Bible in 90 Days

เผยความแก่ภูเขาของอิสราเอล

36 บุตรมนุษย์เอ๋ย เจ้าจงเผยความแก่ภูเขาของอิสราเอล โอ ภูเขาของอิสราเอลเอ๋ย จงฟังคำกล่าวของพระผู้เป็นเจ้า ² พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวว่า “เพราะศัตรูพูดถึงพวกเจ้าว่า ‘นั่นแน่ะ’ และ ‘ที่สูงโบราณได้กลายมาเป็นของเราแล้ว’” ³ ฉะนั้น จงเผยความว่า พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า “เพราะพวกเขาทำให้เจ้าพินาศและโจมตีเจ้าจากทุกด้าน จนเจ้าถูกประชาชาติอื่นๆ ยึดครอง และเจ้ากลายเป็นที่นินทาว่าร้ายของผู้คน” ⁴ ฉะนั้น โอ ภูเขาของอิสราเอลเอ๋ย จงฟังคำกล่าวของพระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ ด้วยว่าพระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวกับภูเขาและเนินเขา แหล่งน้ำในหุบเขาและหุบเขา สถานที่รกร้างซึ่งพินาศ และเมืองต่างๆ ที่ถูกทิ้งร้างไว้ ซึ่งได้กลายเป็นเหยื่อและถูกล้อเลียนโดยบรรดาประชาชาติโดยรอบ ⁵ ฉะนั้น พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า “เราได้พูดในความรู้สึกอันแรงกล้าซึ่งคัดค้านประชาชาติอื่นๆ และคัดค้านเอโดมทั้งหมด เพราะพวกเขาครอบครองแผ่นดินของเราอย่างสนุกสนานและมีจิตใจดูหมิ่น เพื่อจะให้ทุ่งนาอันเขียวชอุ่มตกเป็นเหยื่อ ⁶ ฉะนั้นจงเผยความเรื่องแผ่นดินของอิสราเอล และพูดต่อภูเขาและเนินเขา แหล่งน้ำในหุบเขาและหุบเขา พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า ‘ดูเถิด เราได้พูดด้วยความโกรธอันหวงแหน เพราะเจ้าต้องทนทุกข์กับการดูหมิ่นของบรรดาประชาชาติ’” ⁷ ฉะนั้น พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า “เราได้ยกมือปฏิญาณว่า บรรดาประชาชาติที่อยู่รอบข้างเจ้าจะทนทุกข์กับการดูหมิ่นเช่นกัน

⁸ ส่วนพวกเจ้าเอง โอ ภูเขาของอิสราเอลเอ๋ย เจ้าจะแตกกิ่งก้านของเจ้า และจะออกผลให้อิสราเอลชนชาติของเรา เพราะพวกเขาจะกลับมาบ้านในไม่ช้า ⁹ ดูเถิด เราเป็นฝ่ายเจ้า และเราจะหันมาโปรดปรานเจ้า และเจ้าจะได้รับการไถและหว่านเมล็ด ¹⁰ และเราจะทวีจำนวนคนมากขึ้น คือพงศ์พันธุ์อิสราเอลทั้งหมด เมืองต่างๆ จะมีผู้คนอาศัยอยู่ ที่ร้างจะถูกสร้างขึ้นใหม่ ¹¹ เราจะทวีจำนวนคนและสัตว์ให้แก่เจ้า และพวกเขาจะเพิ่มพูนผลและมีลูกดก และเราจะให้มีผู้คนตั้งหลักแหล่งในที่ของเจ้าอย่างที่เคยเป็นในอดีต และทำสิ่งดีๆ ให้แก่เจ้ายิ่งกว่าที่เคยเป็นมา แล้วพวกเจ้าจะรู้ว่า เราคือพระผู้เป็นเจ้า ¹² เราจะให้ผู้คนซึ่งเป็นชนชาติของเราคืออิสราเอลเดินบนเจ้า และพวกเขาจะได้เป็นเจ้าของ และเจ้าจะเป็นมรดกของพวกเขา และเจ้าจะไม่ทำให้พวกเขาสูญเสียลูกหลานอีก” ¹³ พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า “เพราะพวกเขาพูดกับพวกเจ้าว่า ‘เจ้ากินเลือดกินเนื้อคน และทำให้ประชาชาติของเจ้าเองสูญเสียลูกหลานไป’ ¹⁴ ฉะนั้นเจ้าจะไม่กินเลือดกินเนื้อคนอีกต่อไป และไม่ทำให้ประชาชาติของเจ้าสูญเสียลูกหลานอีกต่อไป” พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนั้น ¹⁵ “และเราจะไม่ยอมให้บรรดาประชาชาติพูดดูหมิ่นเจ้าอีก เจ้าจะไม่ต้องทนทุกข์กับการหัวเราะเยาะของบรรดาชนชาติ และจะไม่เป็นเหตุให้ประชาชาติของเจ้าสะดุดล้มอีกต่อไป” พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนั้น

พระผู้เป็นเจ้าห่วงใยในพระนามอันบริสุทธิ์

¹⁶ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า ¹⁷ “บุตรมนุษย์เอ๋ย เมื่อพงศ์พันธุ์อิสราเอลอาศัยอยู่ในแผ่นดินของพวกเขาเอง พวกเขาได้ทำให้แผ่นดินมีมลทินด้วยวิถีทางและการกระทำของพวกเขา ในสายตาของเราวิถีทางของพวกเขาเป็นเหมือนมลทินของผู้หญิงที่เป็นในรอบเดือน ¹⁸ เราจึงหลั่งความกริ้วของเราบนพวกเขาเพราะพวกเขาได้หลั่งเลือดในแผ่นดิน และพวกเขาได้ทำแผ่นดินให้เป็นมลทินจากรูปเคารพ ¹⁹ เราได้ทำให้พวกเขากระจัดกระจายไปในท่ามกลางบรรดาประชาชาติ และพวกเขากระเจิดกระเจิงไปในหลายดินแดน เราตัดสินโทษพวกเขาตามวิถีทางและการกระทำของพวกเขา ²⁰ แต่เมื่อใดที่พวกเขาไปยังบรรดาประชาชาติ พวกเขาก็ดูหมิ่นนามอันบริสุทธิ์ของเรา เพราะมีการพูดถึงพวกเขาว่า ‘คนเหล่านี้เป็นชนชาติของพระผู้เป็นเจ้า แต่พวกเขาก็ยังต้องออกไปจากแผ่นดินของพระองค์’ ²¹ แต่เราห่วงใยในนามอันบริสุทธิ์ของเรา ซึ่งพงศ์พันธุ์อิสราเอลได้ดูหมิ่นท่ามกลางบรรดาประชาชาติที่พวกเขาเข้าไปอยู่ด้วย

เราจะมอบวิญญาณของเราให้อยู่กับเจ้า

²² ฉะนั้น จงพูดกับพงศ์พันธุ์อิสราเอลว่า พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า ‘โอ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เรากำลังจะกระทำสิ่งเหล่านี้ แต่ไม่ใช่เพื่อพวกเจ้า เราจะกระทำเพื่อนามอันบริสุทธิ์ของเรา ซึ่งพวกเจ้าได้หมิ่นประมาทท่ามกลางบรรดาประชาชาติที่พวกเจ้าไปอยู่ด้วย ²³ และเราจะแสดงให้เห็นความบริสุทธิ์ของนามอันยิ่งใหญ่ของเรา ซึ่งถูกหมิ่นประมาทท่ามกลางบรรดาประชาชาติ พวกเจ้าได้หมิ่นประมาทท่ามกลางพวกเขา และบรรดาประชาชาติจะรู้ว่า เราคือพระผู้เป็นเจ้าเมื่อเราแสดงให้เห็นความบริสุทธิ์ของเราต่อหน้าพวกเขาโดยผ่านพวกเจ้า’” พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนั้น ²⁴ “เราจะพาพวกเจ้าออกไปจากบรรดาประชาชาติ และรวบรวมพวกเจ้าจากดินแดนทั้งปวง เพื่อนำเจ้าเข้าไปอยู่ในแผ่นดินของพวกเจ้าเอง ²⁵ เราจะประพรมน้ำที่สะอาดบนตัวพวกเจ้า และเจ้าจะสะอาดจากมลทิน และเราจะชำระพวกเจ้าจากรูปเคารพทั้งปวง ²⁶ และเราจะมอบใจใหม่ให้แก่พวกเจ้า และเราจะมอบวิญญาณดวงใหม่ไว้ในพวกเจ้า และเราจะเอาใจที่แข็งเยี่ยงหินออกจากกายของพวกเจ้า และมอบใจที่เป็นเลือดเนื้อให้แก่พวกเจ้าแทน ²⁷ และเราจะมอบวิญญาณของเราไว้ในพวกเจ้า ซึ่งทำให้พวกเจ้าดำเนินในกฎเกณฑ์ของเรา และระมัดระวังที่จะปฏิบัติตามคำบัญชาของเรา ²⁸ พวกเจ้าจะอาศัยอยู่ในแผ่นดินที่เรามอบให้แก่บรรดาบรรพบุรุษของพวกเจ้า และเจ้าจะเป็นชนชาติของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของพวกเจ้า ²⁹ และเราจะช่วยพวกเจ้าให้พ้นจากมลทิน และเราจะบัญชาธัญพืชให้งอกและทำให้มีอย่างอุดมสมบูรณ์ เราจะไม่ให้อดอยาก ³⁰ เราจะทำให้ผลจากต้นไม้และไร่นามีอย่างอุดมสมบูรณ์ เพื่อพวกเจ้าจะไม่รับทุกข์จากความอับอายเพราะอดอยากในท่ามกลางบรรดาประชาชาติอีกต่อไป ³¹ แล้วพวกเจ้าจะระลึกถึงวิถีทางอันชั่วร้ายและการกระทำที่ไม่ดีของตนเอง และพวกเจ้าจะเกลียดตนเองเพราะความชั่วและการกระทำที่น่าชังของตนเอง” ³² พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนี้ว่า “พวกเจ้าจงรู้ไว้ว่า เราไม่ได้กระทำเพื่อพวกเจ้า โอ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย จงอับอายและขายหน้าเพราะวิถีทางของพวกเจ้าเอง”

³³ พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า “ในวันที่เราชำระพวกเจ้าให้พ้นจากความชั่วทั้งหลาย เราจะทำให้เมืองต่างๆ มีผู้คนอาศัยอยู่ และสิ่งที่พังพินาศจะถูกสร้างขึ้นใหม่ ³⁴ และแผ่นดินที่รกร้างจะได้รับการไถ แทนที่จะเป็นที่รกร้างให้ทุกคนที่เดินผ่านไปมาเห็น ³⁵ และพวกเขาจะพูดว่า ‘แผ่นดินนี้เคยรกร้างซึ่งได้กลับมาเป็นอย่างสวนเอเดน และเมืองต่างๆ ที่พินาศเป็นที่ร้างและสลักหักพังก็เป็นเมืองที่มีการคุ้มกันอย่างแข็งแกร่งและมีผู้คนอาศัยอยู่’ ³⁶ แล้วบรรดาประชาชาติที่ยังเหลืออยู่โดยรอบพวกเจ้าจะรู้ว่า เราคือพระผู้เป็นเจ้า เราได้สร้างสถานที่ต่างๆ ที่สลักหักพังขึ้นใหม่ และปลูกสิ่งที่ถูกทิ้งร้างไว้ เราคือพระผู้เป็นเจ้า เราได้พูดและเราจะกระทำตามนั้น”

³⁷ พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า “เราจะให้พงศ์พันธุ์อิสราเอลอ้อนวอนให้เราทำเพื่อพวกเขาด้วยก็คือ เพิ่มจำนวนประชาชนของพวกเขาให้มากอย่างฝูงแพะแกะ ³⁸ ฝูงแพะแกะสำหรับเครื่องสักการะบูชา ฝูงสัตว์ที่เยรูซาเล็มระหว่างเทศกาลที่กำหนดไว้เป็นอย่างไร เมืองต่างๆ ที่พินาศก็จะเต็มไปด้วยฝูงชนมากมายอย่างนั้น แล้วพวกเขาจะรู้ว่า เราคือพระผู้เป็นเจ้า”

