Bible in 90 Days

แบ่งเขตพื้นที่

¹³ พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวดังนี้ว่า “นี่เป็นเขตกั้นพรมแดนที่เจ้าจะแบ่งพื้นที่ให้เป็นมรดกแก่ 12 เผ่าของอิสราเอล โยเซฟจะได้ 2 ส่วน ¹⁴ และเจ้าจงแบ่งสิ่งที่เราได้สัญญาด้วยการยกมือขึ้นให้แก่บรรพบุรุษของเจ้าให้เท่าๆ กัน แผ่นดินนี้จะเป็นมรดกตกอยู่กับพวกเจ้า

¹⁵ นี่จะเป็นเขตแดน ที่ด้านเหนือจะเริ่มจากทะเลใหญ่ไปทางเฮทโลน ถึงเลโบฮามัท และต่อไปจนถึงเศดัด ¹⁶ เบโรธาห์ สิบราอิม (ซึ่งอยู่ตรงชายแดนระหว่างดามัสกัสและฮามัท) ไปไกลถึงฮาเซอร์ฮัททิโคน ซึ่งอยู่ตรงชายแดนของฮัฟราน ¹⁷ เขตแดนจะเริ่มจากทะเลถึงฮาซาร์เอนานซึ่งอยู่ตรงชายแดนเหนือของดามัสกัส มีชายแดนของฮามัททางทิศเหนือ นี่เป็นเขตแดนด้านเหนือ

¹⁸ ที่ด้านตะวันออก เขตแดนจะเริ่มระหว่างฮัฟรานและดามัสกัส ไปตามแม่น้ำจอร์แดนระหว่างกิเลอาดและแผ่นดินของอิสราเอล ไปจนถึงทะเลทางตะวันออก ไกลไปจนถึงทามาร์ นี่เป็นเขตแดนด้านตะวันออก

¹⁹ ที่ด้านใต้ เขตแดนจะเริ่มจากทามาร์ไปจนถึงแหล่งน้ำเมรีบาห์-คาเดช และจากที่นั่นไปตามธารน้ำของอียิปต์ถึงทะเลใหญ่ นี่เป็นเขตแดนด้านใต้

²⁰ ที่ด้านตะวันตก ทะเลใหญ่จะเป็นเขตแดนถึงจุดที่อยู่ตรงข้ามเลโบฮามัท นี่เป็นเขตแดนด้านตะวันตก

²¹ ดังนั้นจงแบ่งแผ่นดินนี้ในหมู่พวกเจ้าตามเผ่าต่างๆ ของอิสราเอล ²² พวกเจ้าจงแบ่งส่วนที่ดินเป็นมรดกสำหรับพวกเจ้าและสำหรับคนต่างด้าวที่มาอาศัยอยู่และมีลูกหลานท่ามกลางพวกเจ้า และพวกเจ้าจงนับว่า พวกเขาเป็นลูกหลานชาวอิสราเอลโดยกำเนิด พวกเขาจะต้องได้รับส่วนแบ่งเป็นมรดกร่วมกับพวกเจ้าในเผ่าต่างๆ ของอิสราเอล ²³ คนต่างด้าวจะอาศัยอยู่ในเผ่าใดก็ตาม เจ้าก็จะต้องยกมรดกที่เป็นของเขาให้เขาไป” พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนั้น

48 “นี่เป็นเผ่าตามลำดับชื่อ ชายแดนที่ด้านเหนือ ดานจะได้รับ 1 ส่วน เขตแดนไปทางเฮทโลนถึงเลโบฮามัท ไปจนถึงฮาซาร์เอนาน (ซึ่งอยู่ที่ชายแดนทางเหนือของดามัสกัสชิดกับฮามัท) อาณาเขตของดานคลุมจากด้านตะวันออกถึงด้านตะวันตก ² อาเชอร์จะได้รับ 1 ส่วน ชายเขตติดกับอาณาเขตของดาน จากด้านตะวันออกถึงด้านตะวันตก ³ นัฟทาลีจะได้รับ 1 ส่วน ชายเขตติดกับอาณาเขตของอาเชอร์ จากด้านตะวันออกถึงด้านตะวันตก ⁴ มนัสเสห์จะได้รับ 1 ส่วน ชายเขตติดกับอาณาเขตของนัฟทาลี จากด้านตะวันออกถึงด้านตะวันตก ⁵ เอฟราอิมจะได้รับ 1 ส่วน ชายเขตติดกับอาณาเขตของมนัสเสห์ จากด้านตะวันออกถึงด้านตะวันตก ⁶ รูเบนจะได้รับ 1 ส่วน ชายเขตติดกับอาณาเขตของเอฟราอิม จากด้านตะวันออกถึงด้านตะวันตก ⁷ ยูดาห์จะได้รับ 1 ส่วน ชายเขตติดกับอาณาเขตของรูเบน จากด้านตะวันออกถึงด้านตะวันตก

⁸ ชายเขตติดกับอาณาเขตของยูดาห์ จากด้านตะวันออกถึงด้านตะวันตก จะเป็นส่วนซึ่งเจ้าจะต้องแยกเก็บไว้ มีความกว้าง 25,000 ศอก และความยาวเท่ากับส่วนแบ่ง 1 ส่วนที่เป็นของเผ่าใดเผ่าหนึ่ง คือจากด้านตะวันออกถึงด้านตะวันตก จะมีที่พำนักอยู่ตรงกลาง ⁹ ส่วนแบ่งที่พวกเจ้าแยกเก็บไว้สำหรับพระผู้เป็นเจ้าจะมีความยาว 25,000 ศอก และกว้าง 20,000 ศอก ¹⁰ ส่วนแบ่งนี้จะเป็นส่วนบริสุทธิ์สำหรับบรรดาปุโรหิต จะมีความยาว 25,000 ศอกที่ด้านเหนือ ความกว้าง 10,000 ศอกที่ด้านตะวันตก 10,000 ศอกที่ด้านตะวันออก และ 25,000 ศอกที่ด้านใต้ จะมีที่พำนักของพระผู้เป็นเจ้าอยู่ตรงกลาง ¹¹ ส่วนแบ่งนี้สำหรับบรรดาปุโรหิตที่ได้รับการชำระให้บริสุทธิ์แล้ว เป็นบรรดาบุตรของศาโดก ซึ่งรับใช้เราด้วยความภักดี และไม่ได้หลงผิดอย่างที่ชาวเลวีหลงผิดไปเมื่อชาวอิสราเอลหลงผิด ¹² ส่วนนี้จะเป็นส่วนพิเศษสำหรับพวกเขาจากส่วนบริสุทธิ์ของแผ่นดิน เป็นส่วนบริสุทธิ์ที่สุดส่วนหนึ่งซึ่งชายเขตติดกับอาณาเขตของชาวเลวี ¹³ ส่วนแบ่งที่ชิดกับอาณาเขตของบรรดาปุโรหิต ชาวเลวีจะมีส่วนแบ่งที่ยาว 25,000 ศอก กว้าง 10,000 ศอก รวมความยาวทั้งสิ้น 25,000 ศอก กว้าง 10,000 ศอก ¹⁴ พวกเขาจะต้องไม่ขายหรือแลกเปลี่ยนพื้นที่ เป็นส่วนที่ดีที่สุดของแผ่นดิน เพราะส่วนนี้บริสุทธิ์ต่อพระผู้เป็นเจ้า

¹⁵ ส่วนที่เหลือกว้าง 5,000 ศอก ยาว 25,000 ศอก จะเป็นส่วนสาธารณะของเมือง ให้เป็นที่อยู่อาศัยและเป็นทุ่งโล่ง จะมีเมืองซึ่งอยู่ตรงกลาง ¹⁶ มีขนาดดังนี้คือ ด้านเหนือ 4,500 ศอก ด้านใต้ 4,500 ศอก ด้านตะวันออก 4,500 ศอก และด้านตะวันตก 4,500 ศอก ¹⁷ ทุ่งโล่งสำหรับเมืองจะเป็น 250 ศอกทางด้านเหนือ 250 ศอกทางด้านใต้ 250 ศอกทางด้านตะวันออก และ 250 ศอกทางด้านตะวันตก ¹⁸ ส่วนที่เหลือซึ่งชิดกับส่วนบริสุทธิ์จะเป็น 10,000 ศอกที่ด้านตะวันออก และ 10,000 ศอกที่ด้านตะวันตก ซึ่งจะอยู่ชิดกับส่วนบริสุทธิ์ พืชผลจะเป็นอาหารสำหรับคนงานในเมืองนั้น ¹⁹ และบรรดาคนงานในเมืองซึ่งมาจากทุกเผ่าของอิสราเอลจะเป็นคนไถพื้นที่นั้น ²⁰ ส่วนทั้งหมดที่เจ้าจะแยกเก็บไว้จะเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสขนาด 25,000 ศอก ซึ่งเป็นส่วนบริสุทธิ์รวมกับส่วนของเมือง

²¹ ส่วนที่เหลือทั้งสองข้างของส่วนบริสุทธิ์และส่วนของเมืองจะเป็นของผู้ยิ่งใหญ่ แต่ละข้างมีเนื้อที่ 25,000 ศอกถัดจากส่วนบริสุทธิ์ไปทางชายเขตตะวันออก ส่วนด้านตะวันตกมีเนื้อที่ 25,000 ศอกยื่นไปทางชายเขตตะวันตก ซึ่งขนานกับส่วนของเผ่าต่างๆ พื้นที่นี้เป็นของผู้ยิ่งใหญ่ ส่วนบริสุทธิ์กับที่พำนักของตำหนักจะอยู่ตรงกลาง ²² ดังนั้น ที่ดินของชาวเลวีและที่ดินของเมืองจะอยู่ตรงกลางของบริเวณที่เป็นของผู้ยิ่งใหญ่ บริเวณของผู้ยิ่งใหญ่จะอยู่ระหว่างชายเขตของยูดาห์และชายเขตของเบนยามิน

²³ เผ่าอื่นๆ ที่เหลือคือ เบนยามินจะได้รับ 1 ส่วน จากด้านตะวันออกถึงด้านตะวันตก ²⁴ สิเมโอนจะได้รับ 1 ส่วน ติดกับเขตแดนของเบนยามิน จากด้านตะวันออกถึงด้านตะวันตก ²⁵ อิสสาคาร์จะได้รับ 1 ส่วน ติดกับเขตแดนของสิเมโอน จากด้านตะวันออกถึงด้านตะวันตก ²⁶ เศบูลุนจะได้รับ 1 ส่วน ติดกับเขตแดนของอิสสาคาร์ จากด้านตะวันออกถึงด้านตะวันตก ²⁷ กาดจะได้รับ 1 ส่วน ติดกับเขตแดนของเศบูลุน จากด้านตะวันออกถึงด้านตะวันตก ²⁸ ติดกับเขตแดนของกาดทางด้านใต้ไปทางทิศใต้ เขตแดนจะเริ่มจากทามาร์ไปจนถึงแหล่งน้ำเมรีบาห์-คาเดช และจากที่นั่นไปตามธารน้ำของอียิปต์ถึงทะเลใหญ่ ²⁹ พวกเจ้าจงแบ่งส่วนที่ดินเป็นมรดกให้แก่เผ่าต่างๆ ของอิสราเอล และส่วนแบ่งเหล่านี้จะเป็นของพวกเขา” พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนั้น

