M’Cheyne Bible Reading Plan

การจัดตั้งกระโจมที่พำนัก

40 พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสว่า ² “วันที่หนึ่งของเดือนแรก เจ้าจงจัดตั้งกระโจมที่พำนักคือกระโจมที่นัดหมาย ³ และจงตั้งหีบพันธสัญญาไว้ในนั้น เจ้าจงกั้นหีบด้วยม่านกั้น ⁴ จงนำโต๊ะเข้ามา และจัดวางให้เป็นระเบียบ จงนำคันประทีปเข้ามาและจัดดวงประทีปให้พร้อม ⁵ และจงตั้งแท่นเผาเครื่องหอมทองคำไว้ที่หน้าหีบพันธสัญญา แล้วจึงตั้งม่านบังตาที่บริเวณประตูทางเข้ากระโจมที่พำนัก ⁶ เจ้าจงตั้งแท่นบูชาที่ใช้เผาสัตว์เพื่อเป็นของถวายภายนอกประตูทางเข้ากระโจมที่พำนักคือกระโจมที่นัดหมาย ⁷ จงวางอ่างไว้ระหว่างกระโจมที่นัดหมายกับแท่นบูชา แล้วใส่น้ำไว้ในอ่าง ⁸ เจ้าจงทำลานรอบกระโจมที่พำนัก และแขวนม่านบังตาที่ประตูทางเข้าลาน

⁹ แล้วเจ้าจงเอาน้ำมันเจิมมาเจิมกระโจมที่พำนักและเครื่องใช้ทั้งหมดที่อยู่ในนั้น เพื่อให้ทุกสิ่งที่นั่นบริสุทธิ์ แล้วกระโจมที่พำนักก็จะบริสุทธิ์ ¹⁰ เจ้าจงเจิมแท่นบูชาที่ใช้เผาสัตว์เพื่อเป็นของถวาย และเครื่องใช้ประกอบทุกชิ้นด้วย จงทำแท่นนั้นให้บริสุทธิ์ แล้วแท่นก็จะบริสุทธิ์ที่สุด ¹¹ จงเจิมอ่างและฐาน เพื่อทำให้บริสุทธิ์ ¹² แล้วเจ้าจงพาอาโรนกับบุตรของเขามาที่ประตูทางเข้ากระโจมที่นัดหมาย จงชำระล้างพวกเขาด้วยน้ำ ¹³ แล้วสวมเครื่องแต่งกายที่บริสุทธิ์ให้อาโรน เจิมเขาเพื่อทำให้บริสุทธิ์เวลาเขาเป็นปุโรหิตรับใช้เรา ¹⁴ เจ้าจงพาบุตรของเขามาและสวมเสื้อยาวชั้นในให้พวกเขาด้วย ¹⁵ แล้วเจิมเขาอย่างที่เจ้าเจิมบิดาของเขา เพื่อให้พวกเขาเป็นปุโรหิตรับใช้เรา การเจิมพวกเขาเป็นการรับให้เป็นปุโรหิตไปตลอดทุกชาติพันธุ์ของพวกเขาเป็นนิตย์”

