M’Cheyne Bible Reading Plan

เครื่องแต่งกายของปุโรหิต

39 พวกเขาใช้ด้ายทอขนแกะย้อมสีน้ำเงิน ม่วง และแดงสดทำเครื่องแต่งกายเย็บด้วยฝีมือประณีตเพื่อการปฏิบัติงานในสถานที่บริสุทธิ์ และทำเครื่องแต่งกายอันบริสุทธิ์สำหรับอาโรน ดังที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาโมเสสไว้

ชุดคลุม

² และเขาตัดเย็บชุดคลุมด้วยด้ายทอง ด้ายทอขนแกะย้อมสีน้ำเงิน ม่วง และแดงสด และผ้าป่านทอเนื้อดี ³ เขาตีทองใบให้บางแล้วตัดเป็นเส้น เพื่อสานเข้ากับด้ายทอขนแกะย้อมสีน้ำเงิน ม่วง และแดงสด และผ้าป่านทอเนื้อดีปักอย่างงดงามด้วยช่างผู้ชำนาญ ⁴ พวกเขาทำแถบผ้าพาดบ่า ติดไว้ที่ชุดคลุม ติดให้เป็นผืนเดียวกัน ⁵ ตอนบนเป็นผ้าคาดเอวซึ่งทอด้วยฝีมือชั้นดีสำหรับสวมให้กระชับกับชุดคลุม ใช้ผ้าและด้ายชนิดเดียวกันกับชุดคลุม ใช้ด้ายทอง ด้ายทอขนแกะย้อมสีน้ำเงิน ม่วง และแดงสด อีกทั้งผ้าป่านทอเนื้อดี ดังที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาโมเสส

⁶ พวกเขาหล่อกรอบทองคำฉลุลวดลายโปร่งล้อมแผ่นพลอยหลากสี และสลักชื่อของบรรดาบุตรของอิสราเอล ดังเช่นสลักตราประทับ ⁷ และติดแผ่นพลอยไว้ที่แถบผ้าพาดบ่าที่เชื่อมอยู่กับชุดคลุม เพื่อเป็นพลอยแห่งการรำลึกถึงพงศ์พันธุ์อิสราเอล ดังที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาโมเสส

ทับทรวง

⁸ เขาตัดเย็บทับทรวงอย่างงดงามด้วยช่างผู้ชำนาญ เหมือนกับที่ตัดเย็บชุดคลุม ด้วยด้ายทอง ด้ายทอขนแกะย้อมสีน้ำเงิน ม่วง และแดงสด อีกทั้งผ้าป่านทอเนื้อดี ⁹ ทับทรวงเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส พับทบเป็น 2 ชั้น มีความยาว 1 คืบและกว้าง 1 คืบเมื่อพับทบ ¹⁰ แล้วเขาจึงติดเพชรนิลจินดา 4 แถวที่ทับทรวง แถวแรกเป็นทับทิม บุษราคัม และแก้วผลึกสีเขียวปนน้ำเงิน ¹¹ แถวที่สองฝังพลอยสีฟ้า นิลสีคราม และเพชร ¹² แถวที่สามฝังแก้วผลึกสีส้มปนแดง โมรา และพลอยสีม่วง ¹³ และแถวที่สี่ติดโกเมน พลอยหลากสี และมณีสีเขียว เพชรพลอยเหล่านี้ฝังไว้กับกรอบทองคำฉลุลวดลายโปร่ง ¹⁴ มีเพชรพลอย 12 เม็ด แต่ละเม็ดสลักชื่อบุตรแต่ละคนของอิสราเอล สลักชื่อทุกชื่อดังเช่นสลักตราประทับ เป็นชื่อสำหรับ 12 เผ่า ¹⁵ พวกเขาตีสายคล้องถักเป็นเกลียวด้วยทองคำบริสุทธิ์สำหรับโยงติดกับทับทรวง ¹⁶ และตีห่วงทองคำ 2 อันติดไว้ที่ทับทรวงทั้ง 2 มุม ¹⁷ แล้วติดสายคล้องทองคำทั้งสองไว้กับห่วง 2 อันที่มุมของทับทรวง ¹⁸ ปลายสายคล้องอีก 2 ข้าง เขาโยงไว้กับกรอบฉลุลวดลายโปร่งที่ด้านหน้าซึ่งติดอยู่กับแถบผ้าพาดบ่าที่เชื่อมกับชุดคลุม ¹⁹ พวกเขาตีห่วงทองคำ 2 อันติดเข้ากับมุมล่างทั้งสองของทับทรวงที่ริมด้านในที่ติดกับชุดคลุม ²⁰ และตีห่วงทองคำ 2 อันติดไว้ที่ด้านหน้าตอนล่างของแถบผ้าพาดบ่าที่ติดกับขอบชุดคลุมเหนือผ้าคาดเอวที่ทอขึ้นอย่างงดงาม ²¹ พวกเขาผูกห่วงที่ทับทรวงให้ติดกับห่วงที่ชุดคลุมด้วยสายเกลียวสีน้ำเงิน เพื่อให้ทับทรวงโยงติดกับผ้าคาดเอว และไม่หลุดจากชุดคลุม ดังที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาโมเสส

เสื้อคลุมยาวใต้ชุดคลุม

²² เขาเย็บเสื้อคลุมยาวจากผ้าทอสีน้ำเงินสำหรับสวมใต้ชุดคลุม ²³ ซึ่งเป็นเสื้อสวมหัว ขลิบรอบคอเสื้อด้วยผ้าทอเช่นเดียวกับเสื้อสวมชั้นใน เพื่อกันการขาดรุ่ย ²⁴ พวกเขาปักรูปลูกทับทิมที่ชายเสื้อคลุมโดยรอบด้วยด้ายทอขนแกะย้อมสีน้ำเงิน ม่วง และแดงสด และผ้าป่านทอเนื้อดี ²⁵ พวกเขาตีลูกพรวนด้วยทองคำบริสุทธิ์ ติดไว้ระหว่างลูกทับทิมที่อยู่โดยรอบชายเสื้อคลุม ²⁶ ติดลูกพรวน 1 ลูกสลับกันไปกับลูกทับทิม 1 ลูกรอบๆ ชายเสื้อคลุมเวลาปฏิบัติงานของปุโรหิต ดังที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาโมเสส

²⁷ พวกเขาเย็บเสื้อยาวชั้นในด้วยผ้าป่านทอเนื้อดีสำหรับอาโรนและบรรดาบุตรของเขาด้วย ²⁸ รวมถึงผ้าโพกศีรษะที่เย็บด้วยผ้าป่านเนื้อดี และผ้าพันหน้าผากด้วยผ้าป่านเนื้อดี กางเกงชั้นในเย็บด้วยผ้าป่านทอเนื้อดี ²⁹ ผ้าคาดเอวก็เย็บด้วยผ้าป่านทอเนื้อดี และด้ายทอขนแกะย้อมสีน้ำเงิน ม่วง และแดงสด ปักลวดลายดังที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาโมเสส

³⁰ แล้วเขาเหล่านั้นใช้ทองคำบริสุทธิ์ตีเป็นแผ่นสำหรับปิดบนมงกุฎบริสุทธิ์ และสลักด้วยคำว่า “บริสุทธิ์สำหรับพระผู้เป็นเจ้า” ดังเช่นสลักตราประทับ ³¹ และผูกสายเกลียวสีน้ำเงินที่แผ่นทองคำ และติดไว้ที่ผ้าโพกศีรษะ ดังที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาโมเสส

สรุปผลงานเสร็จตามคำบัญชา

³² งานทั้งหมดเกี่ยวกับการสร้างกระโจมที่พำนักคือกระโจมที่นัดหมายก็แล้วเสร็จ ประชาชนชาวอิสราเอลได้กระทำทุกสิ่งดังที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาโมเสส คือพวกเขาได้กระทำตามนั้น ³³ หลังจากนั้นเขาทั้งหลายนำกระโจมที่พำนักมามอบไว้กับโมเสส รวมทั้งกระโจมและเครื่องใช้ประกอบทั้งหมด ขอเกี่ยว กรอบ คาน เสาหลัก และฐานรองรับ ³⁴ ที่คลุมกระโจมหนังแกะตัวผู้ย้อมแดง และอีกผืนเป็นหนังปลาโลมา และม่านกั้น ³⁵ หีบพันธสัญญากับคานหาม และฝาหีบแห่งการชดใช้บาป ³⁶ โต๊ะกับเครื่องตั้งโต๊ะทุกชิ้น และขนมปังอันบริสุทธิ์ ³⁷ คันประทีปทองคำบริสุทธิ์ พร้อมกับดวงประทีปทั้งชุดและภาชนะทุกชิ้น อีกทั้งน้ำมันสำหรับจุดดวงประทีป ³⁸ แท่นทองคำ น้ำมันเจิม เครื่องหอม และม่านบังตาสำหรับประตูที่ทางเข้ากระโจมที่พำนัก ³⁹ แท่นบูชาที่เป็นทองสัมฤทธิ์กับตะแกรงทองสัมฤทธิ์ คานหาม และเครื่องใช้ประกอบทุกชิ้น อ่างน้ำพร้อมฐาน ⁴⁰ ผ้าแขวนที่ลาน เสาหลักและฐานรองรับ และม่านบังตาสำหรับประตูทางเข้าลาน เชือก และหมุดยึดลาน และเครื่องใช้ประกอบทั้งหมดสำหรับงานรับใช้ที่กระโจมที่พำนักคือกระโจมที่นัดหมาย ⁴¹ เครื่องแต่งกายตัดเย็บด้วยฝีมือประณีต เพื่อปฏิบัติงานในสถานที่บริสุทธิ์ เครื่องแต่งกายอันบริสุทธิ์สำหรับอาโรนปุโรหิต และเครื่องแต่งกายของบรรดาบุตรของเขาเพื่อปฏิบัติงานของปุโรหิต ⁴² ประชาชนชาวอิสราเอลได้กระทำทุกสิ่งดังที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาโมเสส ⁴³ และโมเสสได้เห็นงานทั้งหมด ดูเถิด พวกเขาทำจนแล้วเสร็จดังที่พระผู้เป็นเจ้าบัญชาไว้ คือพวกเขากระทำตามนั้น ครั้นแล้วโมเสสก็ให้พรแก่พวกเขา

พระเยซูถูกจับกุม

18 เมื่อพระเยซูกล่าวดังนี้แล้ว พระองค์พร้อมด้วยสาวกได้เดินข้ามซอกหุบเขาขิดโรน เข้าไปยังสวนแห่งหนึ่ง ² ยูดาสผู้กำลังจะทรยศพระองค์ก็รู้จักสวนนั้น เพราะพระเยซูเคยไปพบปะกับเหล่าสาวกของพระองค์ที่นั่นบ่อยครั้ง ³ ยูดาสจึงพาทหารในกองกลุ่มหนึ่งกับพวกเจ้าหน้าที่จากบรรดามหาปุโรหิตและฟาริสีไปที่นั่น ต่างก็ถือตะเกียง ไต้ และอาวุธมาด้วย ⁴ พระเยซูทราบดีถึงทุกสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับพระองค์ จึงก้าวออกไปถามพวกเขาว่า “ท่านตามหาใคร” ⁵ พวกเขาตอบว่า “เยซูแห่งเมืองนาซาเร็ธ” พระองค์กล่าวว่า “เราคือผู้นั้น”^[a] และยูดาสผู้ที่กำลังจะทรยศพระองค์ก็ยืนอยู่ที่นั่นด้วย ⁶ เมื่อพระองค์กล่าวว่า “เราคือผู้นั้น” พวกเขาก็ถอยหลังกลับไปและล้มลงที่พื้น ⁷ พระองค์จึงถามพวกเขาอีกว่า “ท่านตามหาใคร” เขาพูดว่า “เยซูแห่งเมืองนาซาเร็ธ” ⁸ พระเยซูตอบว่า “เราบอกแล้วว่าเราคือผู้นั้น ถ้าท่านตามหาเรา ก็จงปล่อยให้คนเหล่านี้ไปเถิด” ⁹ เพื่อจะได้เป็นไปตามคำที่พระองค์กล่าวไว้ว่า “ในบรรดาผู้ที่พระองค์ได้มอบให้แก่ข้าพเจ้า ข้าพเจ้าไม่ได้ให้สักคนเดียวหลงหายเลย”^{[b] 10} ซีโมนเปโตรมีดาบจึงชักออกฟันทาสชื่อมัลคัส ซึ่งเป็นผู้รับใช้ของหัวหน้ามหาปุโรหิต และตัดหูขวาของเขาขาด ¹¹ พระเยซูกล่าวกับเปโตรว่า “จงเอาดาบใส่ฝักเสีย เราควรจะต้องดื่มจากถ้วยซึ่งพระบิดาได้ให้แก่เรามิใช่หรือ”