ประตูเมือง

³⁰ “ทางออกของเมืองเริ่มที่ด้านเหนือซึ่งวัดได้ความยาว 4,500 ศอก ³¹ ตั้งชื่อประตูเมืองตามเผ่าต่างๆ ของอิสราเอล ที่ด้านเหนือมี 3 ประตูคือ ประตูรูเบน ประตูยูดาห์ และประตูเลวี ³² ที่ด้านตะวันออกซึ่งวัดได้ความยาว 4,500 ศอก มี 3 ประตูคือ ประตูโยเซฟ ประตูเบนยามิน และประตูดาน ³³ ที่ด้านใต้ซึ่งวัดได้ความยาว 4,500 ศอก มี 3 ประตูคือ ประตูสิเมโอน ประตูอิสสาคาร์ และประตูเศบูลุน ³⁴ ที่ด้านตะวันตกซึ่งวัดได้ความยาว 4,500 ศอก มี 3 ประตูคือ ประตูกาด ประตูอาเชอร์ และประตูนัฟทาลี ³⁵ เนื้อที่โดยรอบเมืองจะเป็น 18,000 ศอก และตั้งแต่นั้นไปเมืองนี้จะมีชื่อว่า พระผู้เป็นเจ้าอยู่ที่นั่น”

ดาเนียลถูกนำไปยังบาบิโลน

1 ในปีที่สามของเยโฮยาคิมกษัตริย์แห่งยูดาห์ เนบูคัดเนสซาร์^[a]กษัตริย์แห่งบาบิโลนมายังเยรูซาเล็ม และใช้กำลังล้อมเมืองไว้ ² พระผู้เป็นเจ้ามอบเยโฮยาคิมกษัตริย์แห่งยูดาห์ไว้ในมือของท่าน ท่านได้ริบเครื่องใช้ของพระตำหนักของพระเจ้า นำไปไว้ในตำหนักของเทพเจ้าของท่านในดินแดนชินาร์ และเก็บเครื่องใช้เหล่านั้นในกองคลังของเทพเจ้าของท่าน ³ แล้วกษัตริย์ก็บัญชาอัชเปนัสหัวหน้าขันที ให้คัดเลือกชาวอิสราเอลบางคนจากราชวงศ์และจากครอบครัวตระกูลสูงศักดิ์ ⁴ เป็นชายหนุ่มที่มีร่างกายสมบูรณ์ครบถ้วนและรูปงาม พร้อมด้วยสติปัญญาและความรู้ สามารถเรียนรู้เร็ว เหมาะที่จะรับใช้ในราชวัง และให้พวกเขาเรียนการเขียนและพูดภาษาของชาวเคลเดีย^{[b] 5} กษัตริย์ให้คนจัดอาหารส่วนหนึ่งของกษัตริย์ และเหล้าองุ่นที่ท่านดื่ม แก่คนเหล่านั้นเป็นประจำทุกวันด้วย พวกเขาจะต้องได้รับการศึกษาเป็นเวลา 3 ปี หลังจากนั้นก็ให้มาเข้าเฝ้า ⁶ ในบรรดาชายเหล่านั้นมี ดาเนียล ฮานันยาห์ มิชาเอล อาซาริยาห์จากเผ่ายูดาห์ ⁷ หัวหน้าขันทีตั้งชื่อพวกเขาใหม่ตามนี้คือ เบลเทชัสซาร์แทนชื่อดาเนียล ชัดรัคแทนชื่อฮานันยาห์ เมชาคแทนชื่อมิชาเอล อาเบดเนโกแทนชื่ออาซาริยาห์

ความภักดีของดาเนียล

⁸ ดาเนียลได้ตั้งใจไว้แน่วแน่ว่า จะไม่ทำให้ตนมีมลทินจากอาหารหรือเหล้าองุ่นของกษัตริย์ ท่านจึงขอร้องหัวหน้าขันทีที่จะไม่ทำให้ท่านแปดเปื้อนด้วยมลทินเรื่องอาหาร ⁹ และพระเจ้าทำให้ดาเนียลเป็นที่โปรดปรานของหัวหน้าขันที ¹⁰ หัวหน้าขันทีพูดกับดาเนียลว่า “เราเกรงกลัวเจ้านายผู้เป็นกษัตริย์ กษัตริย์ได้สั่งให้จัดอาหารและเครื่องดื่มสำหรับท่าน ถ้าหากกษัตริย์เห็นว่า พวกท่านมีสุขภาพทรุดโทรมกว่าชายหนุ่มคนอื่นที่มีอายุคราวเดียวกัน ก็อาจจะทำให้ศีรษะของเราหลุดจากบ่าก็เป็นได้” ¹¹ ดาเนียลตอบผู้ควบคุมที่หัวหน้าขันทีได้สั่งมาให้ดูแลดาเนียล ฮานันยาห์ มิชาเอล และอาซาริยาห์ ¹² ว่า “โปรดทดสอบพวกเรา 10 วันเถิด ให้ผักและน้ำแก่พวกเรา ¹³ จากนั้นท่านจะได้สังเกตดูสุขภาพของพวกเราและเปรียบกับสุขภาพของชายหนุ่มที่รับประทานอาหารของกษัตริย์ แล้วท่านค่อยตัดสินใจอีกทีตามที่ท่านเห็น” ¹⁴ เขาก็ตกลงและทดสอบพวกเขา 10 วัน ¹⁵ หลังจาก 10 วัน สุขภาพของพวกเขาทั้งดีและแข็งแรงกว่าชายหนุ่มทุกคนที่รับประทานอาหารของกษัตริย์ ¹⁶ ดังนั้นผู้ควบคุมจึงเอาอาหารและเครื่องดื่มของกษัตริย์ไป และให้ผักแก่พวกเขาแทน

¹⁷ พระเจ้ามอบความรู้และความสามารถในการหยั่งรู้เรื่องการอ่านเขียนและสติปัญญาให้แก่ชายหนุ่มทั้งสี่ และดาเนียลมีความเข้าใจในภาพนิมิตและความฝัน ¹⁸ เมื่อครบกำหนด 3 ปี กษัตริย์บัญชาให้นำบรรดาชายหนุ่มมา หัวหน้าขันทีจึงพาพวกเขามาเข้าเฝ้าเนบูคัดเนสซาร์ ¹⁹ กษัตริย์พูดกับทุกคน และปรากฏว่า ไม่มีใครสักคนที่เป็นเหมือนดาเนียล ฮานันยาห์ มิชาเอล และอาซาริยาห์ ดังนั้นทั้ง 4 คนจึงอยู่รับใช้กษัตริย์ ²⁰ ทุกเรื่องที่กษัตริย์ปรึกษาพวกเขาซึ่งเป็นเรื่องที่ต้องใช้สติปัญญาและความเข้าใจนั้น กษัตริย์พบว่า พวกเขาเก่งกว่าผู้ที่เล่นวิทยาคมและผู้เสกคาถา ซึ่งอยู่ทั่วไปในอาณาจักรของท่านถึงสิบเท่า ²¹ ดาเนียลอยู่ที่ราชวังจนถึงปีแรกของกษัตริย์ไซรัส

เนบูคัดเนสซาร์ฝัน

2 ในปีที่สองของการครองราชย์ เนบูคัดเนสซาร์นอนฝัน จิตใจของท่านก็หดหู่เป็นทุกข์จนนอนไม่หลับ ² กษัตริย์จึงเรียกพวกที่เล่นวิทยาคมและเสกคาถา รวมทั้งพวกที่ใช้เวทมนตร์และคนเคลเดีย^[c] เพื่อมาแก้ฝันให้ท่าน คนเหล่านั้นจึงมาเข้าเฝ้ากษัตริย์ ³ กษัตริย์กล่าวกับพวกเขาว่า “เราฝันซึ่งทำให้จิตใจของเราหดหู่เป็นทุกข์ จึงอยากจะเข้าใจความหมาย” ⁴ โหราจารย์ตอบกษัตริย์เป็นภาษาอาราเมคว่า “โอ กษัตริย์ ขอให้กษัตริย์มีชีวิตยิ่งยืนนานเถิด โปรดบอกพวกเราที่เป็นผู้รับใช้ของท่านเถิดว่า ท่านฝันอะไร และพวกเราจะแก้ฝันให้ท่าน” ⁵ กษัตริย์ตอบโหราจารย์ว่า “เราได้ตัดสินใจอย่างนี้คือ ถ้าพวกเจ้าไม่บอกเรื่องที่เราฝัน และแก้ฝันให้เรา พวกเจ้าจะถูกตัดเป็นท่อนๆ และบ้านเรือนของพวกเจ้าก็จะถูกพังทลายลง ⁶ แต่ถ้าหากว่าพวกเจ้าบอกเรื่องที่เราฝัน และแก้ฝันให้เราได้ เราจะให้ของกำนัลและรางวัล อีกทั้งเกียรติยศแก่พวกเจ้า ฉะนั้นจงบอกเรื่องที่เราฝัน และแก้ฝันให้เราด้วย” ⁷ เขาเหล่านั้นตอบเป็นครั้งที่สองว่า “ถ้าหากว่ากษัตริย์จะเล่าเรื่องที่ฝันให้ผู้รับใช้ทราบ แล้วพวกเราจะแก้ฝันให้” ⁸ กษัตริย์ตอบว่า “เราแน่ใจว่า พวกเจ้ากำลังถ่วงเวลาเพราะรู้การตัดสินใจของเราแล้วว่า ⁹ ถ้าพวกเจ้าไม่บอกเรื่องที่เราฝัน เจ้าจะต้องรับโทษสถานเดียว พวกเจ้าร่วมกันหลอกลวงและพูดเท็จกับเรา โดยหวังว่าจะเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ได้ ฉะนั้น จงบอกเราว่าเราฝันอะไร และเราก็จะรู้ว่าพวกเจ้าสามารถแก้ฝันให้เราได้” ¹⁰ โหราจารย์ตอบกษัตริย์ว่า “ไม่มีมนุษย์ผู้ใดในโลกที่สามารถทำตามคำสั่งของกษัตริย์ได้ เพราะว่าไม่มีกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่และมีอำนาจท่านใดที่ออกคำสั่งให้คนที่เล่นวิทยาคม ผู้เสกคาถา และโหราจารย์ทำเช่นนี้ ¹¹ สิ่งที่กษัตริย์ถามเป็นเรื่องยากเกินไป และไม่มีผู้ใดที่สามารถทำตามความต้องการของกษัตริย์ได้ ยกเว้นบรรดาเทพเจ้าเท่านั้น ซึ่งก็ไม่ได้อยู่ท่ามกลางมวลมนุษย์”

¹² เพราะเหตุนี้ กษัตริย์จึงโกรธกริ้วมาก และได้สั่งให้ประหารบรรดาผู้เรืองปัญญาของบาบิโลนเหล่านั้นทุกคน ¹³ ดังนั้น มีกฤษฎีกาสั่งให้ประหารผู้เรืองปัญญาทุกคน และให้ไปตามดาเนียลกับเพื่อนของท่านมาเพื่อจะประหารด้วย ¹⁴ ดาเนียลตอบอารีโอคหัวหน้าองครักษ์ที่ได้ออกไปประหารบรรดาผู้เรืองปัญญาของบาบิโลนด้วยความเฉลียวฉลาดและปฏิภาณ ¹⁵ ท่านถามอารีโอคหัวหน้าองครักษ์ว่า “ทำไมกฤษฎีกาของกษัตริย์จึงรุนแรงเช่นนี้” อารีโอคจึงเล่าเรื่องให้ดาเนียลฟัง ¹⁶ ดาเนียลไปเข้าเฝ้ากษัตริย์เพื่อขอเวลาสำหรับการแก้ฝันให้กษัตริย์

