Bible in 90 Days

ซาอูลสิ้นชีวิต

10 ในเวลานั้นฟีลิสเตียสู้รบกับอิสราเอล ฝ่ายอิสราเอลแตกพ่ายไปต่อหน้าต่อตาชาวฟีลิสเตีย และล้มตายลงที่ภูเขากิลโบอา ² ชาวฟีลิสเตียไล่ตามซาอูลและบุตรของท่านไปอย่างกระชั้นชิด และชาวฟีลิสเตียฆ่าโยนาธาน อาบีนาดับ และมัลคีชูวาบุตรทั้งสามของซาอูล ³ การสู้รบครั้งนี้รุนแรงยิ่งนักสำหรับซาอูล เมื่อพวกนักธนูมาพบท่าน ก็เห็นว่าท่านถูกยิงอาการสาหัส ⁴ ซาอูลกล่าวกับคนถืออาวุธของท่านว่า “จงชักดาบของเจ้าออกมาแทงเราให้ทะลุ มิฉะนั้นคนที่ไม่ได้เข้าสุหนัตพวกนั้นจะมาใช้ดาบแทงเราให้ทะลุ ซ้ำจะเหยียดหยามเราอีกด้วย” แต่คนถืออาวุธของท่านไม่กล้าทำเช่นนั้นเพราะเขากลัวมาก ดังนั้นซาอูลจึงชักดาบของท่านออก และล้มทับดาบเสียเอง ⁵ เมื่อคนถืออาวุธของท่านเห็นว่าซาอูลสิ้นชีวิตแล้ว เขาก็ล้มทับดาบของเขาเช่นกัน และสิ้นชีวิต ⁶ ซาอูลเสียชีวิตดังกล่าว บุตร 3 คนของท่าน และคนของท่านทุกคนก็เสียชีวิตด้วยกัน ⁷ เมื่อชายชาวอิสราเอลทั้งปวงที่อยู่ในหุบเขาเห็นว่ากองทัพของพวกตนได้เตลิดหนีไป และซาอูลกับบุตรของท่านก็สิ้นชีวิตแล้ว พวกเขาจึงต่างก็ทิ้งบ้านเมืองของตนและหนีไป ชาวฟีลิสเตียจึงเข้าไปอยู่แทน

⁸ วันรุ่งขึ้น เมื่อชาวฟีลิสเตียมาปลดของจากคนที่ถูกฆ่า และพบว่าซาอูลและบุตรของท่านนอนตายอยู่บนภูเขากิลโบอา ⁹ พวกเขาจึงปลดเครื่องอาวุธออกและตัดศีรษะของซาอูล และให้ผู้สื่อข่าวไปทั่วดินแดนของชาวฟีลิสเตีย เพื่อนำข่าวดีไปยังวิหารที่เก็บรูปเคารพของพวกเขา และยังประชาชน ¹⁰ พวกเขาเก็บเครื่องอาวุธของท่านไว้ในวิหารของเทพเจ้าของตน และมัดศีรษะของท่านไว้ในวิหารของดาโกน ¹¹ แต่เมื่อผู้อยู่อาศัยของยาเบชกิเลอาดทราบว่าชาวฟีลิสเตียกระทำอย่างไรต่อซาอูล ¹² ชายผู้กล้าหาญทุกคนก็เดินทางไปรับร่างของซาอูลและบุตรของท่านมายังเมืองยาเบช แล้วพวกเขาก็เก็บกระดูกไปฝังที่ใต้ต้นโอ๊กที่ยาเบช และอดอาหาร 7 วัน

¹³ ดังนั้นซาอูลสิ้นชีวิตเพราะไม่ภักดีต่อพระผู้เป็นเจ้า ท่านไม่ปฏิบัติตามคำบัญชาของพระผู้เป็นเจ้า แต่ปรึกษาคนทรงเพื่อแสวงหาคำแนะนำ ¹⁴ ท่านไม่ได้แสวงหาคำแนะนำจากพระผู้เป็นเจ้า ฉะนั้นพระผู้เป็นเจ้าจึงสังหารท่าน และมอบอาณาจักรให้แก่ดาวิดบุตรของเจสซี

ดาวิดรับเจิมเป็นกษัตริย์

11 ต่อจากนั้น ชาวอิสราเอลทั้งปวงก็มาหาดาวิดที่เฮโบรน และพูดว่า “ดูเถิด พวกเราเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของท่าน ² ที่ผ่านมา แม้เมื่อซาอูลเป็นกษัตริย์ปกครอง ดาวิดเป็นผู้ที่นำทัพอิสราเอลออกไปและนำกลับเข้ามา และพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านกล่าวกับท่านว่า ‘เจ้าจะเป็นผู้เลี้ยงดูอิสราเอลชนชาติของเรา และเจ้าจะเป็นผู้นำของอิสราเอลชนชาติของเรา’”^{[a] 3} เมื่อบรรดาหัวหน้าชั้นผู้ใหญ่ของอิสราเอลมาหากษัตริย์ที่เฮโบรน ดาวิดทำพันธสัญญากับเขาเหล่านั้นที่เฮโบรน ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า และเขาทั้งปวงเจิมดาวิดให้เป็นกษัตริย์ปกครองอิสราเอล ตามที่พระผู้เป็นเจ้ากล่าวผ่านซามูเอลไว้แล้ว

ดาวิดยึดเยรูซาเล็ม

⁴ ดาวิดและชาวอิสราเอลทั้งปวงไปยังเยรูซาเล็ม ชื่อเดิมคือเยบุส ซึ่งชาวเยบุสอาศัยอยู่ เป็นผู้อยู่อาศัยของเขตแดนนั้น ⁵ ผู้อยู่อาศัยของเยบุสพูดกับดาวิดว่า “ท่านเข้ามาที่นี่ไม่ได้” อย่างไรก็ตาม ดาวิดยึดป้อมปราการอันแข็งแกร่งของศิโยนได้ซึ่งเรียกว่า เมืองของดาวิด ⁶ ดาวิดพูดว่า “ใครก็ตามที่จะโจมตีชาวเยบุสได้เป็นคนแรก ก็จะเป็นหัวหน้าและผู้บัญชาการ” โยอาบบุตรของนางเศรุยาห์บุกไปโจมตีเป็นคนแรก ดังนั้นเขาจึงได้เป็นหัวหน้า ⁷ และดาวิดอาศัยอยู่ในป้อมปราการอันแข็งแกร่ง ฉะนั้นจึงเรียกเมืองนั้นว่า เมืองของดาวิด ⁸ ท่านสร้างเมืองให้กว้างใหญ่ขึ้นโดยรอบ โดยเริ่มจากมิลโล^[b]ขยับเข้าไปถึงกำแพงเมืองโดยรอบ และโยอาบซ่อมแซมเมืองส่วนที่เหลือ ⁹ และดาวิดเข้มแข็งยิ่งๆ ขึ้น เพราะว่าพระผู้เป็นเจ้าจอมโยธาสถิตกับท่าน

ทหารกล้าของดาวิด

¹⁰ เหล่าหัวหน้าของทหารกล้าของดาวิด เป็นผู้ที่ช่วยสนับสนุนท่านอย่างเต็มกำลังในอาณาจักรของท่าน ร่วมกับอิสราเอลทั้งปวง เพื่อเชิญท่านให้เป็นกษัตริย์ ตามคำกล่าวของพระผู้เป็นเจ้าเกี่ยวกับอิสราเอล ¹¹ รายชื่อทหารกล้าของดาวิดคือ ยาโชเบอัมชาวฮัคโมนีเป็นหัวหน้าของทหารกล้าทั้งสาม เขาพุ่งหอกสู้รบกับคน 300 คน และฆ่าได้หมดสิ้นในศึกเดียว

¹² คนรองจากเขาในกลุ่มทหารกล้าทั้งสามคือ เอเลอาซาร์บุตรของโดโดชาวอาโคค ¹³ เขาอยู่กับดาวิดที่ปัสดัมมิมเมื่อชาวฟีลิสเตียรวมตัวกันรบในสงคราม มีผืนดินแห่งหนึ่งมีข้าวบาร์เลย์เต็มไปหมด และบรรดาทหารต่างก็หนีชาวฟีลิสเตียไป ¹⁴ แต่เขากับดาวิดได้ยืนหยัดอยู่บนที่ดินผืนนั้น และป้องกันที่ดินไว้ ฆ่าฟันชาวฟีลิสเตีย และพระผู้เป็นเจ้าช่วยพวกเขาด้วยชัยชนะครั้งใหญ่

¹⁵ มีทหาร 3 คนในบรรดาหัวหน้าทหารกล้า 30 คนลงมาหาดาวิดที่ถ้ำที่อดุลลาม พอดีกับที่ชาวฟีลิสเตียกลุ่มหนึ่งตั้งค่ายอยู่ในหุบเขาเรฟาอิม ¹⁶ ขณะนั้นดาวิดอยู่ในที่หลบภัย และทางข้ามที่เนินเขาของชาวฟีลิสเตียก็อยู่ที่เบธเลเฮม ¹⁷ ดาวิดกล่าวด้วยความปรารถนายิ่งนักว่า “โอ อยากให้ใครสักคนเอาน้ำจากบ่อที่ข้างประตูที่เบธเลเฮมมาให้เราดื่ม” ¹⁸ ทหารกล้าทั้งสามจึงแหกค่ายของชาวฟีลิสเตีย และตักน้ำจากบ่อที่ข้างประตูที่เบธเลเฮม นำมาให้ดาวิด แต่ท่านไม่ยอมดื่มน้ำนั้น ท่านกลับเทถวายแด่พระผู้เป็นเจ้า ¹⁹ และกล่าวว่า “ไม่มีวันที่ข้าพเจ้าจะกระทำเช่นนี้ต่อหน้าพระเจ้าของข้าพเจ้า สมควรหรือที่ข้าพเจ้าจะดื่มโลหิตจากชีวิตของทหารเหล่านี้ เพราะว่าพวกเขาเสี่ยงชีวิตไปเอาน้ำมา” ฉะนั้นท่านจึงไม่ยอมดื่มน้ำนั้น นี่แหละเป็นสิ่งที่ทหารกล้าทั้งสามกระทำ

²⁰ ฝ่ายอาบีชัยน้องชายของโยอาบ เป็นหัวหน้าของทหารทั้งสามสิบ เขาพุ่งหอกสู้กับ 300 คน และฆ่าพวกเขาได้ ชื่อของเขาจึงเคียงคู่กับทหารทั้งสาม ²¹ เขาเป็นที่รู้จักมากที่สุดในหมู่ทหารทั้งสามสิบ และได้เป็นผู้บังคับกองพันทหารของกลุ่ม แต่เขามีชื่อเสียงไม่เท่าระดับของทหารทั้งสาม

