Bible in 90 Days

⁴ แน่นอนที่สุด พระองค์เองได้แบกรับเอาความเจ็บป่วยของพวกเรา
    และรับเอาความเศร้าโศกของพวกเรา^[c]
แต่พวกเรายังคิดว่า พระองค์ถูกพระเจ้าลงโทษ
    จึงบาดเจ็บแสนสาหัส และถูกทรมาน
⁵ แต่พระองค์ถูกตรึงเพราะการล่วงละเมิดของพวกเรา
    พระองค์บาดเจ็บแสนสาหัสเพราะความชั่วของพวกเรา
พวกเรามีสันติสุขได้ก็เนื่องจากพระองค์รับการลงโทษ
    พวกเราได้รับการรักษาให้หายได้ก็เพราะบาดแผลของพระองค์
⁶ เราทุกคนเป็นเสมือนแกะที่พลัดจากฝูง
    เราแต่ละคนได้กลับไปดำเนินชีวิตในทางของตนเอง
และพระผู้เป็นเจ้าได้ให้พระองค์แบกความชั่วของเราทุกคน
⁷ พระองค์ถูกบีบบังคับและรับความทรมาน
    พระองค์ก็ยังไม่ปริปาก
พระองค์ถูกนำไปดั่งลูกแกะที่รอการประหาร
    และเป็นดั่งแกะที่นิ่งอยู่ตรงหน้าคนตัดขนแกะ
    พระองค์ไม่ปริปากของพระองค์
⁸ พระองค์ถูกนำไปด้วยการกดขี่และตัดสิน
    และใครเล่าจะพูดถึงเชื้อสายของพระองค์ได้
เพราะพระองค์ถูกตัดขาดจากดินแดนของคนเป็น^[d]
    และถูกลงโทษเพราะการล่วงละเมิดของชนชาติของข้าพเจ้า
⁹ พระองค์ถูกตัดสินให้ถึงแก่ชีวิตพร้อมกับคนชั่ว
    และในความตาย พระองค์อยู่ในที่ของผู้มั่งมี
ถึงแม้ว่าพระองค์ไม่ได้กระทำสิ่งใดผิด
    และพระองค์ไม่เคยกล่าวคำล่อลวง

¹⁰ แต่เป็นความประสงค์ของพระผู้เป็นเจ้า
    ที่จะให้พระองค์บาดเจ็บแสนสาหัส
    และทำให้พระองค์รับทุกข์ทรมาน
และแม้ว่าพระผู้เป็นเจ้าทำให้ชีวิตของพระองค์เป็นของถวายเพื่อไถ่โทษ
    พระองค์จะเห็นผู้สืบเชื้อสายของพระองค์ และจะมีชีวิตอันยืนยาว
และพระองค์จะกระทำสิ่งที่พระผู้เป็นเจ้าประสงค์สำเร็จ
¹¹ เมื่อจิตวิญญาณของพระองค์ทนทุกข์แล้ว
    พระองค์จะเห็นผลที่ได้รับและจะพอใจ
ผู้รับใช้ของเราเป็นผู้มีความชอบธรรม
    พระองค์จะทำให้คนจำนวนมากพ้นผิดโดยความเข้าใจอันลึกซึ้งของพระองค์
    และจะแบกรับบาปของพวกเขา
¹² ฉะนั้น เราจะมอบส่วนหนึ่งให้แก่พระองค์ในท่ามกลางผู้ที่ยิ่งใหญ่
    และพระองค์จะแบ่งปันของที่ริบมาได้ให้กับผู้ที่เข้มแข็ง
เพราะพระองค์มอบชีวิตให้กับความตาย
    และถูกนับอยู่ในพวกคนล่วงละเมิด^[e]
ด้วยว่า พระองค์รับบาปของคนจำนวนมาก
    และอธิษฐานขอให้แก่บรรดาผู้ล่วงละเมิด

⁴ อย่ากลัวเลย ด้วยว่า เจ้าจะไม่ต้องอับอาย
    อย่าสับสนเพราะเจ้าจะไม่ต้องอัปยศอดสู
ด้วยว่า เจ้าจะลืมความขายหน้าที่มีในวัยแรกรุ่น
    และความเป็นม่ายซึ่งทำให้เจ้าถูกตำหนิติเตียนก็จะไม่อยู่ในความทรงจำอีกต่อไป
⁵ ด้วยว่า องค์ผู้สร้างของเจ้าเป็นสามีของเจ้า
    พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธาคือพระนามของพระองค์
และองค์ผู้บริสุทธิ์ของอิสราเอลคือองค์ผู้ไถ่ของเจ้า
    พระองค์มีชื่อว่า พระเจ้าแห่งโลกทั้งโลก
⁶ ด้วยว่า พระผู้เป็นเจ้าได้เรียกเจ้า
    เจ้าเป็นเหมือนภรรยาที่ถูกทอดทิ้งและโศกเศร้าในจิตวิญญาณ
เหมือนอย่างภรรยาในวัยแรกรุ่นที่ถูกผลักไส”
    พระเจ้าของท่านกล่าวดังนั้น
⁷ “เราละเลยเจ้าเพียงชั่วขณะ
    แต่เราจะโอบรวบรวมเจ้าไว้ด้วยความสงสาร
⁸ เราซ่อนหน้าไปจากเจ้า
    ด้วยความโกรธมหันต์เพียงชั่วขณะ
แต่เราจะมีความสงสารต่อเจ้า
    ด้วยความรักอันเป็นนิรันดร์”
    พระผู้เป็นเจ้า องค์ผู้ไถ่ของท่านกล่าวดังนั้น