¹² แล้วเหล่าทหารในกองกลุ่มหนึ่งพร้อมทั้งผู้บังคับกองพันกับพวกเจ้าหน้าที่ของชาวยิวจึงจับกุมและมัดพระเยซูไว้ ¹³ แรกทีเดียวพวกเขานำพระองค์ไปหาอันนาส ซึ่งเป็นพ่อตาของคายาฟาสหัวหน้ามหาปุโรหิตในปีนั้น ¹⁴ คายาฟาสเป็นคนแนะนำพวกชาวยิวว่า ดีแล้วที่คนหนึ่งจะตายแทนคนทั้งปวง

เปโตรปฏิเสธครั้งแรก

¹⁵ ซีโมนเปโตรและสาวกอีกคนกำลังตามพระเยซูไป สาวกคนนั้นรู้จักกับหัวหน้ามหาปุโรหิต จึงได้เข้าไปกับพระเยซูถึงลานบ้านของหัวหน้ามหาปุโรหิต ¹⁶ แต่เปโตรกำลังยืนอยู่ที่ประตูด้านนอก ฉะนั้นสาวกคนที่รู้จักหัวหน้ามหาปุโรหิต จึงได้ออกไปพูดกับหญิงที่เฝ้าประตูและนำเปโตรเข้ามา ¹⁷ ทาสรับใช้หญิงที่เฝ้าประตูจึงพูดกับเปโตรว่า “ท่านไม่ใช่สาวกอีกคนของชายผู้นี้ใช่ไหม” เขาพูดว่า “เราไม่ได้เป็น” ¹⁸ ขณะนั้นอากาศหนาวเย็น พวกทาสรับใช้และเจ้าหน้าที่กำลังยืนผิงไฟซึ่งก่อจากถ่าน เปโตรเองก็ยืนผิงไฟอยู่กับเขาด้วย

หัวหน้ามหาปุโรหิตถามพระเยซู

¹⁹ หัวหน้ามหาปุโรหิตถามพระเยซูเกี่ยวกับบรรดาสาวกและการสั่งสอนของพระองค์ ²⁰ พระเยซูตอบว่า “เราได้พูดอย่างเปิดเผยต่อโลก เราสั่งสอนอยู่เสมอในศาลาที่ประชุมและในพระวิหารที่พวกชาวยิวมาชุมนุมกัน เราไม่ได้พูดสิ่งใดในที่ลับ ²¹ ทำไมท่านจึงถามเรา จงถามพวกที่ได้ยินเถิดว่าเราพูดอะไรกับเขา เพราะพวกเขารู้ว่าเราได้พูดอะไรไป” ²² เมื่อพระองค์กล่าวดังนั้นแล้ว เจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ตบหน้าพระเยซูแล้วพูดว่า “ท่านตอบหัวหน้ามหาปุโรหิตอย่างนั้นหรือ” ²³ พระเยซูตอบว่า “ถ้าเราพูดผิดก็จงกล่าวหาเถิดว่าผิดอย่างไร แต่ถ้าถูกต้องแล้ว ท่านมาตบเราทำไม” ²⁴ อันนาสจึงมอบพระองค์ซึ่งถูกมัดอยู่ให้กับคายาฟาสหัวหน้ามหาปุโรหิต

