The Daily Audio Bible

Nagsalita si Elifaz

4 Nagsalita si Elifaz na taga-Teman. Sinabi niya, ² “Magagalit ka ba kung magsasalita ako? Hindi ko na kayang manahimik. ³ Noon, pinapayuhan mo ang maraming tao na magtiwala sa Dios, at pinalalakas ang mahihina at nanlulupaypay. ⁴ Ang mga salita moʼy nagpalakas sa kanila at umalalay sa mga nanghihina. ⁵ Pero ngayong ikaw na ang dumaranas ng kahirapan, tila ikaw ang nanghihina at naguguluhan. ⁶ Hindi baʼt kapag may takot ka sa Dios at namumuhay ka ng matuwid, magdudulot ito sa iyo ng tiwalaʼt pag-asa?

⁷ “Ngayon, isipin mong mabuti. May tao bang matuwid at walang kasalanan na napahamak? ⁸ Ayon sa aking nakitaʼt nalaman, ang mga taong gumagawa ng kasamaan at kaguluhan, kasamaan at kaguluhan din ang kanilang kahahantungan. ⁹ Sa isang bugso lamang ng galit ng Dios, mapapahamak sila. ¹⁰ Kahit na silaʼy tulad ng malakas at mabangis na leon, tatanggalin pa rin ang kanilang mga ngipin. ¹¹ Mamamatay sila dahil sa gutom at ang mga anak nila ay mangangalat.

¹² “May sinabi sa akin nang palihim. Ibinulong ito sa akin ¹³ sa pamamagitan ng panaginip. Gabi iyon habang ang mga taoʼy mahimbing na natutulog. ¹⁴ Natakot ako at nanginig ang buo kong katawan. ¹⁵ May espiritu na dumaan sa aking harap^[a] at tumayo ang mga balahibo ko at kinilabutan ako. ¹⁶ Huminto ito, pero hindi ko gaanong maaninag. At may narinig akong mahinang tinig na nagsasabi, ¹⁷ ‘Mayroon bang taong matuwid o malinis sa paningin ng Dios na kanyang Manlilikha? ¹⁸ Kung mismong sa mga anghel na lingkod niya ay hindi siya lubusang nagtitiwala, at nakakakita siya ng kamalian nila, ¹⁹ di lalo na sa taong nilikha lamang mula sa lupa, na madaling pisain katulad ng gamo-gamo! ²⁰ Ang taoʼy maaaring buhay pa sa umaga pero kinagabihaʼy patay na at hindi na makikita magpakailanman. ²¹ Para silang mga toldang bumagsak. Namatay sila nang kulang sa karunungan.’

5 “Job, kahit humingi ka ng tulong, walang tutulong sa iyo. Kahit ang mga anghel^[b] ay hindi ka tutulungan. ² Ang galit at paninibugho ay pumapatay sa hangal at sa walang karunungan. ³ Ayon sa aking nakita at nalaman, maaaring umunlad ang pamumuhay ng isang hangal, pero bigla na lang isusumpa ng Dios ang sambahayan niya. ⁴ Ang mga anak niyaʼy walang malalapitan at wala ring magtatanggol sa kanila sa hukuman. ⁵ Ang ani niyaʼy kakainin ng iba. At kahit ang mga bungang nasa tinikan ay kukunin ng mga taong gutom. Ang kayamanan niyaʼy aagawin ng mga taong uhaw sa mga ari-arian. ⁶ Ang kahirapan at kaguluhan ay hindi tumutubo sa alikabok o lupa. ⁷ Likas sa tao ang gumawa ng kahirapan at kaguluhan, tulad ng alipatong mula sa apoy na lumilipad paitaas.

⁸ “Kung ako sa iyo, lalapit ako sa Dios. Sasabihin ko sa kanya ang aking kalagayan. ⁹ Sapagkat gumagawa siya ng mga kahanga-hangang bagay at mga himalang hindi kayang unawain o bilangin. ¹⁰ Nagpapadala siya ng ulan sa mundo at pinatutubigan niya ang mga bukirin. ¹¹ Itinataas niya ang mga nagpapakumbaba at kinakalinga ang mga nagdadalamhati. ¹² Sinisira niya ang plano ng mga mandaraya, para hindi sila magtagumpay. ¹³ Hinuhuli niya ang marurunong sa kanilang katusuhan, at hinahadlangan ang plano ng mga mandaraya. ¹⁴ Hindi sila nakakakita kahit maliwanag, at nangangapa sila na parang gabi kahit na katanghalian. ¹⁵ Inililigtas ng Dios ang mga dukha mula sa kamatayan at sa mga taong makapangyarihan na umaapi sa kanila. ¹⁶ Kaya may pag-asa ang mga dukha, pero ang masasama ay kanyang sinasaway.