¹⁶ โมเสสกระทำดังกล่าวตามที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาท่านไว้ทุกประการ ¹⁷ ในวันที่หนึ่งเดือนแรกของปีที่สอง กระโจมที่พำนักถูกจัดตั้งขึ้น ¹⁸ โมเสสได้จัดตั้งกระโจมที่พำนัก ท่านวางฐานและตั้งกรอบเป็นโครง สอดคาน และยกเสาหลักขึ้น ¹⁹ แล้วกางที่คลุมบนกระโจมที่พำนัก และใช้ผ้าคลุมอีกผืนทับผ้าคลุมชั้นนอกดังที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาโมเสส ²⁰ ท่านเก็บพันธสัญญาไว้ในหีบ สอดคานหามไว้ที่หีบ และวางฝาหีบแห่งการชดใช้บาปไว้บนหีบ ²¹ ท่านนำหีบเข้าไปไว้ในกระโจมที่พำนัก แล้วแขวนม่านกั้นเพื่อบังหีบพันธสัญญา ดังที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาโมเสส ²² ท่านวางโต๊ะไว้ในกระโจมที่นัดหมาย ทางด้านเหนือของกระโจมที่พำนัก ที่บริเวณภายนอกม่านกั้น ²³ แล้ววางขนมปังไว้บนโต๊ะอย่างเป็นระเบียบ ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า ดังที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาโมเสส ²⁴ ท่านตั้งคันประทีปไว้ในกระโจมที่นัดหมาย ที่ตรงข้ามกับโต๊ะ คือทางทิศใต้ของกระโจมที่พำนัก ²⁵ แล้วจัดดวงประทีปให้พร้อม ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า ดังที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาโมเสส ²⁶ ท่านตั้งแท่นบูชาทองคำไว้ในกระโจมที่นัดหมายด้านหน้าของม่านกั้น ²⁷ แล้วก็เผาเครื่องหอมบนแท่นนั้น ดังที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาโมเสส ²⁸ ท่านตั้งม่านบังตาที่ประตูทางเข้าของกระโจมที่พำนัก ²⁹ และตั้งแท่นบูชาที่ใช้เผาสัตว์เพื่อเป็นของถวายไว้ที่ด้านนอกประตูทางเข้ากระโจมที่พำนักคือกระโจมที่นัดหมาย แล้วมอบสัตว์ที่เผาเป็นของถวายกับเครื่องธัญญบูชาบนแท่น ดังที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาโมเสส ³⁰ ท่านวางอ่างไว้ระหว่างกระโจมที่นัดหมายกับแท่นบูชา และใส่น้ำไว้ในอ่างสำหรับชำระล้าง ³¹ โมเสส อาโรน และบุตรของท่านล้างมือและเท้าด้วยน้ำในอ่าง ³² เวลาปุโรหิตเข้าไปในกระโจมที่นัดหมาย หรือเข้าใกล้แท่นบูชา ท่านก็จะชำระล้างดังที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาโมเสส ³³ โมเสสตั้งลานไว้โดยรอบกระโจมที่พำนักและแท่นบูชา และตั้งม่านบังตาที่ประตูทางเข้าลาน โมเสสทำงานเสร็จสิ้นทุกประการ

พระบารมีของพระผู้เป็นเจ้า

³⁴ จากนั้นเมฆก็ปกคลุมกระโจมที่นัดหมาย พระบารมีของพระผู้เป็นเจ้าปรากฏขึ้นในกระโจมที่พำนัก ³⁵ และโมเสสไม่สามารถเข้าไปในกระโจมที่นัดหมายได้ เพราะเมฆปกคลุมอยู่ และพระบารมีของพระผู้เป็นเจ้าก็ปรากฏขึ้นในกระโจมที่พำนัก ³⁶ ตลอดการเดินทางของพวกเขา เมื่อใดที่เมฆลอยตัวขึ้นจากกระโจมที่พำนัก ประชาชนชาวอิสราเอลจะเดินทางต่อไป ³⁷ แต่ถ้าเมฆไม่ถูกยกขึ้น พวกเขาก็จะไม่เดินทางต่อไป จนกระทั่งวันที่เมฆลอยขึ้น ³⁸ ด้วยว่า ในระหว่างการเดินทางของชาวอิสราเอล เมฆของพระผู้เป็นเจ้าปกคลุมอยู่เหนือกระโจมที่พำนักในเวลากลางวัน และมีไฟจากก้อนเมฆในยามกลางคืน ซึ่งได้ปรากฏต่อหน้าพงศ์พันธุ์ของอิสราเอลทุกคน