⁹ “เราเห็นว่า นี่เป็นเหมือนกับสมัยของโนอาห์
    เหมือนกับที่เราปฏิญาณว่า น้ำที่เคยท่วมในยุคของโนอาห์
    จะไม่ควรท่วมโลกอีกแล้ว^[g]
ดังนั้นเราจึงได้ปฏิญาณว่า เราจะไม่โกรธเจ้า
    และจะไม่ห้ามเจ้าอีก
¹⁰ ด้วยว่า เทือกเขาจะสั่นคลอน
    และเนินเขาจะถูกขยับเขยื้อน
แต่ความรักอันมั่นคงของเราจะไม่สั่นคลอน
    และพันธสัญญาแห่งสันติสุขของเราจะไม่ถูกพรากไป”
    พระผู้เป็นเจ้าผู้มีความสงสารต่อท่านกล่าวดังนั้น

¹¹ “โอ เจ้าผู้รับความลำบาก ผู้ที่ถูกพายุพัดพาไปและไม่ได้กำลังใจ
    ดูเถิด เราจะสร้างเจ้าด้วยพลอยสีฟ้า
    และวางฐานรากของเจ้าด้วยนิลสีคราม
¹² เราจะทำเชิงเทินของเจ้าด้วยทับทิม
    ทำประตูด้วยแก้วผลึก
    และกำแพงทุกด้านด้วยเพชรพลอย
¹³ พระผู้เป็นเจ้าจะสั่งสอนบุตรของเจ้าทุกคน^[h]
    และบรรดาบุตรของเจ้าจะมีสันติสุขยิ่งนัก
¹⁴ เจ้าจะได้รับความมั่นคงในความชอบธรรม
เจ้าจะอยู่ห่างจากการถูกบีบบังคับ
    เพราะเจ้าจะไม่กลัว
และเจ้าจะอยู่ห่างจากความหวาดกลัว
    เพราะมันจะไม่เข้าใกล้ตัวเจ้า
¹⁵ ถ้าหากว่ามีผู้ใดก่อการทะเลาะวิวาท
    ก็ไม่ใช่เกิดจากเรา
ใครก็ตามที่ก่อการทะเลาะวิวาทกับเจ้า
    เขาก็จะล้มเพราะเจ้า
¹⁶ ดูเถิด เราได้สร้างช่างตีเหล็ก
    ซึ่งพัดไฟให้ลุกขึ้นจากถ่านหิน
    และสร้างอาวุธตามจุดประสงค์
เราได้สร้างผู้ก่อความพินาศขึ้นเพื่อทำลายจนไม่ให้เหลือซาก
¹⁷     ไม่มีอาวุธใดที่ยกขึ้นต่อต้านเจ้าจะทำได้สำเร็จ
    และทุกลิ้นที่กล่าวหาเจ้าจะถูกกล่าวโทษ
นี่คือมรดกของบรรดาผู้รับใช้ของพระผู้เป็นเจ้า
    และความชอบธรรมของพวกเขามาจากเรา”
    พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

⁶ จงแสวงหาพระผู้เป็นเจ้าขณะที่ยังหาพระองค์ได้
    จงร้องเรียกถึงพระองค์ขณะที่พระองค์อยู่ใกล้
⁷ ให้คนชั่วละจากวิถีทางของเขา
    และคนไร้ความชอบธรรมทิ้งความคิดของเขา
ให้เขากลับมาหาพระผู้เป็นเจ้า เพื่อพระองค์จะมีความสงสารต่อเขา
    และมาหาพระเจ้าของพวกเรา เพราะพระองค์จะยกโทษอย่างมากมาย

⁸ “เพราะความคิดของเราไม่ใช่ความคิดของเจ้า
    และทางของเจ้าก็ไม่ใช่ทางของเราเช่นกัน”
    พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
⁹ “เพราะฟ้าสวรรค์สูงกว่าแผ่นดินโลกเช่นไร
    วิถีทางของเราก็สูงกว่าวิถีทางของเจ้า
    และความคิดของเราสูงกว่าความคิดของเจ้าเช่นนั้น
¹⁰ เพราะฝนและหิมะตกจากฟ้า
    และไม่ย้อนกลับขึ้นไป แต่รดแผ่นดินโลก
ทำให้พืชงอกเติบโต
    ให้เมล็ดแก่ผู้หว่านและอาหารแก่ผู้รับประทานเช่นไร
¹¹ คำของเราก็จะเป็นอย่างนั้น คำซึ่งออกไปจากปากของเรา
    จะไม่หวนกลับมาเปล่าๆ
แต่จะสำเร็จผลตามจุดประสงค์ของเรา
    และจะสำเร็จในสิ่งที่เรามุ่งหมายไว้เช่นนั้น
¹² เพราะเจ้าจะออกไปด้วยความยินดี
    และถูกนำออกไปด้วยสันติสุข
เทือกเขาและเนินเขาที่อยู่เบื้องหน้าเจ้า
    จะแซ่ซ้องด้วยเสียงเพลง
    และต้นไม้ทั้งมวลในทุ่งนาจะปรบมือกัน
¹³ ต้นสนจะงอกขึ้นแทนไม้หนาม
    ต้นเมอร์เทิลจะงอกขึ้นแทนพุ่มไม้หนาม
สิ่งเหล่านี้จะทำให้พระผู้เป็นเจ้าเป็นที่รู้จัก
    เป็นสัญลักษณ์อันเป็นนิรันดร์ที่ไม่มีวันจะถูกทำลายลง”