หุบเขาแห่งกระดูกแห้ง

37 มือของพระผู้เป็นเจ้าสถิตกับข้าพเจ้า และพระองค์นำข้าพเจ้าออกมาด้วยพระวิญญาณของพระผู้เป็นเจ้า และให้ข้าพเจ้ามาอยู่กลางหุบเขา ซึ่งเต็มไปด้วยกระดูกคนตาย ² พระองค์นำข้าพเจ้าไปวนเวียนที่กองกระดูก ดูเถิด มีกระดูกมากมายบนหุบเขา กระดูกพวกนี้แห้งมาก ³ พระองค์กล่าวกับข้าพเจ้าว่า “บุตรมนุษย์เอ๋ย กระดูกเหล่านี้มีชีวิตหรือไม่” และข้าพเจ้าตอบว่า “โอ พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ พระองค์เท่านั้นที่ทราบ” ⁴ แล้วพระองค์กล่าวกับข้าพเจ้าว่า “จงเผยความให้แก่กระดูกเหล่านี้ บอกพวกเขาว่า โอ กระดูกแห้งเอ๋ย จงฟังคำกล่าวของพระผู้เป็นเจ้า ⁵ พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวกับกระดูกเหล่านี้ว่า ดูเถิด เราจะทำให้ลมหายใจเข้าไปในตัวพวกเจ้า เพื่อพวกเจ้าจะได้มีชีวิต ⁶ และเราจะโยงเส้นเอ็นในตัวเจ้า และจะทำให้บังเกิดเลือดเนื้อบนตัวเจ้า และหุ้มเจ้าด้วยหนัง และใส่ลมหายใจในตัวพวกเจ้า เพื่อให้พวกเจ้ามีชีวิตขึ้นมา และพวกเจ้าจะรู้ว่า เราคือพระผู้เป็นเจ้า”

⁷ ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงเผยความตามที่ได้รับคำบัญชา และขณะที่ข้าพเจ้าเผยความ ก็เกิดมีเสียง ดูเถิด เป็นเสียงเขย่า และกระดูกก็ประกอบเข้าด้วยกัน กระดูกปะติดปะต่อกัน ⁸ และดูเถิด ข้าพเจ้ามองดู เห็นเส้นเอ็นบนกระดูก และกระดูกมีเลือดเนื้อที่หุ้มด้วยหนัง แต่ว่ากระดูกเหล่านั้นไม่มีลมหายใจ ⁹ แล้วพระองค์กล่าวกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า “จงเผยความกับลมหายใจ บุตรมนุษย์เอ๋ย จงเผยความและพูดกับลมหายใจ พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวว่า โอ ลมหายใจเอ๋ย จงมาจากลมทั้งสี่ และระบายลมหายใจบนคนตายเหล่านี้ เพื่อให้พวกเขามีชีวิต” ¹⁰ ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงเผยความตามที่พระองค์บัญชาข้าพเจ้า และลมหายใจก็เข้าไปในตัวพวกเขา พวกเขาก็มีชีวิตและลุกขึ้นยืน เป็นกองทัพที่ใหญ่มาก

¹¹ แล้วพระองค์กล่าวกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า “บุตรมนุษย์เอ๋ย กระดูกเหล่านี้คือพงศ์พันธุ์อิสราเอลทั้งหมด ดูเถิด พวกเขาพูดว่า ‘กระดูกของพวกเราแห้งหมด และเราสิ้นหวังหมดแล้ว พวกเราถูกตัดขาดจริงทีเดียว’ ¹² ฉะนั้น จงเผยความและบอกพวกเขาว่า พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า ดูเถิด เราจะเปิดหลุมศพของพวกเจ้า และทำให้พวกเจ้าฟื้นขึ้นมาจากหลุม โอ ชนชาติของเราเอ๋ย เราจะนำพวกเจ้าเข้าไปยังแผ่นดินของอิสราเอล ¹³ และพวกเจ้าจะรู้ว่า เราคือพระผู้เป็นเจ้าเมื่อเราเปิดหลุมศพของพวกเจ้า และทำให้พวกเจ้าฟื้นขึ้นมาจากหลุม โอ ชนชาติของเราเอ๋ย ¹⁴ และเราจะใส่วิญญาณของเราไว้ในพวกเจ้า และพวกเจ้าจะมีชีวิต และเราจะให้พวกเจ้าไปอยู่ในแผ่นดินของตนเอง แล้วพวกเจ้าจะรู้ว่า เราคือพระผู้เป็นเจ้า เราได้พูดและเราจะกระทำตามนั้น” พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

เราจะเป็นพระเจ้าของพวกเขา พวกเขาจะเป็นชนชาติของเรา

¹⁵ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า ¹⁶ “บุตรมนุษย์เอ๋ย จงเอาไม้มาอันหนึ่งและเขียนบนไม้ดังนี้ ‘เป็นของยูดาห์และทุกคนที่ชาวอิสราเอลมีสัมพันธไมตรีด้วย’ และเอาไม้อีกอันหนึ่งมาและเขียนบนไม้ว่า ‘ไม้ของเอฟราอิม ซึ่งเป็นของโยเซฟและพงศ์พันธุ์อิสราเอลทั้งปวงที่มีสัมพันธไมตรีด้วย’ ¹⁷ และรวมไม้ทั้งสองเข้าด้วยกันให้เป็นอันเดียว เพื่อให้ไม้ทั้งสองเป็นหนึ่งเดียวกันในมือของเจ้า ¹⁸ และเมื่อชนร่วมชาติของเจ้าพูดกับเจ้าว่า ‘ท่านจะไม่บอกให้เราทราบหรือว่า ท่านหมายถึงอะไร’ ¹⁹ เจ้าจงบอกพวกเขาว่า พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า ดูเถิด เรากำลังจะเอาไม้ของโยเซฟ (ซึ่งอยู่ในมือของเอฟราอิม) และของบรรดาเผ่าพันธุ์อิสราเอลที่มีสัมพันธไมตรีด้วย และเราจะรวมไม้ของยูดาห์เข้าด้วยกัน เพื่อทำให้เป็นไม้อันเดียว เพื่อพวกเขาจะได้เป็นหนึ่งเดียวกันในมือของเรา ²⁰ เมื่อพวกเขาเห็นไม้ทั้งสองที่เจ้าเขียนอยู่ในมือของเจ้า ²¹ จงพูดกับพวกเขาว่า พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า ดูเถิด เราจะนำชาวอิสราเอลออกมาจากบรรดาประชาชาติที่พวกเขาไปอยู่ด้วย และเราจะรวบรวมพวกเข้ามาจากทุกแห่งหน เพื่อนำให้ไปอยู่ในแผ่นดินของพวกเขาเอง ²² และเราจะทำให้พวกเขาเป็นประชาชาติเดียวในแผ่นดิน บนภูเขาของอิสราเอล และกษัตริย์ผู้เดียวเท่านั้นที่จะเป็นกษัตริย์ปกครองทุกคน และพวกเขาจะไม่เป็นสองประชาชาติอีกต่อไป และจะไม่ถูกแบ่งออกเป็นสองอาณาจักรอีกต่อไป ²³ พวกเขาจะไม่ทำตนให้เป็นมลทินเพราะรูปเคารพและสิ่งอันน่าชัง หรือเพราะการล่วงละเมิดอีก แต่เราจะช่วยพวกเขาให้หลุดพ้นจากบาปซึ่งเป็นเหตุให้สิ้นความเชื่อ เราจะชำระล้างพวกเขา และพวกเขาจะเป็นชนชาติของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของพวกเขา

²⁴ ดาวิดผู้รับใช้ของเราจะเป็นกษัตริย์ปกครองพวกเขา และทุกคนจะมีผู้เลี้ยงดูฝูงแกะคนเดียว พวกเขาจะดำเนินชีวิตตามคำบัญชาของเรา และระมัดระวังที่จะปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ของเรา ²⁵ พวกเขาจะอาศัยอยู่ในแผ่นดินที่เรามอบให้ยาโคบผู้รับใช้ของเรา ซึ่งบรรพบุรุษของพวกเจ้าอาศัยอยู่ ทั้งพวกเขาและบุตรหลานต่อๆ กันไปจะอาศัยอยู่ที่นั่นไปตลอดกาล และดาวิดผู้รับใช้ของเราจะเป็นผู้ยิ่งใหญ่ของพวกเขาไปตลอดกาล^{[a] 26} เราจะทำพันธสัญญาแห่งสันติกับพวกเขา ซึ่งจะเป็นพันธสัญญาอันเป็นนิรันดร์กับพวกเขา และเราจะให้พวกเขามีความมั่นคงอยู่ในแผ่นดินและทวีจำนวนคนขึ้น และเราจะให้ที่พำนักของเราอยู่ท่ามกลางพวกเขาตลอดไป ²⁷ กระโจมที่พำนักของเราอยู่กับพวกเขา และเราจะเป็นพระเจ้าของพวกเขา และพวกเขาจะเป็นชนชาติของเรา^{[b] 28} แล้วบรรดาประชาชาติจะรู้ว่า เราคือพระผู้เป็นเจ้า ผู้ชำระอิสราเอลให้บริสุทธิ์ เมื่อที่พำนักของเราอยู่ท่ามกลางพวกเขาตลอดกาล”

เผยความกล่าวโทษโกก

38 พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า ² “บุตรมนุษย์เอ๋ย จงหันหน้าสู่โกกในแผ่นดินมาโกก หัวหน้าผู้ยิ่งใหญ่ของเมเชคและทูบัล และเผยความกล่าวโทษเขา ³ และจงพูดว่า พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า ‘ดูเถิด โกกเอ๋ย เราต่อต้านเจ้า เจ้าเป็นหัวหน้าผู้ยิ่งใหญ่ของเมเชคและทูบัล ⁴ เราจะทำให้เจ้าหันกลับไปและใช้เบ็ดเกี่ยวขากรรไกรของเจ้า และเราจะลากเจ้าออกมา พร้อมด้วยกองทัพของเจ้าทั้งหมด ม้าและทหารม้าพร้อมอาวุธ ประชาชนจำนวนมากต่างถือโล่ ดั้ง และใช้ดาบ ⁵ เปอร์เซีย คูช และพูตจะอยู่ด้วยกับพวกเขา ทุกคนมีโล่และหมวกเหล็ก ⁶ โกเมอร์และกองทหารของเขาทั้งหมด และเบธโทการ์มาห์จากเหนือสุดพร้อมด้วยกองทหารทั้งหมด ชนชาติจำนวนมากอยู่กับเจ้า

⁷ จงเตรียมพร้อม จงพร้อมอยู่เสมอ เจ้าและประชาชนของเจ้าทั้งหมดที่มารวมกันอยู่รอบข้างเจ้า จงเฝ้าระวังเพื่อพวกเขา ⁸ ระยะหนึ่งหลังจากนั้นเจ้าจะถูกเรียกตัว หลายปีต่อมาเจ้าจะบุกแผ่นดินแห่งหนึ่งซึ่งได้รับการฟื้นฟูจากสงคราม ประชาชนในแผ่นดินนั้นถูกรวบรวมมาจากหลายชนชาติและนำกลับมาสู่ภูเขาของอิสราเอล ซึ่งถูกทิ้งให้ร้างเป็นเวลานาน พวกเขาถูกนำมาจากบรรดาชนชาติ และบัดนี้ทุกคนก็อาศัยอยู่อย่างปลอดภัย ⁹ เจ้าจะรุกไปข้างหน้าอย่างพายุ เจ้าจะเป็นดั่งก้อนเมฆที่เคลือบคลุมแผ่นดิน เจ้าและกองทหารของเจ้าทั้งหมด ชนชาติจำนวนมากอยู่กับเจ้า’”

¹⁰ พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า “ในวันนั้นจะมีความคิดผุดขึ้นในใจของเจ้าและเจ้าจะวางแผนการชั่วร้าย ¹¹ และเจ้าจะพูดว่า ‘เราจะขึ้นไปต่อสู้กับแผ่นดินที่หมู่บ้านต่างๆ ที่ไม่มีกำแพงขวางกั้น เราจะโจมตีประชาชนที่มีสันติซึ่งอาศัยอยู่อย่างปลอดภัย พวกเขาทุกคนอาศัยอยู่โดยไม่ต้องมีกำแพง ไม่มีประตูและดาล ¹² เราจะปล้นและริบของไป และจะโจมตีที่อยู่อาศัยของผู้คนซึ่งเมื่อก่อนเคยเป็นที่ร้าง โจมตีชนชาติที่ถูกรวบรวมมาจากบรรดาประชาชาติ และบัดนี้พวกเขามีฝูงสัตว์และสินค้า และอยู่อาศัยในแหล่งซึ่งเป็นศูนย์กลางของแผ่นดินโลก’ ¹³ เช-บา เดดาน บรรดาพ่อค้าแห่งทาร์ชิช และบรรดาผู้นำทั้งปวงจะพูดกับเจ้าว่า ‘ท่านมาเพื่อปล้นของหรือ ท่านได้ให้ผู้คนของท่านเตรียมริบของไป ขนเงินและทอง และต้อนฝูงสัตว์และขนสินค้า เป็นการยึดของที่ปล้นมาอย่างนั้นหรือ’”