เปโตรปฏิเสธครั้งที่ 2 และครั้งที่ 3

²⁵ ขณะนั้นซีโมนเปโตรกำลังยืนผิงไฟอยู่ คนเหล่านั้นจึงพูดกับเขาว่า “ท่านไม่ใช่หนึ่งในบรรดาสาวกของเขาด้วยหรือ” เปโตรปฏิเสธว่า “เราไม่ได้เป็น” ²⁶ ทาสรับใช้คนหนึ่งของหัวหน้ามหาปุโรหิตซึ่งเป็นญาติกับคนที่เปโตรตัดหูขาดก็พูดขึ้นว่า “ข้าพเจ้าเห็นท่านในสวนกับเขามิใช่หรือ” ²⁷ เปโตรจึงปฏิเสธอีก และทันใดนั้นเอง ไก่ก็ขัน

ปีลาตสอบสวนพระเยซู

²⁸ เขาเหล่านั้นก็พาพระเยซูจากคายาฟาสไปยังวังของผู้ว่าราชการโรมันในตอนเช้าตรู่ แต่ไม่ได้เข้าไปในวังเพื่อไม่ให้เป็นมลทิน และจะได้รับประทานในเทศกาลปัสกาได้ ²⁹ ปีลาตจึงออกมาหาเขาเหล่านั้นแล้วพูดว่า “ชายผู้นี้ถูกฟ้องร้องด้วยข้อหาอะไร” ³⁰ พวกเขาตอบว่า “ถ้าชายผู้นี้ไม่กระทำความชั่ว พวกเราก็จะไม่มอบเขาไว้กับท่าน” ³¹ ปีลาตจึงพูดกับเขาว่า “พวกท่านจงเอาตัวเขาไปกล่าวโทษตามกฎของท่านเองเถิด” บรรดาชาวยิวพูดกับเขาว่า “พวกเราไม่มีสิทธิ์ประหารใคร” ³² ทั้งนี้เพื่อเป็นไปตามที่พระเยซูได้กล่าวไว้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพระองค์จะสิ้นชีวิตอย่างไร

³³ ปีลาตจึงเข้าไปในวังอีกและเรียกพระเยซูมาถามว่า “ท่านเป็นกษัตริย์ของชาวยิวหรือ” ³⁴ พระเยซูตอบว่า “ท่านพูดเกี่ยวกับเราตามความคิดของท่านเอง หรือเพราะคนอื่นๆ บอกท่าน” ³⁵ ปีลาตตอบว่า “เราเป็นคนยิวหรือ ชนชาติของท่านและเหล่ามหาปุโรหิตได้มอบตัวท่านไว้กับเรา ท่านได้กระทำอะไรไปบ้าง” ³⁶ พระเยซูตอบว่า “อาณาจักรของเราไม่ได้เป็นของโลกนี้ ถ้าอาณาจักรของเราเป็นของโลกนี้แล้ว บรรดาผู้รับใช้ของเราก็จะต่อสู้เพื่อไม่ให้เราถูกมอบตัวไว้กับพวกชาวยิว แต่เท่าที่เป็นอยู่นี้ อาณาจักรของเราไม่ได้อยู่ที่นี่” ³⁷ ดังนั้นปีลาตจึงพูดกับพระองค์ว่า “ถ้าเช่นนั้นท่านก็คือกษัตริย์น่ะสิ” พระเยซูตอบว่า “ท่านพูดถูกต้องแล้วว่าเราคือกษัตริย์ และด้วยเหตุนี้เราจึงเกิดมา และเราจึงมาในโลกเพื่อยืนยันถึงความจริง ทุกคนที่มาจากความจริงฟังเสียงของเรา”