³ อย่าให้ชนต่างชาติที่หันเข้าหาพระผู้เป็นเจ้าพูดว่า
    “พระผู้เป็นเจ้าจะแยกเราออกจากชนชาติของพระองค์อย่างแน่นอน”
และอย่าให้ขันทีพูดว่า
    “ดูเถิด เราเป็นต้นไม้แห้ง”

¹¹ เจ้าหวาดหวั่นและกลัวใคร
    เจ้าจึงได้พูดปด
และไม่ได้นึกถึงเรา
    ไม่ได้ใส่ใจ
เราคงนิ่งอยู่เป็นเวลานานใช่ไหม
    จึงทำให้เจ้าไม่เกรงกลัวเรา
¹² เราจะประกาศความชอบธรรมของเจ้าและการกระทำของเจ้า
    แต่มันก็จะไม่เป็นประโยชน์ต่อเจ้า
¹³ เมื่อเจ้าส่งเสียงร้อง
    ก็จงให้รูปเคารพที่เจ้าสะสมไว้มากมายช่วยเจ้าให้รอดปลอดภัยเถิด
ลมจะพัดมันไป
    ลมหายใจเฮือกหนึ่งก็จะพัดพามันไป
แต่ผู้ที่พึ่งพิงเรา
    จะได้เป็นเจ้าของแผ่นดิน
    และจะได้รับภูเขาอันบริสุทธิ์ของเราเป็นมรดก”

⁶ การอดอาหารแบบที่เราเลือกมิใช่อย่างนี้หรือ
    คือแก้สิ่งผูกมัดของความชั่ว
    แก้สายรัดของแอก
ปล่อยผู้ถูกบีบบังคับให้เป็นอิสระ
    และปลดแอกทั้งหมดออก
⁷ เพื่อแบ่งปันอาหารของเจ้าให้กับผู้ที่หิว
    และนำผู้ยากไร้ที่ไม่มีบ้านอยู่เข้าไปในบ้านของเจ้า
เมื่อเจ้าเห็นผู้ที่ไร้เครื่องนุ่งห่ม ก็จัดหาให้เขา
    และไม่ซ่อนตัวเจ้าจากเลือดเนื้อเชื้อไขของเจ้า มิใช่หรือ
⁸ แล้วแสงสว่างของเจ้าก็จะสาดส่องดั่งอรุณรุ่ง
    และการเจ็บไข้ของเจ้าจะหายขาดอย่างรวดเร็ว
ความชอบธรรมของเจ้าจะนำหน้าเจ้าไป
    บารมีของพระผู้เป็นเจ้าจะคุ้มกันที่ข้างหลังเจ้า
⁹ เวลาที่เจ้าร้องเรียก พระผู้เป็นเจ้าก็จะตอบ
    เจ้าจะร้องให้ช่วย พระองค์ก็จะกล่าวว่า ‘เราอยู่นี่’
ถ้าเจ้าเอาแอกนั้นออกไปจากท่ามกลางพวกเจ้า
    และเลิกจากการตำหนิติเตียนผู้อื่น หรือการพูดว่าร้าย
¹⁰ ถ้าเจ้าช่วยเหลือผู้หิวกระหาย
    และให้ผู้มีความลำบากได้รับจนพอใจ
แล้วแสงสว่างของเจ้าก็จะส่องในความมืด
    และความมืดมนของเจ้าก็จะสว่างดั่งเที่ยงวัน
¹¹ และพระผู้เป็นเจ้าจะนำทางเจ้าเสมอไป
    และให้เจ้าได้รับจนพอใจในยามลำเค็ญ
    และทำให้กระดูกของเจ้าแข็งแรง
และเจ้าจะเป็นอย่างสวนที่ได้น้ำรด
    เป็นอย่างน้ำพุ
    ที่ไม่มีวันแห้งเหือด
¹² และสิ่งปรักหักพังโบราณของเจ้าจะได้รับการสร้างขึ้นใหม่
    เจ้าจะสร้างฐานรากให้กับหลายชั่วอายุคน
เจ้าจะได้ชื่อว่าเป็นผู้ซ่อมกำแพง
    ผู้สร้างถนนขึ้นใหม่เพื่อเป็นที่อยู่อาศัยได้

¹³ ถ้าเจ้าหยุดละเมิดวันสะบาโต
    หยุดจากการหาความสำราญในวันบริสุทธิ์ของเรา
และเรียกว่า วันสะบาโตเป็นวันที่น่ายินดี
    และให้เกียรติวันบริสุทธิ์ของพระผู้เป็นเจ้า
ถ้าเจ้าให้เกียรติวันนั้น คือเจ้าไม่ทำตามวิถีทางของเจ้า
    หรือแสวงหาความสำราญของเจ้า หรือพูดพร่ำ
¹⁴ แล้วเจ้าจะยินดีในพระผู้เป็นเจ้า
    และเราจะให้เจ้าขึ้นสู่ความสูงของแผ่นดินโลก
เราจะให้เจ้ารับมรดกของยาโคบบิดาของเจ้า
    พระผู้เป็นเจ้าได้กล่าวด้วยปากของพระองค์”