¹⁴ ฉะนั้น บุตรมนุษย์เอ๋ย เจ้าจงเผยความและบอกโกกว่า พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ “ในวันนั้น เมื่ออิสราเอลชนชาติของเราอยู่อาศัยอย่างปลอดภัย เจ้าจะไม่รู้หรือ ¹⁵ เจ้าจะมาจากที่ของเจ้า ซึ่งอยู่ไกลสุดทางทิศเหนือ เจ้าจะมากับบรรดาชนชาติจำนวนมาก ทุกคนขี่ม้ามา ประชาชนกลุ่มใหญ่ กองทัพซึ่งเก่งกล้า ¹⁶ เจ้าจะมาโจมตีอิสราเอลชนชาติของเรา ดั่งก้อนเมฆที่เคลือบคลุมแผ่นดิน ในวาระที่จะถึง เราจะนำเจ้ามาโจมตีแผ่นดินของเรา โอ โกกเอ๋ย บรรดาประชาชาติจะรู้จักเรา เมื่อเราแสดงให้พวกเขาเห็นว่าเราบริสุทธิ์ต่อหน้าพวกเขาโดยผ่านตัวเจ้า”

¹⁷ พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า “เจ้ามิใช่หรือที่เราพูดถึงในสมัยก่อนโดยผ่านผู้รับใช้ของเรา คือบรรดาผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้าที่อยู่ในอิสราเอลในเวลานั้นได้เผยความเป็นเวลาหลายปีว่า เราจะนำเจ้ามาโจมตีพวกเขา ¹⁸ แต่ในวันนั้น วันที่โกกจะมาโจมตีแผ่นดินอิสราเอล” พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนี้ว่า “การลงโทษของเราพลุ่งขึ้นในความโกรธของเรา ¹⁹ เพราะความหวงแหนของเราและความกริ้วที่ลุกเป็นไฟของเรา เราประกาศว่า ในวันนั้นจะมีแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ในแผ่นดินของอิสราเอล ²⁰ หมู่ปลาในทะเล ฝูงนกในอากาศ สัตว์ในทุ่งนา สัตว์เลื้อยคลานทุกชนิดบนพื้นดิน และทุกคนบนแผ่นดินโลกจะครั่นคร้าม ณ เบื้องหน้าเรา ภูเขาจะถล่มลง หน้าผาจะพังลง และกำแพงทุกแห่งจะพังทลายบนพื้นดิน ²¹ เราจะให้มีการปะทะกับโกกบนภูเขาของเราทุกลูก ดาบของผู้ชายทุกคนจะต่อสู้ฆ่าฟันกันและกัน” พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนั้น ²² “เราจะลงโทษเขาด้วยโรคระบาดและการหลั่งเลือด เราจะหลั่งฝนให้เกิดกระแสน้ำ พายุลูกเห็บ กำมะถันและไฟลงบนตัวเขาและกองทหารของเขา และบนบรรดาชนชาติจำนวนมากที่อยู่กับเขา ²³ ดังนั้น เราจะแสดงความยิ่งใหญ่และความบริสุทธิ์ของเรา และให้เป็นที่รู้จักในสายตาของประชาชาติจำนวนมาก แล้วพวกเขาจะรู้ว่า เราคือพระผู้เป็นเจ้า

39 บุตรมนุษย์เอ๋ย เจ้าจงเผยความกล่าวโทษโกก และจงพูดว่า พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า ‘ดูเถิด โกกเอ๋ย เจ้าเป็นหัวหน้าผู้ยิ่งใหญ่ของเมเชคและทูบัล ² และเราจะทำให้เจ้าหันกลับไปและลากเจ้าไปข้างหน้าด้วย และเราจะนำเจ้าขึ้นไปจากที่ไกลสุดทางทิศเหนือ และส่งเจ้าไปโจมตีภูเขาของอิสราเอล ³ แล้วเราจะกระทบคันธนูออกจากมือซ้ายของเจ้า และทำให้ลูกธนูหลุดจากมือขวาของเจ้า ⁴ เจ้าจะตกจากภูเขาของอิสราเอล ทั้งตัวเจ้า กองทหารของเจ้า และบรรดาชนชาติที่อยู่กับเจ้า เราจะให้เจ้าเป็นเหยื่อของนกจำพวกกินซากศพทุกชนิด และให้แก่สัตว์ป่าขย้ำกิน ⁵ เจ้าจะล้มลงในทุ่งโล่ง เพราะเราได้พูดแล้ว’” พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนั้น ⁶ “เราจะให้ไฟเผามาโกกและเผาบรรดาผู้ที่อยู่อาศัยอย่างปลอดภัยที่หมู่เกาะ และพวกเขาจะรู้ว่า เราคือพระผู้เป็นเจ้า

⁷ เราจะให้นามอันบริสุทธิ์ของเราเป็นที่รู้จักในท่ามกลางอิสราเอลชนชาติของเรา และเราจะไม่ยอมให้นามอันบริสุทธิ์ของเราถูกดูหมิ่นอีกต่อไป และบรรดาประชาชาติจะรู้ว่า เราคือพระผู้เป็นเจ้า ผู้บริสุทธิ์ในอิสราเอล ⁸ ดูเถิด มันกำลังจะมาถึง และกำลังจะเกิดขึ้น” พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนั้น “วันนี้เป็นวันที่เราได้พูดแล้ว

⁹ แล้วบรรดาผู้อยู่อาศัยในเมืองต่างๆ ของอิสราเอลจะออกไปและใช้อาวุธเป็นเชื้อเพลิงและเผาให้หมด โล่และดั้ง คันธนูและลูกธนู หอกและหลาว พวกเขาจะใช้อาวุธเหล่านี้เป็นเชื้อเพลิงนานถึง 7 ปี ¹⁰ พวกเขาไม่จำเป็นต้องเก็บฟืนจากทุ่งนาหรือตัดไม้ป่า เพราะพวกเขาจะใช้อาวุธเป็นเชื้อเพลิง และพวกเขาจะปล้นระดมบรรดาผู้ที่ปล้นระดมพวกเขา และริบข้าวของจากบรรดาผู้ที่ริบไปจากพวกเขา” พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนั้น

¹¹ “ในวันนั้น เราจะให้สุสานแก่โกกในอิสราเอล ในหุบเขาของนักเดินทาง ไปทางทิศตะวันออกของทะเล สุสานนั้นจะขวางกั้นทางของนักเดินทาง เพราะโกกและกองทหารของเขาจะถูกฝังอยู่ที่นั่น ดังนั้นที่นั่นจะชื่อว่า ฮาโมนโกก^{[c] 12} พงศ์พันธุ์อิสราเอลจะฝังพวกเขาเป็นเวลานานถึง 7 เดือน เพื่อชำระแผ่นดิน ¹³ ประชาชนทั้งปวงของแผ่นดินจะฝังพวกเขา และพวกเขาจะระลึกถึงวันนั้นว่า เป็นวันที่เราแสดงบารมีของเรา” พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนั้น ¹⁴ “พวกเขาจะกำหนดให้คนกลุ่มหนึ่งเดินทางไปตรวจตราทั่วแผ่นดิน และฝังศพที่ยังถูกปล่อยทิ้งไว้ เพื่อชำระแผ่นดินให้สะอาด และปฏิบัติต่อไปเช่นนี้เป็นเวลา 7 เดือน ¹⁵ ขณะที่คนกลุ่มนี้ตรวจตราแผ่นดินให้ทั่ว เขาจะต้องปักเครื่องหมายที่ข้างกระดูกมนุษย์ที่พบ เพื่อให้ผู้ฝังจัดการฝังกระดูกในหุบเขาแห่งฮาโมนโกก ¹⁶ (ฮาโมนนาห์ เป็นชื่อเมืองที่นั่นด้วย) พวกเขาจะชำระแผ่นดินให้สะอาดดังกล่าว

¹⁷ และตัวเจ้าเอง บุตรมนุษย์เอ๋ย พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวว่า จงร้องบอกนกทุกชนิดและสัตว์ป่าทั้งหมดว่า ‘จงมารวมกัน และมาอย่างพร้อมเพรียงกันจากรอบด้าน เพื่อฉลองเครื่องสักการะที่เราเตรียมให้พวกเจ้าแล้ว เป็นเครื่องสักการะครั้งยิ่งใหญ่บนภูเขาของอิสราเอล พวกเจ้าจะกินเนื้อและดื่มเลือด ¹⁸ พวกเจ้าจะกินเนื้อของพวกทหารกล้า และดื่มเลือดของบรรดาผู้ยิ่งใหญ่ของแผ่นดินโลก เลือดแกะตัวผู้ ลูกแกะตัวผู้ แพะตัวผู้ โคหนุ่ม ทุกตัวล้วนเป็นสัตว์อ้วนพีของบาชาน ¹⁹ พวกเจ้าจะกินไขมันจนกระทั่งอิ่มหนำ และจะดื่มเลือดจนกระทั่งเมา ที่งานฉลองเครื่องสักการะซึ่งเรากำลังเตรียมให้พวกเจ้า ²⁰ พวกเจ้าจะอิ่มหนำด้วยม้าและสารถี ทหารกล้าและนักรบหลายประเภทที่โต๊ะของเรา’ พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนั้น

²¹ และเราจะให้บารมีของเราเป็นที่ประจักษ์แก่บรรดาประชาชาติ และประชาชาติทั้งปวงจะเห็นการตัดสินโทษของเราที่เราได้กระทำ และมือของเราที่ได้กระหน่ำลงบนพวกเขา ²² พงศ์พันธุ์อิสราเอลจะรู้ว่า เราคือพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของพวกเขา ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นไป ²³ และบรรดาประชาชาติจะรู้ว่า พงศ์พันธุ์อิสราเอลถูกจับไปเป็นเชลยก็เพราะความชั่วของพวกเขา เพราะไม่ภักดีต่อเรา เราจึงซ่อนหน้าไปจากพวกเขา และมอบไว้ในมือของเหล่าศัตรู และทุกคนล้มตายด้วยคมดาบ ²⁴ เรากระทำต่อพวกเขาตามความไม่บริสุทธิ์และการล่วงละเมิดของพวกเขา และเราซ่อนหน้าไปจากพวกเขา”

พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่จะให้อิสราเอลคืนสู่สภาพเดิม

²⁵ ฉะนั้น พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า “บัดนี้เราจะให้ความอุดมสมบูรณ์ของยาโคบคืนสู่สภาพเดิม และมีเมตตาต่อพงศ์พันธุ์อิสราเอลทุกคน และเราหวงแหนนามอันบริสุทธิ์ของเรา ²⁶ พวกเขาจะลืมความละอายและความไม่ภักดีทั้งสิ้นที่ได้แสดงต่อเรา เมื่อพวกเขาอยู่อาศัยอย่างปลอดภัยในแผ่นดินที่ไม่มีใครทำให้หวาดกลัว ²⁷ เมื่อเราได้นำพวกเขากลับมาจากบรรดาชนชาติ และได้รวบรวมพวกเขาจากดินแดนของเหล่าศัตรู เราจะแสดงให้เห็นความบริสุทธิ์ของเราต่อหน้าประชาชาติจำนวนมากโดยผ่านพวกเขา ²⁸ แล้วพวกเขาจะรู้ว่า เราคือพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของพวกเขา เพราะถึงแม้ว่า เราส่งพวกเขาออกไปเป็นเชลยในท่ามกลางบรรดาประชาชาติ เราก็จะรวบรวมพวกเขาเพื่อกลับไปยังแผ่นดินของพวกเขาเอง โดยไม่มีผู้ใดถูกปล่อยทิ้งไว้ ²⁹ เราจะไม่ซ่อนหน้าไปจากพวกเขาอีกต่อไป เพราะเราจะหลั่งวิญญาณของเราบนพงศ์พันธุ์อิสราเอล” พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนั้น