พระเยซูถูกตัดสินให้ตรึงบนไม้กางเขน

19 ปีลาตจึงเอาตัวพระเยซูไปและสั่งให้คนเฆี่ยนพระองค์ ² พวกทหารสานมงกุฎหนามแล้วสวมไว้บนศีรษะของพระองค์ และคลุมกายด้วยเสื้อตัวนอกสีม่วง ³ แล้วพวกเขาก็มาหาพระองค์ พูดซ้ำแล้วซ้ำอีกว่า “ไชโย ขอต้อนรับกษัตริย์ของชาวยิว” แล้วเขาก็ตบหน้าพระองค์ ⁴ ปีลาตก็ออกไปอีกและพูดกับเขาเหล่านั้นว่า “ดูเถิด เราจะเอาตัวเขาออกมาให้พวกท่าน เพื่อท่านจะได้รู้ว่า เราเห็นว่าเขาไม่มีความผิด” ⁵ พระเยซูซึ่งสวมมงกุฎหนามและเสื้อตัวนอกสีม่วงก็ได้ออกมา ปีลาตพูดกับเขาเหล่านั้นว่า “นี่ไง ชายคนนั้น” ⁶ ดังนั้นเมื่อเหล่ามหาปุโรหิตและเจ้าหน้าที่เห็นพระองค์ พวกเขาจึงร้องเสียงดังว่า “ให้ตรึงเขาเสีย ให้ตรึงเขาเสีย” ปีลาตพูดกับเขาเหล่านั้นว่า “เอาตัวเขาไป แล้วก็ตรึงเขาเองเถิด เพราะเราเห็นว่าเขาไม่มีความผิด” ⁷ พวกชาวยิวตอบเขาว่า “ตามกฎของพวกเราแล้ว เขาควรตาย เพราะว่าเขาตั้งตนเป็นพระบุตรของพระเจ้า” ⁸ เมื่อปีลาตได้ยินดังนั้นก็ตกใจกลัวยิ่งขึ้น ⁹ จึงเข้าไปในวังอีก แล้วพูดกับพระเยซูว่า “ท่านมาจากไหน” พระเยซูไม่ตอบ ¹⁰ ปีลาตจึงพูดกับพระองค์ว่า “ท่านไม่พูดกับเราหรือ ไม่รู้หรือว่าเรามีสิทธิอำนาจที่จะปล่อยท่าน และก็มีสิทธิอำนาจที่จะตรึงท่าน” ¹¹ พระเยซูตอบว่า “ท่านไม่มีสิทธิอำนาจเหนือเรา นอกจากว่าจะได้รับมาจากเบื้องบน ด้วยเหตุนี้เองคนที่มอบเราไว้กับท่านจึงมีบาปยิ่งกว่าท่าน”

¹² ปีลาตพยายามอย่างยิ่งที่จะปลดปล่อยพระองค์ไป แต่ชาวยิวร้องด้วยเสียงอันดังว่า “ถ้าท่านปลดปล่อยชายคนนี้ ท่านก็ไม่ใช่มิตรของซีซาร์ คนที่ตั้งตนเป็นกษัตริย์ถือว่าเป็นปฏิปักษ์ต่อซีซาร์” ¹³ เมื่อปีลาตได้ยินดังนั้นจึงพาพระเยซูออกมา และนั่งลงบนที่นั่งของผู้ตัดสินความ ที่เรียกว่า ลานปูศิลา หรือตามภาษาฮีบรูคือ กับบาธา ¹⁴ วันนั้นเป็นวันจัดเตรียม^[a]สำหรับเทศกาลปัสกา เวลาประมาณ 6 โมงเช้า^[b]ปีลาตพูดกับชาวยิวว่า “นี่ไง กษัตริย์ของท่าน” ¹⁵ พวกเขาจึงร้องเสียงดังว่า “เอาตัวเขาไปเสีย เอาตัวเขาไปเสีย ให้ตรึงเขาเสีย” ปีลาตพูดกับพวกเขาว่า “เราควรจะตรึงกษัตริย์ของท่านหรือ” บรรดามหาปุโรหิตตอบว่า “เราไม่มีกษัตริย์อื่นนอกจากซีซาร์” ¹⁶ จากนั้นปีลาตจึงมอบพระองค์ให้เขาเหล่านั้นนำพระองค์ไปตรึงบนไม้กางเขน

ไม้กางเขน

¹⁷ พวกเขาจึงพาพระเยซูไป ให้พระองค์แบกไม้กางเขนของพระองค์เอง^[c] ออกไปยังสถานที่ซึ่งเรียกว่า ที่ของกะโหลกศีรษะหรือเรียกเป็นภาษาฮีบรูว่า กลโกธา ¹⁸ ที่นั้นเองที่พวกเขาตรึงพระองค์พร้อมกับชายอื่นอีก 2 คนโดยให้พระเยซูอยู่กลาง