⁹ ฉะนั้น ความยุติธรรมอยู่ห่างไกลจากพวกเรา
    และความชอบธรรมไม่เกิดขึ้นกับเรา
พวกเราหวังในแสงสว่าง แต่ดูเถิด มีแต่ความมืด
    และหวังในความสว่าง แต่พวกเราเดินอยู่ในความมืดมน
¹⁰ พวกเราคลำหาตามกำแพงอย่างคนตาบอด
    พวกเราคลำหาราวกับคนไม่มีตา
พวกเราสะดุดตอนเที่ยงวันราวกับเป็นเวลาพลบค่ำ
    พวกเราเป็นเหมือนคนตายแล้วในหมู่คนร่างกำยำ
¹¹ พวกเราทุกคนคำรามอย่างหมี
    พวกเราโอดครวญ คร่ำครวญอย่างนกพิราบ
พวกเราหวังในความยุติธรรม แต่หาไม่พบเลย
    หวังในความรอดพ้น แต่ก็ห่างไกลจากพวกเรา

¹² เพราะการล่วงละเมิดของเราทวีคูณขึ้น ณ เบื้องหน้าพระองค์
    และบาปของพวกเราเป็นพยานฟ้องเรา
เพราะการล่วงละเมิดอยู่กับพวกเรา
    และเรารู้ถึงความชั่วของเรา
¹³ การล่วงละเมิดและการปฏิเสธพระผู้เป็นเจ้า
    และการหันหลังให้กับพระเจ้าของเรา
พูดด้วยการบีบบังคับและฝ่าฝืน
    กล่าวคำเท็จซึ่งเกิดขึ้นจากจิตใจของพวกเรา
¹⁴ ความยุติธรรมถูกบังคับให้ถอยกลับ
    และความชอบธรรมอยู่ห่างไกล
เพราะความจริงไม่มั่นคงที่ลานชุมนุม
    และความเที่ยงธรรมเข้ามาไม่ถึง
¹⁵ หามีความจริงไม่
    และผู้ที่เดินไปจากความชั่วกลายเป็นผู้ถูกตามล่า

พระผู้เป็นเจ้ามองดู และไม่พอใจ
    ที่ไม่มีความยุติธรรม
¹⁶ พระองค์เห็นว่าไม่มีผู้ใด
    และใจหายว่าไม่มีใครสักคนที่จะอธิษฐานขอ
แล้วพละกำลังของพระองค์เองนำความรอดพ้นมา
    และความชอบธรรมของพระองค์เสริมพลังให้แก่พระองค์
¹⁷ พระองค์สวมความชอบธรรมอย่างเกราะป้องกันอก
    และสวมหมวกเหล็กแห่งความรอดพ้น
พระองค์สวมเสื้อแห่งการแก้แค้นเป็นเครื่องนุ่งห่ม
    และคลุมพระองค์เองด้วยความรักอันแรงกล้าอย่างเสื้อคลุม
¹⁸ พระองค์จะสนองคืน
    ตามการกระทำของพวกเขา
การลงโทษแก่ฝ่ายตรงข้าม
    การสนองคืนแก่ศัตรูของพระองค์
    พระองค์จะสนองคืนแก่หมู่เกาะต่างๆ
¹⁹ ดังนั้น พวกเขาจะยำเกรงพระนามของพระผู้เป็นเจ้าจากฟากตะวันตก
    และพระบารมีของพระองค์จากทางที่ดวงตะวันขึ้น
เพราะพระองค์จะมาอย่างสายน้ำที่ไหลหลาก
    ซึ่งลมของพระผู้เป็นเจ้าเป็นผู้พัดมันมา

²⁰ “และผู้ไถ่จะมายังศิโยน
    มายังบรรดาผู้ที่อยู่ในยาโคบ ผู้หันจากการล่วงละเมิด”
    พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

⁴ จงเงยหน้าขึ้นและมองดูรอบๆ ตัว
    เขาทั้งปวงประชุมร่วมกันและมาหาเจ้า
บรรดาบุตรชายของเจ้าจะมาจากแดนไกล
    และจะมีคนอุ้มบุตรหญิงของเจ้าเข้าสะเอวมา
⁵ เจ้าจะเห็นและยิ้มแย้ม
    ใจของเจ้าจะยินดีและเบิกบานมาก
เพราะความมั่งมีจากทั่วโลกจะถูกนำมาให้เจ้า
    ความมั่งคั่งของบรรดาประชาชาติจะมาหาเจ้า
⁶ ฝูงอูฐจะอยู่ทั่วแผ่นดินของเจ้า
    อูฐตัวน้อยๆ ของชาวมีเดียนและเอฟาห์
    อูฐขบวนยาวจะมาจากเช-บา
พวกมันจะนำทองคำและกำยาน
    และประชาชนจะประกาศคำสรรเสริญถึงพระผู้เป็นเจ้า
⁷ ฝูงแพะแกะแห่งเคดาร์จะถูกรวมเข้าด้วยกัน
    แกะผู้แห่งเนบาโยทจะปรนนิบัติรับใช้เจ้า
พวกมันจะเป็นที่ยอมรับสำหรับแท่นบูชาของเรา
    และเราจะแต่งตำหนักของเราให้สวยงาม

⁸ คนเหล่านี้เป็นใครที่ลอยได้อย่างก้อนเมฆ
    และอย่างนกพิราบที่บินไปเกาะหน้าต่าง
⁹ เพราะหมู่เกาะต่างๆ จะมีความหวังในตัวเรา
    เรือจากเมืองทาร์ชิชแล่นนำหน้ามา
เพื่อนำบรรดาบุตรของเจ้ามาจากแดนไกล
    นำเงินและทองคำติดตัวมาด้วย
เพื่อพระนามของพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเจ้า
    และเพื่อองค์ผู้บริสุทธิ์ของอิสราเอล
    เพราะพระองค์ทำให้เจ้าสวยงาม