ภาพนิมิตพระตำหนักใหม่

40 ในปีที่ยี่สิบห้าของการลี้ภัยของพวกเรา ตอนต้นปี ในวันที่สิบของเดือน ในปีที่สิบสี่หลังจากที่เมืองถูกยึด^[d] ในวันนั้นเองมือของพระผู้เป็นเจ้าสถิตกับข้าพเจ้า และพระองค์พาข้าพเจ้าไปยังเมืองนั้น ² ภาพนิมิตที่พระเจ้าโปรดให้ข้าพเจ้าเห็นคือ พระองค์นำข้าพเจ้าไปยังแผ่นดินของอิสราเอล และให้ข้าพเจ้าหยุดอยู่บนภูเขาสูงมากแห่งหนึ่ง ข้าพเจ้าสามารถเห็นสิ่งก่อสร้างเหมือนเป็นเมืองๆ หนึ่งตั้งอยู่ทางทิศใต้ ³ เมื่อพระองค์นำข้าพเจ้าไปที่นั่น ดูเถิด มีชายผู้หนึ่งปรากฏร่างเหมือนเป็นทองสัมฤทธิ์ ในมือของท่านมีเชือกผ้าป่านและไม้วัด ท่านกำลังยืนที่ทางประตู ⁴ ชายผู้นั้นกล่าวกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า “บุตรมนุษย์เอ๋ย จงใช้ตามองดู และใช้หูฟัง และใส่ใจในทุกสิ่งที่เราจะให้ท่านดู เพราะท่านถูกพามาที่นี่เพื่อเราจะชี้ให้ท่านเห็น ท่านจงประกาศทุกสิ่งที่ท่านเห็นแก่พงศ์พันธุ์อิสราเอล”

ทางประตูด้านตะวันออกสู่ลานชั้นนอก

⁵ ดูเถิด มีกำแพงล้อมรอบด้านนอกของบริเวณพระตำหนัก ไม้วัดที่อยู่ในมือของชายผู้นั้นยาว 6 ศอก แต่ละศอกคำนวณได้เท่ากับ 1 ศอกกับ 1 ฝ่ามือ^[e] ท่านวัดกำแพงได้ความหนาและความสูงเท่ากันคือเท่ากับความยาวของไม้วัด ⁶ แล้วท่านไปที่หอประตูซึ่งหันไปทางทิศตะวันออก ท่านก้าวขึ้นบันไดและวัดธรณีประตูซึ่งลึก 6 ศอก ⁷ ห้องยามมีขนาดกว้างยาวเท่ากันคือ 6 ศอก กำแพงกั้นระหว่างห้องยามเหล่านี้หนา 5 ศอก ธรณีประตูถัดไปจากมุขซึ่งหันเข้าสู่พระตำหนักลึก 6 ศอก ⁸ และท่านวัดมุขที่หอประตูซึ่งหันเข้าสู่พระตำหนักได้ขนาด 6 ศอก ⁹ ท่านวัดมุขที่หอประตูซึ่งลึก 8 ศอก เสาค้ำหนา 2 ศอก มุขนี้หันเข้าสู่พระตำหนัก ¹⁰ ห้องยามที่หอประตูด้านตะวันออก แต่ละข้างของประตูมีห้องยาม 3 ห้อง ทุกห้องมีขนาดเท่ากัน เสาค้ำของแต่ละข้างมีขนาดเท่ากัน ¹¹ และท่านวัดหอประตูซึ่งเปิดกว้าง 10 ศอก และยาว 13 ศอก ¹² หน้าห้องยามแต่ละห้องมีกำแพงสูง 1 ศอก ห้องยามเหล่านี้มีขนาดกว้างยาวเท่ากันคือ 6 ศอก ¹³ แล้วท่านวัดทางประตูจากเพดานห้องหนึ่งจรดเพดานอีกห้องที่อยู่ตรงข้ามได้ความกว้าง 25 ศอก ห้องเปิดโล่งหันเข้าหากัน ¹⁴ ท่านวัดเสาค้ำหลายเสาซึ่งสูง 60 ศอก หอประตูขยายออกไปเป็นรูปโค้งถึงเสาค้ำของลานพระตำหนัก ¹⁵ ความยาวจากด้านหน้าหอประตูถึงสุดห้องมุขวัดได้ 50 ศอก ¹⁶ มีหน้าต่างบานพับที่หันไปทางห้องยามและเสาค้ำภายในหอประตูโดยรอบ เหมือนกับที่ห้องมุข และมีหน้าต่างโดยรอบด้านใน และเสาค้ำแต่ละต้นตกแต่งด้วยรูปต้นอินทผลัม

ลานชั้นนอก

¹⁷ แล้วท่านพาข้าพเจ้าไปที่ลานชั้นนอก ข้าพเจ้าเห็นห้องหลายห้อง มีทางเดินซึ่งปูไว้รอบลาน มีห้อง 30 ห้องอยู่ตามแนวขนานกับทางเดิน ¹⁸ ทางเดินนั้นยาวตลอดแนวที่ข้างหอประตู มีความยาวเท่ากับหอประตู นี่เป็นทางเดินชั้นล่าง ¹⁹ แล้วท่านวัดระยะทางจากด้านหน้าของหอประตูล่างจนถึงด้านหน้าของนอกลานชั้นใน ได้ความยาว 100 ศอก ทั้งด้านตะวันออกและด้านเหนือ

ประตูทางทิศเหนือ

²⁰ ท่านวัดความยาวและความกว้างของหอประตูของลานชั้นนอก ซึ่งหันไปทางทิศเหนือ ²¹ มีห้องยามข้างละ 3 ห้อง เสาค้ำและห้องมุข ซึ่งมีขนาดเดียวกับที่หอประตูแรก คือยาว 50 ศอก กว้าง 25 ศอก ²² หน้าต่าง ห้องมุข และต้นอินทผลัมมีขนาดเดียวกับหอประตูที่หันไปด้านตะวันออก มีขั้นบันได 7 ขั้นขึ้นไปถึงห้องมุข ²³ และลานชั้นในมีประตูหนึ่งอยู่ตรงข้ามกับประตูด้านเหนือ เช่นเดียวกับประตูด้านตะวันออก ท่านวัดจากประตูหนึ่งถึงประตูที่อยู่ตรงข้ามได้ยาว 100 ศอก

ประตูทางทิศใต้

²⁴ และท่านนำข้าพเจ้าไปยังทิศใต้ ดูเถิด มีประตูทางทิศใต้ ท่านวัดเสาค้ำและห้องมุขซึ่งมีขนาดเดียวกับที่ด้านอื่นๆ ²⁵ หอประตูและห้องมุขมีหน้าต่างโดยรอบ เหมือนกับหน้าต่างที่ด้านอื่นๆ ซึ่งยาว 50 ศอก กว้าง 25 ศอก ²⁶ มีขั้นบันได 7 ขั้นขึ้นไปถึง มีห้องมุขอยู่ด้านหน้า ตกแต่งด้วยรูปต้นอินทผลัมที่เสาค้ำแต่ละต้น ²⁷ และลานชั้นในมีประตูหนึ่งอยู่ทางทิศใต้ และท่านวัดจากประตูหนึ่งถึงประตูที่อยู่ทางทิศใต้ได้ยาว 100 ศอก

ลานชั้นใน

²⁸ แล้วท่านนำข้าพเจ้าไปที่ลานชั้นในโดยผ่านประตูทางทิศใต้ ท่านวัดหอประตูทางทิศใต้ได้ขนาดเดียวกับหอประตูที่ด้านอื่นๆ ²⁹ ห้องยาม เสาค้ำ และมุขมีขนาดเดียวกับที่ด้านอื่นๆ ห้องยามและมุขมีหน้าต่างโดยรอบ มีความยาว 50 ศอก กว้าง 25 ศอก ³⁰ มีมุขโดยรอบซึ่งมีความยาว 25 ศอก กว้าง 5 ศอก ³¹ มุขหันไปทางลานชั้นนอก มีรูปต้นอินทผลัมที่เสาค้ำ และทางบันไดมี 8 ขั้น

³² แล้วท่านนำข้าพเจ้าไปที่ลานชั้นในด้านตะวันออก และท่านวัดหอประตูซึ่งมีขนาดเดียวกับหอประตูที่ด้านอื่นๆ ³³ ห้องยาม เสาค้ำ และมุขมีขนาดเดียวกับที่ด้านอื่นๆ ห้องยามและมุขมีหน้าต่างโดยรอบ มีความยาว 50 ศอก กว้าง 25 ศอก ³⁴ มุขหันไปทางลานชั้นนอก มีรูปต้นอินทผลัมที่เสาค้ำทั้งสองข้าง และทางบันไดมี 8 ขั้น

³⁵ แล้วท่านนำข้าพเจ้าไปยังประตูทางทิศเหนือ ท่านวัดได้ขนาดเดียวกับหอประตูที่ด้านอื่นๆ ³⁶ มีห้องยาม เสาค้ำ และมุข ซึ่งมีหน้าต่างโดยรอบ มีความยาว 50 ศอก กว้าง 25 ศอก ³⁷ เสาค้ำหันไปทางลานชั้นนอก มีรูปต้นอินทผลัมที่เสาค้ำทั้งสองข้าง และทางบันไดมี 8 ขั้น

³⁸ มีห้องหนึ่งซึ่งมีประตูเปิดออกใกล้เสาค้ำที่หอประตู เป็นห้องสำหรับชำระล้างสัตว์ที่ใช้เผาเป็นของถวาย ³⁹ ในห้องมุขที่หอประตูนี้มีโต๊ะข้างละ 2 ตัว สำหรับฆ่าสัตว์ที่จะเผาเป็นของถวาย เครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาป และของถวายเพื่อไถ่โทษ ⁴⁰ ที่นอกห้องด้านข้างมีบันไดซึ่งเป็นทางเข้าไปยังหอประตูด้านเหนือ มีโต๊ะ 2 ตัว และอีกข้างหนึ่งของมุขที่หอประตูมีโต๊ะอีก 2 ตัว ⁴¹ มีโต๊ะ 4 ตัวที่แต่ละข้างของหอประตู รวมทั้งหมด 8 ตัวใช้เป็นที่ฆ่าสัตว์ ⁴² มีโต๊ะ 4 ตัวทำจากหินที่แต่งแล้วสำหรับสัตว์ที่จะเผาเป็นของถวาย ยาวศอกครึ่ง กว้างศอกครึ่ง สูง 1 ศอก บนโต๊ะนี้มีเครื่องใช้สำหรับฆ่าสัตว์ที่จะใช้เผาเป็นของถวายและเครื่องสักการะอื่นๆ ⁴³ ขอเกี่ยว^[f]ขนาดยาว 1 ฝ่ามือ ติดในพระตำหนักโดยรอบ โต๊ะมีไว้สำหรับของถวายที่เป็นเนื้อสัตว์

ห้องปุโรหิต

⁴⁴ ที่นอกหอประตูชั้นในมีห้อง 2 ห้องที่ลานชั้นใน ห้องหนึ่งที่ข้างประตูเหนือซึ่งหันไปทางทิศใต้ และอีกห้องที่ข้างประตูใต้ซึ่งหันไปทางทิศเหนือ ⁴⁵ และท่านพูดกับข้าพเจ้าว่า ห้องนี้ที่หันไปทางทิศใต้เป็นห้องสำหรับบรรดาปุโรหิตที่ดูแลพระตำหนัก ⁴⁶ และห้องที่หันไปทางทิศเหนือเป็นห้องสำหรับบรรดาปุโรหิตที่ดูแลแท่นบูชา ปุโรหิตเหล่านี้เป็นผู้สืบเชื้อสายของศาโดกผู้เป็นชาวเลวีเท่านั้นที่จะเข้าใกล้พระผู้เป็นเจ้า เพื่อปรนนิบัติรับใช้พระองค์ ⁴⁷ และท่านวัดลานพระตำหนักซึ่งเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัส ขนาดกว้างยาวเท่ากันคือ 100 ศอก และแท่นบูชาอยู่ด้านหน้าพระตำหนัก

มุขพระตำหนัก

⁴⁸ แล้วท่านนำข้าพเจ้าไปที่มุขพระตำหนัก และวัดขนาดเสาค้ำของมุขซึ่งมีความกว้างและความยาวเท่ากันคือ 5 ศอก ทางเข้ามีขนาดกว้าง 14 ศอก และประตูทั้งสองข้างกว้าง 3 ศอกเท่ากัน ⁴⁹ บริเวณมุขยาว 20 ศอก กว้าง 12 ศอก มีบันไดขึ้น 10 ขั้น มีเสาหลักที่อยู่ข้างเสาค้ำ ข้างละเสา