¹⁷ “Mapalad ang taong itinutuwid ng Dios ang pag-uugali. Kaya huwag mong mamasamain ang pagtutuwid ng Makapangyarihang Dios sa iyo. ¹⁸ Sapagkat ang kanyang mga sinusugatan ay kanya ring ginagamot, at ang kanyang sinasaktan ay kanya ring pinagagaling. ¹⁹ Palagi ka niyang ililigtas sa mga salot at panganib. ²⁰ Ililigtas ka niya sa kamatayan sa panahon ng taggutom at digmaan. ²¹ Iingatan ka niya kung sisiraan ka ng iba, at wala kang katatakutan kung dumating man ang kapahamakan. ²² Ang taggutom at kapahamakan ay iyong tatawanan at hindi ka matatakot sa mababangis na hayop, ²³ sapagkat hindi ka gagalawin ng mga ito. At hindi ka na mahihirapang magtanim sa bukid mong mabato. ²⁴ Mamumuhay ng payapa ang sambahayan mo at walang mawawala sa iyong mga hayop. ²⁵ Dadami ang iyong angkan na parang kasindami ng mga damo sa lupa. ²⁶ Hahaba ang buhay mo at hindi ka mamamatay nang hindi sa tamang panahon.^{[c] 27} Ayon sa aming nalaman at naranasan, napatunayan namin na talagang totoo ang lahat ng ito. Kaya dinggin mo ito at isabuhay para sa ikabubuti mo.”

Sumagot si Job

6 Sumagot si Job,

² “Kung matitimbang lang ang dinaranas kong pagtitiis at paghihirap, ³ mas mabigat pa ito kaysa sa buhangin sa tabing-dagat. Iyan ang dahilan kung bakit nagsasalita ako nang hindi ko pinag-iisipan nang mabuti. ⁴ Sapagkat para akong pinana ng Makapangyarihan na Dios ng panang nakakalason, at ang lason nitoʼy kumalat sa buo kong katawan. Ang nakakatakot na pana ng Dios ay nakatusok na sa akin. ⁵ Wala ba akong karapatang dumaing? Kahit asnong-gubat at baka ay umaatungal kapag walang damo. ⁶ Ang tao namaʼy nagrereklamo kapag walang asin ang kanyang pagkain, lalo naʼt kung ang kakainin ay puti lang ng itlog. ⁷ Ako man ay wala ring ganang kainin iyan, para akong masusuka.

⁸ “Nawaʼy ibigay ng Dios sa akin ang aking kahilingan. Matanggap ko na sana ang aking hinahangad, ⁹ na bawiin na lang sana ng Dios ang aking buhay. ¹⁰ At kapag itoʼy nangyari, masaya pa rin ako, dahil sa kabila ng aking paghihirap hinding-hindi ko itinakwil ang mga salita ng Banal na Dios.

¹¹ “Ngunit pagod na akong maghintay at wala na rin akong maaasahan pa. Bakit kailangang patagalin pa ang buhay ko? ¹² Kasingtibay ba ako ng bato at gawa ba sa tanso ang katawan ko? Hindi! ¹³ Wala na akong lakas para iligtas ang sarili ko. Wala na rin akong pagkakataong magtagumpay pa.

¹⁴ “Bilang mga kaibigan nais kong damayan ninyo ako sa paghihirap kong ito, kahit na sa tingin ninyoʼy itinakwil ko na ang Dios na Makapangyarihan. ¹⁵ Pero kayong mga itinuturing kong kapatid ay hindi pala maaasahan; para kayong sapa na kung minsan ay umaapaw ang tubig at kung minsan naman ay tuyo. ¹⁶ Itoʼy umaapaw kapag napupuno ng tunaw na yelo at nyebe, ¹⁷ at natutuyo kapag tag-init. ¹⁸ Kapag dumaan doon ang mga naglalakbay, wala silang tubig na maiinom, kaya pagdating nila sa ilang namamatay sila. ¹⁹ Ang mga mangangalakal na nagmula sa Tema at Sheba na naglalakbay ay umaasang makakainom sa sapa, ²⁰ pero nabigo sila. Umaasa silang may tubig doon pero wala pala. ²¹ Ang sapa na iyon ang katulad ninyo. Wala rin kayong naitutulong sa akin. Natakot kayo nang makita ninyo ang nakakaawa kong kalagayan. ²² Pero bakit? Humingi ba ako ng regalo sa inyo? Nakiusap ba ako na tulungan ninyo ako mula sa inyong kayamanan, ²³ o iligtas sa kamay ng aking mga kaaway? ²⁴ Hindi! Ang pakiusap ko lamang ay sabihin ninyo sa akin ang tamang sagot sa nangyayari sa akin, at tatahimik na ako. Sabihin ninyo sa akin kung ano ang nagawa kong pagkakamali. ²⁵ Hindi baleng masakit ang sasabihin ninyo bastaʼt iyon ay totoo. Pero ang ibinibintang ninyo sa akin ay hindi totoo at hindi ninyo mapatunayan. ²⁶ Gusto ninyong ituwid ang mga sinasabi ko, dahil para sa inyo, ang aking sinasabi bilang desperadong tao ay walang kabuluhan. ²⁷ Bakit, kayo baʼy matuwid? Nagagawa nga ninyong ipaalipin ang isang ulila, o di kayaʼy ipagbili ang isang kaibigan! ²⁸ Tingnan ninyo ako. Sa tingin ba ninyoʼy magsisinungaling ako sa inyo? ²⁹ Tigilan na ninyo ang paghatol sa akin, dahil wala akong kasalanan. ³⁰ Akala ba ninyo ay nagsisinungaling ako, at hindi ko alam kung ano ang tama at mali?