¹⁰ บรรดาชาวต่างชาติจะสร้างกำแพงของเจ้า
    และบรรดากษัตริย์ของพวกเขาจะปรนนิบัติรับใช้เจ้า
ด้วยว่า เราลงโทษเจ้าเมื่อเราโกรธกริ้ว
    แต่เราได้มีเมตตาต่อเจ้าเมื่อเราโปรดปราน
¹¹ ประตูของเจ้าจะเปิดเสมอไป
    มันจะไม่ถูกปิดทั้งกลางวันและกลางคืน
เพื่อผู้คนจะนำความมั่งคั่งของบรรดาประชาชาติมาให้แก่เจ้า
    พร้อมกับบรรดากษัตริย์ของพวกเขาที่ถูกนำมาในขบวนแห่
¹² ด้วยว่า ประชาชาติและอาณาจักร
    ที่ไม่รับใช้เจ้าจะรกร้าง
    ประชาชาติเหล่านั้นจะถูกทำลายจนสิ้นซาก
¹³ ความสง่างามของเลบานอนจะเป็นของเจ้า
    ทั้งต้นสน ต้นเพลนและต้นสนไซเปร็ส
จะทำให้ที่พำนักของเราสวยงาม
    และเราจะทำให้ที่วางเท้าของเราสง่างาม
¹⁴ บรรดาบุตรของพวกที่ก่อความเดือดร้อนให้กับเจ้า
    จะมาก้มคารวะเจ้า
และคนทั้งหลายที่ดูหมิ่นเจ้า
    จะหมอบลงที่เท้าเจ้า
พวกเขาจะเรียกชื่อเจ้าว่า เมืองของพระผู้เป็นเจ้า
    ศิโยนขององค์ผู้บริสุทธิ์ของอิสราเอล

¹⁵ แม้ว่าเจ้าถูกทอดทิ้งและเกลียดชัง
    และไม่มีผู้ใดเดินทางผ่านมา
เราจะทำให้เจ้ายิ่งใหญ่ตลอดกาล
    เป็นความยินดีทุกชั่วอายุคน
¹⁶ เจ้าจะดื่มนมจากบรรดาประชาชาติ
    เจ้าจะดื่มจากอกของบรรดากษัตริย์
และเจ้าจะรู้ว่า เราคือพระผู้เป็นเจ้า
    เป็นผู้ช่วยให้รอดพ้นของเจ้า
    ผู้ไถ่ของเจ้า องค์ผู้มีอานุภาพของยาโคบ
¹⁷ เราจะนำทองคำแทนทองสัมฤทธิ์
    และเงินแทนเหล็ก
นำทองสัมฤทธิ์แทนไม้
    และเหล็กแทนหิน
เราจะทำให้ความสันติสุขดูแลเจ้า
    และให้ความชอบธรรมเป็นผู้คุมเจ้า
¹⁸ จะไม่เกิดความรุนแรงในแผ่นดินของเจ้าอีกต่อไป
    ไม่มีความงงงันหรือความพินาศภายในเขตแดนของเจ้า
เจ้าจะเรียกกำแพงเมืองของเจ้าว่า ‘ความรอดพ้น’
    และเรียกประตูเมืองของเจ้าว่า ‘สรรเสริญ’
¹⁹ เวลากลางวันจะไม่มีดวงอาทิตย์เป็นแสงสว่างของเจ้าอีกต่อไป
    และดวงจันทร์จะไม่ส่องความสว่างให้แก่เจ้า
แต่พระผู้เป็นเจ้าจะเป็นแสงอันเป็นนิรันดร์ของเจ้า
    และพระเจ้าของเจ้าจะเป็นสง่าราศีของเจ้า
²⁰ ดวงอาทิตย์ของเจ้าจะไม่ลับฟ้าอีกต่อไป
    และดวงจันทร์จะไม่เลือนจากไป
เพราะพระผู้เป็นเจ้าจะเป็นแสงอันเป็นนิรันดร์ของเจ้า
    และวันเศร้าโศกของเจ้าจะสิ้นสุดลง
²¹ ชนชาติของเจ้าทุกคนจะมีความชอบธรรม
    พวกเขาจะเป็นเจ้าของแผ่นดินไปตลอดกาล
เป็นกิ่งก้านที่เราปลูก
    คือผลงานจากฝีมือของเรา
    เพื่อบารมีของเราจะเป็นที่ประจักษ์
²² ผู้ที่ด้อยสุดจะสร้างตระกูลขึ้นมา
    และเป็นประชาชาติที่ใจฉกาจ
เราคือพระผู้เป็นเจ้า
    เมื่อถึงเวลาเราจะให้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว”