³⁸ ปีลาตพูดกับพระองค์ว่า “ความจริงคืออะไร” และเมื่อพูดดังนั้นแล้วก็ออกไปหาชาวยิวอีก และพูดว่า “เราเห็นว่าเขาไม่มีความผิด ³⁹ แต่พวกท่านมีธรรมเนียมอย่างหนึ่ง คือให้เราปลดปล่อยใครสักคนให้แก่ท่านในเทศกาลปัสกา ท่านอยากให้เราปลดปล่อยกษัตริย์ของชาวยิวให้แก่ท่านไหม” ⁴⁰ เขาเหล่านั้นจึงร้องขึ้นอีกว่า “ไม่ใช่ชายคนนี้ ควรเป็นบารับบัส” แต่บารับบัสที่ว่านั้นเป็นโจร

ถ่อมตัวตามอย่างพระคริสต์

2 ฉะนั้น ถ้าท่านมีพลังใจในพระคริสต์ ถ้ามีการปลอบโยนจากความรักของพระองค์ ถ้ามีสามัคคีธรรมของพระวิญญาณ ถ้ามีความอ่อนหวานและความสงสาร ² ขอให้ท่านทำให้ความยินดีของข้าพเจ้าเต็มเปี่ยม ด้วยการมีความคิดอย่างเดียวกัน มีความรักอย่างเดียวกัน มีจิตวิญญาณและความรู้สึกนึกคิดที่เป็นหนึ่งเดียวกัน ³ อย่ากระทำสิ่งใดอันเกิดจากความเห็นแก่ตัวหรือคิดยโส แต่จงถ่อมตัว และถือว่าผู้อื่นสำคัญกว่าตนเอง ⁴ อย่าเพียงแต่คิดถึงผลประโยชน์ของตนเอง แต่จงคิดถึงผลประโยชน์ของผู้อื่นด้วย ⁵ จงให้ความรู้สึกนึกคิดเป็นเช่นนี้ในหมู่ท่าน อย่างที่เป็นในพระเยซูคริสต์ ⁶ แม้ว่าพระองค์มีสถานภาพเป็นพระเจ้า แต่ไม่ได้ยึดสถานภาพที่เสมอกับพระเจ้าไว้ ⁷ พระองค์กลับสละทุกสิ่ง โดยรับสภาพเป็นผู้รับใช้ และมาเกิดในลักษณะของมนุษย์ ⁸ และเมื่อปรากฏให้เห็นเป็นร่างกายอย่างมนุษย์แล้ว พระองค์ก็ถ่อมพระองค์เอง และยอมเชื่อฟังจนถึงขั้นที่ต้องเสียชีวิต แม้กระทั่งเป็นความตายบนไม้กางเขน ⁹ ฉะนั้นพระเจ้าจึงได้ยกพระองค์ขึ้นสู่ที่สูงสุด และมอบพระนามที่เหนือนามอื่นใดแก่พระองค์ ¹⁰ เพื่อว่าทุกคนจะได้คุกเข่าลงให้กับพระนามของพระเยซูทั้งในสวรรค์ บนโลก และใต้บาดาล ¹¹ และลิ้นทุกลิ้นยอมสารภาพว่า พระเยซูคริสต์เป็นพระผู้เป็นเจ้า เพื่อถวายพระบารมีแด่พระเจ้าผู้เป็นพระบิดา

ส่องสกาวดุจดวงดารา

¹² ฉะนั้น เพื่อนที่รักทั้งหลาย ตามที่ท่านได้เชื่อฟังมาเสมอแล้วเมื่อข้าพเจ้าอยู่กับท่าน และบัดนี้แม้ข้าพเจ้าไม่ได้อยู่ด้วย ท่านก็ควรเชื่อฟังมากยิ่งขึ้น ท่านจงประพฤติตนให้ถึงที่สุด เพื่อให้ความรอดพ้นของท่านบริบูรณ์ด้วยความเกรงกลัวและหวาดหวั่น ¹³ ด้วยว่าพระเจ้าเป็นผู้สำแดงการกระทำในหมู่ท่าน เพื่อให้ท่านยินยอมและดำเนินงานตามจุดประสงค์ของพระองค์