7 “Ang buhay ng tao dito sa mundo ay napakahirap. Itoʼy kasinghirap ng araw-araw na pagtatrabaho ng isang manggagawa, ² o gaya ng isang aliping nagnanais na sumapit na ang hapon upang siyaʼy makapagpahinga, o tulad ng isang manggagawang naghihintay ng kanyang sweldo. ³ Ganyan din ang kalagayan ko. Ilang buwan na ang aking paghihirap na walang kabuluhan. Kahit gabiʼy naghihirap ako, ⁴ at habang nakahiga ako, iniisip ko kung kailan darating ang umaga. Napakabagal ng takbo ng oras. Hindi ako mapalagay hanggang magbukang-liwayway. ⁵ Ang katawan koʼy puno ng uod at langib. Nagnanana at pumuputok ang mga pigsa kong namamaga.”

Nanalangin si Job sa Dios

⁶ “Lumilipas po ang aking mga araw na walang pag-asa. Mabilis itong lumilipas, higit pa sa bilis ng isang habian^[d] ng manghahabi.^{[e] 7} O Dios, alalahanin nʼyo po na ang buhay koʼy parang isang hinga lamang, at hindi na po ako makadama ng anumang ligaya. ⁸ Nakikita nʼyo po ako ngayon pero sa huli ay hindi na. Hahanapin nʼyo ako ngunit hindi nʼyo ako matatagpuan. ⁹ Kung papaanong ang mga ulap ay nawawala at hindi na nakikita, ganoon din ang mga namamatay, hindi na sila nakakabalik pa. ¹⁰ Hindi na siya makakauwi sa kanyang bahay, at makakalimutan na siya ng mga nakakakilala sa kanya.

¹¹ “Kaya po hindi ako maaaring manahimik; naninikip na po ang aking dibdib at kailangan ko na pong sabihin ang aking sama ng loob. ¹² O Dios, bakit nʼyo po ako binabantayan? Isa ba akong dambuhalang halimaw sa dagat na dapat bantayan? ¹³ Kung gusto ko pong mahiga para makapagpahinga sa tinitiis kong hirap, ¹⁴ tinatakot nʼyo naman po ako sa pamamagitan ng mga panaginip at pangitain. ¹⁵ Kaya mas mabuti pang sakalin na lang ako at mamatay kaysa mabuhay sa katawang ito. ¹⁶ Kinasusuklaman ko ang aking buhay. Ayoko nang mabuhay. Hayaan nʼyo na lang akong mamatay, dahil wala nang kabuluhan ang aking buhay.

¹⁷ “Ano po ba ang tao para pahalagahan at pagmalasakitan nʼyo ng ganito? ¹⁸ Sinisiyasat nʼyo siya tuwing umaga at sinusubukan sa bawat sandali. ¹⁹ Kung maaari, hayaan na lang muna nʼyo ako kahit sandali lang. ²⁰ At kung nagkasala naman po ako, ano po ang kasalanang nagawa ko sa inyo, O Tagapagbantay ng tao? Bakit ako ang pinili nʼyong pahirapan? Naging pabigat po ba ako sa inyo? ²¹ Kung nagkasala po ako sa inyo, bakit hindi nʼyo na lang ako patawarin? Hindi na rin naman magtatagal at papanaw na ako, at kahit hanapin nʼyo ako, hindi nʼyo na ako makikita.”

¹⁸ Nagpapasalamat ako sa Dios na nakapagsasalita ako sa ibaʼt ibang wika na hindi natutunan ng higit pa sa inyong lahat. ¹⁹ Ngunit sa pagtitipon ng mga mananampalataya,^[a] mas makakabuti pa ang magsalita ako ng limang kataga na naiintindihan upang maturuan ko sila, kaysa sa magsalita ako ng libu-libong kataga sa wikang wala namang nakakaintindi.