¹⁹ ปีลาตเขียนป้ายติดไว้ที่ไม้กางเขนด้วยว่า

“พระเยซูแห่งเมืองนาซาเร็ธ กษัตริย์ของชาวยิว”

²⁰ ชาวยิวจำนวนมากอ่านป้ายนี้ เพราะที่ที่เขาตรึงพระเยซูอยู่ใกล้ตัวเมือง และเขียนไว้เป็นภาษาฮีบรู ภาษาลาติน และภาษากรีก ²¹ ดังนั้นพวกมหาปุโรหิตของชาวยิวพูดกับปีลาตว่า “อย่าเขียนว่า ‘กษัตริย์ของชาวยิว’ แต่ให้เขียนตามที่เขาได้กล่าวไว้ว่า ‘เราคือกษัตริย์ของชาวยิว’” ²² ปีลาตตอบว่า “สิ่งใดที่เราเขียนแล้ว ก็แล้วไป”

²³ เมื่อพวกทหารได้ตรึงพระเยซูบนไม้กางเขนแล้ว ก็เอาเสื้อตัวนอกของพระองค์มาแบ่งออกเป็น 4 ส่วนให้ทหารคนละส่วน และที่เหลือเป็นเสื้อตัวใน ทอเป็นชิ้นเดียวโดยไม่มีตะเข็บ ²⁴ เขาเหล่านั้นจึงพูดโต้ตอบกันว่า “อย่าฉีกเสื้อตัวนั้นเลย แต่มาจับฉลากกันและดูว่าใครจะได้ไป” ซึ่งเป็นไปตามพระคัมภีร์ที่ว่า

พวกทหารก็ได้ทำตามนั้น

²⁵ บรรดาผู้ที่ยืนอยู่ข้างไม้กางเขนของพระเยซูมี มารดากับน้าสาวของพระองค์ มารีย์ภรรยาของเคลโอปัส และมารีย์ชาวมักดาลา ²⁶ เมื่อพระเยซูมองเห็นมารดาของพระองค์และสาวกที่พระองค์รักยืนอยู่ใกล้ๆ จึงกล่าวกับมารดาของพระองค์ว่า “หญิงเอ๋ย ดูเถิด บุตรของท่าน” ²⁷ แล้วพระองค์กล่าวกับสาวกคนนั้นว่า “ดูเถิด มารดาของเจ้า” ครั้นแล้วสาวกผู้นั้นก็รับมารดาของพระองค์เข้ามาอยู่ในบ้านของตน

พระเยซูสิ้นชีวิต

²⁸ หลังจากนั้น พระเยซูทราบว่าทุกสิ่งเสร็จบริบูรณ์แล้ว เพื่อเป็นไปตามที่บันทึกไว้ในพระคัมภีร์ พระองค์กล่าวว่า “เรากระหายน้ำ” ²⁹ มีโถใส่เหล้าองุ่นเปรี้ยวตั้งอยู่ที่นั่น เขาเหล่านั้นจึงเอาฟองน้ำชุบเหล้าองุ่นเปรี้ยวติดไว้ที่ปลายไม้หุสบ ยื่นให้ถึงปากของพระองค์ ³⁰ เมื่อพระเยซูรับเหล้าองุ่นเปรี้ยวแล้ว พระองค์กล่าวว่า “เสร็จสิ้นแล้ว” จากนั้นพระองค์ก็ก้มศีรษะลงสิ้นชีวิต

