa saliw ng mga panugtog na kawad,
sa lahat ng araw ng aming buhay
sa bahay ng Panginoon.
21 Sinabi ni Isaias, “Magsikuha sila ng isang kimpal na igos, at ilagay na tapal sa bukol upang siya'y gumaling.”
22 Sinabi rin ni Hezekias, “Ano ang tanda na ako'y aakyat sa bahay ng Panginoon?”
Mga Sugo mula sa Babilonia(Q)
39 Nang panahong yaon, si Merodac-baladan na anak ni Baladan, na hari ng Babilonia, ay nagpadala ng mga sugo na may dalang mga sulat at regalo kay Hezekias, sapagkat nabalitaan niya na siya'y nagkasakit at gumaling.
2 At natuwa si Hezekias dahil sa kanila, at ipinakita sa kanila ang taguan ng kanyang kayamanan, ang pilak, ang ginto, ang mga pabango, ang mahalagang langis, ang lahat ng kanyang sandata, at lahat na nandoon sa kanyang mga imbakan. Walang bagay sa kanyang bahay, o sa buong sakop man niya, na hindi ipinakita ni Hezekias sa kanila.
3 Nang magkagayo'y pumunta si Isaias na propeta kay Haring Hezekias, at sinabi sa kanya, “Anong sinabi ng mga lalaking ito? At saan sila nanggaling upang makipagkita sa iyo?” Sinabi ni Hezekias, “Sila'y nagsiparito sa akin mula sa malayong lupain, mula sa Babilonia.”
4 Kanyang sinabi, “Ano ang kanilang nakita sa iyong bahay?” At sumagot si Hezekias, “Lahat ng nasa aking bahay ay kanilang nakita; walang anumang bagay sa aking mga imbakan na hindi ko ipinakita sa kanila.”
5 Nang magkagayo'y sinabi ni Isaias kay Hezekias, “Iyong pakinggan ang salita ng Panginoon ng mga hukbo:
6 Narito, ang mga araw ay dumarating, na ang lahat na nasa iyong bahay, at ang mga inipon ng iyong mga ninuno hanggang sa araw na ito, ay dadalhin sa Babilonia; walang maiiwan, sabi ng Panginoon.
7 At(R) ang iba sa iyong mga anak na ipapanganak sa iyo ay dadalhin. Sila'y magiging mga eunuko sa bahay ng hari ng Babilonia.”
8 Nang magkagayo'y sinabi ni Hezekias kay Isaias, “Mabuti ang salita ng Panginoon na iyong sinabi.” Sapagkat kanyang sinabi, “Magkakaroon ng kapayapaan at katotohanan sa aking mga araw.”
Mga Pananalita ng Pag-asa
40 Inyong aliwin, inyong aliwin ang aking bayan,
sabi ng inyong Diyos.
2 Magsalita kayo nang sa puso sa Jerusalem,
at sabihin ninyo sa kanya,
na ang kanyang pakikipagdigma ay tapos na,
na ang kanyang kasamaan ay pinatawad,
sapagkat siya'y tumanggap sa kamay ng Panginoon
ng ibayong bahagi para sa lahat niyang kasalanan.
3 Ang(S) (T) tinig ng isang sumisigaw:
“Ihanda ninyo sa ilang ang daan ng Panginoon,
tuwirin ninyo sa ilang ang lansangan para sa ating Diyos.
4 Bawat libis ay matataas,
at bawat bundok at burol ay mabababa;
ang mga baku-bako ay matutuwid,
at ang mga hindi pantay na dako ay mapapatag.
5 At ang kaluwalhatian ng Panginoon ay mahahayag,
at sama-samang makikita ng lahat ng laman,
sapagkat sinalita ng bibig ng Panginoon.”
6 Sinasabi(U) ng isang tinig, “Ikaw ay dumaing!”
At sinabi ko, “Ano ang aking idadaing?”
Lahat ng laman ay damo,
at lahat niyang kagandahan ay parang bulaklak ng parang.
7 Ang damo ay natutuyo, at ang bulaklak ay nalalanta,
kapag ang hininga ng Panginoon ay humihihip doon;
tunay na ang mga tao ay damo.
8 Ang damo ay natutuyo, ang bulaklak ay nalalanta;
ngunit ang salita ng ating Diyos ay mamamalagi magpakailanman.
9 Umakyat ka sa mataas na bundok,
O Zion, tagapagdala ng mabubuting balita;
itaas mo ang iyong tinig na may kalakasan,
O Jerusalem, tagapagdala ng mabubuting balita,
itaas mo, huwag kang matakot;
sabihin mo sa mga lunsod ng Juda,
“Tingnan ang inyong Diyos!”