¹⁴ จงกระทำทุกสิ่งโดยไม่บ่นหรือโต้เถียง ¹⁵ เพื่อท่านจะได้ไม่ถูกตำหนิและจะได้เป็นผู้บริสุทธิ์ เป็นบรรดาบุตรของพระเจ้าที่ปราศจากความมัวหมองท่ามกลางคนในช่วงกาลเวลาที่คดโกงและเสื่อมศีลธรรม ท่านปรากฏในท่ามกลางพวกเขาดุจดวงดาราที่สาดส่องไปในโลก ¹⁶ เสนอคำกล่าวแห่งชีวิตให้เขา เพื่อว่าในวันที่พระคริสต์มา ข้าพเจ้าจะได้ภูมิใจว่า ข้าพเจ้าไม่ได้วิ่งหรือลงแรงไปโดยเปล่าประโยชน์ ¹⁷ ถ้าแม้ว่าโลหิตของข้าพเจ้าถูกเทลงดั่งเครื่องดื่มบูชาบนเครื่องสักการะแห่งความเชื่อของท่าน ข้าพเจ้าก็ชื่นชมและยินดีร่วมกับท่านทุกคน ¹⁸ ดังนั้นท่านควรดีใจและชื่นชมยินดีร่วมกับข้าพเจ้าด้วย

ทิโมธีและเอปาโฟรดิทัส

¹⁹ หากเป็นด้วยความตั้งใจของพระเยซู องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพเจ้าหวังว่าจะให้ทิโมธีมาหาท่านเร็วๆ นี้ ข้าพเจ้าจะได้มีกำลังใจเมื่อได้รับข่าวที่เกี่ยวกับท่าน ²⁰ ข้าพเจ้าไม่มีใครที่จะเป็นเหมือนทิโมธี คือเขาห่วงใยเรื่องของท่านอย่างแท้จริง ²¹ ด้วยว่าทุกคนห่วงใยแต่เรื่องของตนเอง แต่ไม่ได้ห่วงในเรื่องของพระเยซูคริสต์ ²² แต่ท่านก็ทราบแล้วว่า ทิโมธีได้พิสูจน์ให้เห็นคุณค่าของเขาแล้วว่า เขาได้รับใช้ร่วมกับข้าพเจ้าในงานด้านข่าวประเสริฐเสมือนบุตรทำงานร่วมกับบิดา ²³ ฉะนั้นข้าพเจ้าหวังว่าจะให้เขามาหาท่าน ทันทีที่ข้าพเจ้าทราบว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับข้าพเจ้า ²⁴ และข้าพเจ้าวางใจในพระผู้เป็นเจ้าว่า ข้าพเจ้าเองจะมาหาท่านในเร็วๆ นี้ด้วย

²⁵ แต่ข้าพเจ้าคิดว่าจำเป็นที่จะให้เอปาโฟรดิทัสกลับมาหาท่านทั้งหลาย เขาเป็นน้อง เป็นเพื่อนร่วมงาน และเพื่อนร่วมรบกับข้าพเจ้า เขาเป็นคนที่ท่านส่งมาช่วยรับใช้ข้าพเจ้าในยามขัดสน ²⁶ ด้วยว่าเขาอยากมาหาท่านทั้งหลายมาก อีกทั้งเป็นทุกข์เพราะท่านได้ข่าวว่าเขาป่วย ²⁷ เขาป่วยหนักจนเกือบจะเสียชีวิต แต่พระเจ้าโปรดเมตตาเขา และอีกทั้งได้โปรดข้าพเจ้าด้วยคือข้าพเจ้าไม่เศร้าใจยิ่งไปกว่านี้ ²⁸ ข้าพเจ้าจึงได้รีบให้เขาไปหาท่าน เพื่อว่าเวลาท่านพบเขาอีกท่านจะได้ยินดี และข้าพเจ้าจะได้เป็นกังวลน้อยลง ²⁹ ฉะนั้นจงต้อนรับเขาดั่งคนของพระผู้เป็นเจ้าด้วยความยินดียิ่ง และจงนับถือคนอย่างเขาไว้เถิด ³⁰ เพราะเขาเกือบสิ้นชีวิตเพื่องานของพระคริสต์ เขาเสี่ยงชีวิตเพื่อทดแทนสิ่งที่ท่านไม่สามารถช่วยข้าพเจ้าได้