²² เบไนยาห์บุตรของเยโฮยาดาเป็นชายผู้กล้าหาญคนหนึ่งของเมืองขับเซเอล และเป็นคนปฏิบัติการอันยิ่งใหญ่ เขาฆ่าบุตรทั้งสองของอารีเอลแห่งโมอับ^[c] และเขาลงไปฆ่าสิงโตในหลุมลึกในวันที่หิมะตกด้วย ²³ เขาฆ่าชาวอียิปต์รูปงามคนหนึ่งสูง 5 ศอก ชาวอียิปต์นั้นถือหอกเหมือนไม้กระพั่นของคนทอผ้า แต่เบไนยาห์ถือไม้ตะบองลงไปโจมตีเขา และยึดหอกออกจากมือของชาวอียิปต์ได้ และฆ่าเขาด้วยหอกของเขาเอง ²⁴ เบไนยาห์บุตรของเยโฮยาดากระทำสิ่งเหล่านี้ ชื่อของเขาจึงเคียงคู่กับทหารกล้าทั้งสาม ²⁵ เขาเป็นที่รู้จักในหมู่ทหารทั้งสามสิบ แต่เขามีชื่อเสียงไม่เท่าระดับของทหารทั้งสาม และดาวิดแต่งตั้งเขาให้เป็นหัวหน้าองครักษ์

²⁶ เหล่าทหารกล้ามีอาสาเฮลน้องชายของโยอาบ เอลฮานันบุตรของโดโดชาวเบธเลเฮม ²⁷ ชัมโมทแห่งฮาโรด เฮเลสชาวเปโลน ²⁸ อิราบุตรของอิกเขชแห่งเมืองเทโคอา อาบีเอเซอร์แห่งเมืองอานาโธท ²⁹ สิบเบคัยชาวหุชาห์ อิลัยชาวอาโคค ³⁰ มาหะรัยแห่งเนโทฟาห์ เฮเลดบุตรของบาอานาห์แห่งเนโทฟาห์ ³¹ อิททัยบุตรของรีบัยแห่งกิเบอาห์เชื้อสายของเบนยามิน เบไนยาห์แห่งปิราโธน ³² หุรัยแห่งลำธารกาอัช อาบีเอลชาวอาร์บัท ³³ อัสมาเวทชาวบาฮารุม อาลียาบาชาวชาอัลโบน ³⁴ ฮาเชมชาวกิโซน โยนาธานบุตรของชากีชาวฮาราร์ ³⁵ อาหิอัมบุตรของสาคาร์ชาวฮาราร์ เอลีฟัลบุตรของเออร์ ³⁶ เฮเฟอร์ชาวเมเคราธ อาหิยาห์ชาวเปโลน ³⁷ เฮสโรชาวคาร์เมล นาอารัยบุตรของเอสบัย ³⁸ โยเอลน้องของนาธาน มิบฮาร์บุตรของฮากรี ³⁹ เศเลกชาวอัมโมน นาหะรัยแห่งเบเอโรท คนถืออาวุธของโยอาบบุตรของนางเศรุยาห์ ⁴⁰ อิราชาวอิท กาเรบชาวอิท ⁴¹ อุรียาห์ชาวฮิต^[d] ศาบาดบุตรของอัคลัย ⁴² อาดีนาบุตรของชิซาชาวรูเบน ซึ่งเป็นผู้นำของชาวรูเบน และทหารทั้งสามสิบที่อยู่กับเขา ⁴³ ฮานานบุตรของมาอาคาห์ และโยชาฟัทชาวมิท ⁴⁴ อุสซียาชาวอัชเทราธ ชามาและเยอีเอลบุตรของโฮธามชาวอาโรเออร์ ⁴⁵ เยดียาเอลบุตรของชิมรี และโยฮาน้องของเขาชาวทิซ ⁴⁶ เอลีเอลชาวมาหาบ เยรีบัยและโยชาวิยาห์บุตรของเอลนาอัม อิทมาห์ชาวโมอับ ⁴⁷ เอลีเอล โอเบด และยาอาซีเอลชาวมาโซบัย^[e]

ทหารกล้ากับดาวิด

12 มีพวกผู้ชายที่มาหาดาวิดที่ศิกลาก^[f] ในเวลาที่ท่านไม่สามารถเดินทางได้อย่างอิสระเนื่องจากซาอูลบุตรของคีช ชายเหล่านี้อยู่ในกลุ่มทหารกล้าที่ช่วยท่านในการสู้รบ ² พวกเขาเป็นนักธนู สามารถยิงธนูและถนัดใช้สลิงเหวี่ยงก้อนหินได้ทั้งมือขวาและมือซ้าย เป็นชาวเบนยามินญาติของซาอูล ³ อาหิเยเซอร์ซึ่งเป็นหัวหน้า และโยอาช ทั้งสองเป็นบุตรของเช-มาอาห์ชาวกิเบอาห์ เยซีเอล และเปเลธ บุตรของอัสมาเวท เบ-ราคาห์ เยฮูชาวอานาโธท ⁴ อิชมัยยาห์ชาวกิเบโอนเป็นทหารกล้าผู้หนึ่งในกลุ่มทหารทั้งสามสิบ และเป็นผู้นำของกลุ่ม เยเรมีย์ ยาฮาซีเอล โยฮานาน โยซาบาดแห่งเกเดราห์ ⁵ เอลูซัย เยรีโมท เบอัลลิยาห์ เช-มาริยาห์ เชฟาทิยาห์ชาวฮารูฟ ⁶ เอลคานาห์ ยิชชียาห์ อาซาร์เอล โยเอเซอร์ และยาโชเบอัมชาวโคราห์ ⁷ โยเอลาห์ และเศบาดิยาห์ บุตรของเยโรฮัมแห่งเกโดร์

⁸ ชาวกาดบางคนหนีไปหาดาวิดยังที่หลบภัยในถิ่นทุรกันดาร พวกเขาเป็นนักรบผู้เก่งกล้าและช่ำชอง เชี่ยวชาญในการใช้โล่และหอก มีใบหน้าเหมือนหน้าสิงโต เคลื่อนไหวรวดเร็วอย่างกับละองละมั่งบนภูเขา ⁹ เอเซอร์เป็นหัวหน้า โอบาดีห์ที่สอง เอลีอับที่สาม ¹⁰ มิชมันนาห์ที่สี่ เยเรมีย์ที่ห้า ¹¹ อัททัยที่หก เอลีเอลที่เจ็ด ¹² โยฮานานที่แปด เอลซาบาดที่เก้า ¹³ เยเรมีย์ที่สิบ มัคบันนัยที่สิบเอ็ด ¹⁴ ชาวกาดเหล่านี้เป็นผู้บัญชากองทัพ คนด้อยสุดของพวกเขาคนเดียวก็จะสู้ได้กับ 100 คน และคนเก่งสุดก็จะสู้ได้กับ 1,000 คน ¹⁵ ผู้ชายเหล่านี้แหละที่ข้ามแม่น้ำจอร์แดนในเดือนแรก เมื่อน้ำท่วมฝั่งทุกแห่ง และพวกเขาทำให้ทุกคนที่อาศัยอยู่ในหุบเขาหนีเตลิดไปทั้งทางทิศตะวันออกและทิศตะวันตก

¹⁶ ผู้ชายจากเผ่าเบนยามินและเผ่ายูดาห์บางคนไปหาดาวิดที่ป้อมปราการอันแข็งแกร่ง ¹⁷ ดาวิดออกไปพบพวกเขา และพูดว่า “ถ้าพวกท่านมาหาเราอย่างสันติเพื่อช่วยเรา ใจของเราก็จะเป็นหนึ่งเดียวกับท่าน แต่ถ้ามาเพื่อจะทรยศเราให้กับศัตรูของเรา แม้ว่ามือของเราบริสุทธิ์ ก็ขอให้พระเจ้าของบรรพบุรุษของเราเห็นและห้ามท่านไว้เถิด”

¹⁸ ครั้นแล้วอามาสัยหัวหน้าของทหารทั้งสามสิบก็เปี่ยมด้วยพระวิญญาณ และพูดว่า

และดาวิดก็รับพวกเขาไว้ และแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้ากองทหารของท่าน

¹⁹ ผู้ชายบางคนจากเผ่ามนัสเสห์หนีไปเป็นพวกของดาวิด เมื่อเขามากับพวกฟีลิสเตีย และไปสู้รบกับซาอูล (แต่ดาวิดกับพรรคพวกไม่ได้ช่วยพวกฟีลิสเตีย เพราะหลังจากที่บรรดาผู้นำของฟีลิสเตียปรึกษากันแล้ว ก็ให้ดาวิดกลับไป พวกเขาพูดว่า “ถ้าหากว่าดาวิดหันไปเข้าข้างซาอูลเจ้านายของเขา พวกเราต้องหัวหลุดจากบ่าแน่”) ²⁰ ขณะที่ดาวิดกลับไปยังศิกลาก ชายชาวมนัสเสห์เหล่านี้หนีไปเป็นพวกของท่าน ตามรายชื่อดังต่อไปนี้ อัดนาห์ โยซาบาด เยดียาเอล มีคาเอล โยซาบาด เอลีฮู และศิลเลธัย พวกเขาแต่ละคนนำทหารจำนวน 1,000 คนจากเผ่ามนัสเสห์ ²¹ พวกเขาช่วยดาวิดสู้กับกลุ่มปล้นได้ เพราะล้วนแต่เป็นนักรบผู้กล้าหาญและเป็นผู้บัญชากองพัน ²² แต่ละวันก็มีผู้ชายที่เข้ามาช่วยดาวิด จนกระทั่งเป็นกองทัพใหญ่ เหมือนกองทัพของพระเจ้า

²³ จำนวนทหารที่มาหาดาวิดในเฮโบรนมีอาวุธพร้อมที่จะสู้รบ เพื่อมอบอาณาจักรของซาอูลให้แก่ท่าน ตามคำกล่าวของพระผู้เป็นเจ้า^{[g] 24} ชายชาวยูดาห์ถือโล่และหอกมี 6,800 คนที่มีอาวุธพร้อม ²⁵ จากชาวสิเมโอน มีนักรบผู้กล้าหาญพร้อมที่จะสู้รบ 7,100 คน ²⁶ จากชาวเลวี 4,600 คน ²⁷ เยโฮยาดาหัวหน้าตระกูลอาโรนมีชาย 3,700 คนอยู่กับเขา ²⁸ ศาโดกนักรบหนุ่มผู้กล้าหาญมีผู้บัญชาการจากตระกูลของเขา 22 คน ²⁹ จากชาวเบนยามินญาติของซาอูล 3,000 คนซึ่งส่วนใหญ่เคยสัตย์ซื่อต่อพงศ์พันธุ์ของซาอูลจนกระทั่งเวลานั้น ³⁰ จากชาวเอฟราอิม มีนักรบผู้กล้าหาญที่มีชื่อในตระกูลของพวกเขา 20,800 คน ³¹ จากครึ่งเผ่าของมนัสเสห์ 18,000 คนที่มีชื่อเจาะจง ให้มาเชิญดาวิดไปเป็นกษัตริย์ ³² จากเผ่าอิสสาคาร์ คือบรรดาผู้ที่เข้าใจว่าอิสราเอลควรจะทำสิ่งอันควรอย่างไรในเวลาใด มีผู้นำ 200 คนพร้อมด้วยญาติทั้งสิ้นที่อยู่ใต้บัญชาของพวกเขา ³³ จากเผ่าเศบูลุน 50,000 คนที่เป็นทหารชำนาญศึก พร้อมรบด้วยอาวุธสงครามทุกชนิด เพื่อช่วยดาวิดอย่างสัตย์ซื่อ ³⁴ จากเผ่านัฟทาลี เป็นผู้บัญชา 1,000 คน พร้อมกับทหารใช้โล่และหอก 37,000 คน ³⁵ จากชาวดาน 28,600 คนที่พร้อมรบ ³⁶ จากเผ่าอาเชอร์ 40,000 คนที่เป็นทหารชำนาญศึก ³⁷ ทางฟากตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน มี 120,000 คนจากชาวรูเบน ชาวกาด และครึ่งเผ่าของมนัสเสห์ ที่พร้อมรบด้วยอาวุธสงครามทุกชนิด