²⁰ Mga kapatid, kung tungkol sa mga bagay na ito, huwag kayong mag-isip-bata. Kung sa masasamang bagay, maging tulad kayo ng mga batang walang malay sa kasamaan. Ngunit sa pang-unawa, mag-isip matanda kayo. ²¹ Sinasabi ng Panginoon sa Kasulatan,

²² Kaya ang pagsasalita sa ibaʼt ibang wika na hindi natutunan ay isang tanda, hindi para sa mga mananampalataya, kundi para sa mga hindi mananampalataya. Ngunit ang pagpapahayag ng mensahe ng Dios ay para sa mga mananampalataya, hindi sa mga di-mananampalataya.

²³ Kung nagtitipon kayong mga mananampalataya at lahat kayoʼy nagsasalita sa ibaʼt ibang wika na hindi ninyo natutunan, at may dumating na mga di-mananampalataya na hindi alam ang inyong ginagawa, hindi ba nila aakalaing nasisiraan kayo ng bait? ²⁴ Ngunit kung lahat kayoʼy nagpapahayag ng mensahe ng Dios at may dumating na hindi mananampalataya na hindi alam ang inyong ginagawa, makikilala niyang makasalanan siya, at malalaman niya ang tunay niyang kalagayan. ²⁵ Maging ang mga lihim ng kanyang puso ay maihahayag, at dahil dito, siyaʼy magpapatirapa sa pagsisisi at sasamba sa Dios, at masasabi niyang ang Dios ay talagang nasa piling ninyo.

Ang Maayos na Pagsamba

²⁶ Kaya mga kapatid, ito ang nararapat ninyong gawin sa inyong pagtitipon: ang ibaʼy aawit, ang ibaʼy magtuturo, ang ibaʼy magpapahayag ng mensahe ng Dios, at ang ibaʼy magsasalita sa ibaʼt ibang wika na hindi nila natutunan, at ang iba namaʼy magpapaliwanag kung ano ang ibig sabihin ng mga sinasabi sa mga wikang iyon. At ang lahat ng inyong gagawin sa inyong pagtitipon ay gawin ninyo sa ikatitibay ng iglesya. ²⁷ Kung may magsasalita sa ibang wika na hindi natutunan, kailangang dalawa lamang o tatlo, at huwag sabay-sabay, at dapat may magpapaliwanag sa kanilang sinasabi. ²⁸ Ngunit kung walang magpapaliwanag, mas mabuti pang tumahimik na lamang sila sa loob ng iglesya at makipag-usap na lang sa Dios nang sarilinan. ²⁹ Kung mayroon sa inyo ang pinagkalooban ng mensahe ng Dios, hayaang magsalita ang dalawa o tatlo sa kanila. Ang iba namaʼy dapat makinig at unawaing mabuti kung tama o mali ang kanilang sinasabi. ³⁰ Ngayon, kung sa mga nakaupo ay may pinagkalooban ng mensahe ng Dios, dapat tumahimik na ang nagsasalita upang makapagsalita naman ang iba. ³¹ Sapagkat kayong lahat ay maaaring makapagpahayag ng mensahe ng Dios nang isa-isa, upang matuto ang lahat at mapalakas ang kanilang pananampalataya. ³² Ang nagpapahayag ng mensahe ng Dios ay dapat may pagpipigil sa sarili.^{[c] 33} Sapagkat ang Dios ay hindi nagdadala ng kaguluhan kundi kaayusan.

Tulad ng nakaugalian sa lahat ng iglesya ng mga pinabanal^[d] ng Dios, ³⁴ ang mga babae ay dapat tumahimik sa mga pagtitipon nʼyo dahil hindi sila pinahihintulutang magsalita. Dapat silang magpasakop sa mga lalaki ayon sa sinasabi ng Kautusan. ³⁵ Kung may tanong sila, tanungin na lang nila ang kanilang asawa pagdating sa kanilang bahay. Sapagkat nakakahiyang magsalita ang isang babae sa loob ng iglesya.

³⁶ Inaakala ba ninyong nagmula sa inyo ang salita ng Dios, o di kayaʼy kayo lang ang nakatanggap nito? ³⁷ Kung mayroon sa inyong nag-aakala na may kakayahan siyang magpahayag ng mensahe ng Dios o sumasakanya ang Banal na Espiritu, dapat din niyang kilalanin na ang mga sinusulat ko sa inyoʼy utos mismo ng Panginoon. ³⁸ At kung mayroon mang hindi kumikilala sa aking mga sinasabi ay huwag din ninyong kilalanin.

³⁹ Kaya mga kapatid, pakahangarin ninyong makapagpahayag kayo ng mensahe ng Dios, at huwag ninyong ipagbawal ang pagsasalita sa ibang wika na hindi natutunan. ⁴⁰ Ngunit gawin ninyo ang lahat sa maayos at wastong paraan.