ภายในพระตำหนัก

41 แล้วท่านนำข้าพเจ้าไปในพระตำหนักชั้นนอก และวัดเสาค้ำกว้าง 6 ศอกทั้งสองข้าง ² ทางเข้ากว้าง 10 ศอก ผนังกำแพงทั้งสองข้างกว้าง 5 ศอกเท่ากัน และท่านวัดพระตำหนักชั้นนอกซึ่งยาว 40 ศอก กว้าง 20 ศอก ³ แล้วท่านเข้าไปในพระตำหนักชั้นใน และวัดเสาค้ำที่ทางเข้า แต่ละข้างกว้าง 2 ศอก ทางเข้ากว้าง 6 ศอก และกำแพงทั้งสองข้างกว้าง 7 ศอกเท่ากัน ⁴ และท่านวัดห้องนั้นได้ยาว 20 ศอก และกว้าง 20 ศอกซึ่งอยู่ถัดจากพระตำหนักชั้นนอก และท่านพูดกับข้าพเจ้าว่า “นี่คืออภิสุทธิสถาน”

⁵ แล้วท่านวัดกำแพงพระตำหนัก หนา 6 ศอก ห้องเสริมพระตำหนักแต่ละห้องกว้าง 4 ศอก และอยู่รอบ 3 ด้านของพระตำหนัก ⁶ ห้องเสริมเหล่านี้เป็น 3 ชั้นซ้อนกัน แต่ละชั้นมี 30 ห้อง ผนังพระตำหนักมีเชิงรับน้ำหนักห้องเสริมอยู่โดยรอบ เพื่อไม่ต้องสอดคานรับน้ำหนักไว้ที่ผนังพระตำหนัก ⁷ ห้องเสริมรอบพระตำหนักชั้นล่างแคบกว่าชั้นบนที่ถัดขึ้นไป ผนังห้องก็บางลงเมื่อชั้นสูงขึ้น ดังนั้นห้องชั้นบนสุดกว้างกว่าห้องชั้นล่าง ทางบันไดขึ้นจากชั้นล่างสุดถึงชั้นบนสุดต้องผ่านชั้นกลาง ⁸ ข้าพเจ้าเห็นด้วยว่า พระตำหนักมีฐานที่ยกสูงขึ้นโดยรอบ และเป็นฐานรากของห้องเสริมซึ่งวัดความสูงได้ 6 ศอกตามความยาวของไม้วัด ⁹ ผนังด้านนอกของห้องเสริมหนา 5 ศอก ระเบียงระหว่างห้องเสริมของพระตำหนัก ¹⁰ กับห้องของบรรดาปุโรหิต กว้าง 20 ศอกโดยรอบพระตำหนัก ¹¹ ทางเข้าห้องเสริมอยู่ด้านระเบียง ทางหนึ่งเข้าได้จากด้านเหนือ ส่วนอีกทางเข้าได้จากด้านใต้ ระเบียงกว้าง 5 ศอกโดยรอบ

¹² ตึกที่หันเข้าหาลานพระวิหารทางด้านตะวันตกกว้าง 70 ศอก ผนังตึกหนา 5 ศอกโดยรอบ และยาว 90 ศอก

¹³ แล้วท่านวัดพระตำหนักซึ่งยาว 100 ศอก ส่วนลานพระตำหนักและตัวตึกรวมผนังมีความยาว 100 ศอกเช่นกัน ¹⁴ ลานพระวิหารด้านตะวันออกที่หันเข้าหาพระตำหนักกว้าง 100 ศอก

¹⁵ แล้วท่านวัดความยาวของตึกซึ่งหันเข้าหาลานพระวิหารที่อยู่ด้านหลังพระตำหนัก รวมความกว้างระเบียงทั้งสองข้างได้ความยาว 100 ศอก

พระตำหนักชั้นนอก และมุขที่ลานพระตำหนัก ¹⁶ รวมทั้งธรณีประตู ช่องหน้าต่างเว้า และระเบียงรอบทั้ง 3 ด้านจากหน้าธรณีประตูล้วนกรุด้วยไม้โดยรอบ ตั้งแต่พื้นและผนังกำแพง จนถึงหน้าต่างกรุด้วยไม้ ¹⁷ บริเวณเหนือประตูที่ทางเข้าสู่พระตำหนักชั้นใน และผนังทุกด้านในพระตำหนักชั้นในและพระตำหนักชั้นนอกมีรูปแกะสลัก ¹⁸ เป็นตัวเครูบ^[g]และต้นอินทผลัม ระหว่างตัวเครูบมีต้นอินทผลัม 1 ต้น เครูบทุกตัวมีสองหน้า ¹⁹ ใบหน้าที่เป็นมนุษย์หันไปทางต้นอินทผลัมข้างหนึ่ง และใบหน้าที่เป็นสิงโตหนุ่มหันไปทางต้นอินทผลัมอีกข้างหนึ่ง รูปแกะสลักเหล่านี้อยู่ทั่วพระตำหนักโดยรอบ ²⁰ ตัวเครูบและต้นอินทผลัมเป็นรูปแกะสลักบนผนังกำแพงในพระตำหนักชั้นนอก ตั้งแต่พื้นจรดบริเวณเหนือประตู

²¹ วงกบประตูพระตำหนักชั้นนอกเป็นสี่เหลี่ยมด้านเท่า และที่หน้าอภิสุทธิสถานก็คล้ายคลึงกัน ²² แท่นบูชาไม้ซึ่งสูง 3 ศอก ยาว 2 ศอก และกว้าง 2 ศอก ทั้งมุม ฐาน และด้านข้างทำด้วยไม้ ท่านพูดกับข้าพเจ้าว่า “นี่เป็นโต๊ะที่อยู่เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า” ²³ ทั้งพระตำหนักชั้นนอกและอภิสุทธิสถานมีประตูบานคู่ ²⁴ แต่ละประตูเป็นประตูบานพับ บานพับสองบานต่อประตูหนึ่งบาน ²⁵ ประตูพระตำหนักชั้นนอกแกะสลักตัวเครูบและต้นอินทผลัม เหมือนกับที่สลักบนผนังกำแพง และมีกันสาดไม้ที่หน้ามุข ²⁶ ที่ผนังมุขทั้งสองข้างมีหน้าต่างเว้าและตกแต่งด้วยรูปต้นอินทผลัม ห้องเสริมของพระตำหนักก็เช่นกันและมีกันสาดด้วย

ห้องปุโรหิต

42 แล้วท่านนำข้าพเจ้าออกไปยังลานพระตำหนักด้านทิศเหนือ และท่านพาข้าพเจ้าไปยังห้องที่อยู่ตรงข้ามกับลานพระวิหาร และตรงข้ามกับกำแพงด้านนอกทางทิศเหนือ ² ตึกที่มีประตูหันไปทางเหนือยาว 100 ศอก กว้าง 50 ศอก ³ ตึกหลังนี้สูง 3 ชั้น แต่ละชั้นมีห้องหันหน้าเข้าหากันเป็นแถวยาว แต่ละห้องลึก 20 ศอก แถวหนึ่งขนานกับลานพระตำหนัก อีกแถวหนึ่งขนานกับลานพระวิหาร ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับทางเดินที่ปูด้วยหิน ⁴ แต่ละชั้นมีทางเดินยาวระหว่างห้องในตึก ซึ่งกว้าง 10 ศอก ยาว 100 ศอก ประตูห้องอยู่ด้านเหนือของตึก ⁵ ห้องชั้นบนสุดเล็กกว่าเพราะมีระเบียงซึ่งใช้เนื้อที่มากกว่าชั้นกลางและชั้นล่าง ⁶ เนื่องจากห้องเหล่านี้อยู่ในตึก 3 ชั้นและไม่มีเสาค้ำเหมือนกับลานพระตำหนัก ฉะนั้นห้องที่อยู่ชั้นบนสุดมีขนาดเล็กกว่าสองชั้นที่อยู่ถัดลงมา ⁷ มีกำแพงที่อยู่ด้านนอกตึกซึ่งขนานกับห้องเหล่านี้ยาว 50 ศอก ซึ่งอยู่นอกลานพระตำหนัก ⁸ ห้องที่อยู่นอกลานพระตำหนักยาว 50 ศอก ส่วนห้องที่หันเข้าสู่พระตำหนักชั้นนอกยาว 100 ศอก ⁹ ทางเข้าอยู่ข้างล่างห้องเหล่านี้ที่ท้ายตึกทางด้านตะวันออก เพื่อให้ผู้คนเข้ามาได้จากลานพระตำหนัก ¹⁰ ด้านใต้ของตึกซึ่งยาวขนานกับกำแพงลานพระตำหนักซึ่งติดกับลานพระวิหาร คือติดกับกำแพงด้านนอก มีห้องหลายห้อง ¹¹ ซึ่งมีทางเดินอยู่ด้านหน้า ห้องเหล่านี้เหมือนห้องที่ด้านเหนือ คือมีความยาวและความกว้างเหมือนกัน มีทางออกและประตูที่คล้ายคลึงกัน ¹² ประตูทางเข้าออกห้องด้านทิศใต้เหมือนกับด้านทิศเหนือ มีทางเข้าสู่ห้องชั้นล่างที่ต้นทางเดินซึ่งขนานกับผนังกำแพงซึ่งยาวต่อไปถึงด้านทิศตะวันออก และเป็นทางเข้าออกได้

¹³ แล้วท่านพูดกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า “ห้องด้านเหนือและด้านใต้ที่หันเข้าหาลานพระวิหารเป็นห้องของเหล่าปุโรหิต ปุโรหิตที่เข้าใกล้พระผู้เป็นเจ้าจะรับประทานของถวายที่บริสุทธิ์ที่สุด พวกเขาจะตั้งของถวายที่บริสุทธิ์ที่สุดคือ เครื่องธัญญบูชา เครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาป และของถวายเพื่อไถ่โทษ เพราะสถานที่นั้นบริสุทธิ์ ¹⁴ เมื่อปุโรหิตเข้าไปในวิสุทธิสถาน พวกเขาจะต้องไม่ออกไปยังลานพระตำหนักจนกว่าจะถอดเครื่องแต่งกายที่สวมในการปฏิบัติงานและวางไว้ที่นั่นก่อน เพราะเป็นเครื่องแต่งกายที่บริสุทธิ์ พวกเขาจะต้องสวมเสื้อผ้าตัวอื่นก่อนจะออกไปใกล้สถานที่สำหรับประชาชน”

¹⁵ ครั้นท่านวัดบริเวณภายในพระตำหนักเสร็จสิ้นแล้ว ท่านนำข้าพเจ้าออกไปทางประตูที่หันไปทางทิศตะวันออก และวัดรอบๆ บริเวณ ¹⁶ ท่านวัดด้านตะวันออกด้วยไม้วัด ได้ความยาว 500 ศอกโดยรอบ ¹⁷ ท่านวัดด้านเหนือด้วยไม้วัด ได้ความยาว 500 ศอกโดยรอบ ¹⁸ ท่านวัดด้านใต้ด้วยไม้วัด ได้ความยาว 500 ศอก ¹⁹ แล้วท่านหันไปด้านตะวันตกและวัดด้วยไม้วัด ได้ความยาว 500 ศอก ²⁰ ท่านวัดกำแพงทั้งสี่ด้านโดยรอบซึ่งยาว 500 ศอก และกว้าง 500 ศอก ซึ่งแบ่งระหว่างสถานที่บริสุทธิ์และไม่บริสุทธิ์

พระบารมีปรากฏในพระตำหนัก

43 แล้วท่านนำข้าพเจ้าไปยังประตูที่หันไปทางทิศตะวันออก ² และข้าพเจ้าเห็นพระบารมีของพระเจ้าของอิสราเอลมาจากทิศตะวันออก และสุรเสียงของพระองค์ดังประดุจกระแสน้ำไหลแรงกล้า และแผ่นดินโลกสว่างไสวด้วยพระบารมีของพระองค์ ³ ภาพนิมิตที่ข้าพเจ้าเห็นเป็นเหมือนภาพนิมิตที่ข้าพเจ้าเคยเห็นเมื่อพระองค์มาเพื่อทำลายเมือง และเหมือนภาพนิมิตที่ข้าพเจ้าเคยเห็นที่ข้างแม่น้ำเคบาร์^[h] และข้าพเจ้าซบหน้าลงกับพื้น ⁴ ขณะที่พระบารมีของพระผู้เป็นเจ้าเข้าไปในพระตำหนักทางประตูที่หันไปทางทิศตะวันออก ⁵ พระวิญญาณพาข้าพเจ้าขึ้นไป และพาข้าพเจ้าเข้าไปในลานพระตำหนัก ดูเถิด พระบารมีของพระผู้เป็นเจ้าปรากฏทั่วพระตำหนัก