³⁸ นักรบเหล่านี้กล้าหาญทุกคน และมายังเฮโบรนด้วยความตั้งใจที่จะเชิญดาวิดให้เป็นกษัตริย์ปกครองอิสราเอล ชาวอิสราเอลทุกคนที่เหลืออยู่ก็มีความมุ่งมั่นพร้อมเพรียงกัน เพื่อเชิญดาวิดให้เป็นกษัตริย์ด้วย ³⁹ ชายเหล่านั้นดื่มกินอยู่กับดาวิดเป็นเวลา 3 วัน เพราะว่าพี่น้องเตรียมเสบียงให้ ⁴⁰ และคนใกล้ชิดของพวกเขามาจากแดนไกลเช่น อิสสาคาร์ เศบูลุน และนัฟทาลี ได้นำอาหารบรรทุกบนลา อูฐ ล่อ และโค จัดเสบียงแป้งสาลี มะเดื่อแห้ง พวงองุ่นแห้ง เหล้าองุ่น น้ำมัน โค และแกะอย่างอุดมสมบูรณ์ เพราะว่ามีความยินดีปรีดาในอิสราเอล

หีบพันธสัญญานำมาจากคีริยาทเยอาริม

13 ดาวิดปรึกษากับบรรดาผู้บัญชากองพันและกองร้อย และกับหัวหน้าทุกคน ² ดาวิดพูดกับที่ประชุมทั้งปวงของอิสราเอลว่า “ถ้าหากว่าพวกท่านคิดเห็นสมควร และเป็นความประสงค์ของพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเราแล้ว ก็ให้พวกเราแจ้งไปยังพี่น้องของเราที่อยู่ทุกแห่งหนในแผ่นดินของอิสราเอล รวมทั้งบรรดาปุโรหิตและชาวเลวีซึ่งอยู่ในเมืองที่มีทุ่งหญ้า เพื่อให้ทุกคนมาประชุมร่วมกับพวกเรา ³ แล้วให้พวกเรานำหีบของพระเจ้าของเรากลับมาไว้กับพวกเราเถิด เพราะว่าเราทั้งหลายไม่ได้เอาใจใส่กับหีบนี้ในสมัยของซาอูล” ⁴ ที่ประชุมทั้งปวงเห็นด้วยที่จะทำตามนั้น เพราะว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้องในสายตาของทุกๆ คน

อุสซาห์กับหีบพันธสัญญา

⁵ ดังนั้น ดาวิดจึงเรียกประชุมชาวอิสราเอลทั้งปวงตั้งแต่ชิโหร์ในอียิปต์ ถึงเลโบฮามัท เพื่อนำหีบของพระเจ้ากลับมาจากคีริยาทเยอาริม ⁶ ดาวิดกับชาวอิสราเอลทั้งปวงขึ้นไปยังบาอาลาห์ คือคีริยาทเยอาริมซึ่งเป็นของยูดาห์ เพื่อนำหีบของพระเจ้ามาจากที่นั่น หีบที่เรียกตามพระนามว่า พระผู้เป็นเจ้าผู้สถิตบนบัลลังก์เหนือตัวเครูบ ⁷ พวกเขาหามหีบของพระเจ้าบนเกวียนใหม่เล่มหนึ่ง นำออกมาจากบ้านของอาบีนาดับ และอุสซาห์กับอาหิโยเป็นคนขับเกวียน ⁸ ดาวิดและชาวอิสราเอลทั้งปวงก็กำลังรื่นเริงอยู่ ณ เบื้องหน้าพระเจ้าอย่างสุดกำลัง ด้วยเสียงเพลง พิณเล็ก พิณสิบสาย รำมะนา ฉาบ และแตรยาว^[h]

⁹ เมื่อมาถึงลานนวดข้าวของคิโดน อุสซาห์ยื่นมือประคองหีบ เพราะโคสะดุด ¹⁰ พระผู้เป็นเจ้าโกรธอุสซาห์มาก พระเจ้าจึงประหารเขา เพราะเขายื่นมือประคองหีบ เขาจึงตาย ณ เบื้องหน้าพระเจ้า ¹¹ และดาวิดก็โกรธเพราะพระผู้เป็นเจ้ากริ้วและลงโทษอุสซาห์ ที่ตรงนั้นจึงได้ชื่อว่า เปเรศอุสซาห์ มาจนถึงทุกวันนี้ ¹² ในวันนั้นดาวิดเกรงกลัวพระเจ้า และท่านพูดว่า “เราจะนำหีบของพระเจ้ามากับเราได้อย่างไร” ¹³ ดาวิดไม่ได้นำหีบของพระเจ้าเข้าไปในเมืองของดาวิด แต่นำไปไว้ที่บ้านของโอเบดเอโดมชาวกัท ¹⁴ หีบของพระเจ้าก็อยู่กับครัวเรือนของโอเบดเอโดมในบ้านของเขานานถึง 3 เดือน พระผู้เป็นเจ้าอวยพรครัวเรือนและทุกสิ่งที่โอเบดเอโดมครอบครอง^[i]

ภรรยาและบุตรของดาวิด

14 ฮีรามกษัตริย์แห่งไทระได้ให้บรรดาผู้ส่งข่าวไปหาดาวิด พร้อมกับได้ส่งไม้ซีดาร์ พวกช่างไม้และช่างสลักหินเพื่อจะสร้างวังให้ดาวิด ² และดาวิดทราบว่าพระผู้เป็นเจ้าได้สถาปนาท่านเป็นกษัตริย์ปกครองอิสราเอล และพระองค์ทำให้อาณาจักรรุ่งเรืองเพื่ออิสราเอลชนชาติของพระองค์ ³ ดาวิดมีภรรยาเพิ่มขึ้นอีกที่เยรูซาเล็ม และมีบุตรชายบุตรหญิงเพิ่มขึ้นเช่นกัน ⁴ บรรดาบุตรที่เกิดแก่ดาวิดในเยรูซาเล็มชื่อ ชัมมูอา โชบับ นาธาน ซาโลมอน ⁵ อิบฮาร์ เอลีชูอา เอลพาเลท ⁶ โนกาห์ เนเฟก ยาเฟีย ⁷ เอลีชามา เบอเอลยาดา และเอลีเฟเลท^[j]

ชาวฟีลิสเตียพ่ายแพ้

⁸ เมื่อชาวฟีลิสเตียได้ยินว่าดาวิดได้รับการเจิมให้เป็นกษัตริย์ปกครองอิสราเอล ชาวฟีลิสเตียทั้งปวงก็ขึ้นไปค้นหาดาวิด แต่ดาวิดทราบเรื่องจึงออกไปสู้รบกับพวกเขา ⁹ ชาวฟีลิสเตียได้ขึ้นมา และบุกเข้าปล้นในหุบเขาเรฟาอิม ¹⁰ ดาวิดถามพระเจ้าว่า “ข้าพเจ้าควรจะขึ้นไปสู้รบกับชาวฟีลิสเตียหรือไม่ พระองค์จะมอบพวกเขาไว้ในมือข้าพเจ้าหรือไม่” พระผู้เป็นเจ้าตอบดาวิดว่า “ขึ้นไปเถิด แล้วเราจะมอบชาวฟีลิสเตียไว้ในมือของเจ้า” ¹¹ พวกเขาขึ้นไปยังบาอัลเป-ราซิม และฆ่าพวกเขาที่นั่น ดาวิดพูดว่า “พระเจ้าได้บุกเข้าใส่ศัตรูโดยไม่ได้รั้งรอด้วยมือของเราดั่งน้ำเชี่ยวกราก” ดังนั้นพวกเขาจึงเรียกชื่อสถานที่นั้นว่า บาอัลเป-ราซิม ¹² ชาวฟีลิสเตียทิ้งเทวรูปไว้ที่นั่น ดาวิดออกคำสั่ง และเทวรูปเหล่านั้นก็ถูกเผาไฟ

¹³ และชาวฟีลิสเตียยังเข้าปล้นในหุบเขานั้นอีก ¹⁴ เมื่อดาวิดถามพระเจ้า พระองค์ตอบว่า “อย่าไล่ตามพวกเขาขึ้นไป แต่จงอ้อมไปและโจมตีพวกเขาที่ตรงข้ามกับดงต้นน้ำมันหอม ¹⁵ เมื่อเจ้าได้ยินเสียงเดินทัพดังกระหึ่มที่ยอดต้นน้ำมันหอม ก็จงออกไปสู้รบ เพราะพระเจ้าได้ออกไปล่วงหน้าเจ้าแล้ว เพื่อปราบกองทัพของชาวฟีลิสเตีย” ¹⁶ ดังนั้นดาวิดจึงกระทำตามคำบัญชาของพระเจ้า และมีชัยชนะเหนือกองทัพของฟีลิสเตียตั้งแต่กิเบโอนไปจนถึงเกเซอร์^{[k] 17} กิตติศัพท์ของดาวิดจึงเลื่องลือไปทั่วแผ่นดิน และพระผู้เป็นเจ้าทำให้ประชาชาติทั้งปวงเกรงกลัวดาวิด