พระเจ้าเผยเรื่องที่เนบูคัดเนสซาร์ฝัน

¹⁷ แล้วดาเนียลก็กลับไปบ้านของท่าน และเล่าเรื่องให้ฮานันยาห์ มิชาเอล และอาซาริยาห์ ผู้เป็นเพื่อนของท่านทราบ ¹⁸ และบอกพวกเขาให้ขอความเมตตาจากพระเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์เรื่องความลึกลับนี้ เพื่อดาเนียลและเพื่อนของท่านจะไม่ถูกประหารไปด้วยกับบรรดาผู้เรืองปัญญาของบาบิโลน ¹⁹ แล้วจากนั้น ความลึกลับก็ถูกเผยแก่ดาเนียลในภาพนิมิตในคืนนั้นเอง และดาเนียลสรรเสริญพระเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์ ²⁰ ดาเนียลพูดว่า

²⁴ ดังนั้น ดาเนียลจึงไปหาอารีโอคผู้ที่กษัตริย์ได้บัญชาให้ประหารบรรดาผู้เรืองปัญญาของบาบิโลน ท่านไปหาเขาและพูดว่า “อย่าสังหารบรรดาผู้เรืองปัญญาของบาบิโลน โปรดนำเราไปเข้าเฝ้ากษัตริย์เถิด และเราจะแก้ฝันให้กษัตริย์”

²⁵ อารีโอคก็พาดาเนียลไปเข้าเฝ้ากษัตริย์ทันที และทูลท่านดังนี้ว่า “ข้าพเจ้าพบชายผู้หนึ่งที่เข้ามาเป็นเชลยจากยูดาห์ เขาสามารถแก้ฝันให้กษัตริย์ได้” ²⁶ กษัตริย์ถามดาเนียลซึ่งมีอีกชื่อว่า เบลเทชัสซาร์ “เจ้าสามารถเผยเรื่องที่เราฝันเห็น และแก้ฝันให้เราได้หรือ” ²⁷ ดาเนียลตอบกษัตริย์ว่า “ไม่มีบรรดาผู้เรืองปัญญาคนใด ผู้เสกคาถา ผู้ที่เล่นวิทยาคม หรือผู้ทำนายที่สามารถเล่าเรื่องลึกลับที่กษัตริย์ถามได้ ²⁸ แต่มีพระเจ้าในฟ้าสวรรค์ซึ่งเป็นผู้ที่เผยความอันลึกลับทั้งหลาย และพระองค์ได้เผยความแก่กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ว่า อะไรจะเกิดขึ้นในวันข้างหน้า ฝันและภาพนิมิตที่อยู่ในความนึกคิดของท่านขณะที่ท่านนอนอยู่ก็คือ ²⁹ โอ กษัตริย์ ขณะที่ท่านนอนอยู่ ท่านก็นึกคิดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นในวันข้างหน้า และผู้ที่เผยความลึกลับให้แก่ท่านก็ได้โปรดให้ท่านทราบแล้ว ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ³⁰ ความลึกลับนี้ถูกเผยให้ข้าพเจ้าทราบ ไม่ใช่เพราะว่าข้าพเจ้ามีสติปัญญามากกว่าคนอื่นๆ แต่เพื่อการแก้ฝันจะได้เผยแก่กษัตริย์ และท่านจะทราบความนึกคิดของท่าน

ดาเนียลแก้ฝัน

³¹ โอ กษัตริย์ ท่านมองเห็นรูปปั้นใหญ่รูปหนึ่งตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้าท่าน รูปปั้นนี้ขนาดมหึมาและสว่างจ้า ดูน่ากลัว ³² หัวรูปปั้นเป็นทองคำบริสุทธิ์ อกและแขนเป็นเงิน ท้องและต้นขาเป็นทองสัมฤทธิ์ ³³ ขาเป็นเหล็ก เท้าเป็นทั้งเหล็กและดินเผา ³⁴ ขณะที่ท่านมองดูที่รูปปั้น หินก้อนหนึ่งหลุดออกโดยไม่มีมือใครแตะ มันกระทบถูกเท้าเหล็กและดินเผาของรูปปั้น ทำให้แตกเป็นเสี่ยงๆ ³⁵ แล้วเหล็ก ดินเผา ทองสัมฤทธิ์ เงิน และทองคำก็หักออกเป็นเสี่ยงๆ กลายเป็นเหมือนเปลือกข้าวที่ลานนวดข้าวในฤดูร้อน และถูกลมพัดไปจนไม่มีเศษตกเหลืออยู่ แต่ก้อนหินที่ตกถูกรูปปั้นก็กลายเป็นภูเขาที่ใหญ่จนเต็มโลก

³⁶ นั่นคือเรื่องที่ท่านฝัน และบัดนี้พวกเราจะแก้ฝันให้กษัตริย์ ³⁷ โอ กษัตริย์ ท่านเป็นกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ที่สุด พระเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์ได้มอบอาณาจักร อานุภาพ พลานุภาพ และเกียรติให้แก่ท่าน ³⁸ พระองค์ได้มอบมนุษย์ สัตว์ต่างๆ ในทุ่ง และนกในอากาศให้อยู่ในอำนาจของท่าน ไม่ว่าสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นอยู่ในที่แห่งใด พระองค์ได้ตั้งให้ท่านปกครองเหนือสิ่งทั้งปวง ท่านคือศีรษะทองคำนั้น ³⁹ หลังจากท่าน จะมีอาณาจักรอื่นที่ด้อยกว่าอาณาจักรของท่าน ขึ้นมาปกครอง จากนั้นก็จะมีอาณาจักรที่สามที่เป็นทองสัมฤทธิ์ ซึ่งจะปกครองทั่วทั้งโลก ⁴⁰ และจะมีอาณาจักรที่สี่ที่แข็งแกร่งดั่งเหล็ก ด้วยว่าเหล็กทำทุกสิ่งให้แตกหักและแหลกลาญไป และเมื่อเหล็กทำให้ทุกสิ่งแตกเป็นเสี่ยงๆ มันก็จะทำให้อาณาจักรอื่นๆ แตกแยกและพังทลายลง ⁴¹ ท่านเห็นเท้าและนิ้วเท้าที่เป็นทั้งดินเผาและเหล็ก นั่นก็คืออาณาจักรที่ถูกแตกแยก แต่พลังอย่างเหล็กก็ยังอยู่ในอาณาจักรนั้น อย่างที่ท่านเห็นเหล็กที่ปนอยู่กับดินเผา ⁴² เมื่อนิ้วเท้าเป็นทั้งเหล็กและดินเผา อาณาจักรนั้นก็จะแข็งแกร่งและเปราะด้วย ⁴³ อย่างที่ท่านเห็นเหล็กผสมกับดินเผา ประชาชนจะประสานกันด้วยวิธีการแต่งงานร่วมกัน แต่ก็จะเข้ากันไม่ได้ อย่างที่เหล็กที่ไม่ผสมเข้ากันกับดินเผา ⁴⁴ ในสมัยของบรรดากษัตริย์เหล่านั้น พระเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์จะตั้งอาณาจักรหนึ่งขึ้นมา ซึ่งจะไม่มีวันถูกทำลาย ไม่มีวันที่จะถูกชนชาติอื่นยึดไป แต่กลับจะทำให้อาณาจักรเหล่านี้แตกหักเป็นเสี่ยงๆ และจบสิ้นลง ส่วนอาณาจักรนั้นจะยืนยงชั่วนิรันดร์กาล ⁴⁵ ท่านเห็นก้อนหินที่หลุดจากภูเขาโดยไม่มีมือใครแตะ หินที่ทำให้เหล็ก ทองสัมฤทธิ์ ดินเผา เงิน และทองคำแตกหักเป็นเสี่ยงๆ พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ได้เผยให้กษัตริย์ทราบว่า อะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนี้ เรื่องที่ท่านฝันเป็นความจริง และการแก้ฝันก็เชื่อถือได้”

ดาเนียลได้เลื่อนตำแหน่ง

⁴⁶ ครั้นแล้ว กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ก็ก้มหน้าซบลงกับพื้น เบื้องหน้าดาเนียลเป็นการให้เกียรติท่าน และบัญชาให้นำของถวายและเครื่องหอมมามอบให้แก่ท่าน ⁴⁷ กษัตริย์กล่าวกับดาเนียลว่า “จริงทีเดียว พระเจ้าของเจ้าคือ พระเจ้าเหนือบรรดาเทพเจ้า และพระผู้เป็นเจ้าเหนือบรรดากษัตริย์ และผู้ที่เผยความอันลึกลับทั้งหลาย เพราะเจ้าสามารถเผยความลึกลับนี้ได้” ⁴⁸ แล้วกษัตริย์ก็มอบตำแหน่งด้วยเกียรติสูงและของกำนัลมากมายแก่ดาเนียล และแต่งตั้งให้ท่านปกครองทั่วแคว้นบาบิโลน และให้เป็นหัวหน้าของบรรดาผู้เรืองปัญญาแห่งบาบิโลน ⁴⁹ กษัตริย์กระทำตามคำร้องของดาเนียลโดยให้ชัดรัค เมชาค และอาเบดเนโกเป็นผู้บริหารงานของแคว้นบาบิโลน ส่วนดาเนียลยังต้องรับใช้อยู่ที่ราชวังด้วย

รูปเคารพทองคำของเนบูคัดเนสซาร์

3 กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์บัญชาให้หล่อรูปเคารพทองคำ ซึ่งสูง 60 ศอก และกว้าง 6 ศอก และให้ตั้งไว้ที่ที่ราบดูรา ในแคว้นบาบิโลน ² และกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์เรียกประชุมผู้ปกครองแคว้น เจ้าหน้าที่ชั้นสูง ผู้ว่าราชการ ที่ปรึกษา ผู้ดูแลกองคลัง ผู้ตัดสินความ เจ้าหน้าที่บังคับคดี และบรรดาเจ้าหน้าที่ของแคว้นต่างๆ เพื่อมางานถวายรูปเคารพที่กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ตั้งขึ้น ³ ครั้นแล้ว ผู้ปกครองแคว้น เจ้าหน้าที่ชั้นสูง ผู้ว่าราชการ ที่ปรึกษา ผู้ดูแลกองคลัง ผู้ตัดสินความ เจ้าหน้าที่บังคับคดี และบรรดาเจ้าหน้าที่ของแคว้นต่างๆ จึงมาร่วมประชุมในงานถวายรูปเคารพที่กษัตริย์ได้ตั้งขึ้น และพวกเขาก็ยืนที่เบื้องหน้ารูปเคารพนั้น ⁴ ผู้ประกาศออกเสียงดังประกาศว่า “โอ ทุกชนชาติ ทุกประชาชาติ และทุกภาษาเอ๋ย ท่านได้รับคำบัญชาดังนี้คือ ⁵ เมื่อท่านได้ยินเสียงแตรงอน ปี่ พิณเล็ก เครื่องสายรูปสามเหลี่ยม พิณสิบสาย ปี่สกอต และเสียงดนตรีทุกชนิด พวกท่านจะต้องหมอบลงนมัสการรูปเคารพทองคำที่กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ตั้งขึ้น ⁶ และใครก็ตามที่ไม่หมอบลงนมัสการ ก็จะถูกโยนในเตาเผาที่มีไฟลุกโพลง” ⁷ ดังนั้น ทันทีที่ชนชาติทั้งปวงได้ยินเสียงแตรงอน ปี่ พิณเล็ก เครื่องสายรูปสามเหลี่ยม พิณสิบสาย ปี่สกอต และเสียงดนตรีทุกชนิด ทุกชนชาติ ทุกประชาชาติ และทุกภาษาก็หมอบลงนมัสการรูปเคารพทองคำที่กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ได้ตั้งขึ้น