⁶ ขณะที่ชายผู้นั้นยืนอยู่ข้างข้าพเจ้า ข้าพเจ้าได้ยินเสียงของผู้หนึ่งพูดกับข้าพเจ้า ซึ่งเป็นเสียงที่มาจากพระตำหนัก ⁷ พระองค์กล่าวกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า “บุตรมนุษย์เอ๋ย นี่เป็นสถานที่สำหรับบัลลังก์ของเรา และเป็นที่สำหรับใต้ฝ่าเท้าของเรา เป็นที่เราจะพำนักในท่ามกลางชาวอิสราเอลไปตลอดกาล พงศ์พันธุ์อิสราเอลและบรรดากษัตริย์ของพวกเขาจะไม่มีวันทำให้นามอันบริสุทธิ์ของเราเป็นมลทินด้วยการทำตนดั่งหญิงแพศยา และด้วยรูปเคารพของบรรดากษัตริย์ที่สถานบูชาบนภูเขาสูงอีก ⁸ เมื่อพวกเขาวางธรณีประตูของพวกเขาที่ข้างธรณีประตูของเรา และตั้งวงกบประตูของพวกเขาที่ข้างวงกบประตูของเรา มีแต่เพียงผนังกั้นระหว่างเราและพวกเขา พวกเขาทำให้นามอันบริสุทธิ์ของเราเป็นมลทินด้วยการปฏิบัติอันน่ารังเกียจ เราจึงได้ทำลายพวกเขาด้วยความโกรธของเรา ⁹ บัดนี้ จงให้พวกเขาเลิกทำตนเป็นหญิงแพศยาและด้วยรูปเคารพของบรรดากษัตริย์ และเราจะอยู่ในท่ามกลางพวกเขาไปตลอดกาล

¹⁰ บุตรมนุษย์เอ๋ย จงอธิบายเรื่องตำหนักแก่พงศ์พันธุ์อิสราเอล พวกเขาจะได้ละอายในบาปของตน เพื่อจะได้พิจารณาแผนผังตำหนัก ¹¹ และพวกเขาจะละอายในทุกสิ่งที่ได้กระทำ จงบอกให้พวกเขารู้แบบของตำหนัก ให้พวกเขารับรู้ว่าควรจะสร้างอย่างไร ทางเข้าและทางออกอยู่ที่ไหน และรายละเอียดทุกอย่าง จงให้พวกเขารับรู้ข้อปฏิบัติและกฎบัญญัติทั้งสิ้น จงเขียนสิ่งเหล่านี้ให้พวกเขาเห็น เพื่อให้ทุกคนรักษาข้อปฏิบัติและกฎเกณฑ์ทั้งสิ้น และปฏิบัติตาม ¹² กฎบัญญัติตำหนักคือ ที่รอบบริเวณบนยอดภูเขาจะบริสุทธิ์ที่สุด ดูเถิด นี่เป็นกฎบัญญัติตำหนัก

แท่นบูชา

¹³ การวัดขนาดแท่นบูชา (แต่ละศอกคำนวณได้เท่ากับ 1 ศอกกับ 1 ฝ่ามือ) ฐานแท่นลึก 1 ศอก และกว้าง 1 ศอก มีขอบรอบริมฐานกว้าง 1 คืบ นี่คือความสูงของแท่นบูชา ¹⁴ จากขอบที่อยู่บนพื้นถึงสันล่างสูง 2 ศอก กว้าง 1 ศอก และจากสันเล็กถึงสันใหญ่สูง 4 ศอก กว้าง 1 ศอก ¹⁵ ฐานพื้นเตาผิงที่แท่นบูชาสูง 4 ศอก ตอนบนมีเขาสัตว์เป็นเชิงงอน 4 เชิงงอน ¹⁶ ฐานพื้นเตาผิงเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัส กว้างยาวเท่ากันคือ 12 ศอก ¹⁷ สันตอนบนเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสเช่นกัน กว้างยาวเท่ากันคือ 14 ศอก มีริมกว้างครึ่งศอกโดยรอบ และฐาน 1 ศอกโดยรอบ ขั้นบันไดของแท่นบูชาหันไปทางทิศตะวันออก”

¹⁸ และท่านพูดกับข้าพเจ้าว่า พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า “บุตรมนุษย์เอ๋ย นี่คือกฎเกณฑ์สำหรับแท่นบูชา ในวันที่สร้างแท่นบูชาเพื่อมอบสัตว์ที่เผาเป็นของถวาย และการสาดเลือดที่แท่น ¹⁹ เจ้าจงมอบโคหนุ่มจากฝูงเป็นเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาปแก่บรรดาปุโรหิตซึ่งเป็นชาวเลวีจากเชื้อสายศาโดก พวกเขาเข้าใกล้เราเพื่อรับใช้เรา พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น ²⁰ เจ้าจงใช้เลือดป้ายเชิงงอนทั้งสี่ของแท่นบูชา และมุมทั้งสี่ของสันตอนบน และริมโดยรอบ เมื่อทำดังนี้ เจ้าจะทำแท่นบูชาให้บริสุทธิ์ และลบล้างมลทินจากแท่น ²¹ เจ้าจงเอาโคสำหรับเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาปไปเผาในบริเวณที่กำหนดไว้ของตำหนัก ซึ่งอยู่นอกที่พำนัก ²² และในวันที่สอง เจ้าจงถวายแพะตัวผู้ปราศจากตำหนิเป็นเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาป และจะต้องทำแท่นบูชาให้บริสุทธิ์ อย่างที่ทำให้บริสุทธิ์จากการใช้โค ²³ เมื่อเจ้าทำแท่นให้บริสุทธิ์แล้ว เจ้าจงถวายโคหนุ่มปราศจากตำหนิจากฝูงโคและแกะตัวผู้ปราศจากตำหนิ ²⁴ เจ้าจงถวายสัตว์เหล่านั้น ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า และบรรดาปุโรหิตจะโรยเกลือบนสัตว์ และเผาสัตว์เพื่อเป็นของถวายแด่พระผู้เป็นเจ้า ²⁵ เจ้าจงจัดเตรียมและถวายสิ่งเหล่านี้ทุกวันเป็นเวลา 7 วันคือ แพะตัวผู้เป็นเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาป โคหนุ่มจากฝูงและแกะตัวผู้ปราศจากตำหนิจากฝูง ²⁶ บรรดาปุโรหิตจะทำพิธีลบล้างมลทินให้กับแท่น และชำระล้างแท่นเป็นเวลา 7 วัน เพื่อทำให้แท่นบริสุทธิ์ ²⁷ และหลังจากนั้น ตั้งแต่วันที่แปดเป็นต้นไป บรรดาปุโรหิตจะมอบสัตว์ที่ใช้เผาเป็นของถวายของเจ้า และของถวายเพื่อสามัคคีธรรมของเจ้า และเราจะพอใจในตัวเจ้า” พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนั้น

ประตูสำหรับผู้ยิ่งใหญ่

44 แล้วท่านพาข้าพเจ้ากลับไปยังประตูด้านนอกของที่พำนัก ซึ่งหันไปทางทิศตะวันออก ประตูนั้นปิดอยู่ ² และพระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า “ประตูนี้จะต้องปิดไว้ จะต้องไม่เปิด และไม่ให้ผู้ใดเข้ามาทางนี้ เพราะพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของอิสราเอลได้เข้ามาทางนี้ ฉะนั้นประตูนี้จะต้องปิดไว้ ³ ผู้ยิ่งใหญ่เท่านั้นเป็นผู้นั่งที่ด้านในของประตูเพื่อรับประทานขนมปัง ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า เขาจะต้องเข้าทางมุขประตูที่ทางเข้า และจะออกไปทางเดียวกัน”

⁴ แล้วท่านพาข้าพเจ้าเข้าทางประตูด้านเหนือ ไปยังด้านหน้าพระตำหนัก ข้าพเจ้ามองดู และดูเถิด พระบารมีของพระผู้เป็นเจ้าปรากฏทั่วพระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้า และข้าพเจ้าซบหน้าลงกับพื้น ⁵ และพระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า “บุตรมนุษย์เอ๋ย เจ้าจงใช้ตาของเจ้าสังเกตดูให้ดี และใช้หูฟัง จงใส่ใจในทุกสิ่งที่เราบอกกับเจ้าในเรื่องที่เกี่ยวกับกฎเกณฑ์ของตำหนักของพระผู้เป็นเจ้าและกฎบัญญัติทั้งสิ้น และจงใส่ใจให้ดีในเรื่องทางเข้าตำหนักและทางออกจากที่พำนักทุกแห่ง ⁶ และจงบอกพงศ์พันธุ์ที่ขัดขืน คือพงศ์พันธุ์อิสราเอลว่า พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า ‘โอ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย พอได้แล้วกับการกระทำที่น่าชังทั้งสิ้นของพวกเจ้า ⁷ ด้วยการยอมให้ชาวต่างชาติ ซึ่งไม่ได้เข้าสุหนัตทางใจและทางร่างกายมาอยู่ในที่พำนักของเรา ไม่เคารพตำหนักของเราในขณะที่พวกเจ้าถวายอาหาร ไขมัน และเลือดให้แก่เรา พวกเจ้าไม่รักษาพันธสัญญาของเรา พวกเจ้ากระทำสิ่งเหล่านี้ซึ่งนอกเหนือไปจากการกระทำที่น่าชังทั้งสิ้น ⁸ และแทนที่พวกเจ้าจะจัดการเรื่องสิ่งบริสุทธิ์ของเรา เจ้าได้ให้คนอื่นทำหน้าที่แทนในที่พำนักของเรา’”

⁹ พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า “ชาวต่างชาติที่ไม่ได้เข้าสุหนัตทางใจและทางร่างกายจะต้องไม่เข้ามาในที่พำนักของเรา แม้ว่ามีบางคนที่อยู่ท่ามกลางชาวอิสราเอลก็ตาม ¹⁰ แต่ว่าชาวเลวีห่างเหินไปจากเราเมื่ออิสราเอลหลงหายไปจากเราและไปเชื่อในรูปเคารพ พวกเขาจะต้องรับโทษเพราะบาปของตนเอง ¹¹ และจะรับใช้ในที่พำนักของเรา ดูแลที่ประตูตำหนักและรับใช้ในตำหนัก พวกเขาจะฆ่าสัตว์ที่ใช้เผาเป็นของถวายและถวายเครื่องสักการะให้ประชาชน และจะยืนต่อหน้าประชาชนเป็นการรับใช้พวกเขา ¹² แต่เป็นเพราะเขาเหล่านั้นรับใช้ประชาชนต่อหน้ารูปเคารพ และทำให้พงศ์พันธุ์อิสราเอลสะดุดในความชั่ว ฉะนั้นเราได้ยกมือขึ้นปฏิญาณเกี่ยวกับพวกเขาว่า พวกเขาจะต้องรับโทษเพราะบาปของตนเอง” พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนั้น ¹³ “พวกเขาจะต้องไม่เข้ามาใกล้เราเพื่อรับใช้เราอย่างปุโรหิต หรือมาใกล้สิ่งบริสุทธิ์ของเราหรือสิ่งที่บริสุทธิ์ที่สุด แต่พวกเขาจะต้องรับความอับอายกับการกระทำที่น่าชังของพวกเขาเอง ¹⁴ แต่เราจะให้พวกเขาจัดการดูแลวิหาร รับใช้ในทุกเรื่องที่จำเป็นจะต้องทำในนั้น