นำหีบมายังเยรูซาเล็ม

15 ดาวิดสร้างวังให้ตนเองในเมืองของดาวิด และท่านเตรียมที่ไว้สำหรับหีบของพระเจ้า และตั้งกระโจมไว้ด้วย ² และดาวิดพูดว่า “ไม่ให้ผู้ใดหามหีบของพระเจ้า ยกเว้นชาวเลวีเท่านั้น เพราะพระผู้เป็นเจ้าได้เลือกพวกเขาให้เป็นผู้หามหีบของพระผู้เป็นเจ้า และรับใช้พระองค์ไปตลอดกาล”^{[l] 3} และดาวิดเรียกประชุมอิสราเอลทั้งปวงที่เยรูซาเล็ม เพื่อจะนำหีบของพระผู้เป็นเจ้ามายังที่ซึ่งท่านได้เตรียมไว้ให้ ⁴ บรรดาผู้สืบเชื้อสายของอาโรนและชาวเลวีที่ดาวิดเรียกให้มารวมกันมีดังนี้ ⁵ จากผู้สืบเชื้อสายของโคฮาท มีอุรีเอลเป็นหัวหน้า และพี่น้องของเขาจำนวน 120 คน ⁶ จากผู้สืบเชื้อสายของเมรารี มีอาสายาห์เป็นหัวหน้า และพี่น้องของเขาจำนวน 220 คน ⁷ จากผู้สืบเชื้อสายของเกอร์โชม มีโยเอลเป็นหัวหน้า และพี่น้องของเขาจำนวน 130 คน ⁸ จากผู้สืบเชื้อสายของเอลีซาฟาน มีเชไมยาห์เป็นหัวหน้า และพี่น้องของเขาจำนวน 200 คน ⁹ จากผู้สืบเชื้อสายของเฮโบรน มีเอลีเอลเป็นหัวหน้า และพี่น้องของเขาจำนวน 80 คน ¹⁰ จากผู้สืบเชื้อสายของอุสซีเอล มีอัมมีนาดับเป็นหัวหน้า และพี่น้องของเขาจำนวน 112 คน ¹¹ แล้วดาวิดเรียกศาโดกและอาบียาธาร์ปุโรหิต และชาวเลวี คือ อุรีเอล อาสายาห์ โยเอล เชไมยาห์ เอลีเอล และอัมมีนาดับ ¹² และบอกเขาเหล่านั้นว่า “พวกท่านเป็นหัวหน้าของตระกูลชาวเลวี จงชำระตัวให้บริสุทธิ์ ทั้งพวกท่านและพี่น้องของท่าน เพื่อจะได้นำหีบของพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของอิสราเอลขึ้นมายังที่ซึ่งเราได้เตรียมไว้ให้ ¹³ เพราะว่าพวกท่านไม่ได้หามหีบในครั้งแรก พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเรากริ้วพวกเราเพราะว่าพวกเราไม่ได้ถามพระองค์ ตามที่กำหนดไว้ในคำบัญชา” ¹⁴ ดังนั้น บรรดาปุโรหิตและชาวเลวีจึงชำระตัวให้บริสุทธิ์ เพื่อจะนำหีบของพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของอิสราเอลขึ้นมา ¹⁵ ชาวเลวีหามหีบของพระเจ้าขึ้นบ่าด้วยไม้คาน ดังที่โมเสสได้สั่งตามคำบัญชาของพระผู้เป็นเจ้า^[m]

¹⁶ ดาวิดสั่งบรรดาหัวหน้าของชาวเลวี ให้แต่งตั้งพี่น้องของพวกเขาให้เป็นนักร้องที่เล่นดนตรีให้ดังด้วยพิณสิบสาย พิณเล็ก และฉาบ เพื่อส่งเสียงแห่งความยินดี ¹⁷ ดังนั้นชาวเลวีจึงแต่งตั้งเฮมานและพี่น้องของเขาคือ อาสาฟและเอธาน เฮมานเป็นบุตรของโยเอล อาสาฟบุตรของเบเรคิยาห์ เอธานบุตรของคูชายาห์ ชายเหล่านี้เป็นชาวเมรารี ¹⁸ พร้อมกับพี่น้องพวกเขาซึ่งรองเป็นอันดับสอง คือ เศคาริยาห์ ยาอาซีเอล เชมิราโมท เยฮีเอล อุนนี เอลีอับ เบไนยาห์ มาอาเสยาห์ มัททีธิยาห์ เอลีเฟเลหุ มิกเนยาห์ และโอเบดเอโดมกับเยอีเอลซึ่งเป็นคนเฝ้าประตู ¹⁹ นักดนตรีได้แก่ เฮมาน อาสาฟ และเอธาน เป็นผู้ตีฉาบทองสัมฤทธิ์ ²⁰ เศคาริยาห์ อาซีเอล เชมิราโมท เยฮีเอล อุนนี เอลีอับ มาอาเสยาห์ และเบไนยาห์ เป็นผู้เล่นพิณสิบสายตามทำนองอาลาโมธ ²¹ แต่มัททีธิยาห์ เอลีเฟเลหุ มิกเนยาห์ โอเบดเอโดม เยอีเอล และอาซัซยาห์เป็นผู้นำด้วยพิณเล็ก ตามเสียงสูงต่ำ 1 ช่วง ²² เคนานิยาห์หัวหน้าดนตรีของชาวเลวีเป็นผู้กำกับการร้องเพลง เพราะเขาเข้าใจในด้านนี้ ²³ เบเรคิยาห์และเอลคานาห์เป็นนายประตูเฝ้าหีบ ²⁴ เช-บานิยาห์ โยชาฟัท เนธันเอล อามาสัย เศคาริยาห์ เบไนยาห์ และเอลีเอเซอร์ ปุโรหิตเหล่านี้เป็นผู้เป่าแตรยาว ณ เบื้องหน้าหีบของพระเจ้า โอเบดเอโดมและเยฮียาห์ต้องเป็นนายประตูเฝ้าหีบ

²⁵ ดังนั้นดาวิดและบรรดาผู้ใหญ่ของอิสราเอลและผู้บัญชากองพันจึงไปนำหีบพันธสัญญาของพระผู้เป็นเจ้าขึ้นมาจากครัวเรือนของโอเบดเอโดมด้วยความยินดี ²⁶ และเป็นเพราะว่าพระเจ้าช่วยชาวเลวีที่หามหีบพันธสัญญาของพระผู้เป็นเจ้า พวกเขาจึงถวายโคตัวผู้ 7 ตัว และแกะตัวผู้ 7 ตัวเป็นเครื่องสักการะ ²⁷ ดาวิดสวมเสื้อคลุมผ้าป่านเนื้อดี ชาวเลวีทั้งปวงที่หามหีบ และพวกนักร้องกับเคนานิยาห์หัวหน้านักร้องก็เช่นกัน และดาวิดสวมชุดคลุมผ้าป่าน ²⁸ ดังนั้นอิสราเอลทั้งปวงนำหีบพันธสัญญาของพระผู้เป็นเจ้าขึ้นมา พร้อมกับเสียงโห่ร้องและเสียงเป่าแตรงอน แตรยาว และฉาบ และเล่นดนตรีเสียงดังจากพิณสิบสายและพิณเล็ก

²⁹ ขณะที่หีบของพระผู้เป็นเจ้าเข้าไปในเมืองของดาวิด มีคาลบุตรหญิงของซาอูลมองดูที่หน้าต่าง เห็นกษัตริย์ดาวิดกำลังเต้นรำทำเพลงและรื่นเริงที่เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า และนางก็ดูหมิ่นท่านอยู่ในใจ^[n]

ตั้งหีบไว้ในกระโจม

16 เขาทั้งหลายนำหีบของพระเจ้าเข้ามาไว้ในกระโจมที่ดาวิดกางไว้พร้อมแล้ว และมอบสัตว์ที่เผาเป็นของถวายและของถวายเพื่อสามัคคีธรรม ณ เบื้องหน้าพระเจ้า ² เมื่อดาวิดมอบสัตว์ที่เผาเป็นของถวายและของถวายเพื่อสามัคคีธรรมเสร็จแล้ว ท่านก็อวยพรประชาชนในพระนามของพระผู้เป็นเจ้า ³ และแจกขนมปังให้คนละก้อน เนื้อคนละก้อน และขนมลูกเกดคนละก้อน ให้แก่ชาวอิสราเอลทั้งชายและหญิง

⁴ จากนั้นท่านก็กำหนดชาวเลวีบางคนให้รับใช้ ณ เบื้องหน้าหีบของพระผู้เป็นเจ้า เพื่ออธิษฐาน ขอบคุณ และสรรเสริญพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของอิสราเอล ⁵ อาสาฟเป็นหัวหน้า คนรองจากเขาคือ เศคาริยาห์ เยอีเอล เชมิราโมท เยฮีเอล มัททีธิยาห์ เอลีอับ เบไนยาห์ โอเบดเอโดม และเยอีเอล ผู้เป็นคนเล่นพิณสิบสายและพิณเล็ก อาสาฟเป็นผู้ตีฉาบ ⁶ และเบไนยาห์กับยาฮาซีเอลปุโรหิตเป็นผู้เป่าแตรยาวเป็นประจำ ณ เบื้องหน้าหีบพันธสัญญาของพระเจ้า ⁷ ในวันนั้นดาวิดกำหนดเป็นครั้งแรกให้อาสาฟและญาติของเขาเป็นผู้ร้องเพลงขอบคุณพระผู้เป็นเจ้า

เพลงขอบคุณของดาวิด

³⁵ จงกล่าวเช่นนี้ด้วยว่า

ครั้นแล้วชนชาติทั้งปวงก็กล่าวว่า “อาเมน” และสรรเสริญพระผู้เป็นเจ้า

นมัสการที่เบื้องหน้าหีบพันธสัญญา

³⁷ ดาวิดให้อาสาฟและพี่น้องของเขาปฏิบัติงาน ณ เบื้องหน้าหีบพันธสัญญาของพระผู้เป็นเจ้า เพื่อรับใช้ที่เบื้องหน้าหีบเป็นประจำตามข้อกำหนดของแต่ละวัน ³⁸ โดยให้โอเบดเอโดมและพี่น้องของเขา 68 คนปรนนิบัติด้วย ในขณะที่ให้โอเบดเอโดมบุตรของเยดูธูน และโฮสาห์ เป็นนายประตู ³⁹ ท่านให้ศาโดกปุโรหิต และพี่น้องของเขาที่เป็นปุโรหิตอยู่ที่สถานบูชาบนภูเขาสูงในกิเบโอน ⁴⁰ เพื่อมอบสัตว์ที่ใช้เผาเป็นของถวายแด่พระผู้เป็นเจ้าบนแท่นบูชาสำหรับเผาสัตว์เพื่อเป็นของถวาย เป็นประจำทั้งเช้าและเย็น เพื่อปฏิบัติตามทุกอย่างที่บันทึกในกฎบัญญัติของพระผู้เป็นเจ้า ซึ่งพระองค์บัญชากับอิสราเอล ⁴¹ ผู้ที่อยู่กับพวกเขาคือ เฮมาน เยดูธูน และคนอื่นๆ ที่ถูกเลือกและกำหนดชื่อให้เป็นผู้ขอบคุณพระผู้เป็นเจ้า เพราะความรักอันมั่นคงของพระองค์ดำรงอยู่ตลอดกาล ⁴² เฮมานและเยดูธูนมีแตรยาวและฉาบเป็นเครื่องดนตรี เพื่อบรรเลงเพลงอันบริสุทธิ์ บรรดาบุตรของเยดูธูนถูกกำหนดให้อยู่ที่ประตู

⁴³ ครั้นแล้วคนทั้งปวงก็กลับไปยังบ้านของตน และดาวิดกลับไปบ้านหาครอบครัวของท่าน

พันธสัญญาของพระผู้เป็นเจ้าที่มีต่อดาวิด

17 เมื่อดาวิดอยู่ในวังของท่าน ท่านกล่าวกับนาธานผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้าว่า “ดูสิ เราอาศัยอยู่ในวังไม้ซีดาร์ แต่หีบพันธสัญญาของพระผู้เป็นเจ้ากลับอยู่ในกระโจม” ² นาธานพูดกับดาวิดว่า “เชิญท่านกระทำตามสิ่งที่อยู่ในใจท่านเถิด เพราะว่าพระเจ้าสถิตกับท่าน”