⁴ พวกเขาจะสร้างเมืองโบราณที่พังพินาศขึ้นใหม่
    พวกเขาจะบูรณะสถานที่ซึ่งพังยับเยิน
พวกเขาจะซ่อมเมืองที่ปรักหักพัง
    ซึ่งรกร้างมาหลายชั่วอายุคน
⁵ คนแปลกหน้าจะยืนและดูแลฝูงแพะแกะของพวกท่าน
    ชาวต่างชาติจะเป็นคนพรวนดิน
    และคนดูแลสวนองุ่นของท่าน
⁶ แต่ท่านจะได้รับเรียกว่า บรรดาปุโรหิตของพระผู้เป็นเจ้า
    พวกเขาจะพูดถึงท่านว่า ท่านเป็นผู้รับใช้ของพระเจ้าของเรา
ท่านจะได้รับความมั่งมีจากบรรดาประชาชาติ
    และท่านจะโอ้อวดที่ได้อยู่ในความรุ่งเรืองของพวกเขา
⁷ แทนที่จะต้องอับอาย
    ท่านจะได้รับส่วนแบ่งเป็นสองเท่า
แทนที่จะไร้เกียรติ
    พวกเขาจะร่าเริงใจในส่วนแบ่ง
ฉะนั้นพวกเขาจะเป็นเจ้าของส่วนแบ่งในแผ่นดินของพวกเขาสองเท่า
    พวกเขาจะมีความยินดีอันยั่งยืนตลอดไป

⁸ “ด้วยว่า เราผู้เป็นพระผู้เป็นเจ้ารักความยุติธรรม
    เราเกลียดชังการปล้นและการกระทำความชั่ว
เราจะตอบสนองพวกเขาด้วยความสัตย์จริง
    และเราจะทำพันธสัญญาอันเป็นนิรันดร์กับพวกเขา
⁹ ทายาทของพวกเขาจะเป็นที่รู้จักในบรรดาประชาชาติ
    และบรรดาผู้สืบเชื้อสายของพวกเขาในท่ามกลางบรรดาชนชาติ
ทุกคนที่เห็นพวกเขาจะแสดงความรู้จักว่า
    พวกเขาคือทายาทที่พระผู้เป็นเจ้าได้อวยพร”

¹⁰ ข้าพเจ้าจะชื่นชมยินดีในพระผู้เป็นเจ้า
    จิตวิญญาณข้าพเจ้ายินดีในพระเจ้าของข้าพเจ้า
เพราะพระองค์สวมเสื้อแห่งความรอดพ้นให้แก่ข้าพเจ้า
    พระองค์ห่มข้าพเจ้าด้วยเสื้อคลุมแห่งความชอบธรรม
อย่างกับเจ้าบ่าวสวมเครื่องประดับศีรษะอย่างงดงามดั่งปุโรหิต
    และอย่างกับเจ้าสาวที่ตกแต่งด้วยเพชรพลอย
¹¹ ด้วยว่า แผ่นดินโลกทำให้พืชงอก
    และสวนทำให้เมล็ดถูกหว่านและงอกขึ้นมาเช่นไร
พระผู้เป็นเจ้า องค์พระเจ้าก็จะโปรดให้ความชอบธรรม
    และการสรรเสริญสะพรั่งขึ้น เพื่อประชาชาติทั้งปวงเช่นนั้น

⁶ โอ เยรูซาเล็มเอ๋ย เราได้วางยามไว้บนกำแพงเมืองของเจ้าแล้ว
    พวกเขาจะไม่เงียบงันอีกเลยตลอดทั้งวันและคืน
พวกเจ้าที่ระลึกถึงพระผู้เป็นเจ้า
    จงอย่าพักผ่อน
⁷ และไม่ยอมให้พระองค์พักผ่อน
    จนกว่าพระองค์สถาปนาเยรูซาเล็ม
    และทำให้เยรูซาเล็มเป็นที่สรรเสริญในโลก
⁸ พระผู้เป็นเจ้าได้ปฏิญาณด้วยมือขวา
    และด้วยอานุภาพอันยิ่งใหญ่ของพระองค์ว่า
“เราจะไม่ให้พวกศัตรูของเจ้าได้รับธัญพืช
    ของเจ้าเป็นอาหารอีกแล้ว
และชาวต่างชาติจะไม่ดื่มเหล้าองุ่นของเจ้า
    ซึ่งเจ้าได้ออกแรงสกัดเอง
⁹ แต่บรรดาผู้เก็บเกี่ยวจะเป็นผู้รับประทาน
    และสรรเสริญพระผู้เป็นเจ้า
และบรรดาผู้เก็บรวบรวมผลจะดื่ม
    ในลานของสถานที่บริสุทธิ์ของเรา”

¹⁰ จงผ่านเข้าไป จงผ่านเข้าประตูเมือง
    จงเตรียมทางให้ประชาชน
จงสร้าง จงสร้างถนนใหญ่
    อย่าให้มีก้อนศิลาขวางทาง
จงยกธงชัยให้บรรดาชนชาติเห็น
¹¹ ดูเถิด พระผู้เป็นเจ้าได้ประกาศ
    ถึงสุดมุมโลก
จงบอกธิดาแห่งศิโยนว่า
    “ดูเถิด ความรอดพ้นของเจ้ามาแล้ว^[p]
ดูเถิด รางวัลของพระองค์อยู่กับพระองค์
    และพระองค์จะตอบสนอง”
¹² และพวกเขาจะได้รับเรียกว่า “ประชาชนที่บริสุทธิ์
    ผู้ที่ได้รับการไถ่ของพระผู้เป็นเจ้า”
และเจ้าจะได้รับเรียกว่า “เป็นที่ปรารถนา
    เมืองที่ไม่ถูกทอดทิ้ง”

² ทำไมเสื้อของพระองค์จึงเป็นสีแดง
    เหมือนเสื้อของผู้ย่ำในเครื่องสกัดเหล้าองุ่น