เตาเผาที่ลุกโพลง

⁸ ขณะนั้น ชาวเคลเดียบางคนถือโอกาสกล่าวหาว่าร้ายชาวยิว ⁹ พวกเขาพูดว่า “โอ กษัตริย์ ขอให้ท่านมีชีวิตยิ่งยืนนานเถิด ¹⁰ โอ กษัตริย์ ท่านได้ตั้งกฤษฎีกาไว้ว่า ทุกคนที่ได้ยินเสียงแตรงอน ปี่ พิณเล็ก เครื่องสายรูปสามเหลี่ยม พิณสิบสาย ปี่สกอต และเสียงดนตรีทุกชนิด จะต้องหมอบลงนมัสการรูปเคารพทองคำนั้น ¹¹ และใครก็ตามที่ไม่หมอบลงนมัสการ ก็จะถูกโยนในเตาเผาที่มีไฟลุกโพลง ¹² มีชาวยิวบางคนที่ท่านได้แต่งตั้งให้เป็นผู้บริหารงานของแคว้นบาบิโลนคือ ชัดรัค เมชาค และอาเบดเนโก โอ กษัตริย์ ชายเหล่านี้ไม่ได้เชื่อฟังท่าน พวกเขาไม่ได้นมัสการปวงเทพเจ้าของท่าน หรือนมัสการรูปเคารพทองคำที่ท่านได้ตั้งขึ้น”

¹³ เนบูคัดเนสซาร์โกรธมาก จึงสั่งให้นำชัดรัค เมชาค และอาเบดเนโก มาหาท่าน พวกเขาถูกนำมายืนที่เบื้องหน้ากษัตริย์ ¹⁴ เนบูคัดเนสซาร์ถามพวกเขาว่า “ชัดรัค เมชาค และอาเบดเนโก จริงหรือนี่ ที่พวกเจ้าไม่นมัสการบรรดาเทพเจ้าของเรา และไม่นมัสการรูปเคารพทองคำที่เราได้ตั้งขึ้น ¹⁵ ต่อไปนี้ เมื่อได้ยินเสียงแตรงอน ปี่ พิณเล็ก เครื่องสายรูปสามเหลี่ยม พิณสิบสาย ปี่สกอต และเสียงดนตรีทุกชนิด ถ้าพวกเจ้าพร้อมที่จะหมอบลงนมัสการรูปเคารพทองคำที่เราให้หล่อไว้ ก็จะดีมาก แต่ถ้าพวกเจ้าไม่นมัสการ เจ้าจะถูกโยนในเตาเผาที่มีไฟลุกโพลง แล้วผู้ใดเป็นพระเจ้าที่จะช่วยพวกเจ้าให้รอดจากมือของเราได้”

¹⁶ ชัดรัค เมชาค และอาเบดเนโกตอบกษัตริย์ว่า “โอ เนบูคัดเนสซาร์ พวกเราไม่จำเป็นต้องตอบท่านในเรื่องดังกล่าว ¹⁷ ถ้าจะต้องเป็นไปเช่นนั้น พระเจ้าของพวกเราที่เรานมัสการสามารถช่วยพวกเราจากไฟที่ลุกโพลง และพระองค์จะช่วยพวกเราให้รอดจากมือของท่านผู้เป็นกษัตริย์ ¹⁸ แต่ว่าถ้าไม่เป็นอย่างนั้น โอ กษัตริย์ ขอท่านรับทราบว่า พวกเราจะไม่นมัสการบรรดาเทพเจ้าของท่าน และไม่นมัสการรูปเคารพทองคำที่ท่านได้ตั้งขึ้นแน่”

¹⁹ แล้วเนบูคัดเนสซาร์จึงโกรธ ชัดรัค เมชาค และอาเบดเนโกยิ่งนัก ความรู้สึกที่มีต่อพวกเขาก็เปลี่ยนไป ท่านสั่งให้ติดไฟที่เตาเผาให้ร้อนกว่าปกติเป็น 7 เท่า ²⁰ และท่านสั่งบรรดานักรบผู้กล้าหาญให้มัดตัวชัดรัค เมชาค และอาเบดเนโก และโยนทั้งสามคนลงในเตาเผาที่มีไฟลุกโพลง ²¹ ดังนั้น ชายเหล่านั้นถูกมัดทั้งยังสวมเสื้อคลุม เสื้อยาวชั้นใน หมวก และเครื่องแต่งกายชิ้นอื่น แล้วก็ถูกโยนลงในเตาเผาที่ลุกโพลง ²² เพราะคำสั่งของกษัตริย์เด็ดขาด เตาเผาจึงร้อนจัดมาก เปลวไฟเผาไหม้ตัวนักรบที่คุมตัวชัดรัค เมชาค และอาเบดเนโกจนสิ้นชีวิต ²³ ส่วนชายทั้งสามคนคือ ชัดรัค เมชาค และอาเบดเนโกที่ถูกมัดตัวก็ตกลงในเตาเผาที่มีไฟลุกโพลง

²⁴ กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ตกตะลึงถึงกับลุกขึ้นยืนทันที ท่านถามบรรดาที่ปรึกษาของท่านว่า “พวกเราโยนชาย 3 คนที่ถูกมัดตัวลงในเตาไฟมิใช่หรือ” พวกเขาตอบกษัตริย์ว่า “เป็นเช่นนั้นจริงๆ โอ กษัตริย์” ²⁵ ท่านตอบว่า “แต่ว่าเราเห็นชาย 4 คนเดินอยู่กลางเปลวไฟ แก้มัดแล้วด้วย ทั้งสี่คนก็ไม่เป็นอันตราย และดูเหมือนว่า คนที่สี่ดูราวกับบุตรของเทพเจ้า”

²⁶ ดังนั้น เนบูคัดเนสซาร์จึงไปใกล้ประตูเตาเผาที่มีไฟลุกโพลง และพูดว่า “ชัดรัค เมชาค และอาเบดเนโกบรรดาผู้รับใช้ของพระเจ้าผู้สูงสุด จงออกมาที่นี่เถิด” ชัดรัค เมชาค และอาเบดเนโกจึงออกมาจากกองไฟ ²⁷ ฝ่ายผู้ปกครองแคว้น เจ้าหน้าที่ชั้นสูง ผู้ว่าราชการ และที่ปรึกษาของกษัตริย์ ต่างก็มาห้อมล้อมและเห็นว่าไฟไม่ได้ทำอันตรายต่อร่างกายของชายทั้งสาม ผมก็ไม่ไหม้ เสื้อคลุมไม่ถูกไฟเผา และไม่มีแม้แต่กลิ่นควันไฟติดตัวพวกเขาเลย ²⁸ เนบูคัดเนสซาร์พูดว่า “ขอพระเจ้าของชัดรัค เมชาค และอาเบดเนโกได้รับพระพรเถิด พระองค์ได้ส่งทูตสวรรค์มาช่วยบรรดาผู้รับใช้ที่วางใจในพระองค์ พวกเขาไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของข้าพเจ้า และยอมสละชีวิตแทนที่จะนมัสการเทพเจ้าใดๆ นอกจากพระเจ้าของพวกเขาเท่านั้น ²⁹ ฉะนั้น ข้าพเจ้าออกกฤษฎีกาว่า ทุกชนชาติ ทุกประชาชาติ และภาษาใดก็ตามที่พูดถึงสิ่งที่ขัดแย้งต่อพระเจ้าของชัดรัค เมชาค และอาเบดเนโก จะถูกตัดเป็นท่อนๆ และบ้านเรือนของพวกเขาก็จะถูกพังทลายไป เพราะว่าไม่มีเทพเจ้าใดๆ ที่สามารถช่วยให้พ้นภัยอย่างนี้ได้” ³⁰ แล้วกษัตริย์ก็เลื่อนตำแหน่งให้แก่ชัดรัค เมชาค และอาเบดเนโก ในแคว้นบาบิโลน

เนบูคัดเนสซาร์สรรเสริญพระเจ้า

4 สาสน์จากกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ ถึงทุกชนชาติ ทุกประชาชาติ และทุกภาษา ผู้อาศัยอยู่ทั่วโลก สันติสุขจงเพิ่มพูนแก่ท่าน ² เราเห็นว่าสมควรอย่างยิ่งที่เราจะแจ้งแก่ท่าน ถึงสิ่งอัศจรรย์และสิ่งมหัศจรรย์ที่พระเจ้าผู้สูงสุดได้แสดงให้เราเห็นแล้ว

เนบูคัดเนสซาร์ฝันครั้งที่สอง

⁴ เราคือเนบูคัดเนสซาร์ ทุกสิ่งเป็นไปด้วยดีกับเราในเรือนของเรา และมั่งคั่งในวังของเรา ⁵ เราฝันถึงสิ่งที่ทำให้เรากลัว ขณะที่เรานอนอยู่ ภาพที่เห็นและภาพนิมิตต่างๆ ที่เรานึกคิดทำให้เราตกใจมาก ⁶ ดังนั้น เราจึงออกกฤษฎีกาว่า ผู้เรืองปัญญาทุกคนของบาบิโลนจะต้องมาเข้าเฝ้าเรา และให้พวกเขาแก้ฝันให้เรา ⁷ และบรรดาผู้เล่นวิทยาคม ผู้เสกคาถา โหราจารย์ และผู้ทำนายก็มา และเราบอกเรื่องที่เราฝันให้พวกเขาฟัง แต่พวกเขาไม่สามารถแก้ฝันให้เราได้ ⁸ ในที่สุด ดาเนียลมาเข้าเฝ้าเรา เขามีอีกชื่อหนึ่งว่า เบลเทชัสซาร์ ตามชื่อเทพเจ้าของเรา และวิญญาณของบรรดาเทพเจ้าผู้บริสุทธิ์อยู่กับเขา เราเล่าเรื่องที่เราฝันให้เขาฟังว่า ⁹ “โอ เบลเทชัสซาร์ หัวหน้าของพวกที่เล่นวิทยาคม เพราะเรารู้ว่าวิญญาณของบรรดาเทพเจ้าผู้บริสุทธิ์อยู่กับเจ้า และไม่มีสิ่งลึกลับใดยากเกินไปสำหรับเจ้า นี่คือสิ่งที่เราฝันเห็น จงแก้ฝันให้เรา ¹⁰ ภาพนิมิตต่างๆ ที่อยู่ในความนึกคิดของเราขณะที่เรานอนอยู่ก็คือ ดูเถิด เราเห็นต้นไม้ใหญ่มากต้นหนึ่งที่ท่ามกลางแผ่นดินโลก ¹¹ ต้นไม้โตขึ้นและแข็งแกร่ง ยอดต้นไม้งอกสูงขึ้นถึงฟ้าสวรรค์ จนทั่วทั้งโลกมองเห็นได้ ¹² ต้นไม้นั้นมีใบสดสวย และออกผลดกมากพอที่จะเป็นอาหารสำหรับทุกคนได้ สัตว์ป่าในทุ่งหาที่ร่มจากต้นไม้เป็นที่พักพิง และนกในอากาศก็อาศัยอยู่ตามกิ่งไม้ สิ่งมีชีวิตทุกชนิดได้อาหารจากต้นไม้ต้นนี้