³ แต่ในคืนเดียวกันนั้น พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับนาธานว่า ⁴ “จงไปบอกดาวิดผู้รับใช้ของเราว่า พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้ว่า ‘เจ้าไม่ใช่คนที่จะสร้างตำหนักให้เราอยู่ ⁵ เราไม่ได้อยู่ในตำหนักนับตั้งแต่วันที่เรานำชาวอิสราเอลขึ้นมา จนถึงวันนี้ แต่เราได้ย้ายจากกระโจมหนึ่งไปอีกกระโจมหนึ่ง และจากที่พักอาศัยแห่งหนึ่งไปอีกแห่งหนึ่ง ⁶ ทุกแห่งหนที่เราย้ายไปกับชาวอิสราเอลทั้งปวง เราเคยพูดสักคำกับบรรดาผู้วินิจฉัยของอิสราเอล ที่เราสั่งให้เลี้ยงดูอิสราเอลชนชาติของเราหรือว่า “ทำไมเจ้าจึงยังไม่สร้างตำหนักด้วยไม้ซีดาร์ให้เรา”’ ⁷ ฉะนั้น บัดนี้เจ้าจงไปบอกดาวิดผู้รับใช้ของเราตามนี้ว่า พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธากล่าวว่า ‘เราเอาตัวเจ้าออกมาจากทุ่งหญ้า จากการเดินตามฝูงแกะ เพื่อให้ปกครองอิสราเอลชนชาติของเรา ⁸ เราได้อยู่กับเจ้าตลอดมาไม่ว่าเจ้าจะไปที่ใด และได้กำจัดศัตรูของเจ้าทุกคนให้พ้นหน้าเจ้า และเราจะทำให้ชื่อของเจ้าเป็นดั่งชื่อของผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหลายในโลก ⁹ และเราจะกำหนดที่แห่งหนึ่งให้อิสราเอลชนชาติของเรา และเราจะให้เขาตั้งหลักแหล่ง เพื่อเขาจะมีที่ของเขาเองอาศัยอยู่โดยไม่มีใครรบกวนอีก และคนชั่วจะไม่ทำให้เขารับทุกข์ทรมานอีกต่อไป เหมือนที่เป็นมาแต่แรก ¹⁰ และเป็นมาโดยตลอดนับจากเวลาที่เราได้กำหนดบรรดาผู้วินิจฉัยให้ปกครองอิสราเอลชนชาติของเรา เราจะปราบศัตรูของเจ้าทั้งสิ้น และยิ่งกว่านั้นอีก เราประกาศกับเจ้าว่าพระผู้เป็นเจ้าจะให้เจ้ามีผู้สืบพงศ์พันธุ์ ¹¹ เมื่อเจ้าสิ้นชีวิตและไปอยู่เคียงกับบรรพบุรุษของเจ้าแล้ว เราจะกำหนดผู้สืบเชื้อสายต่อจากเจ้า เขาเป็นบุตรคนหนึ่งของเจ้าเอง และเราจะสถาปนาอาณาจักรของเขา ¹² เขาจะสร้างตำหนักให้เรา และเราจะสถาปนาบัลลังก์ของเขาชั่วนิรันดร์กาล ¹³ เราจะเป็นบิดาของเขา และเขาจะเป็นบุตรของเรา เราจะไม่พรากความรักอันมั่นคงไปจากเขา อย่างที่เราพรากไปจากคนที่มาก่อนหน้าเจ้า ¹⁴ เราจะทำให้เขามั่นคงทั้งในพงศ์พันธุ์และอาณาจักรของเราชั่วนิรันดร์กาล และบัลลังก์ของเขาจะได้รับการสถาปนาชั่วนิรันดร์กาล’”

¹⁵ นาธานแจ้งให้ดาวิดทราบตามคำกล่าวและทุกสิ่งที่พระเจ้าเผยให้ทราบ^[p]

คำอธิษฐานของดาวิด

¹⁶ จากนั้น กษัตริย์ดาวิดเข้าไปนั่ง ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า และพูดว่า “โอ พระผู้เป็นเจ้า องค์พระเจ้า ข้าพเจ้าเป็นผู้ใดเล่า และพงศ์พันธุ์ของข้าพเจ้าเป็นผู้ใด ที่พระองค์จึงได้กรุณาข้าพเจ้าถึงเพียงนี้ ¹⁷ แต่เรื่องดังกล่าวเป็นเรื่องเล็กน้อยในสายตาของพระองค์ โอ พระเจ้า พระองค์ยังได้กล่าวถึงอนาคตอันไกลของพงศ์พันธุ์ของผู้รับใช้พระองค์ และพระองค์มองข้าพเจ้าดั่งว่า ข้าพเจ้าสูงส่งนัก^[q] โอ พระผู้เป็นเจ้า องค์พระเจ้า ¹⁸ มีอะไรอีกบ้างที่ดาวิดจะกล่าวกับพระองค์ได้ ที่พระองค์ให้เกียรติผู้รับใช้ของพระองค์ เพราะพระองค์รู้จักผู้รับใช้ของพระองค์ ¹⁹ โอ พระผู้เป็นเจ้า เพื่อเห็นแก่ผู้รับใช้ของพระองค์ และตามใจปรารถนาของพระองค์ พระองค์ได้กระทำสิ่งอันยิ่งใหญ่ เพื่อให้สิ่งอันยิ่งใหญ่เหล่านี้เป็นที่ทราบกันทั่วไป ²⁰ โอ พระผู้เป็นเจ้า ไม่มีใครเป็นอย่างพระองค์ และไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากพระองค์ ตามที่พวกเราเคยได้ยินทุกสิ่งมาด้วยหูของเรา ²¹ และใครเป็นเหมือนอิสราเอลชนชาติของพระองค์ ประชาชาติเดียวในแผ่นดินที่พระเจ้าไปไถ่มาเพื่อให้เป็นชนชาติของพระองค์ ทำให้พระนามของพระองค์เป็นที่เลื่องลือเพื่อสิ่งอันยิ่งใหญ่และน่าเกรงขาม ด้วยการขับไล่บรรดาประชาชาติไปให้พ้นหน้าชนชาติของพระองค์ซึ่งพระองค์ไถ่จากประเทศอียิปต์ ²² และพระองค์ทำอิสราเอลชนชาติของพระองค์ให้เป็นชนชาติของพระองค์ชั่วนิรันดร์กาล และพระผู้เป็นเจ้า พระองค์เป็นพระเจ้าของพวกเขา ²³ มาบัดนี้ พระผู้เป็นเจ้า ขอพระองค์ยืนยันสิ่งที่พระองค์กล่าวถึงผู้รับใช้ของพระองค์และพงศ์พันธุ์ของเขาเถิดว่าจะไม่เปลี่ยนแปลง และขอพระองค์กระทำตามที่พระองค์กล่าวไว้ ²⁴ และพระนามของพระองค์จะได้รับสถาปนาและยิ่งใหญ่ชั่วนิรันดร์กาลว่า ‘พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธา พระเจ้าแห่งอิสราเอล เป็นพระเจ้าของอิสราเอล’ และพงศ์พันธุ์ของดาวิดผู้รับใช้ของพระองค์จะได้รับสถาปนา ณ เบื้องหน้าพระองค์ ²⁵ โอ พระเจ้าของข้าพเจ้า พระองค์ได้เผยให้ผู้รับใช้ของพระองค์ทราบ พระองค์จะสร้างผู้สืบพงศ์พันธุ์ให้แก่เขา ฉะนั้นผู้รับใช้ของพระองค์จึงใจกล้ากล่าวคำอธิษฐานนี้ต่อพระองค์ ²⁶ และบัดนี้ โอ พระผู้เป็นเจ้า พระองค์เป็นพระเจ้า และพระองค์ได้สัญญาสิ่งดีนี้แก่ผู้รับใช้ของพระองค์ ²⁷ ฉะนั้นบัดนี้ ขอพระองค์โปรดอวยพรพงศ์พันธุ์ของผู้รับใช้ของพระองค์ เพื่อให้ยั่งยืนชั่วนิรันดร์กาล ณ เบื้องหน้าพระองค์ โอ พระผู้เป็นเจ้า เพราะว่าพระองค์เป็นผู้ที่ได้อวยพร และพงศ์พันธุ์ของผู้รับใช้ของพระองค์จะได้รับพรชั่วนิรันดร์กาล”^[r]

ชัยชนะของดาวิด

18 หลังจากนั้น ดาวิดสู้รบชนะชาวฟีลิสเตีย และปราบพวกเขาไว้ได้ และท่านยึดเมืองกัทและหมู่บ้านรอบๆ ได้จากมือชาวฟีลิสเตีย

² ท่านสู้รบชนะชาวโมอับ และชาวโมอับจึงมาเป็นข้ารับใช้ดาวิดและนำเครื่องบรรณาการมาถวาย

³ ดาวิดสู้รบชนะฮาดัดเอเซอร์กษัตริย์แห่งโศบาห์ที่ฮามัทในขณะที่ท่านไปเสริมอำนาจของท่านที่แม่น้ำยูเฟรติส ⁴ และดาวิดยึดรถศึก 1,000 คัน สารถี 7,000 คน และทหารราบ 20,000 คน และดาวิดทำให้ม้าประจำรถศึกของพวกเขาพิการหมด เพียงแต่เหลือไว้สำหรับรถศึก 100 คัน ⁵ เมื่อชาวอารัมแห่งอาณาเขตดามัสกัสมาช่วยฮาดัดเอเซอร์กษัตริย์แห่งโศบาห์ ดาวิดฆ่าชายชาวอารัมจำนวน 22,000 คน ⁶ แล้วดาวิดตั้งด่านทหารชั้นนอกที่อารัมแห่งอาณาเขตดามัสกัสไว้หลายด่าน และชาวอารัมมาเป็นข้ารับใช้ดาวิด และนำเครื่องบรรณาการมาถวาย และไม่ว่าดาวิดไปรบที่ใด พระผู้เป็นเจ้าก็ให้ท่านมีชัยชนะเสมอ ⁷ ดาวิดยึดโล่ทองคำที่บรรดาผู้รับใช้ของฮาดัดเอเซอร์ถือ และนำไปที่เมืองเยรูซาเล็ม ⁸ ดาวิดเอาทองสัมฤทธิ์เป็นอันมากไปจากเมืองทิบหาทและเมืองคูน เมืองของฮาดัดเอเซอร์ ซาโลมอนใช้ทองสัมฤทธิ์นั้นหล่อถังเก็บน้ำรูปทรงกลม เสาหลัก และภาชนะต่างๆ

⁹ เมื่อโทอูกษัตริย์แห่งฮามัททราบว่า ดาวิดรบชนะกองทัพของฮาดัดเอเซอร์กษัตริย์แห่งโศบาห์ทั้งกองทัพ ¹⁰ โทอูจึงให้ฮาโดรัมบุตรของตนไปหากษัตริย์ดาวิด เพื่อถามถึงพลานามัย และเพื่ออวยพรท่าน เพราะท่านได้สู้รบกับฮาดัดเอเซอร์ และได้ชัยชนะ เนื่องจากฮาดัดเอเซอร์เคยทำสงครามกับโทอูเสมอมา และฮาโดรัมก็ได้ส่งเครื่องทองคำ เครื่องเงิน และทองสัมฤทธิ์สารพัดชนิดไป ¹¹ กษัตริย์ดาวิดถวายสิ่งเหล่านี้แด่พระผู้เป็นเจ้าด้วย พร้อมทั้งเงินและทองคำที่ท่านได้มาจากประชาชาติทั้งปวงที่ท่านไปปราบ จากเอโดม โมอับ ชาวอัมโมน ชาวฟีลิสเตีย และอามาเลข