³ “เราได้ย่ำในเครื่องสกัดเหล้าองุ่นตามลำพัง
    ไม่มีผู้ใดจากบรรดาชนชาติอยู่ด้วยกับเรา
เราย่ำพวกเขาด้วยความโกรธ
    และเหยียบพวกเขาด้วยความกริ้ว
เลือดของพวกเขากระเด็นบนเสื้อผ้าของเรา
    และเปื้อนเครื่องแต่งกายของเรา
⁴ เพราะวันแห่งการแก้แค้นอยู่ในใจของเรา
    และปีแห่งการไถ่ได้มาถึงแล้ว
⁵ เรามองดู แต่ไม่มีใครช่วย
    เราใจหาย แต่ไม่มีใครเสริมพลัง
ดังนั้นพละกำลังของเราเองนำความรอดพ้นมา
    และความกริ้วของเราเสริมพลังให้แก่เรา
⁶ เราเหยียบบรรดาชนชาติด้วยความโกรธของเรา
    เราทำให้พวกเขาดื่มด้วยความกริ้ว
    และเราหลั่งเลือดของพวกเขาลงบนโลก”

¹⁰ แต่พวกเขาก็ยังขัดขืน
    และทำให้พระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระองค์เศร้าใจ
พระองค์จึงกลับเป็นศัตรูของพวกเขา
    และพระองค์ต่อสู้กับพวกเขาเอง
¹¹ แล้วพระองค์ก็ระลึกถึงสมัยดึกดำบรรพ์
    ในสมัยของโมเสสและชนชาติของพระองค์
ผู้นำพวกเขาให้ขึ้นมาจากทะเล
    พร้อมกับบรรดาผู้เลี้ยงดูฝูงแกะของพระองค์อยู่ที่ไหน
ผู้ให้พระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระองค์
    อยู่ในท่ามกลางพวกเขาอยู่ที่ไหน
¹² ผู้ให้พลานุภาพของพระองค์
    อยู่กับมือขวาของโมเสส
ผู้แยกสายน้ำที่ตรงหน้าพวกเขา
    เพื่อสร้างพระนามของพระองค์ให้เป็นที่ระลึกถึงตลอดกาล
¹³ ใครนำพวกเขาผ่านทะเลลึก
พวกเขาเป็นดั่งม้าในถิ่นทุรกันดาร
    ซึ่งไม่สะดุดล้ม
¹⁴ พระวิญญาณของพระผู้เป็นเจ้าให้พวกเขาหยุดพัก
    อย่างสัตว์เลี้ยงที่ลงไปสู่หุบเขา
ดังนั้น พระองค์นำชนชาติของพระองค์
    เพื่อทำให้พระนามของพระองค์ใหญ่ยิ่ง

¹⁵ โปรดมองลงจากฟ้าสวรรค์ และเห็นเถิด
    จากที่อันบริสุทธิ์และงดงามที่พระองค์สถิตอยู่
ความรักอันแรงกล้าและอานุภาพของพระองค์อยู่ที่ไหน
    ความรู้สึกลึกๆ ในใจของพระองค์และความสงสารของพระองค์
    ถูกรั้งไปจากข้าพเจ้า
¹⁶ ด้วยว่า พระองค์เป็นพระบิดาของพวกเรา
    แม้ว่าอับราฮัมไม่รู้จักพวกเรา
    และอิสราเอลไม่แสดงให้เห็นว่ารู้จักพวกเรา
โอ พระผู้เป็นเจ้า พระองค์เป็นพระบิดาของพวกเรา
    ผู้ไถ่ของพวกเราจากโบราณกาลคือพระนามของพระองค์
¹⁷ โอ พระผู้เป็นเจ้า ทำไมพระองค์ทำให้พวกเราระหกระเหินไปจากวิถีทางของพระองค์
    และทำให้จิตใจของพวกเราแข็งกระด้าง จึงทำให้พวกเราไม่เกรงกลัวพระองค์
โปรดหันกลับมาเพื่อเห็นแก่บรรดาผู้รับใช้ของพระองค์
    แก่เผ่าทั้งหลายที่เป็นผู้สืบมรดกของพระองค์
¹⁸ ชนชาติอันบริสุทธิ์ของพระองค์ได้เป็นเจ้าของเพียงชั่วระยะหนึ่ง
    ศัตรูของพระองค์ได้พังที่พำนักของพระองค์ลง
¹⁹ พวกเรากลายเป็นเหมือนบรรดาผู้ที่พระองค์ไม่เคยปกครองมาก่อน
    เหมือนบรรดาผู้ที่ไม่ได้รับเรียกว่าเป็นคนของพระองค์
64 โอ ขอพระองค์เปิดฟ้าสวรรค์ และลงมา
    เพื่อเทือกเขาจะสั่นไหวเมื่ออยู่ต่อหน้าพระองค์
² เหมือนดั่งไฟจุดก้านไม้ให้ลุก
    และไฟทำให้น้ำเดือด
เพื่อให้พระนามของพระองค์เป็นที่รู้จักแก่พวกศัตรู
    และเพื่อบรรดาประชาชาติจะสั่นเทาต่อหน้าพระองค์
³ เมื่อก่อนพระองค์ทำสิ่งอันน่าเกรงขามซึ่งพวกเราไม่ได้คาดหมาย
    พระองค์ลงมา เทือกเขาก็สั่นไหวเมื่ออยู่ต่อหน้าพระองค์
⁴ ตั้งแต่สมัยดึกดำบรรพ์ไม่มีใครเคยได้ยิน
    หรือตั้งใจฟังด้วยหู
ไม่มีใครเคยเห็นพระเจ้าอื่นใดนอกจากพระองค์
    พระองค์กระทำเพื่อคนที่รอคอยพระองค์^[r]
5 พระองค์พบกับคนที่ยินดีกระทำตามความชอบธรรม
    บรรดาผู้ที่ระลึกถึงพระองค์ในวิถีทางของพระองค์
ดูเถิด พระองค์กริ้ว และพวกเราทำบาป
    พวกเราอยู่ในบาปเป็นเวลานาน
    แล้วพวกเราจะได้รับความรอดหรือ
⁶ พวกเราทุกคนได้กลายเป็นเหมือนคนไม่บริสุทธิ์
    และการกระทำที่ชอบธรรมของเราทุกประการเป็นเหมือนเสื้อผ้าที่แปดเปื้อน
พวกเราเหี่ยวเฉาเหมือนใบไม้
    และความชั่วของเราเป็นเหมือนลมซึ่งพัดเราไป
⁷ ไม่มีใครร้องเรียกพระนามของพระองค์
    ไม่มีใครตื่นตัวที่จะเข้าหาพระองค์
เพราะพระองค์ได้ซ่อนหน้าไปจากพวกเรา
    และทำให้พวกเราทรุดโทรมลงเพราะบาปของพวกเรา