¹³ ภาพนิมิตที่เราเห็นอยู่ในความนึกคิดของเราขณะที่เรานอนอยู่ ดูเถิด มีผู้ส่งข่าวผู้บริสุทธิ์ผู้หนึ่งลงมาจากฟ้าสวรรค์ ¹⁴ ท่านประกาศเสียงดังว่า ‘จงโค่นต้นไม้ลงและตัดกิ่งไม้ รูดใบและขว้างผลไม้ให้กระจายออกไป ให้สัตว์ป่าเตลิดหนีไปจากใต้ร่มไม้ และให้นกออกไปจากกิ่งไม้ ¹⁵ แต่จงปล่อยให้ตอกับรากไม้อยู่ในดิน และมัดด้วยแผ่นเหล็กและทองสัมฤทธิ์ ปล่อยไว้บนพื้นดินที่เป็นทุ่งหญ้า ให้เขาเปียกชุ่มด้วยน้ำค้างจากฟ้าสวรรค์ และให้เขาอยู่กับบรรดาสัตว์ป่าในทุ่งหญ้าของแผ่นดินโลก ¹⁶ ให้จิตใจของเขาเปลี่ยนจากจิตใจมนุษย์เป็นจิตใจของสัตว์ป่า จนกว่าเวลาจะผ่านพ้นเขาไป 7 ระยะ ¹⁷ ผู้ส่งข่าวประกาศคำตัดสินโทษ บรรดาผู้บริสุทธิ์แถลงคำตัดสิน เพื่อบรรดาผู้มีชีวิตอยู่จะทราบว่าองค์ผู้สูงสุดเป็นผู้ปกครองเหนืออาณาจักรของมนุษย์ ซึ่งพระองค์จะมอบให้แก่ผู้ที่พระองค์ประสงค์ย่อมได้ และแต่งตั้งผู้ที่ถ่อมตัวที่สุดในหมู่มนุษย์ให้ปกครอง’ ¹⁸ เราผู้เป็นกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ฝันเห็น บัดนี้ เบลเทชัสซาร์จงบอกเราว่า ความหมายคืออะไร ไม่มีผู้ปรึกษาของเราคนใดที่สามารถแก้ฝันให้เราได้ แต่เจ้าสามารถแก้ฝันได้ เพราะวิญญาณของบรรดาเทพเจ้าผู้บริสุทธิ์อยู่กับเจ้า”

ดาเนียลแก้ฝันครั้งที่สอง

¹⁹ ครั้นแล้ว ดาเนียลที่มีอีกชื่อว่า เบลเทชัสซาร์ ก็ตกตะลึงอยู่ชั่วครู่ และสิ่งที่ท่านกำลังคิดอยู่ทำให้ท่านตกใจกลัว กษัตริย์กล่าวว่า “เบลเทชัสซาร์ อย่าให้ฝันหรือการแก้ฝันทำให้เจ้าตกใจกลัวเลย” เบลเทชัสซาร์ตอบว่า “ท่านผู้เป็นเจ้านายของข้าพเจ้า ขอให้เรื่องที่ท่านฝันจงเกิดแก่ผู้ที่เกลียดชังท่าน และความหมายก็เป็นของพวกศัตรูของท่าน ²⁰ ต้นไม้ที่ท่านเห็น ซึ่งโตขึ้นและแข็งแรง ยอดของต้นไม้งอกสูงขึ้นถึงฟ้าสวรรค์ จนคนทั่วทั้งโลกมองเห็นได้ ²¹ ต้นไม้นั้นมีใบสดสวย และออกผลดกมากพอที่จะเป็นอาหารสำหรับทุกคนได้ สัตว์ป่าในทุ่งหาที่ร่มจากต้นไม้เป็นที่พักพิง และนกในอากาศก็อาศัยอยู่ตามกิ่งไม้ ²² โอ กษัตริย์ ท่านคือผู้ที่ใหญ่โตและเข้มแข็ง ท่านยิ่งใหญ่มากยิ่งขึ้น ไปจนถึงฟ้าสวรรค์ และการปกครองของท่านแผ่ไกลไปทั่วแหล่งหล้า ²³ กษัตริย์เห็นผู้ประกาศ คือผู้บริสุทธิ์ผู้หนึ่งกำลังลงมาจากฟ้าสวรรค์และพูดว่า ‘จงโค่นต้นไม้ลงและกำจัดทิ้งเสีย แต่จงให้ตอซึ่งยังมีรากไม้ติดอยู่ฝังอยู่กับพื้นดินที่เป็นทุ่งหญ้า และมัดด้วยแผ่นเหล็กและทองสัมฤทธิ์ ให้เขาเปียกชุ่มด้วยน้ำค้างจากฟ้าสวรรค์ และให้เขามีชีวิตอยู่อย่างบรรดาสัตว์ป่าในทุ่งหญ้า จนกว่าเวลาจะผ่านพ้นเขาไป 7 ระยะ’ ²⁴ โอ กษัตริย์ การตีความหมายก็คือ องค์ผู้สูงสุดได้ออกคำสั่งว่า อะไรจะเกิดขึ้นกับกษัตริย์ผู้เป็นเจ้านายของข้าพเจ้า ²⁵ ท่านจะถูกขับไล่ไปจากผู้คน และท่านจะอาศัยอยู่กับบรรดาสัตว์ป่าในทุ่ง ท่านจะต้องรับประทานหญ้าอย่างโค และจะเปียกชุ่มด้วยน้ำค้างจากฟ้าสวรรค์ เวลาจะผ่านพ้นท่านไป 7 ระยะ จนกว่าท่านจะตระหนักว่าพระเจ้าผู้สูงสุดปกครองอาณาจักรของมนุษย์ และมอบให้แก่ผู้ที่พระองค์ประสงค์ ²⁶ สำหรับคำสั่งที่ให้ตอซึ่งยังมีรากไม้ติดอยู่ หมายความว่า อาณาจักรของท่านจะกลับคืนมาเป็นของท่านอีก เมื่อท่านยอมรับว่าพระเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์ปกครอง ²⁷ ฉะนั้น โอ กษัตริย์ ขอท่านรับคำแนะนำของข้าพเจ้าเถิด โปรดละจากการทำบาปด้วยการปฏิบัติในความชอบธรรม โปรดทิ้งจากความชั่วด้วยการแสดงความเมตตาแก่ผู้ที่ถูกกดขี่ข่มเหง เผื่อว่าความสำเร็จของท่านอาจจะยาวนานขึ้น”

เรื่องที่เนบูคัดเนสซาร์ฝันเป็นจริง

²⁸ สิ่งเหล่านี้ได้เกิดขึ้นกับกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ ²⁹ เวลาผ่านไป 12 เดือนเต็ม ขณะที่ท่านกำลังเดินอยู่บนดาดฟ้าของราชวังในบาบิโลน ³⁰ กษัตริย์กล่าวว่า “บาบิโลนช่างยิ่งใหญ่อะไรเช่นนี้ และเราสร้างขึ้นมาเองด้วยอานุภาพอันยิ่งใหญ่ให้เป็นราชวัง และเพื่อเป็นบารมีแห่งความยิ่งใหญ่ของเรา” ³¹ กษัตริย์ยังพูดไม่ทันขาดคำ ก็มีเสียงจากฟ้าสวรรค์กล่าวกับท่านว่า “โอ กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ เราขอบอกเจ้าว่า สิทธิอำนาจของเจ้าไม่อยู่กับเจ้าแล้ว ³² เจ้าจะถูกขับไล่ไปจากผู้คน และเจ้าจะอาศัยอยู่กับบรรดาสัตว์ป่าในทุ่ง และเจ้าจะต้องกินหญ้าอย่างโค เวลาจะผ่านพ้นเจ้าไป 7 ระยะ จนกว่าเจ้าจะตระหนักว่าพระเจ้าผู้สูงสุดปกครองอาณาจักรของมนุษย์ และมอบให้แก่ผู้ที่พระองค์ประสงค์” ³³ ในทันใดนั้น เนบูคัดเนสซาร์ก็ตกอยู่ในสภาพดังกล่าว ท่านถูกขับไล่ไปจากผู้คน และรับประทานหญ้าอย่างโค และร่างกายของท่านเปียกชุ่มด้วยน้ำค้างจากฟ้าสวรรค์ จนผมยาวปานขนนกอินทรี และเล็บยาวเหมือนอุ้งเท้านก

สิ่งที่เนบูคัดเนสซาร์ได้รับกลับคืน

³⁴ “เมื่อเวลาผ่านไปตามที่กำหนดแล้ว เราคือเนบูคัดเนสซาร์แหงนหน้าขึ้นสู่ฟ้าสวรรค์ และความมีสติยั้งคิดของเราก็กลับคืนมา เราจึงสรรเสริญองค์ผู้สูงสุด และถวายพระเกียรติและพระบารมีแด่พระองค์ผู้ดำรงชีวิตชั่วนิรันดร์กาล

³⁶ ในขณะเดียวกัน ความมีสติยั้งคิดของเราก็กลับคืนมา ความยิ่งใหญ่ และความรุ่งเรืองกลับคืนมาเพื่อบารมีของอาณาจักรของเรา บรรดาที่ปรึกษาและขุนนางของเราต้อนรับเรา เราได้รับอาณาจักรกลับคืนพร้อมด้วยเกียรติที่เพิ่มพูนสูงส่งยิ่งกว่าเดิม ³⁷ มาบัดนี้ เราคือเนบูคัดเนสซาร์ ขอสรรเสริญ เชิดชู และยกย่องกษัตริย์แห่งฟ้าสวรรค์ เพราะทุกสิ่งที่พระองค์กระทำถูกต้อง และวิถีทางของพระองค์เป็นธรรม และพระองค์สามารถทำให้บรรดาผู้ที่ดำเนินชีวิตในความหยิ่งยโสต้องถ่อมตัวลง”

ลายมือปรากฏที่ผนังกำแพง

5 กษัตริย์เบลชัสซาร์จัดงานเลี้ยงฉลองให้บรรดาขุนนางของท่าน 1,000 คน ท่านดื่มเหล้าองุ่นร่วมกับขุนนาง

² หลังจากที่ได้ดื่มเหล้าองุ่นแล้ว เบลชัสซาร์สั่งให้คนนำถ้วยทองคำและถ้วยเงินที่เนบูคัดเนสซาร์บิดาของท่านได้ขนมาจากพระวิหารในเยรูซาเล็มออกมา เพื่อกษัตริย์และบรรดาขุนนาง ภรรยา และภรรยาน้อยทั้งหลายของท่านจะได้ใช้ดื่ม ³ ดังนั้นพวกเขาจึงนำถ้วยทองคำและถ้วยเงินที่เอามาจากพระวิหาร พระตำหนักของพระเจ้าในเยรูซาเล็ม ซึ่งกษัตริย์และบรรดาขุนนาง ภรรยา และภรรยาน้อยทั้งหลายของท่านก็ใช้ดื่ม ⁴ พวกเขาดื่มเหล้าองุ่น และสรรเสริญปวงเทพเจ้าที่ทำจากทองคำ เงิน ทองสัมฤทธิ์ เหล็ก ไม้ และหิน