¹² อาบีชัยบุตรของนางเศรุยาห์ได้ฆ่าชาวเอโดมจำนวน 18,000 คนที่หุบเขาเกลือ ¹³ และเขาก็ได้สร้างด่านทหารชั้นนอกหลายด่านในเอโดม และชาวเอโดมทั้งหมดมาเป็นข้ารับใช้ของดาวิด และพระผู้เป็นเจ้าให้ดาวิดมีชัยชนะไม่ว่าท่านจะไปรบที่ใด

ข้าราชบริพารของดาวิด

¹⁴ ดาวิดครองราชย์ทั่วทั้งอิสราเอล และท่านปกครองประชาชนของท่านด้วยความยุติธรรมและความชอบธรรม ¹⁵ โยอาบบุตรของนางเศรุยาห์ควบคุมกองทัพ เยโฮชาฟัทบุตรอาหิลูดเป็นผู้บันทึกสาสน์ ¹⁶ ศาโดกบุตรอาหิทูบ และอาหิเมเลคบุตรอาบียาธาร์เป็นปุโรหิต ชาวะชาเป็นเลขา ¹⁷ และเบไนยาห์บุตรเยโฮยาดาควบคุมชาวเคเรธและชาวเปเลท และบรรดาบุตรของดาวิดเป็นหัวหน้าเจ้าหน้าที่รับใช้กษัตริย์^[s]

19 หลังจากนั้น นาหาชกษัตริย์ของชาวอัมโมนก็สิ้นชีวิต และบุตรของท่านครองราชย์แทนท่าน ² ดาวิดกล่าวว่า “เราจะกระทำต่อฮานูนบุตรของนาหาชด้วยความเมตตา เพราะบิดาของท่านได้กระทำต่อเรา” ดังนั้น ดาวิดจึงให้บรรดาผู้ส่งข่าวของท่านไปแสดงความเสียใจต่อฮานูนเรื่องบิดา และผู้รับใช้ของดาวิดจึงมาแสดงความเสียใจต่อฮานูนที่ดินแดนของชาวอัมโมน ³ แต่บรรดาเจ้านายชั้นผู้ใหญ่ของชาวอัมโมนพูดกับฮานูนว่า “ท่านคิดหรือว่า ที่ดาวิดให้คนมาแสดงความเห็นอกเห็นใจต่อท่านนั้น เป็นการให้เกียรติบิดาของท่าน พวกผู้รับใช้ของดาวิดมาเพื่อสำรวจและสอดแนมความในแผ่นดิน เพื่อจะล้มล้างเมืองมิใช่หรือ” ⁴ ดังนั้นฮานูนจึงให้คนโกนเคราพวกทหารรับใช้ของดาวิด และตัดเครื่องแต่งกายที่ตรงกลางจากสะโพกลงมา และส่งพวกเขากลับไป ⁵ และพวกเขาก็จากไป เมื่อมีคนไปแจ้งข่าวแก่ดาวิด ท่านก็ให้คนไปพบกับพวกเขา เพราะชายเหล่านั้นอับอายมาก กษัตริย์กล่าวว่า “จงพักอยู่ที่เยรีโค จนกว่าเคราของพวกเจ้าจะขึ้นแล้วจึงกลับมา”

⁶ เมื่อชาวอัมโมนเห็นว่าพวกเขาได้กลับกลายเป็นที่น่ารังเกียจของดาวิด ฮานูนและชาวอัมโมนจึงใช้เงิน 1,000 ตะลันต์ไปว่าจ้างรถศึกและสารถีจากอารัมนาหะราอิม^[t] จากอารัมมาอาคาห์ และจากโศบาห์ ⁷ พวกเขาจ้างรถศึก 32,000 คัน กษัตริย์แห่งมาอาคาห์พร้อมกับกองทัพของท่านก็มาตั้งค่ายที่หน้าเมืองเมเดบา ชาวอัมโมนถูกรวบรวมกำลังมาจากเมืองต่างๆ เพื่อสู้รบ ⁸ เมื่อดาวิดทราบเช่นนั้น ท่านจึงบัญชาให้โยอาบและทหารกล้าจากกองทัพทั้งหมดยกทัพไป ⁹ ฝ่ายชาวอัมโมนก็เดินทัพออกมาประจำตำแหน่งรบของตนที่ทางเข้าเมือง และบรรดากษัตริย์ที่มาถึงก็แยกไปตั้งทัพอยู่ในที่โล่งห่างจากตัวเมือง

ชาวอัมโมนและชาวอารัมพ่ายแพ้

¹⁰ เมื่อโยอาบเห็นว่าสงครามครั้งนี้เขาถูกขนาบทั้งด้านหน้าและด้านหลัง เขาจึงเลือกนักรบที่ดีที่สุดของอิสราเอลจำนวนหนึ่ง และจัดทัพให้ต่อสู้กับชาวอารัม ¹¹ นักรบที่เหลือก็จัดให้อยู่ในบังคับของอาบีชัยน้องชายของตน เขาก็ให้ทหารตั้งทัพสู้กับชาวอัมโมน ¹² เขาพูดว่า “ถ้าหากว่าชาวอารัมมีกำลังแข็งแกร่งเกินเรา ท่านจะได้ช่วยเราได้ แต่ถ้าชาวอัมโมนแข็งแกร่งเกินท่าน เราก็จะมาช่วยท่าน ¹³ จงกล้าหาญเถิด และพวกเราควรจะกล้าหาญเพื่อคนของพวกเราและเพื่อเมืองทั้งหลายของพระเจ้าของเรา และขอพระผู้เป็นเจ้ากระทำสิ่งที่พระองค์เห็นสมควร” ¹⁴ ดังนั้นโยอาบและคนที่อยู่กับเขาขยับเข้าใกล้ประจัญศึกกับชาวอารัม และชาวอารัมก็ถอยหนีไปต่อหน้าต่อตาเขา ¹⁵ ครั้นชาวอัมโมนเห็นว่าชาวอารัมหนีไป พวกเขาจึงถอยหนีไปต่อหน้าอาบีชัยน้องชายของโยอาบด้วย และเข้าไปในเมือง แล้วโยอาบก็กลับมายังเยรูซาเล็ม

¹⁶ เมื่อชาวอารัมเห็นว่าพวกตนพ่ายแพ้อิสราเอลแล้ว พวกเขาจึงใช้บรรดาผู้ส่งข่าวไป และนำกำลังชาวอารัมที่อยู่โพ้นแม่น้ำยูเฟรติสออกมา โดยมีโชฟัคผู้บังคับกองพันทหารของฮาดัดเอเซอร์เป็นผู้นำ ¹⁷ เมื่อมีคนรายงานเรื่องแก่ดาวิด ท่านก็รวบรวมอิสราเอลเข้าด้วยกัน และข้ามแม่น้ำจอร์แดนมาประชิดตัวและปะทะกับชาวอารัม ครั้นดาวิดจัดทัพให้ต่อสู้กับชาวอารัม พวกเขาก็สู้รบกับท่าน ¹⁸ และชาวอารัมก็ถอยหนีไปต่อหน้าอิสราเอล ดาวิดฆ่าสารถีชาวอารัม 7,000 คน และทหารราบ 40,000 คน และฆ่าโชฟัคผู้บังคับกองพันทหารของพวกเขาด้วย ¹⁹ เมื่อพวกทหารรับใช้ของฮาดัดเอเซอร์เห็นว่าพวกตนพ่ายแพ้อิสราเอลแล้ว พวกเขาจึงยอมสงบศึกและยอมอยู่ใต้การควบคุมของดาวิด ดังนั้นชาวอารัมจึงไม่ยินดีที่จะช่วยเหลือชาวอัมโมนอีกต่อไป^[u]

รับบาห์ถูกยึด

20 ครั้นฤดูใบไม้ผลิเวียนมาถึง อันเป็นเวลาที่บรรดากษัตริย์ออกศึก โยอาบนำกองทัพออกไป ทำลายล้างดินแดนของชาวอัมโมน และล้อมเมืองรับบาห์ไว้ ส่วนดาวิดอยู่ที่เยรูซาเล็ม โยอาบโจมตีและทำลายเมืองรับบาห์^{[v] 2} ดาวิดได้ถอดมงกุฎซึ่งเป็นทองหนัก 1 ตะลันต์^[w]ฝังด้วยพลอย 1 เม็ด ออกจากศีรษะของกษัตริย์เมืองนั้น และมงกุฎนั้นถูกสวมบนศีรษะของดาวิด และท่านขนของที่ริบมาได้จากเมืองนั้นเป็นอันมาก ³ และท่านให้เกณฑ์คนทั้งปวงที่อยู่ในเมืองไปทำงานที่เกี่ยวกับเลื่อย เครื่องมือเหล็กและขวานเหล็ก ดาวิดกระทำเช่นนั้นต่อเมืองทั้งสิ้นของชาวอัมโมน แล้วดาวิดกับประชาชนทั้งปวงก็กลับไปยังเยรูซาเล็ม

สงครามกับชาวฟีลิสเตีย

⁴ หลังจากนั้น เกิดการสู้รบกับชาวฟีลิสเตียที่เมืองเกเซอร์ สิบเบคัยชาวหุชาห์ฆ่าสิปปัยผู้เป็นหนึ่งในบรรดาผู้สืบเชื้อสายมาจากพวกมนุษย์ยักษ์ และชาวฟีลิสเตียก็ถูกปราบ ⁵ มีการสู้รบกับชาวฟีลิสเตียอีก และเอลฮานันบุตรของยาอีร์ฆ่าลามีน้องชายของโกลิอัทชาวกัท ผู้ถือด้ามหอกที่ใหญ่เหมือนไม้กระพั่นของคนทอผ้า ⁶ มีการสู้รบอีกที่เมืองกัท อันเป็นเมืองที่มีชายคนหนึ่งรูปร่างสูงใหญ่ แต่ละมือมี 6 นิ้ว แต่ละเท้ามี 6 นิ้ว รวมได้ 24 นิ้ว เขาสืบเชื้อสายมาจากพวกมนุษย์ยักษ์เช่นกัน ⁷ เมื่อเขาท้าทายอิสราเอล โยนาธานบุตรของชิเมอาพี่ชายของดาวิด ก็ฆ่าเขาเสีย ⁸ ทหารชาวฟีลิสเตียเหล่านี้สืบเชื้อสายมาจากพวกมนุษย์ยักษ์ในเมืองกัท พวกเขาล้มตายด้วยมือของดาวิดและด้วยมือของพวกทหารรับใช้ของท่าน^[x]