⁸ แต่มาบัดนี้ โอ พระผู้เป็นเจ้า พระองค์คือพระบิดาของพวกเรา
    เราเป็นดินเหนียว พระองค์เป็นช่างปั้นหม้อ
    พวกเราทุกคนเป็นผลงานจากฝีมือของพระองค์
⁹ โอ พระผู้เป็นเจ้า ขอพระองค์อย่ากริ้วมากไป
    และอย่านึกถึงความชั่วไปตลอดกาลเลย
ดูเถิด โปรดมองดูพวกเราทุกคน
    ซึ่งเป็นชนชาติของพระองค์
¹⁰ บรรดาเมืองที่บริสุทธิ์ของพระองค์ได้กลายเป็นถิ่นทุรกันดาร
    ศิโยนได้กลายเป็นถิ่นทุรกันดาร
    เยรูซาเล็มก็เป็นที่รกร้าง
¹¹ พระตำหนักอันบริสุทธิ์และงดงามของพวกเรา อันเป็นที่บรรพบุรุษของพวกเราได้สรรเสริญพระองค์ ถูกไฟเผาไหม้
    และทุกที่แห่งความรื่นรมย์ได้กลายเป็นซากปรักหักพัง
¹² โอ พระผู้เป็นเจ้า เมื่อทุกสิ่งเป็นเช่นนั้น พระองค์ยังจะยับยั้งความช่วยเหลือไว้อีกหรือ
    พระองค์จะนิ่งเงียบ และทำให้พวกเราลำบากแสนเข็ญหรือ

“แต่ผู้ที่เราจะเชิดชู ก็คือ
    ผู้ที่ถ่อมตนและรู้สำนึกผิดในฝ่ายวิญญาณ
    และหวั่นเกรงในคำกล่าวของเรา
³ ผู้ที่ฆ่าโค
    เป็นเหมือนกับคนที่ฆ่ามนุษย์
ผู้ที่มอบลูกแกะเป็นเครื่องสักการะ
    เป็นเหมือนกับคนที่หักคอสุนัข
ผู้ที่มอบเครื่องธัญญบูชา
    เป็นเหมือนกับคนที่ถวายเลือดหมู
ผู้ที่มอบกำยานเป็นของถวายที่เตือนความทรงจำ
    เป็นเหมือนกับคนที่อวยพรรูปเคารพ
พวกเขาได้เลือกทางของตนเอง
    และจิตวิญญาณของเขาชื่นชอบสิ่งที่น่ารังเกียจ
⁴ เราจะเลือกการกระทำตอบต่อพวกเขาอย่างแข็งกระด้าง
    และทำให้พวกเขาเกิดความกลัว
ด้วยว่า เมื่อเราเรียก ก็ไม่มีใครตอบ
    เมื่อเราพูด พวกเขาก็ไม่ฟัง
แต่พวกเขากระทำสิ่งที่ชั่วร้ายในสายตาของเรา
    และเลือกสิ่งที่เราไม่ชื่นชอบ”

⁵ จงฟังคำของพระผู้เป็นเจ้า
    พวกท่านที่หวั่นเกรงในคำกล่าวของพระองค์
“พี่น้องของเจ้าที่เกลียดเจ้า
    และเหวี่ยงเจ้าออกไปเพราะชื่อของเรา ได้พูดว่า
‘จงให้พระผู้เป็นเจ้าได้รับพระบารมี
    เพื่อเราจะได้เห็นความยินดีของเจ้า’
    แต่เป็นพวกเขาที่จะเผชิญกับความอับอาย
⁶ เสียงของความวุ่นวายจากตัวเมือง
    เสียงจากพระวิหาร
เสียงของพระผู้เป็นเจ้า
    เปิดทางในการจ่ายคืนให้แก่พวกศัตรูของพระองค์

¹⁵ ดูเถิด พระผู้เป็นเจ้าจะมากับไฟ
    และรถศึกของพระองค์ดุจพายุหมุน
พระองค์จะลงโทษในความกริ้วเป็นที่สุด
    และพระองค์จะปราบด้วยเปลวไฟ
¹⁶ ด้วยว่า พระผู้เป็นเจ้าจะลงโทษด้วยไฟ
    และกระทำต่อทุกคนด้วยดาบของพระองค์
    และบรรดาผู้ที่พระผู้เป็นเจ้าจะสังหารมีจำนวนมาก”