⁵ ทันใดนั้น นิ้วมือมนุษย์ก็ปรากฏขึ้น และเขียนบนผนังกำแพงของราชวัง ใกล้กับตะเกียงซึ่งส่องสว่างอยู่ และกษัตริย์ก็เห็นมือที่กำลังเขียนอยู่นั้น ⁶ กษัตริย์หน้าซีด ท่านตกใจกลัวจนเข่าอ่อน ขาสั่นระริก ⁷ กษัตริย์ร้องเสียงดังสั่งให้นำพวกที่เสกคาถา บรรดาโหราจารย์และผู้ทำนายมาเข้าเฝ้าทันที กษัตริย์บอกบรรดาผู้เรืองปัญญาของบาบิโลนว่า “ใครก็ตามที่อ่านข้อความนี้ และตีความหมายให้เราได้ เขาจะได้สวมผ้าสีม่วง สวมสร้อยคอทองคำ และจะได้เป็นผู้ปกครองอันดับสามในอาณาจักร” ⁸ บรรดาผู้เรืองปัญญาของกษัตริย์มาเข้าเฝ้า แต่พวกเขาไม่สามารถอ่านข้อความหรือตีความหมายให้กษัตริย์ได้ ⁹ กษัตริย์เบลชัสซาร์ตกใจมาก หน้าของท่านก็ยิ่งซีดเผือดลง และบรรดาขุนนางต่างก็งุนงงไปตามๆ กัน

¹⁰ เมื่อมารดาของกษัตริย์ได้ยินกษัตริย์และขุนนางพูด นางจึงเข้าไปในห้องโถงในงานเลี้ยง และพูดว่า “โอ กษัตริย์ จงมีชีวิตยิ่งยืนนานเถิด อย่าตกใจหน้าซีดเผือดเช่นนี้ ¹¹ มีชายผู้หนึ่งในอาณาจักรของท่านที่มีวิญญาณของปวงเทพเจ้าอันบริสุทธิ์อยู่ด้วย ในสมัยของบิดาของท่าน เป็นที่ทราบกันว่าเขามีความรู้ ความเข้าใจลึกซึ้ง และกอปรด้วยสติปัญญาดั่งสติปัญญาของปวงเทพเจ้า และกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์บิดาของท่านได้แต่งตั้งให้เขาเป็นหัวหน้าของบรรดาผู้เล่นวิทยาคม พวกที่เสกคาถา โหราจารย์ และบรรดาผู้ทำนาย ¹² ดาเนียลผู้ที่กษัตริย์ตั้งชื่อว่า เบลเทชัสซาร์ เป็นคนมีความสามารถซึ่งไม่มีใครจะเทียบได้ มีความรู้ และเข้าใจเรื่องการแก้ฝัน สามารถอธิบายคำปริศนา และแก้ปัญหาได้ ให้คนไปตามดาเนียลมาเถิด เขาจะได้ตีความหมายให้ท่านได้”

ดาเนียลแปลความหมายของลายมือ

¹³ ดาเนียลจึงถูกพาตัวมาพบกับกษัตริย์ กษัตริย์พูดกับดาเนียลว่า “เจ้าคือดาเนียลหนึ่งในบรรดาเชลยจากยูดาห์ คนที่บิดาของเราผู้เป็นกษัตริย์นำมาจากยูดาห์ใช่ไหม ¹⁴ เราได้ยินมาว่า เจ้ามีวิญญาณของปวงเทพเจ้าอันบริสุทธิ์อยู่ในตัวเจ้าด้วย เจ้ามีความรู้ ความเข้าใจลึกซึ้ง และกอปรด้วยสติปัญญาซึ่งไม่มีใครจะเทียบได้ ¹⁵ บรรดาผู้เรืองปัญญาและผู้เสกคาถาถูกเรียกตัวมาหาเรา เพื่ออ่านข้อความนี้และตีความหมายให้เรา แต่พวกเขาไม่สามารถตีความหมายนี้ได้ ¹⁶ แต่เราได้ยินมาว่า เจ้าสามารถตีความหมายและแก้ปัญหาได้ ถ้าหากว่าเจ้าสามารถอ่านข้อความนี้ และตีความหมายให้เราได้ เจ้าจะได้สวมผ้าสีม่วง สวมสร้อยคอทองคำ และจะได้เป็นผู้ปกครองอันดับสามในอาณาจักร”

¹⁷ ดาเนียลตอบกษัตริย์ว่า “ท่านเก็บของกำนัลไว้เถิด และมอบรางวัลให้แก่ผู้อื่น ถึงอย่างไรข้าพเจ้าก็จะอ่านข้อความให้แก่กษัตริย์ และตีความหมายให้ท่าน ¹⁸ โอ กษัตริย์โปรดฟัง พระเจ้าผู้สูงสุดได้มอบสิทธิ์ของความเป็นเจ้า ความยิ่งใหญ่ บารมี และความรุ่งเรืองให้แก่เนบูคัดเนสซาร์บิดาของท่าน ¹⁹ และเพราะความยิ่งใหญ่ที่พระองค์มอบให้แก่บิดาของท่าน ทุกชนชาติ ทุกประชาชาติ และทุกภาษาต่างก็หวั่นเกรงและเกรงกลัวท่านมาก ท่านสังหารผู้ที่ท่านต้องการจะปลิดชีวิต ท่านไว้ชีวิตผู้ที่ท่านต้องการจะไว้ชีวิต ท่านเลื่อนตำแหน่งให้แก่ผู้ที่ท่านต้องการจะเลื่อนตำแหน่ง และท่านกดผู้ที่ท่านต้องการจะทำให้ถ่อมลง ²⁰ แต่เมื่อท่านกลับทะนงตนและมีจิตใจแข็งกระด้างด้วยความยโส ท่านจึงถูกปลดจากบัลลังก์กษัตริย์ และบารมีของท่านก็สูญไป ²¹ ท่านถูกขับไล่ไปจากปวงชน และท่านมีจิตใจเหมือนสัตว์ป่า และอยู่กับลาป่า ท่านรับประทานหญ้าอย่างโค และร่างกายของท่านเปียกชุ่มด้วยน้ำค้างจากฟ้าสวรรค์ จนกระทั่งท่านตระหนักว่า พระเจ้าผู้สูงสุดปกครองอาณาจักรของมนุษย์ และมอบให้แก่ผู้ที่พระองค์ประสงค์ ²² ส่วนเบลชัสซาร์ผู้เป็นบุตร ท่านไม่ได้ถ่อมตนลงแม้ว่าจะทราบเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว ²³ แต่ท่านกลับยกตนขึ้นขัดขืนต่อพระผู้เป็นเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์ ท่านให้นำถ้วยของพระตำหนักของพระองค์มาใช้ ตัวท่านเองและบรรดาขุนนาง ภรรยา และภรรยาน้อยของท่านได้ใช้ถ้วยพวกนั้นดื่ม และท่านสรรเสริญปวงเทพเจ้าเงินและทองคำ ทองสัมฤทธิ์ เหล็ก ไม้ และหิน ซึ่งไม่สามารถมองเห็น ได้ยิน หรือรับทราบสิ่งใดเลย แต่ท่านไม่ได้เทิดเกียรติพระเจ้าผู้ตัดสินว่า จะให้ท่านมีลมหายใจอยู่หรือไม่ รวมถึงทุกสิ่งที่ท่านกระทำด้วย

²⁴ พระองค์จึงส่งมือมาเพื่อเขียนคำจารึกนี้ ²⁵ ข้อความที่จารึกคือ มเน มเน ทเคล และฟาร์ซิน^{[d] 26} ตีความหมายดังนี้คือ มเน พระเจ้าได้กำหนดวันของอาณาจักรของท่าน และก็สุดสิ้นลงแล้ว ²⁷ ทเคล ท่านถูกชั่งตวงที่ตราชั่งซึ่งปรากฏว่า ท่านหนักไม่พอ ²⁸ พเรส อาณาจักรของท่านจะถูกแบ่งแยกออก และถูกยกให้แก่ชาวมีเดียและชาวเปอร์เซีย”

²⁹ จากนั้นเบลชัสซาร์ก็ออกคำสั่งให้ดาเนียลได้สวมผ้าสีม่วง สวมสร้อยคอทองคำ และประกาศให้ท่านเป็นผู้ปกครองอันดับสามในอาณาจักร

³⁰ ในคืนวันเดียวกันนั้น กษัตริย์เบลชัสซาร์ชาวเคลเดียถูกฆ่า^{[e] 31} และดาริอัสชาวมีเดียได้ยึดอาณาจักร ขณะที่ท่านมีอายุ 62 ปี

ดาเนียลในถ้ำสิงโต

6 ดาริอัสพอใจมากที่ได้แต่งตั้งผู้ปกครองแคว้น 120 คนให้ปกครองทั่วอาณาจักร ² และมีผู้บริหารสูงสุด 3 คนเป็นผู้ควบคุมพวกเขา หนึ่งในสามคือดาเนียล ผู้ปกครองแคว้นอยู่ภายใต้การดูแลของเขาทั้งสามคนเพื่อผลประโยชน์ของกษัตริย์ ³ ต่อมาไม่นาน ก็เป็นที่ทราบกันว่า ดาเนียลโดดเด่นกว่าผู้บริหารงานอีก 2 คนรวมทั้งผู้ปกครองแคว้นคนอื่นๆ เพราะมีวิญญาณซึ่งไม่มีใครเทียบได้อยู่กับท่าน และกษัตริย์วางแผนที่จะแต่งตั้งให้ท่านควบคุมทั่วทั้งอาณาจักร ⁴ ฉะนั้นผู้บริหารงานทั้งสองกับผู้ปกครองแคว้น คอยหาโอกาสจับผิดเพื่อกล่าวหาดาเนียลเรื่องอาณาจักร แต่พวกเขาไม่สามารถหาสาเหตุที่จะฟ้องหรือหาความผิดของดาเนียลได้ เพราะท่านภักดี และไม่ทุจริตหรือทำสิ่งใดที่ผิดแม้แต่อย่างเดียว ⁵ ฉะนั้นชายเหล่านั้นพูดว่า “พวกเราจะหาสาเหตุที่จะฟ้องร้องดาเนียลผู้นี้ไม่ได้ นอกจากว่า เราจะหาเรื่องที่เกี่ยวโยงกับกฎในเรื่องพระเจ้าของเขา”

⁶ ผู้บริหารงานและผู้ปกครองแคว้นเหล่านั้นจึงนัดกันไปเข้าเฝ้ากษัตริย์ และพูดกับท่านว่า “โอ กษัตริย์ดาริอัส ขอให้ท่านมีอายุยืนนานเถิด ⁷ ผู้บริหารงานทุกคนของอาณาจักร เจ้าหน้าที่ชั้นสูง ผู้ปกครองแคว้น ที่ปรึกษา และผู้ว่าราชการมีความเห็นตรงกันว่า กษัตริย์ควรจะออกคำสั่งและให้ปฏิบัติตามอย่างเข้มงวดว่า ถ้าผู้ใดอธิษฐานขอจากเทพเจ้าหรือมนุษย์ในช่วงเวลา 30 วัน ยกเว้นการมาร้องขอจากท่าน โอ กษัตริย์ ขอให้ผู้นั้นถูกโยนลงในถ้ำสิงโตเถิด ⁸ โอ กษัตริย์ ขอท่านร่างหนังสือเป็นคำสั่งพร้อมกับลงชื่อ เพื่อไม่ให้มีการเปลี่ยนแปลง ตามกฎของชาวมีเดียและเปอร์เซีย คือเปลี่ยนแปลงไม่ได้” ⁹ ดังนั้นกษัตริย์ดาริอัสจึงร่างหนังสือและลงชื่อ