10 Narito,(V) ang Panginoong Diyos ay darating na may kapangyarihan,
at ang kanyang kamay ay mamumuno para sa kanya;
narito, ang kanyang gantimpala ay dala niya,
at ang kanyang ganti ay nasa harapan niya.
11 Kanyang(W) pakakainin ang kanyang kawan na gaya ng pastol,
kanyang titipunin ang mga kordero sa kanyang bisig,
at dadalhin sila sa kanyang kandungan,
at maingat na papatnubayan iyong may mga anak.
12 Sino ang tumakal ng tubig sa palad ng kanyang kamay,
at sumukat sa langit ng sa pamamagitan ng dangkal,
at nagsilid ng alabok ng lupa sa isang takal,
at tumimbang ng mga bundok sa mga timbangan,
at ng mga burol sa timbangan?
13 Sinong(X) pumatnubay sa Espiritu ng Panginoon,
o bilang kanyang tagapayo ay nagturo sa kanya?
14 Kanino siya humingi ng payo upang maliwanagan,
at nagturo sa kanya sa landas ng katarungan,
at nagturo sa kanya ng kaalaman,
at nagpakilala sa kanya ng daan ng pagkaunawa?
15 Masdan mo, ang mga bansa ay parang isang patak ng tubig sa timba,
itinuturing na parang alabok sa timbangan;
masdan mo, kanyang itinataas ang mga pulo na parang pinong alabok.
16 Ang Lebanon ay hindi sapat upang maging panggatong,
ni ang mga hayop niyon ay sapat na handog na sinusunog.
17 Lahat ng mga bansa ay parang walang anuman sa harap niya;
kanyang itinuring ang mga ito na mas kulang pa sa wala at walang laman.
18 Kanino(Y) nga ninyo itutulad ang Diyos?
O anong wangis ang ihahambing ninyo sa kanya?
19 Sa larawang inanyuan! Hinulma ito ng manggagawa,
at binabalot ito ng ginto ng platero,
at hinulmahan ito ng mga pilak na kuwintas.
20 Siyang napakadukha ay pumipili bilang handog
ng kahoy na hindi mabubulok;
siya'y humahanap ng isang bihasang manlililok
upang gumawa ng larawang inanyuan na hindi makakakilos.
21 Hindi ba ninyo nalaman? Hindi ba ninyo narinig?
Hindi ba sinabi sa inyo mula nang una?
Hindi ba ninyo naunawaan bago pa inilagay ang mga pundasyon ng lupa?
22 Siya ang nakaupo sa balantok ng lupa,
at ang mga naninirahan doon ay parang mga balang;
siyang naglaladlad ng langit na parang tabing,
at inilaladlad ang mga iyon na parang tolda upang tirahan;
23 na dinadala sa wala ang mga pinuno,
at ginagawang walang kabuluhan ang mga hukom ng lupa.
24 Oo, sila'y hindi nagtatanim, oo, sila'y hindi naghahasik,
oo, ang kanilang puno ay hindi nag-uugat sa lupa,
at humihihip din siya sa kanila at sila'y natutuyo,
at tinatangay sila ng ipu-ipo na gaya ng dayami.
25 Kanino nga ninyo ako itutulad,
upang makatulad niya ako? sabi ng Banal.
26 Itingin ninyo ang inyong mga mata sa itaas,
at tingnan ninyo kung sinong lumikha ng mga ito?
Siya na naglalabas ng kanilang hukbo ayon sa bilang;
tinatawag niya sila ayon sa pangalan;
sa pamamagitan ng kadakilaan ng kanyang kapangyarihan,
at dahil sa siya'y malakas sa kapangyarihan
ay walang nagkukulang.
27 Bakit sinasabi mo, O Jacob,
at sinasalita mo, O Israel,
“Ang daan ko ay lingid sa Panginoon,
at nilalagpasan ng aking Diyos ang kahatulan ko”?
28 Hindi mo ba nalaman? Hindi mo ba narinig?
Ang Panginoon ang walang hanggang Diyos,
ang Lumikha ng mga dulo ng lupa.
Hindi siya nanghihina, o napapagod man;
walang makatatarok ng kanyang kaunawaan.
29 Siya'y nagbibigay ng lakas sa mahina;
at sa kanya na walang kapangyarihan ay dinadagdagan niya ang kalakasan.