21 ซาตานลุกขึ้นต่อต้านอิสราเอล และทำให้ดาวิดเกิดต้องการนับจำนวนชาวอิสราเอลขึ้นมา ² ดังนั้นดาวิดจึงกล่าวกับโยอาบและบรรดาผู้บัญชากองทัพว่า “จงไปนับจำนวนนักรบชาวอิสราเอล ตั้งแต่เมืองเบเออร์เช-บาถึงเมืองดาน และมารายงานกับเรา เราจะได้รู้ว่ามีจำนวนกี่คน” ³ แต่โยอาบตอบกษัตริย์ว่า “ขอให้พระผู้เป็นเจ้าเพิ่มทหารมากขึ้นเป็นร้อยเท่าเถิด เจ้านายผู้เป็นกษัตริย์ พวกเขาทุกคนเป็นผู้รับใช้ของเจ้านายข้าพเจ้ามิใช่หรือ แล้วเหตุใดเจ้านายข้าพเจ้าจึงปรารถนาเช่นนี้ เหตุใดท่านจึงเป็นเหตุให้อิสราเอลทำบาป” ⁴ แต่คำบัญชาของกษัตริย์เหนือกว่าโยอาบ ดังนั้นโยอาบจึงจากไป เขาไปทั่วอิสราเอลและกลับมายังเยรูซาเล็ม ⁵ และโยอาบเรียนดาวิดว่า เขารวมจำนวนนักรบได้ตามนี้คือ ในอิสราเอลมีผู้ที่รู้จักใช้ดาบ 1,100,000 คน และในยูดาห์มี 470,000 คน ⁶ แต่เขาไม่ได้รวมจำนวนเผ่าเลวีและเบนยามิน เพราะคำสั่งของกษัตริย์เป็นที่น่ารังเกียจต่อเขา

⁷ แต่พระเจ้าไม่พอใจที่มีการนับจำนวนคนในครั้งนี้ พระองค์จึงลงโทษอิสราเอล ⁸ ดาวิดพูดกับพระเจ้าว่า “สิ่งที่ข้าพเจ้าได้กระทำนับว่าเป็นบาปมหันต์ แต่บัดนี้ โปรดกำจัดบาปของผู้รับใช้ของพระองค์เถิด เพราะว่าข้าพเจ้าได้กระทำไปด้วยความโง่เขลา” ⁹ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวผ่านกาด ซึ่งเป็นผู้รู้ของดาวิดว่า ¹⁰ “จงไปบอกดาวิดว่า พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้ว่า ‘เราเสนอ 3 สิ่งแก่เจ้า จงเลือก 1 สิ่ง แล้วเราจะกระทำต่อเจ้า’” ¹¹ ดังนั้นกาดจึงมาหาดาวิดและเรียนท่านว่า “พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้ว่า ‘แล้วแต่เจ้าจะเลือก ¹² จะให้เกิดทุพภิกขภัยเป็นเวลา 3 ปี หรือว่าเจ้าจะต้องหลบหนีศัตรูที่ใช้ดาบล่าเจ้าไปเป็นเวลา 3 เดือน หรือไม่ก็รับโทษจากดาบของพระผู้เป็นเจ้าเป็นเวลา 3 วัน ให้เกิดโรคระบาดในแผ่นดิน พร้อมทั้งให้ทูตสวรรค์ของพระผู้เป็นเจ้าทำลายทั่วอาณาจักรของอิสราเอล’ ขอให้ท่านตัดสินใจว่าจะเป็นคำตอบข้อใดที่ข้าพเจ้าจะนำกลับไปยังพระองค์ที่ส่งข้าพเจ้ามา” ¹³ ดาวิดกล่าวกับกาดว่า “เราเศร้าใจยิ่งนัก ขอให้เราอยู่ในมือของพระผู้เป็นเจ้าเถิด เพราะพระองค์มีความเมตตายิ่งนัก และอย่าให้ข้าพเจ้าตกอยู่ในมือของมนุษย์”

¹⁴ ดังนั้นพระผู้เป็นเจ้าจึงให้เกิดโรคระบาดในอิสราเอล และพลเมืองจำนวน 70,000 คนล้มตาย ¹⁵ และพระเจ้าใช้ทูตสวรรค์ไปยังเยรูซาเล็มเพื่อทำลายเมือง แต่ขณะที่ทูตสวรรค์กำลังจะทำลายเมืองให้สิ้นไป พระผู้เป็นเจ้าเห็น และพระองค์เสียใจเพราะความวิบัติ จึงกล่าวกับทูตสวรรค์ที่กำลังทำลายพลเมืองว่า “พอแล้ว ยั้งมือของเจ้าไว้” และทูตสวรรค์ของพระผู้เป็นเจ้ากำลังยืนอยู่ที่ข้างลานนวดข้าวของโอร์นันชาวเยบุส ¹⁶ ดาวิดเงยหน้าขึ้นดู และเห็นทูตสวรรค์ของพระผู้เป็นเจ้ายืนอยู่ระหว่างแผ่นดินโลกและสวรรค์ มือถือดาบที่ชักออกและยื่นไปยังเยรูซาเล็ม แล้วดาวิดกับบรรดาผู้อาวุโสที่สวมผ้ากระสอบก็หมอบราบลงกับพื้น ¹⁷ และดาวิดพูดกับพระเจ้าว่า “เป็นคำสั่งของข้าพเจ้ามิใช่หรือที่ให้นับจำนวนนักรบ ข้าพเจ้าเป็นผู้ที่ได้กระทำบาป และข้าพเจ้าได้กระทำด้วยความเลวร้าย แต่ว่าลูกแกะเหล่านี้ พวกเขากระทำอะไรเล่า โอ พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของข้าพเจ้า ขอพระองค์กระทำต่อข้าพเจ้าและพงศ์พันธุ์ของข้าพเจ้าเถิด แต่อย่าให้เกิดภัยพิบัติกับชนชาติของพระองค์เลย”

ดาวิดสร้างแท่นบูชา

¹⁸ ทูตสวรรค์ของพระผู้เป็นเจ้าสั่งกาดให้ไปเรียนดาวิดว่า ดาวิดควรขึ้นไปสร้างแท่นบูชาที่ลานนวดข้าวของโอร์นัน^[y]ชาวเยบุสให้แด่พระผู้เป็นเจ้า ¹⁹ ดังนั้นดาวิดจึงขึ้นไป ตามที่กาดมาเรียนท่าน ตามคำบัญชาของพระผู้เป็นเจ้า ²⁰ ฝ่ายโอร์นันกำลังนวดข้าวสาลี ก็หันมาเห็นทูตสวรรค์ บุตร 4 คนที่อยู่ด้วยกับเขาก็ไปซ่อนตัว ²¹ เมื่อดาวิดเข้ามาใกล้โอร์นัน โอร์นันมองดูก็เห็นดาวิด เขาจึงเดินออกไปจากลานนวดข้าว และแสดงความเคารพแก่ดาวิด และก้มหน้าลงที่พื้น ²² ดาวิดกล่าวกับโอร์นันว่า “ให้ลานนวดข้าวแก่เราเถิด เพื่อสร้างแท่นบูชาให้แด่พระผู้เป็นเจ้า ขายให้เราเต็มราคา เผื่อว่าภัยพิบัติในหมู่คนจะได้ยุติลง” ²³ โอร์นันตอบดาวิดว่า “โปรดรับไปเถิด แล้วแต่เจ้านายผู้เป็นกษัตริย์จะกระทำสิ่งที่ท่านเห็นดีเถิด ดูเถิด ข้าพเจ้ามอบโคสำหรับเผาเป็นของถวาย คราดเลื่อนเป็นฟืน และข้าวสาลีเป็นเครื่องธัญญบูชา ข้าพเจ้าขอมอบให้ทั้งหมด” ²⁴ แต่กษัตริย์ดาวิดกล่าวกับโอร์นันว่า “ทำอย่างนั้นไม่ได้ เพราะเราจะซื้อในราคาเต็ม เราจะไม่รับสิ่งที่เป็นของท่านไปมอบแด่พระผู้เป็นเจ้า หรือมอบสัตว์ที่ใช้เผาเป็นของถวายที่ได้มาโดยไม่เสียสิ่งใดเลย” ²⁵ ดังนั้นดาวิดจึงจ่ายโอร์นันเป็นทองคำหนัก 600 เชเขล^[z]สำหรับลานนวดข้าว ²⁶ และดาวิดก็ได้สร้างแท่นบูชาแด่พระผู้เป็นเจ้า ณ ที่นั่น และได้มอบสัตว์ที่เผาเป็นของถวายและของถวายเพื่อสามัคคีธรรม และร้องเรียกถึงพระผู้เป็นเจ้า และพระผู้เป็นเจ้าได้ตอบคำร้องขอด้วยเปลวไฟจากสวรรค์ลงสู่แท่นบูชาที่ใช้เผาสัตว์เพื่อเป็นของถวาย^{[aa] 27} แล้วพระผู้เป็นเจ้าก็บัญชาทูตสวรรค์ ท่านจึงเก็บดาบไว้ในฝัก

²⁸ ในครั้งนั้น เมื่อดาวิดเห็นว่าพระผู้เป็นเจ้าได้ตอบตามคำร้องของท่านแล้วที่ลานนวดข้าวของโอร์นันชาวเยบุส ท่านก็มอบเครื่องสักการะที่นั่น ²⁹ เพราะว่ากระโจมที่พำนักของพระผู้เป็นเจ้า ซึ่งโมเสสได้สร้างขึ้นในถิ่นทุรกันดาร และแท่นบูชาที่ใช้เผาสัตว์เพื่อเป็นของถวายในเวลานั้นอยู่ที่สถานบูชาบนภูเขาสูงในกิเบโอน ³⁰ แต่ดาวิดไม่สามารถไปถามพระเจ้าที่นั่นได้ เพราะว่าท่านกลัวดาบของทูตสวรรค์ของพระผู้เป็นเจ้า

22 แล้วดาวิดกล่าวว่า “นี่แหละเป็นที่สำหรับพระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้า องค์พระเจ้า และนี่ก็เป็นแท่นบูชาที่ใช้เผาสัตว์เพื่อเป็นของถวายสำหรับอิสราเอล”

ดาวิดเตรียมสร้างพระตำหนัก

² ดาวิดสั่งให้รวบรวมประชากรต่างด้าวที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินอิสราเอลมา และท่านเลือกสรรช่างสกัดหินให้แต่งหิน เพื่อสร้างพระตำหนักของพระเจ้า ³ ดาวิดจัดหาเหล็กเป็นจำนวนมาก เพื่อตีคีมและตะปูใช้ประกอบบานประตูเมือง และท่านจัดหาทองสัมฤทธิ์เป็นจำนวนมากเกินที่จะชั่งได้ ⁴ และไม้ซีดาร์มากมายเกินที่จะนับได้ เพราะว่าชาวไซดอนและชาวไทระนำไม้ซีดาร์มามอบแก่ดาวิดจำนวนมาก ⁵ ดาวิดกล่าวว่า “ซาโลมอนบุตรของเราเป็นคนหนุ่มและยังอ่อนหัด พระตำหนักที่จะสร้างถวายแด่พระผู้เป็นเจ้าต้องงามตระการที่สุด มีชื่อเสียง และความรุ่งโรจน์ ให้ดินแดนทั้งหลายได้เห็น ฉะนั้นเราจะเป็นผู้ตระเตรียมสิ่งต่างๆ ให้” ดังนั้นดาวิดจึงจัดหาวัสดุจำนวนมากก่อนท่านสิ้นชีวิต