¹⁰ เมื่อดาเนียลทราบว่ากษัตริย์ลงชื่อในหนังสือแล้ว ท่านก็กลับไปบ้าน ขึ้นไปบนห้องชั้นบนที่มีหน้าต่างเปิดหันไปทางเยรูซาเล็ม ท่านคุกเข่าลงอธิษฐานและขอบพระคุณ ณ เบื้องหน้าพระเจ้าของท่านวันละ 3 ครั้งเหมือนกับที่เคยทำเสมอมา ¹¹ ชายเหล่านั้นจึงนัดกันไป และเห็นว่าดาเนียลกำลังอ้อนวอนขอร้องต่อพระเจ้าของท่าน ¹² พวกเขาไปเฝ้ากษัตริย์ด้วยเรื่องคำสั่งที่ออกมา และพูดว่า “โอ กษัตริย์ ท่านลงชื่อออกคำสั่งแล้วมิใช่หรือว่า ถ้าผู้ใดอธิษฐานขอจากเทพเจ้าหรือมนุษย์ภายใน 30 วัน ยกเว้นการขอจากท่าน โอ กษัตริย์ ขอให้ผู้นั้นถูกโยนลงในถ้ำสิงโต” กษัตริย์ตอบว่า “ใช่ จะต้องเป็นไปตามคำสั่ง ตามกฎของชาวมีเดียและเปอร์เซีย คือเปลี่ยนแปลงไม่ได้” ¹³ พวกเขาจึงตอบกษัตริย์ว่า “ดาเนียลผู้นั้นที่เป็นเชลยมาจากยูดาห์ ไม่ได้ฟังท่านหรือปฏิบัติตามคำสั่งของท่าน แต่กลับอธิษฐานขอต่อพระเจ้าของเขาวันละ 3 ครั้ง”

¹⁴ เมื่อกษัตริย์ได้ยินเรื่องดังกล่าว ท่านก็เป็นทุกข์ และหาทางจะช่วยชีวิตดาเนียล ท่านครุ่นคิดวิธีการที่จะช่วยท่านจนกระทั่งตะวันตกดิน ¹⁵ ชายเหล่านั้นจึงนัดกันไปเข้าเฝ้ากษัตริย์ และพูดกับกษัตริย์ว่า “โอ กษัตริย์ ท่านคงจะจำได้ว่า เป็นกฎของชาวมีเดียและเปอร์เซีย คือสิ่งที่กษัตริย์ออกเป็นกฎหรือคำสั่งจะเปลี่ยนแปลงไม่ได้”

¹⁶ ฉะนั้น กษัตริย์จึงสั่งให้นำดาเนียลมา เพื่อโยนท่านลงในถ้ำสิงโต กษัตริย์กล่าวกับดาเนียลว่า “ขอพระเจ้าของเจ้าที่เจ้านมัสการมาโดยตลอดช่วยเจ้าให้ปลอดภัย” ¹⁷ และท่านสั่งให้กลิ้งหินปิดปากถ้ำ กษัตริย์ประทับปากถ้ำด้วยตราประทับของท่านและของบรรดาขุนนาง เพื่อไม่ให้มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ในเรื่องที่เกี่ยวกับดาเนียล ¹⁸ และกษัตริย์กลับไปยังวังของท่าน งดอาหารและการบันเทิงในค่ำวันนั้น และท่านนอนไม่หลับ

¹⁹ พอรุ่งสาง กษัตริย์ลุกขึ้นและรีบไปที่ถ้ำสิงโต ²⁰ เมื่อท่านเข้าไปใกล้ถ้ำที่ดาเนียลอยู่ ท่านร้องด้วยเสียงอันปวดร้าว พูดกับดาเนียลว่า “โอ ดาเนียลผู้รับใช้ของพระเจ้าผู้ดำรงชีวิตอยู่ พระเจ้าของเจ้า ผู้ที่เจ้านมัสการมาโดยตลอด สามารถช่วยเจ้าให้พ้นจากพวกสิงโตหรือไม่” ²¹ ดาเนียลตอบกษัตริย์ว่า “โอ กษัตริย์ ขอให้ท่านมีอายุยืนนานเถิด ²² พระเจ้าของข้าพเจ้าได้ส่งทูตสวรรค์ของพระองค์มาปิดปากสิงโต มันไม่ได้ทำร้ายข้าพเจ้าเลย เพราะพระองค์ทราบว่า ข้าพเจ้าไม่มีความผิด ท่านก็ทราบเช่นกัน โอ กษัตริย์ ข้าพเจ้าไม่ได้ทำผิดสิ่งใด” ²³ ครั้นแล้ว กษัตริย์ก็ดีใจเป็นอย่างยิ่ง และสั่งให้นำดาเนียลออกจากถ้ำ ดาเนียลจึงออกมาจากถ้ำได้ และพบว่า ท่านไม่ถูกทำร้ายเลย เพราะท่านวางใจในพระเจ้าของท่าน ²⁴ และกษัตริย์สั่งให้นำชายเหล่านั้นที่ได้กล่าวหาดาเนียลมา รวมถึงลูกๆ และภรรยาของพวกเขา และโยนพวกเขาลงในถ้ำสิงโต ก่อนที่พวกเขาจะถึงก้นถ้ำ สิงโตก็ขม้ำและหักกระดูกพวกเขาออกเป็นชิ้นๆ เสียก่อนแล้ว

²⁵ และกษัตริย์ดาริอัสเขียนถึงทุกชนชาติ ทุกประชาชาติ และทุกภาษาทั่วแผ่นดินว่า “สันติสุขจงเพิ่มพูนแก่ท่าน ²⁶ เราออกกฤษฎีกาว่า ทุกคนทั่วอาณาจักรของเราจะต้องหวั่นเกรงและเกรงกลัวพระเจ้าของดาเนียล

²⁸ ดังนั้น กิจการงานของดาเนียลผู้นี้สำเร็จด้วยดีในรัชสมัยของดาริอัสและของไซรัสชาวเปอร์เซีย

อสุรกาย 4 ตัวในภาพนิมิตของดาเนียล

7 เมื่อเบลชัสซาร์เป็นกษัตริย์แห่งบาบิโลนในปีแรก^[f] ดาเนียลนอนฝันและเห็นภาพนิมิต ท่านบันทึกทุกเรื่องที่ฝันเห็น ² ดาเนียลพูดว่า “ข้าพเจ้าเห็นภาพนิมิตในคืนนั้น ดูเถิด ลมทั้งสี่ของฟ้าสวรรค์กระพือทะเลใหญ่จนปั่นป่วน ³ มีอสุรกาย 4 ตัวขึ้นมาจากทะเล แต่ละตัวมีลักษณะไม่เหมือนกัน ⁴ ตัวแรกเหมือนสิงโตมีปีกอย่างนกอินทรี ขณะที่ข้าพเจ้ามองดู ปีกของมันหลุดออก และมันถูกพยุงขึ้นจากพื้น และยืนด้วยเท้าอย่างมนุษย์ แล้วมันได้รับจิตใจเยี่ยงมนุษย์ ⁵ ดูเถิด อสุรกายอีกตัวหนึ่งเป็นตัวที่สอง เหมือนหมี มันถูกพยุงตัวขึ้น มันคาบซี่โครง 3 ซี่ และมีเสียงพูดกับมันว่า ‘ลุกขึ้น เขมือบกินเนื้อให้มากๆ’ ⁶ หลังจากนั้น ข้าพเจ้ามองดู อีกตัวเหมือนเสือดาว บนหลังมี 4 ปีกเหมือนนก อสุรกายตัวนี้มี 4 หัว และมันได้รับมอบหมายให้ปกครอง ⁷ หลังจากนั้น ข้าพเจ้าเห็นภาพนิมิตในคืนนั้น ดูเถิด อสุรกายตัวที่สี่น่ากลัวและมีพลังมหาศาล ทำให้ขนลุกขนพอง มันมีฟันเหล็กซี่โต ขย้ำและกัดเหยื่อออกเป็นชิ้นๆ และใช้เท้าของมันเหยียบขยี้เศษที่เหลือ มันต่างจากอสุรกายตัวอื่นๆ คือ ตัวนี้มีเขา 10 เขา ⁸ ข้าพเจ้าสังเกตดูที่เขา ดูเถิด มีเขาเล็กเขาหนึ่งงอกแซมเขาอื่นขึ้นมา มันงัด 3 เขาแรกที่อยู่ก่อนหลุดออก เขานี้มีตาเหมือนตามนุษย์ และมีปากที่พูดโอ้อวด

องค์ผู้ดำรงชีวิตยั่งยืนตลอดกาลปกครอง

⁹ ขณะที่ข้าพเจ้ามองดู

¹¹ ข้าพเจ้ามองดูต่อไป เพราะเขาเล็กกำลังพูดโอ้อวด ขณะที่ข้าพเจ้ามองดู อสุรกายตัวที่สี่ก็ถูกฆ่า และร่างของมันถูกโยนเผาในไฟที่ลุกไหม้ ¹² ส่วนอสุรกายตัวอื่นก็ถูกริบสิทธิอำนาจไป แต่ยังมีชีวิตอยู่ต่อได้อีกระยะหนึ่ง

บุตรมนุษย์รับมอบหมายให้ปกครอง

¹³ ภาพนิมิตที่ข้าพเจ้าเห็นในคืนนั้น

การแก้ฝันของดาเนียล

¹⁵ ข้าพเจ้าดาเนียลเป็นทุกข์ฝ่ายวิญญาณ และภาพนิมิตในความนึกคิดทำให้ข้าพเจ้าตกใจกลัว ¹⁶ ข้าพเจ้าเข้าไปใกล้ผู้หนึ่งในบรรดาผู้ที่ยืนอยู่ที่นั่น และถามความจริงถึงเรื่องดังกล่าวทั้งสิ้น ท่านบอกข้าพเจ้า และให้ข้าพเจ้าทราบถึงการแก้ฝัน ¹⁷ ‘อสุรกายทั้ง 4 นี้คือกษัตริย์ทั้ง 4 ที่จะครองอำนาจบนแผ่นดินโลก ¹⁸ แต่บรรดาผู้บริสุทธิ์ขององค์ผู้สูงสุดจะได้รับอาณาจักร และยึดอาณาจักรไว้ตลอดไป จนชั่วนิรันดร์กาล’

¹⁹ และข้าพเจ้าอยากทราบความจริงที่เกี่ยวกับอสุรกายตัวที่สี่ ซึ่งต่างจากตัวอื่นๆ เป็นตัวที่น่ากลัวอย่างมหันต์ มีฟันเหล็ก อุ้งเท้าทองสัมฤทธิ์ มันขย้ำและกัดเหยื่อออกเป็นชิ้นๆ และใช้เท้าของมันเหยียบขยี้เศษที่เหลือ ²⁰ ส่วนเขา 10 เขาบนหัว และเขาหนึ่งที่งอกขึ้นมางัด 3 เขาแรกที่อยู่ก่อนหลุดออก เขานี้มีตา และมีปากที่พูดโอ้อวด และดูน่ากลัวยิ่งกว่าเขาอื่นๆ ²¹ ขณะที่ข้าพเจ้ามองดู เขานี้ต่อสู้กับบรรดาผู้บริสุทธิ์ และมีชัยชนะ ²² จนกระทั่งองค์ผู้ดำรงชีวิตยั่งยืนตลอดกาลมา และพระองค์โปรดให้คำพิพากษาแก่บรรดาผู้บริสุทธิ์ขององค์ผู้สูงสุด และเป็นเวลาที่บรรดาผู้บริสุทธิ์ได้รับอาณาจักร