30 Maging ang mga kabataan ay manghihina at mapapagod,
at ang mga binata ay lubos na mabubuwal;
31 ngunit silang naghihintay sa Panginoon ay magpapanibagong lakas,
sila'y paiilanglang na may mga pakpak na parang mga agila,
sila'y tatakbo at hindi mapapagod,
sila'y lalakad, at hindi manghihina.
Ang Pangako ng Diyos sa Israel
41 Tahimik kayong makinig sa akin, O mga lupain sa baybayin;
hayaang magpanibagong lakas ang mga bayan;
hayaang lumapit sila, at hayaang magsalita sila;
tayo'y sama-samang lumapit para sa kahatulan.
2 Sinong nagbangon ng matuwid sa silangan,
na kaniyang tinawag sa kanyang paanan?
Siya'y nagbibigay ng mga bansa sa harap niya,
pinasusuko niya ang mga hari;
kanyang ginagawa silang parang alabok sa kanyang tabak,
na parang pinaspas na dayami ng kanyang busog.
3 Kanyang hinahabol sila at lumalampas na payapa
sa mga daang hindi dinaanan ng kanyang mga paa.
4 Sinong nagbalak at nagsagawa nito,
na tumawag ng mga salinlahi mula nang pasimula?
Akong Panginoon, ang una,
at kasama ng huli, Ako nga.
5 Nakita ng mga pulo, at natakot,
ang mga dulo ng lupa ay nanginig;
sila'y lumapit, at pumarito.
6 Bawat tao'y tumutulong sa kanyang kapwa,
at sinasabi sa kanyang kapatid, “Ikaw ay magpakatapang!”
7 Pinasisigla ng karpintero ang platero,
at pinasisigla ng gumagamit ng pamukpok ang pumupukpok ng palihan,
na sinasabi tungkol sa paghinang, “Mabuti”;
at kanyang inilalapat ng mga pako, upang huwag makilos.
Ang Israel ay Tiniyak na Tutulungan ng Panginoon
8 Ngunit(Z) ikaw, Israel, lingkod ko,
Jacob, na siyang aking pinili,
na binhi ni Abraham na aking kaibigan;
9 ikaw na aking kinuha mula sa mga dulo ng lupa,
at tinawag kita mula sa mga pinakamalayong sulok niyon,
na sinasabi sa iyo, “Ikaw ay aking lingkod,
aking pinili ka at hindi kita itinakuwil”;
10 huwag kang matakot, sapagkat ako'y kasama mo,
huwag kang mabalisa, sapagkat ako'y Diyos mo;
aking palalakasin ka, oo, ikaw ay aking tutulungan;
oo, ikaw ay aking aalalayan ng kanang kamay ng aking katuwiran.
11 Narito, silang lahat na nagagalit sa iyo
ay mapapahiya at malilito:
silang nakikipaglaban sa iyo
ay mawawalan ng kabuluhan at mapapahamak.
12 Iyong hahanapin sila na nakikipaglaban sa iyo,
ngunit hindi mo sila matatagpuan;
silang nakikipagdigma laban sa iyo
ay matutulad sa wala.
13 Sapagkat ako, ang Panginoon mong Diyos,
ang humahawak ng iyong kanang kamay;
ako na nagsasabi sa iyo, “Huwag kang matakot,
ikaw ay aking tutulungan.”
14 Huwag kang matakot, ikaw na uod na Jacob,
at kayong mga lalaki ng Israel!
aking tutulungan ka, sabi ng Panginoon,
ang iyong Manunubos ay ang Banal ng Israel.
15 Narito, ginawa kitang bagong matalas na kasangkapang panggiik,
na may mga ngipin;
iyong gigiikin ang mga bundok, at dudurugin ang mga iyon,
at iyong gagawing parang ipa ang mga burol.
16 Iyong tatahipan sila, at tatangayin ng hangin,
at pangangalatin ng ipu-ipo.
At ikaw ay magagalak sa Panginoon,
at iyong luluwalhatiin ang Banal ng Israel.
17 Kapag ang dukha at nangangailangan ay humahanap ng tubig,
at wala,
at ang kanilang dila ay natutuyo dahil sa uhaw,
akong Panginoon ay sasagot sa kanila,
akong Diyos ng Israel ay hindi magpapabaya sa kanila.
18 Ako'y magbubukas ng mga ilog sa mga lantad na kaitaasan,
at ng mga bukal sa gitna ng mga libis;
aking gagawin ang ilang na lawa ng tubig,
at ang tuyong lupain ay mga bukal ng tubig.
Ang Biblia Copyright © Philippine Bible Society 2001