ซาโลมอนสร้างพระตำหนัก

⁶ ครั้นแล้ว ท่านก็เรียกซาโลมอนบุตรชาย และกำหนดให้สร้างพระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของอิสราเอล ⁷ ดาวิดกล่าวกับซาโลมอนว่า “ลูกเอ๋ย เราตั้งใจจะสร้างพระตำหนักเพื่อยกย่องพระนามของพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเรา ⁸ แต่พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับเราว่า ‘เจ้าได้ทำให้คนจำนวนมากหลั่งเลือด และได้ทำสงครามใหญ่มากมาย เจ้าจะไม่สร้างตำหนักเพื่อยกย่องนามของเรา เพราะเจ้าได้ทำให้คนจำนวนมากหลั่งเลือดบนแผ่นดินโลกต่อหน้าเรา ⁹ ดูเถิด บุตรคนหนึ่งจะเกิดแก่เจ้า เขาจะเป็นผู้ที่ได้หยุดพัก เราจะให้เขาได้หยุดพักจากศัตรูที่อยู่รอบข้าง ชื่อของเขาคือซาโลมอน และเราจะให้ความสันติสุขและความสงบแก่อิสราเอลในสมัยของเขา ¹⁰ เขาจะสร้างตำหนักเพื่อยกย่องนามของเรา เขาจะเป็นบุตรของเรา และเราจะเป็นบิดาของเขา และเราจะสถาปนาบัลลังก์ของเขาในอิสราเอลตลอดกาล’^[ab]

¹¹ ลูกเอ๋ย ขอพระผู้เป็นเจ้าสถิตกับเจ้า เพื่อเจ้าจะสร้างพระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเจ้า อย่างที่พระองค์ได้กล่าวถึงเรื่องเจ้าไว้ ¹² ขอพระผู้เป็นเจ้ามอบปฏิภาณและการหยั่งรู้ให้แก่เจ้า เพื่อเวลาที่พระองค์ให้เจ้าปกครองอิสราเอล เจ้าจะปฏิบัติตามกฎบัญญัติของพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเจ้า ¹³ แล้วเจ้าจะเจริญรุ่งเรืองถ้าเจ้าระมัดระวังปฏิบัติตามคำบัญชาและกฎเกณฑ์ที่พระองค์บัญชาโมเสสเพื่ออิสราเอล จงเข้มแข็งและกล้าหาญเถิด อย่าหวาดหวั่นและอย่าท้อใจ ¹⁴ เราได้จัดหาทองคำ 100,000 ตะลันต์ เงิน 1,000,000 ตะลันต์ ทองสัมฤทธิ์และเหล็กมากเกินที่จะนับได้ เพราะมีมากเหลือเกิน ไม้และหินด้วย เราได้จัดหาให้ด้วยความลำบากยากยิ่งเพื่อพระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้า เจ้าอาจจะต้องเพิ่มเติมอีกก็ได้ ¹⁵ เจ้ามีช่างมากมายเช่น ช่างสกัดหิน ช่างก่ออิฐ ช่างไม้ และช่างฝีมือทุกแขนงที่ชำนาญงานจำนวนมากจนนับไม่ถ้วน ¹⁶ มีทั้งทองคำ เงิน ทองสัมฤทธิ์ และเหล็ก จงเริ่มทำงานได้ ขอพระผู้เป็นเจ้าสถิตกับเจ้า”

¹⁷ ดาวิดสั่งบรรดาผู้นำของอิสราเอลทั้งปวงให้ช่วยซาโลมอนบุตรของท่านด้วยว่า ¹⁸ “พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของพวกท่านสถิตกับท่านมิใช่หรือ พระองค์ได้ให้ท่านได้หยุดพักจากประเทศที่อยู่ข้างเคียงมิใช่หรือ เพราะว่าพระองค์ได้มอบบรรดาผู้อยู่อาศัยของแผ่นดินให้แก่เรา และแผ่นดินก็สยบอยู่ ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้าและชนชาติของพระองค์ ¹⁹ บัดนี้พวกท่านจงรวบรวมความคิดและจิตใจ กระทำตามความประสงค์ของพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่าน จงเริ่มสร้างที่พำนักของพระผู้เป็นเจ้า องค์พระเจ้า เพื่อหีบพันธสัญญาของพระผู้เป็นเจ้า และภาชนะบริสุทธิ์ของพระเจ้าจะได้นำเข้ามาในพระตำหนักที่สร้างเพื่อยกย่องพระนามของพระผู้เป็นเจ้า”

ดาวิดจัดหน้าที่ให้ชาวเลวี

23 เมื่อดาวิดชราลงมากแล้ว ท่านแต่งตั้งซาโลมอนบุตรชายให้เป็นกษัตริย์ปกครองอิสราเอล

² ดาวิดนัดประชุมบรรดาหัวหน้าของอิสราเอล ปุโรหิต และชาวเลวี ³ ชาวเลวีที่อายุ 30 ปีขึ้นไปนับจำนวนได้ 38,000 คน ⁴ ดาวิดกล่าวว่า “ชาวเลวี 24,000 คนจงดูแลงานในพระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้า ให้เป็นเจ้าหน้าที่และผู้วินิจฉัย 6,000 คน ⁵ เป็นนายประตู 4,000 คน เป็นนักดนตรีนมัสการพระผู้เป็นเจ้าด้วยเครื่องดนตรีซึ่งเราได้ทำไว้สำหรับนมัสการ 4,000 คน” ⁶ และดาวิดจัดบรรดาบุตรของเลวีให้เป็นกลุ่มเป็นกองตามชื่อคือ เกอร์โชน โคฮาท และเมรารี

⁷ เกอร์โชนมีบุตรชื่อ ลาดาน และชิเมอี ⁸ ลาดานมีบุตร 3 คนชื่อ เยฮีเอลผู้เป็นหัวหน้า เศธาม และโยเอล ⁹ ชิเมอีมีบุตร 3 คนชื่อ เชโลโมท ฮาซีเอล และฮาราน ชายเหล่านี้เป็นหัวหน้าบรรพบุรุษของลาดาน ¹⁰ ชิเมอีมีบุตรชื่อ ยาหาท ศีนา เยอูช และเบรีอาห์ ทั้งสี่คนนี้เป็นบุตรของชิเมอี ¹¹ ยาหาทเป็นหัวหน้า ศีศาห์เป็นคนที่สอง แต่เยอูชและเบรีอาห์มีบุตรไม่มาก ฉะนั้นจึงนับรวมเป็นตระกูลเดียวกัน

¹² โคฮาทมีบุตร 4 คนชื่อ อัมราม อิสฮาร์ เฮโบรน และอุสซีเอล ¹³ อัมรามมีบุตรชื่อ อาโรน และโมเสส อาโรนได้รับมอบหมายให้ถวายสิ่งบริสุทธิ์ที่สุด คือทั้งอาโรนและบุตรของท่านควรมอบเครื่องสักการะ ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า และปฏิบัติรับใช้พระองค์ และกล่าวคำอวยพรในพระนามของพระองค์เป็นนิตย์ ¹⁴ โมเสสคนของพระเจ้า มีบรรดาบุตรที่นับได้ว่าอยู่ในเผ่าเลวี ¹⁵ โมเสสมีบุตรชื่อ เกอร์โชม และเอลีเอเซอร์ ¹⁶ เกอร์โชมมีบุตรชื่อ เชบูเอลผู้เป็นหัวหน้า ¹⁷ เอลีเอเซอร์มีบุตรชื่อ เรหับยาห์ผู้เป็นหัวหน้า เอลีเอเซอร์ไม่มีบุตรอื่นอีก แต่เรหับยาห์มีบุตรมาก ¹⁸ อิสฮาร์มีบุตรชื่อ เชโลมิทผู้เป็นหัวหน้า ¹⁹ เฮโบรนมีบุตรชื่อ เยรียาห์ผู้เป็นหัวหน้า อามาริยาห์ที่สอง ยาฮาซีเอลที่สาม และเยคาเมอัมที่สี่ ²⁰ อุสซีเอลมีบุตรชื่อ มีคาห์ผู้เป็นหัวหน้า และยิชชียาห์คนที่สอง

²¹ เมรารีมีบุตรชื่อ มัคลี และมูชี มัคลีมีบุตรชื่อ เอเลอาซาร์ และคีช ²² เอเลอาซาร์สิ้นชีวิตโดยไม่มีบุตรชาย แต่มีบุตรหญิงซึ่งแต่งงานกับบรรดาบุตรของคีชญาติของตน ²³ มูชีมีบุตร 3 คนชื่อ มัคลี เอเดอร์ และเยเรโมท

²⁴ คนเหล่านี้เป็นบุตรของเลวีตามตระกูลของพวกเขา เป็นหัวหน้าตระกูลตามลำดับชื่อของแต่ละคน อายุตั้งแต่ 20 ปีขึ้นไป ที่ต้องปฏิบัติงานในพระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้า ²⁵ เพราะดาวิดกล่าวว่า “พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของอิสราเอลให้ชนชาติของพระองค์ได้หยุดพัก และพระองค์สถิตในเยรูซาเล็มเป็นนิตย์ ²⁶ ฉะนั้นชาวเลวีไม่จำเป็นต้องแบกหามกระโจมที่พำนักหรือเครื่องใช้ในการปฏิบัติงาน” ²⁷ ตามคำสั่งของดาวิดครั้งสุดท้าย ท่านให้นับจำนวนชาวเลวีที่มีอายุตั้งแต่ 20 ปีขึ้นไป ²⁸ เพราะว่าพวกเขามีหน้าที่ช่วยบุตรของอาโรนปฏิบัติหน้าที่ในพระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้า ด้วยการดูแลลานพระตำหนักและห้อง ช่วยชำระสิ่งบริสุทธิ์ทั้งสิ้น และปฏิบัติหน้าที่ทุกอย่างในพระตำหนักของพระเจ้า ²⁹ นอกจากนั้นก็มีหน้าที่ช่วยในเรื่องขนมปังอันบริสุทธิ์ แป้งสำหรับเครื่องธัญญบูชา ขนมปังกรอบไร้เชื้อ ของถวายอบ ของถวายผสมน้ำมัน และดูแลเรื่องการชั่งตวงคุณภาพและขนาดของทุกสิ่ง ³⁰ ทุกเช้า พวกเขาต้องยืนขอบคุณและสรรเสริญพระผู้เป็นเจ้า ในเวลาเย็นก็ปฏิบัติเช่นเดียวกัน ³¹ เมื่อใดก็ตามที่เผาสัตว์เป็นของถวายแด่พระผู้เป็นเจ้า ในวันสะบาโต วันข้างขึ้น และเทศกาลที่กำหนดไว้ ให้ชาวเลวีทำหน้าที่ตามจำนวนที่ต้องใช้ปฏิบัติงาน ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้าเป็นประจำ ³² พวกเขาต้องดูแลกระโจมที่นัดหมายและวิสุทธิสถาน และคอยรับใช้บรรดาบุตรของอาโรนพี่น้องของเขา เพื่อรับใช้ที่พระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้า