²³ ท่านกล่าวต่อไปว่า ‘ส่วนอสุรกายตัวที่สี่ก็คือ จะมีอาณาจักรที่สี่บนแผ่นดินโลก ซึ่งจะต่างจากบรรดาอาณาจักรทั้งปวง และอาณาจักรนั้นจะเขมือบทั้งแผ่นดินโลก จะเหยียบย่ำและขยี้ให้แตกออกเป็นชิ้นๆ ²⁴ ส่วนเขา 10 เขาก็คือ จะมีกษัตริย์ 10 ท่านที่ครองอำนาจ และจะมีอีกท่านที่ครองอำนาจหลังจาก 10 ท่าน ท่านจะต่างจากกษัตริย์ท่านอื่นๆ ก่อนหน้าท่าน และจะปราบกษัตริย์ทั้งสามลง ²⁵ ท่านจะพูดต่อต้านองค์ผู้สูงสุด และจะกดขี่ข่มเหงบรรดาผู้บริสุทธิ์ขององค์ผู้สูงสุด และจะพยายามเปลี่ยนกฎบัญญัติและเทศกาลประจำปี และบรรดาผู้บริสุทธิ์จะอยู่ในอำนาจของท่านเป็นเวลา 1 วาระ 2 วาระ และครึ่งวาระ^[g]

²⁶ แต่ศาลจะเริ่มนั่งพิจารณาคดี และยึดอำนาจการปกครองในฐานะกษัตริย์ไป และทำลายล้างท่านจนหมดสิ้น ²⁷ อาณาจักร การปกครอง และความยิ่งใหญ่ของอาณาจักรทั้งหลายใต้ฟ้าสวรรค์จะถูกมอบให้แก่ชนชาติผู้บริสุทธิ์ขององค์ผู้สูงสุด อาณาจักรของพวกเขาจะเป็นอาณาจักรที่ดำรงอยู่ชั่วนิรันดร์กาล ผู้ปกครองทั้งปวงจะรับใช้และเชื่อฟังพวกเขา’

²⁸ เรื่องที่ข้าพเจ้าเห็นในฝันจบลงตรงนี้ ความนึกคิดของข้าพเจ้าดาเนียลทำให้ข้าพเจ้าตกใจกลัวมากและหน้าซีด แต่ข้าพเจ้าเก็บเรื่องนี้ไว้ในใจ”

แกะตัวผู้และแพะในภาพนิมิตที่สอง

8 ในปีที่สามของการครองราชย์ของกษัตริย์เบลชัสซาร์ ข้าพเจ้าดาเนียลเห็นภาพนิมิตหลังจากภาพนิมิตแรกที่ได้ปรากฏแก่ข้าพเจ้า ² ในภาพนิมิตที่ข้าพเจ้าเห็นนั้น ข้าพเจ้าอยู่ในสุสาเมืองป้อมปราการในแคว้นเอลาม ในภาพนิมิตที่เห็น ข้าพเจ้าอยู่ที่แม่น้ำอุลัย ³ ดูเถิด ข้าพเจ้าเงยหน้าเห็นแกะตัวผู้ตัวหนึ่งยืนอยู่บนฝั่งแม่น้ำ แกะตัวนี้มี 2 เขาซึ่งยาว แต่เขาหนึ่งยาวกว่าเขาอีกข้างหนึ่ง เขาที่ยาวกว่าดูใหม่กว่าเขาอีกข้าง ⁴ ข้าพเจ้าเห็นแกะผู้ตัวนั้นรีบรุดไปทางทิศตะวันตก ทิศเหนือ และทิศใต้ ไม่มีสัตว์ตัวใดยืนหยัดทนสู้แกะตัวนั้นได้ และไม่มีผู้ใดช่วยให้รอดปลอดภัยจากอำนาจของมันได้ มันทำตามความพอใจและทวีอำนาจของตน

⁵ ดูเถิด ขณะที่ข้าพเจ้าสังเกตดู มีแพะตัวผู้มาจากทิศตะวันตก ข้ามตลอดทางบนผิวโลกโดยไม่แตะพื้นดิน แพะตัวนี้มีเขาที่เด่นชัดอยู่ระหว่างคิ้ว ⁶ มันวิ่งกระโจนใส่แกะตัวผู้ที่มี 2 เขา ซึ่งข้าพเจ้าเห็นยืนอยู่ที่ฝั่งแม่น้ำด้วยความดุดันยิ่งนัก ⁷ ข้าพเจ้าเห็นแพะเข้าไปใกล้แกะตัวผู้ และพุ่งชนแกะอย่างดุร้ายจนเขาทั้งสองข้างหักไป ส่วนแกะก็ไม่มีกำลังที่จะยืนหยัดสู้แพะได้ จึงถูกชนล้มลงและถูกเหยียบย่ำลงกับดิน และไม่มีผู้ใดช่วยแกะตัวผู้ให้รอดจากพลังของแพะได้ ⁸ แพะผู้ตัวนั้นทวีอำนาจยิ่งนัก แต่เมื่ออำนาจของมันถึงขีดสุด เขายาวของมันก็หักไป และมีเขา 4 เขาที่เด่นชัดงอกขึ้นมาแทนที่ แต่ละเขาชี้ไปทางลมทั้ง 4 ทิศของฟ้าสวรรค์

⁹ มีเขาเล็กเขาหนึ่งที่งอกจากหนึ่งในสี่เขา ซึ่งทวีอำนาจหันไปทางทิศใต้ ทิศตะวันออก และทางแผ่นดินอันงดงาม ¹⁰ เขานั้นงอกขึ้นสูงถึงชาวสวรรค์ และทำให้กลุ่มดาวกับดาวบางดวงตกลงสู่พื้นดินและถูกมันเหยียบย่ำ ¹¹ มันถึงกับยกย่องตนเองเทียบเท่าราชาแห่งสวรรค์ มันเลิกล้างการถวายเครื่องสักการะประจำวันแด่พระองค์ และทำให้ที่พำนักของพระองค์ไม่เป็นที่เคารพ ¹² ในเวลาเดียวกัน บรรดาผู้บริสุทธิ์และเครื่องสักการะที่ใช้เผาเป็นของถวายประจำวันก็อยู่ใต้อำนาจของการต่อต้านของมัน และความจริงถูกโยนทิ้งลงบนพื้นดิน มันทำสิ่งที่ใจต้องการและประสบกับความเจริญ ¹³ ครั้นแล้วข้าพเจ้าก็ได้ยินผู้บริสุทธิ์ผู้หนึ่งพูดกับผู้บริสุทธิ์อีกผู้หนึ่งที่กำลังพูดอยู่ว่า “เรื่องต่างๆ ในภาพนิมิตจะเกิดขึ้นนานเท่าไรจึงจะบรรลุผล คือเรื่องเครื่องสักการะที่ใช้เผาเป็นของถวายประจำวัน การกระทำที่น่าชังซึ่งทำให้เกิดความวิบัติ^[h] สถานที่บริสุทธิ์และบรรดาผู้บริสุทธิ์อยู่ใต้อำนาจของการต่อต้านและถูกเหยียบย่ำอยู่ใต้เท้าของมัน” ¹⁴ ท่านพูดตอบว่า “จะเกิดขึ้น 2,300 ครั้งของการมอบเครื่องสักการะในเวลาเช้าและเวลาเย็น แล้วสถานที่บริสุทธิ์ก็จะได้รับการชำระให้บริสุทธิ์อีกครั้ง”

แก้ฝันจากภาพนิมิต

¹⁵ เมื่อข้าพเจ้าดาเนียลได้เห็นภาพนิมิตแล้ว ข้าพเจ้าพยายามจะเข้าใจ ดูเถิด ผู้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าข้าพเจ้าดูเหมือนมนุษย์ ¹⁶ ข้าพเจ้าได้ยินเสียงมนุษย์ที่ระหว่างฝั่งแม่น้ำอุลัย เสียงนั้นเรียก “กาเบรียล^[i] ช่วยชายผู้นี้ให้เข้าใจภาพนิมิตเถิด” ¹⁷ ท่านจึงมาใกล้ที่ข้าพเจ้ายืนอยู่ เมื่อท่านมา ข้าพเจ้าก็ตกใจและก้มหน้าซบลงกับพื้น แต่ท่านพูดกับข้าพเจ้าว่า “โอ บุตรมนุษย์ จงเข้าใจเถิดว่า ภาพนิมิตนั้นชี้ให้เห็นการสิ้นสุด”

¹⁸ ขณะที่ท่านกำลังพูดกับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็ตกอยู่ในภวังค์หน้าซบพื้น แต่ท่านแตะต้องตัวข้าพเจ้าและช่วยข้าพเจ้าให้ยืนขึ้น ¹⁹ ท่านพูดว่า “ดูเถิด เราจะให้ท่านทราบว่า อะไรจะเกิดขึ้นในภายหลังเมื่อความกริ้วคุกรุ่นขึ้น เพราะภาพนิมิตนั้นเป็นเรื่องของการสิ้นสุดที่กำหนดไว้แล้ว ²⁰ ส่วนแกะตัวผู้ซึ่งมีเขา 2 เขาที่ท่านเห็นก็คือกษัตริย์ของมีเดียและเปอร์เซีย ²¹ ส่วนแพะตัวผู้ก็คือกษัตริย์ของกรีก และเขาที่เด่นชัดอยู่ที่ระหว่างคิ้วก็คือกษัตริย์ท่านแรก ²² ส่วนเขา 4 เขาที่ขึ้นมาแทนเขาแรกที่หัก ก็คือประชาชาตินั้นถูกแบ่งแยกออกเป็น 4 อาณาจักร แต่จะมีอำนาจไม่เท่ากับอาณาจักรแรก ²³ ในตอนท้ายของการปกครองของพวกเขา เมื่อบรรดาผู้ล่วงละเมิดกระทำจนถึงขีดสุดแล้ว กษัตริย์ผู้มีสีหน้าดุร้ายเป็นผู้กอปรด้วยเล่ห์อุบายจะลุกขึ้นครองอำนาจ ²⁴ ท่านจะมีอำนาจมาก และจะเป็นเหตุให้เกิดความพินาศอันน่าหวาดกลัว ท่านจะประสบกับความเจริญและทำสิ่งที่ใจต้องการ และจะทำลายบรรดาผู้มีใจกล้าหาญและบรรดาผู้บริสุทธิ์ ²⁵ ท่านจะหลอกลวงได้สำเร็จก็เพราะความฉลาดแกมโกง และจิตใจของท่านจะฮึกเหิม และจะทำให้คนจำนวนมากพินาศ ท่านจะลุกขึ้นต่อต้านราชาแห่งราชาทั้งปวง ถึงกระนั้นก็ตามท่านจะถูกทำให้พินาศ แต่ไม่ใช่ด้วยมือมนุษย์ ²⁶ ภาพนิมิตของการมอบเครื่องสักการะในเวลาเช้าและเวลาเย็นที่ท่านได้ยินคำอธิบายแล้ว จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน แต่จงเก็บภาพนิมิตนั้นไว้เป็นความลับ เพราะอีกนานก่อนที่จะเกิดขึ้น”

²⁷ และข้าพเจ้าดาเนียลรู้สึกละเหี่ยเพลียใจและล้มป่วยอยู่หลายวัน แล้วข้าพเจ้าก็ลุกขึ้นปฏิบัติงานให้กษัตริย์ แต่ข้าพเจ้าตื่นตระหนกกับภาพนิมิต และไม่มีผู้ใดเข้าใจ