กฎสำหรับปุโรหิต

¹⁵ บรรดาปุโรหิตซึ่งเป็นชาวเลวีและเป็นผู้สืบเชื้อสายของศาโดก และจัดการดูแลที่พำนักของเราเมื่อประชาชนของอิสราเอลหลงหายไปจากเรา จะต้องมาใกล้เราเพื่อรับใช้เรา และพวกเขาจะมายืน ณ เบื้องหน้าเราเพื่อถวายไขมันและเลือด” พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนั้น ¹⁶ “พวกเขาจะเข้ามาในที่พำนักของเรา และมาที่โต๊ะของเราเพื่อรับใช้เรา และจะปฏิบัติงานของเรา ¹⁷ เมื่อพวกเขาเข้าทางประตูลานตำหนัก พวกเขาจะต้องสวมเครื่องแต่งกายผ้าป่าน จะต้องไม่สวมสิ่งใดที่มีขนสัตว์ขณะที่รับใช้ที่ประตูลานตำหนักหรือในตำหนัก ¹⁸ และจะสวมผ้าป่านโพกศีรษะ และสวมเครื่องแต่งกายชั้นในผ้าป่าน จะต้องไม่สวมกายด้วยสิ่งใดที่ทำให้เหงื่อออก ¹⁹ และเมื่อออกไปยังลานชั้นนอกที่ประชาชนอยู่ พวกเขาจะถอดเครื่องแต่งกายที่สวมในการปฏิบัติงาน และวางไว้ในห้องบริสุทธิ์ และสวมเสื้อผ้าตัวอื่น มิฉะนั้นความบริสุทธิ์จากเครื่องแต่งกายจะไปติดที่ประชาชน ²⁰ พวกเขาจะต้องไม่โกนศีรษะหรือปล่อยให้ผมยาว แต่จะต้องขลิบผมบนศีรษะ ²¹ ปุโรหิตจะต้องไม่ดื่มเหล้าองุ่นเมื่อเข้ามาในลานตำหนัก ²² จะไม่แต่งงานกับหญิงม่ายหรือหญิงที่หย่าร้างแล้ว แต่จะเป็นพรหมจารีที่เป็นเชื้อสายของพงศ์พันธุ์อิสราเอล หรือเป็นหญิงม่ายของปุโรหิตที่ได้เสียชีวิตแล้ว ²³ พวกเขาจะสอนประชาชนของเราถึงความแตกต่างระหว่างสิ่งบริสุทธิ์และสิ่งไม่บริสุทธิ์ และจงให้พวกเขารู้จักจำแนกแยกแยะระหว่างสิ่งสะอาดและสิ่งที่เป็นมลทิน ²⁴ ในกรณีที่มีการโต้แย้ง พวกเขาจะต้องทำหน้าที่เป็นผู้ตัดสินความ และตัดสินตามการตัดสินความของเรา จะรักษากฎบัญญัติและกฎเกณฑ์ในกฎเทศกาลทั้งสิ้นของเราที่กำหนดไว้ และจะต้องรักษาวันสะบาโตของเราให้บริสุทธิ์ ²⁵ เหล่าปุโรหิตจะต้องไม่ทำตัวให้เป็นมลทินด้วยการเข้าใกล้คนตาย อย่างไรก็ตาม ถ้าคนตายเป็นบิดา มารดา บุตรชาย บุตรหญิง พี่น้องผู้ชายหรือพี่น้องผู้หญิงที่เป็นโสด ก็ให้พวกเขาเป็นมลทินได้ ²⁶ หลังจากที่เขาหายจากการเป็นมลทินแล้ว เขาจะต้องรออีก 7 วัน ²⁷ และในวันที่เขาเข้าไปในสถานที่บริสุทธิ์ ในลานตำหนัก เพื่อรับใช้ในสถานที่บริสุทธิ์ เขาจะต้องถวายเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาป” พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนั้น

²⁸ “มรดกของพวกเขาคือ เราเป็นมรดกของพวกเขา และพวกเจ้าจะต้องไม่ให้สิ่งใดแก่พวกเขาเป็นเจ้าของในอิสราเอล เราเป็นมรดกของพวกเขา ²⁹ พวกเขาจะรับประทานจากเครื่องธัญญบูชา เครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาป และของถวายเพื่อไถ่โทษ ทุกสิ่งที่ถวายแด่พระผู้เป็นเจ้าในอิสราเอลจะเป็นของพวกเขาได้ ³⁰ ผลแรกชนิดดีที่สุดจากสิ่งที่เก็บเกี่ยวได้ ของถวายทุกชนิดของพวกเจ้าจะเป็นของบรรดาปุโรหิต เจ้าจะต้องมอบแป้งรุ่นแรกแก่บรรดาปุโรหิต เพื่อครัวเรือนของเจ้าจะได้รับพร ³¹ บรรดาปุโรหิตจะต้องไม่รับประทานนกหรือสัตว์ที่ตายเองหรือถูกสัตว์ป่าขย้ำตาย

พื้นที่บริสุทธิ์

45 เมื่อพวกเจ้าได้รับส่วนแบ่งที่ดินเป็นมรดก เจ้าจงแบ่งส่วนหนึ่งถวายแด่พระผู้เป็นเจ้าเป็นพื้นที่บริสุทธิ์ ได้ขนาดยาว 25,000 ศอก กว้าง 20,000 ศอก ทั่วพื้นที่จะเป็นที่บริสุทธิ์ ² จากที่ดินดังกล่าว จงใช้ส่วนหนึ่งขนาด 500 ศอกรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสสำหรับสถานที่บริสุทธิ์ และมีบริเวณเปิดโล่งรอบๆ ขนาด 50 ศอกด้วย ³ จากบริเวณที่วัดแล้วนี้ เจ้าจงวัดส่วนหนึ่งให้ได้ขนาดยาว 25,000 ศอก กว้าง 10,000 ศอก ซึ่งที่พำนักคืออภิสุทธิสถานจะอยู่ในที่ส่วนนี้ ⁴ ส่วนนี้จะเป็นส่วนบริสุทธิ์ของแผ่นดิน สำหรับบรรดาปุโรหิต ซึ่งรับใช้ในที่พำนักและเข้าใกล้พระผู้เป็นเจ้าเพื่อรับใช้พระองค์ และจะเป็นที่สำหรับบ้านเรือนของพวกเขา และเป็นสถานที่บริสุทธิ์สำหรับที่พำนัก ⁵ พื้นที่อีกส่วนมีขนาดยาว 25,000 ศอก กว้าง 10,000 ศอกจะเป็นของชาวเลวีซึ่งรับใช้ในตำหนัก เพื่อให้เขาเป็นเจ้าของที่ดินผืนนี้และอาศัยอยู่ในเมือง

⁶ พวกเจ้าจะต้องมอบที่ดินให้แก่เมืองนั้นให้ได้ขนาดกว้าง 5,000 ศอก ยาว 25,000 ศอก ซึ่งอยู่ชิดกับที่ซึ่งแบ่งให้เป็นพื้นที่บริสุทธิ์ ส่วนนี้จะเป็นของพงศ์พันธุ์อิสราเอลทั้งปวง

ส่วนที่เป็นของผู้ยิ่งใหญ่

⁷ ผู้ยิ่งใหญ่จะมีที่ดินขนาบทั้งสองข้างของพื้นที่บริสุทธิ์กับส่วนที่เป็นของเมือง พื้นที่ด้านตะวันตกยื่นไปทางทิศตะวันตกและพื้นที่ด้านตะวันออกยื่นไปทางทิศตะวันออก ที่ปลายเขตพื้นที่ทั้งด้านเหนือและด้านใต้ของที่ดินทั้งสองผืนนี้ติดกับที่ดินของเผ่า ⁸ ผู้ยิ่งใหญ่จะเป็นเจ้าของที่ดินผืนนี้ในอิสราเอล และบรรดาผู้ยิ่งใหญ่จะไม่กดขี่ข่มเหงประชาชนของเราอีกต่อไป แต่จะยอมให้พงศ์พันธุ์อิสราเอลเป็นเจ้าของที่ดินตามส่วนแบ่งของแต่ละเผ่า”

⁹ พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า “โอ บรรดาผู้ยิ่งใหญ่ของอิสราเอลเอ๋ย จงกำจัดความรุนแรงและการกดขี่ข่มเหง และปฏิบัติด้วยความยุติธรรมและความชอบธรรม จงหยุดขับไล่ชนชาติของเรา” พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนั้น

¹⁰ “พวกเจ้าจงใช้เครื่องวัดตวงที่เที่ยงตรง เอฟาห์ที่เที่ยงตรง^[i] และบัทที่เที่ยงตรง^{[j] 11} ทั้งเอฟาห์และบัทต้องเป็นการวัดตวงที่เหมือนกัน คือบัทตวงได้หนึ่งในสิบโฮเมอร์ และเอฟาห์ตวงได้หนึ่งในสิบโฮเมอร์ โฮเมอร์ต้องเป็นมาตรฐานของการวัดตวง ¹² น้ำหนัก 20 เก-ราห์เท่ากับ 1 เชเขล^[k] 1 มินาหนักเท่ากับ 60 เชเขล

¹³ ของถวายที่พวกเจ้าจะมอบคือ ข้าวสาลีหนึ่งในหกเอฟาห์ต่อ 1 โฮเมอร์ และข้าวบาร์เลย์หนึ่งในหกเอฟาห์ต่อ 1 โฮเมอร์ ¹⁴ สัดส่วนน้ำมันที่กำหนดไว้ จงวัดเป็นบัท หนึ่งในสิบบัทต่อ 1 โคร์^[l] (โคร์เหมือนเครื่องตวงโฮเมอร์คือมี 10 บัท) ¹⁵ และแกะ 1 ตัวต่อ 200 ตัวจากฝูงที่อยู่ในทุ่งหญ้าเขียวชอุ่มของอิสราเอล สิ่งเหล่านี้จะใช้เป็นเครื่องธัญญบูชา สัตว์ที่ใช้เผาเป็นของถวาย และของถวายเพื่อสามัคคีธรรม เพื่อทำพิธีชดใช้บาปให้แก่ประชาชน” พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนั้น ¹⁶ “ประชาชนทั้งปวงในแผ่นดินจำเป็นต้องมอบของถวายนี้แก่ผู้ยิ่งใหญ่ในอิสราเอล ¹⁷ ผู้ยิ่งใหญ่นี้มีหน้าที่จัดหาสัตว์ที่ใช้เผาเป็นของถวาย เครื่องธัญญบูชา และเครื่องดื่มบูชาในงานเทศกาล ในวันข้างขึ้น และวันสะบาโต งานเทศกาลทั้งสิ้นที่กำหนดไว้ของพงศ์พันธุ์อิสราเอล เขาจะต้องจัดหาเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาป เครื่องธัญญบูชา สัตว์ที่ใช้เผาเป็นของถวาย และของถวายเพื่อสามัคคีธรรม เพื่อทำพิธีชดใช้บาปให้แก่พงศ์พันธุ์อิสราเอล”

¹⁸ พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า “ในวันแรกของเดือนแรก เจ้าจงเอาโคหนุ่มปราศจากตำหนิจากฝูงมา เพื่อทำที่พำนักให้บริสุทธิ์ ¹⁹ ปุโรหิตจะเอาเลือดจากเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาปป้ายวงกบประตูตำหนัก ป้ายทั้งสี่มุมของสันตอนบนของแท่นบูชา และเสาประตูของลานตำหนัก ²⁰ และในวันที่เจ็ดของเดือนเดียวกัน เจ้าจงทำด้วยวิธีเดียวกันให้กับคนที่กระทำบาปโดยไม่ตั้งใจหรือรู้เท่าไม่ถึงการ พวกเจ้าจงทำพิธีลบล้างมลทินให้กับตำหนัก

²¹ ในวันที่สิบสี่ของเดือนแรก เจ้าจงฉลองเทศกาลปัสกา และเจ้าจงรับประทานขนมปังไร้เชื้อในระยะ 7 วัน ²² ในวันนั้น ผู้ยิ่งใหญ่จะจัดหาโคหนุ่มเป็นเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาปให้แก่ตนเองและให้แก่ประชาชนทั้งปวงในแผ่นดิน ²³ และทุกวันในระหว่าง 7 วันของเทศกาล เขาจะต้องจัดหาโคและแกะตัวผู้ปราศจากตำหนิอย่างละ 7 ตัวเพื่อเป็นสัตว์ที่ใช้เผาเป็นของถวายแด่พระผู้เป็นเจ้า และแพะตัวผู้เป็นเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาป ²⁴ เขาจะต้องจัดหาเครื่องธัญญบูชาจำนวน 1 เอฟาห์ต่อโคหนุ่มแต่ละตัว และ 1 เอฟาห์ต่อแกะตัวผู้แต่ละตัว พร้อมกับน้ำมัน 1 ฮิน^[m]ต่อ 1 เอฟาห์

²⁵ ในวันที่สิบห้าของเดือนเจ็ด ตลอด 7 วันของเทศกาล เขาจะต้องจัดหาสิ่งเดียวกันสำหรับเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาป สัตว์ที่เผาเป็นของถวาย เครื่องธัญญบูชา และน้ำมัน”

ผู้ยิ่งใหญ่และเทศกาลต่างๆ

46 พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า “ประตูลานตำหนักที่หันไปทางทิศตะวันออกให้ปิดไว้ระหว่างวันทำงานตลอดทั้งหกวัน แต่ให้เปิดในวันสะบาโตและวันข้างขึ้น ² ผู้ยิ่งใหญ่จะเข้ามาทางมุขประตูจากด้านนอก และยืนข้างเสาประตู บรรดาปุโรหิตจะต้องมอบสัตว์ที่เผาเป็นของถวาย และมอบของถวายเพื่อสามัคคีธรรมเป็นเครื่องสักการะของเขา เขาจะต้องนมัสการที่ธรณีประตูทางเข้า แล้วจึงออกไป แต่ไม่ปิดประตูจนกว่าจะถึงเวลาเย็น ³ ประชาชนของแผ่นดินจะก้มนมัสการที่ทางเข้าประตูนั้น ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า ในวันสะบาโตและวันข้างขึ้น ⁴ สัตว์ที่จะใช้เผาเป็นของถวายซึ่งผู้ยิ่งใหญ่ถวายแด่พระผู้เป็นเจ้าในวันสะบาโตต้องเป็นลูกแกะปราศจากตำหนิ 6 ตัว และแกะตัวผู้ปราศจากตำหนิ 1 ตัว ⁵ จงใช้เครื่องธัญญบูชา 1 เอฟาห์คู่กับแกะตัวผู้ และเครื่องธัญญบูชาที่คู่กับลูกแกะจะต้องมอบให้มากเท่าที่เขาสามารถจะมอบให้ได้ พร้อมกับน้ำมัน 1 ฮินต่อ 1 เอฟาห์ ⁶ ในวันข้างขึ้น เขาจะต้องถวายโคหนุ่มจากฝูง 1 ตัว ลูกแกะ 6 ตัว และแกะตัวผู้ 1 ตัว ซึ่งทุกตัวจะต้องปราศจากตำหนิ ⁷ เขาจะต้องจัดหาเครื่องธัญญบูชา 1 เอฟาห์คู่กับโค และ 1 เอฟาห์คู่กับแกะตัวผู้ และคู่กับลูกแกะจะต้องมอบให้มากเท่าที่เขาสามารถจะมอบให้ได้ พร้อมกับน้ำมัน 1 ฮินต่อ 1 เอฟาห์ ⁸ เมื่อผู้ยิ่งใหญ่เข้ามา เขาจะต้องเข้าทางมุขประตู และจะออกไปทางเดียวกัน

⁹ เมื่อประชาชนของแผ่นดินมาอยู่ ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้าในวันเทศกาลที่กำหนดไว้ ผู้ที่เข้ามาทางประตูเหนือเพื่อนมัสการจะต้องออกไปทางประตูใต้ และผู้ที่เข้ามาทางประตูใต้จะต้องออกไปทางประตูเหนือ จะต้องไม่ให้ผู้ใดกลับออกไปทางประตูเดียวกับที่เขาเข้ามา แต่ละคนจะออกไปทางประตูที่อยู่ตรงหน้าเขา ¹⁰ เมื่อพวกเขาเข้ามา ผู้ยิ่งใหญ่จะเข้ามากับพวกเขา และเมื่อพวกเขาออกไป ผู้ยิ่งใหญ่ก็จะออกไป

¹¹ ในงานเทศกาลและเทศกาลที่กำหนดไว้ เครื่องธัญญบูชา 1 เอฟาห์คู่กับโค และ 1 เอฟาห์คู่กับแกะตัวผู้ และคู่กับลูกแกะจะต้องมอบให้มากเท่าที่เขาสามารถจะมอบให้ได้ พร้อมกับน้ำมัน 1 ฮินต่อ 1 เอฟาห์ ¹² เมื่อผู้ยิ่งใหญ่จัดหาเครื่องบูชาด้วยความสมัครใจ ไม่ว่าจะเป็นสัตว์ที่เผาเป็นของถวายหรือของถวายเพื่อสามัคคีธรรม เป็นเครื่องบูชาด้วยความสมัครใจแด่พระผู้เป็นเจ้า ประตูที่หันไปทางทิศตะวันออกจะต้องเปิดให้เขา และเขาจะมอบสัตว์ที่เผาเป็นของถวายหรือของถวายเพื่อสามัคคีธรรม อย่างที่เขามอบในวันสะบาโต เขาจะออกไป และหลังจากที่เขาออกไปแล้ว ก็จะต้องปิดประตู

¹³ เจ้าจะต้องจัดหาลูกแกะ 1 ตัวปราศจากตำหนิอายุ 1 ปีสำหรับสัตว์ที่เผาเป็นของถวายแด่พระผู้เป็นเจ้าเป็นประจำวัน เจ้าจะต้องจัดหาทุกๆ เช้า ¹⁴ และเจ้าจะต้องจัดหาเครื่องธัญญบูชาหนึ่งในหกเอฟาห์ และน้ำมันหนึ่งในสามฮินเพื่อทำให้แป้งชุ่มควบคู่กันไปด้วยทุกๆ เช้า เป็นเครื่องธัญญบูชาแด่พระผู้เป็นเจ้า จงถือเป็นกฎเกณฑ์ตลอดไป ¹⁵ จงจัดหาลูกแกะ เครื่องธัญญบูชา และน้ำมันดังกล่าวทุกๆ เช้า เป็นสัตว์ที่ใช้เผาเป็นของถวายเป็นประจำ”

¹⁶ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้ว่า “ถ้าผู้ยิ่งใหญ่มอบที่ดินให้แก่บรรดาบุตรของเขาเป็นมรดก ที่ดินนั้นก็จะเป็นของบุตร คือพวกเขารับมรดกที่ดิน ¹⁷ แต่ถ้าเขามอบมรดกที่ดินให้แก่ผู้รับใช้คนใดคนหนึ่ง ที่ดินก็จะเป็นของเขาจนถึงปีแห่งอิสรภาพ^[n] และที่ดินก็จะถูกมอบคืนให้แก่ผู้ยิ่งใหญ่ มรดกต้องเป็นของบรรดาบุตรของเขาเท่านั้น ¹⁸ ผู้ยิ่งใหญ่จะต้องไม่ยึดมรดกของประชาชนและขับไล่พวกเขาออกไปจากที่ดินของพวกเขา เขาจะต้องมอบมรดกซึ่งเป็นที่ดินของเขาเองแก่บรรดาบุตรของตน เพื่อไม่ให้ผู้ใดในบรรดาชนชาติของเรากระจัดกระจายออกไปจากที่ดินของพวกเขา”

ที่สำหรับต้มของถวาย

¹⁹ แล้วท่านนำข้าพเจ้าผ่านทางเข้าซึ่งอยู่ข้างประตู ไปยังตึกที่ด้านเหนือของห้องบริสุทธิ์ของบรรดาปุโรหิต ดูเถิด ที่นั่นมีที่แห่งหนึ่งซึ่งอยู่ปลายสุดด้านตะวันตก ²⁰ ท่านพูดกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า “นี่เป็นที่ซึ่งบรรดาปุโรหิตจะต้มของถวายเพื่อไถ่โทษและเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาป และเป็นที่พวกเขาจะอบเครื่องธัญญบูชา เพื่อไม่ให้นำออกไปยังลานชั้นนอก เพื่อไม่ให้ความบริสุทธิ์ไปสัมผัสประชาชน”

²¹ แล้วท่านพาข้าพเจ้าออกไปยังลานชั้นนอก และนำข้าพเจ้าไปที่ 4 มุมของลาน ดูเถิด แต่ละมุมมีลานอื่นอีก ²² แต่ละมุมของลานมีลานเล็กซึ่งยาว 40 ศอก กว้าง 30 ศอก ขนาดเท่ากันทั้งสี่มุม ²³ ภายในรอบลานของแต่ละมุมเป็นเชิงอิฐที่ก่อขึ้นโดยรอบ และมีเตาไฟที่ด้านล่างเชิง ²⁴ แล้วท่านพูดกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า “นี่เป็นครัวสำหรับผู้ที่รับใช้ในพระวิหาร เพื่อต้มของสักการะของประชาชน”

น้ำไหลจากพระตำหนัก

47 แล้วท่านพาข้าพเจ้ากลับไปที่ประตูพระตำหนัก ดูเถิด น้ำกำลังไหลออกจากใต้ธรณีประตูพระตำหนักสู่ทิศตะวันออก (พระตำหนักหันไปทางทิศตะวันออก) น้ำนั้นไหลลงมาจากใต้ธรณีประตูทางซ้ายสุด คือทางใต้ของแท่นบูชา ² และท่านพาข้าพเจ้าออกไปทางประตูเหนือ และนำข้าพเจ้าไปข้างนอก ไปยังประตูนอกที่หันไปทางทิศตะวันออก ดูเถิด น้ำกำลังหยดออกมาจากด้านใต้

³ ชายผู้นั้นเดินต่อไปทางทิศตะวันออก มือถือไม้วัด ท่านวัดระยะได้ 1,000 ศอก และนำข้าพเจ้าลุยน้ำซึ่งลึกระดับข้อเท้า ⁴ และท่านวัดอีก 1,000 ศอก และนำข้าพเจ้าลุยน้ำซึ่งลึกระดับเข่า ท่านวัดอีก 1,000 ศอก และนำข้าพเจ้าลุยน้ำซึ่งลึกระดับเอว ⁵ ท่านวัดอีก 1,000 ศอก และเห็นว่าเป็นแม่น้ำซึ่งข้าพเจ้าไม่สามารถลุยได้ เพราะน้ำขึ้นแล้ว มันลึกพอที่จะว่ายน้ำได้ แต่เป็นแม่น้ำที่ไม่สามารถลุยผ่านได้ ⁶ ท่านพูดกับข้าพเจ้าว่า “บุตรมนุษย์เอ๋ย ท่านเห็นแล้วหรือยัง”

แล้วท่านนำข้าพเจ้ากลับไปยังฝั่งแม่น้ำ ⁷ เมื่อข้าพเจ้ากลับไปที่นั่น ข้าพเจ้าเห็นต้นไม้จำนวนมากบนสองฟากฝั่งของแม่น้ำ ⁸ ท่านพูดกับข้าพเจ้าว่า “น้ำนี้ไหลไปสู่เขตแดนด้านตะวันออก และลงไปยังอาราบาห์ แล้วไหลลงสู่ทะเล^[o] เมื่อน้ำไหลลงสู่ทะเล น้ำก็กลายเป็นน้ำสะอาด ⁹ และน้ำไหลไปที่ใดก็ตาม สิ่งมีชีวิตทุกชนิดที่แหวกว่ายเป็นฝูงๆ จะมีชีวิตอยู่ได้ และจะมีปลามากมาย เพราะน้ำนี้ไหลไปที่นั่นและทำน้ำทะเลให้สะอาด ฉะนั้นแม่น้ำไหลไปที่ใด ทุกสิ่งจะมีชีวิตอยู่ได้ ¹⁰ ชาวประมงจะยืนอยู่ข้างทะเล จากเอนเกดี^[p]ถึงเอนเอกลาอิม^[q]จะเป็นที่สำหรับทอดแห จะมีปลาหลากชนิด เหมือนปลาในทะเลใหญ่^{[r] 11} แต่บึงและหนองน้ำจะไม่เป็นน้ำจืด แต่จะถูกปล่อยให้เป็นแหล่งเกลือ ¹² และบนฝั่งแม่น้ำทั้งสองฟากจะมีต้นไม้ทุกชนิดขึ้นอยู่ ซึ่งใบจะไม่เหี่ยวแห้ง และผลจะไม่ร่วงหล่น แต่จะให้ผลใหม่สดทุกเดือน เพราะมีน้ำรดซึ่งจะไหลลงมาจากที่พำนัก ผลจากต้นเหล่านี้จะเป็นอาหาร และมีใบไว้สำหรับการเยียวยา”^[s]