³¹ วันนั้นเป็นวันจัดเตรียม ชาวยิวจึงขอให้ปีลาตหักขาของผู้ที่ถูกตรึงและเอาตัวไป เพื่อไม่ให้ร่างค้างอยู่บนไม้กางเขนในวันสะบาโต (ในเมื่อเฉพาะวันสะบาโตวันนั้นสำคัญเป็นพิเศษ) ³² ดังนั้นเหล่าทหารจึงมาหักขาของชายคนแรกที่ถูกตรึงอยู่กับพระองค์ แล้วก็หักขาของชายอีกคน ³³ แต่เมื่อพวกเขามาถึงพระเยซูก็พบว่าพระองค์สิ้นชีวิตแล้ว จึงไม่หักขาของพระองค์ ³⁴ แต่ทหารคนหนึ่งใช้หอกแทงสีข้างของพระองค์ โลหิตกับน้ำก็ไหลออกมาทันที ³⁵ ชายคนที่เห็นก็ได้ยืนยัน และคำยืนยันของเขาเป็นความจริง เขารู้ว่าเขาบอกความจริงเพื่อว่าพวกท่านจะได้เชื่อเช่นกัน ³⁶ สิ่งนี้เกิดขึ้นก็เพื่อจะได้เป็นไปตามพระคัมภีร์ที่ว่า “กระดูกของพระองค์จะไม่หักสักชิ้นเดียว”^{[e] 37} และมีอีกตอนที่พระคัมภีร์ระบุว่า “พวกเขาจะมองดูองค์ผู้ที่พวกเขาได้แทง”^[f]

โยเซฟนำร่างของพระเยซูไปฝัง

³⁸ หลังจากนั้นโยเซฟชาวเมืองอาริมาเธียก็ได้มาขอร่างของพระเยซูไปจากปีลาต โยเซฟแอบเป็นสาวกอย่างลับๆ ของพระเยซูเพราะกลัวพวกชาวยิว และปีลาตได้อนุญาต เขาจึงมานำร่างของพระองค์ไป ³⁹ เขามาพร้อมกับนิโคเดมัสซึ่งตอนแรกก็ได้มาหาพระองค์ในเวลากลางคืน โดยนำเครื่องหอมอันประกอบด้วยมดยอบกับกฤษณาหนักประมาณสามสิบกว่ากิโลกรัมมาด้วย ⁴⁰ ชายทั้งสองจึงนำร่างของพระเยซูมาปฏิบัติตามประเพณีนิยมการฝังศพของชาวยิว โดยพันหุ้มด้วยริ้วผ้าป่านห่อด้วยเครื่องหอม ⁴¹ สถานที่ซึ่งพระองค์ถูกตรึงบนไม้กางเขนนั้นมีสวนแห่งหนึ่ง และในสวนมีถ้ำเก็บศพใหม่ซึ่งไม่เคยมีร่างอื่นฝังมาก่อน ⁴² เพราะว่าวันนั้นเป็นวันจัดเตรียมของชาวยิวและเพราะถ้ำเก็บศพอยู่ใกล้ๆ เขาจึงวางร่างของพระเยซูไว้ที่นั่น

อย่าวางใจในฝ่ายเนื้อหนัง

3 สุดท้ายนี้ พี่น้องเอ๋ย จงชื่นชมยินดีในพระผู้เป็นเจ้าเถิด ที่ข้าพเจ้าจะเขียนเรื่องนี้ซ้ำถึงท่านอีกก็ไม่เป็นปัญหาเลย และจะเป็นการปลอดภัยสำหรับท่านด้วย

² จงระวังพวกสุนัข พวกกระทำชั่ว พวกที่เชือดเนื้อเถือหนัง ³ ด้วยว่า เราเป็นพวกที่เข้าสุหนัตโดยแท้ ซึ่งนมัสการด้วยพระวิญญาณของพระเจ้า และยินดีในพระเยซูคริสต์ และไม่วางใจในฝ่ายเนื้อหนัง ⁴ แม้ข้าพเจ้าเองก็มีเหตุผลให้วางใจในเนื้อหนังด้วย ถ้าหากยังมีใครที่คิดว่าเขามีเหตุผลให้วางใจในเนื้อหนังแล้ว ข้าพเจ้าก็ยังมีมากกว่าเขาอีก ⁵ ข้าพเจ้าเข้าสุหนัตวันที่แปดหลังจากเกิด เป็นชนชาติอิสราเอล เกิดในเผ่าเบนยามิน เป็นชาวฮีบรูโดยเนื้อแท้ ในเรื่องของการถือกฎบัญญัติแล้ว ข้าพเจ้าอยู่ในพรรคฟาริสี ⁶ เรื่องของความปรารถนาอันแรงกล้าในการรับใช้นั้นข้าพเจ้าข่มเหงคริสตจักร เรื่องความชอบธรรมโดยการถือกฎบัญญัติ ก็ไม่มีใครตำหนิข้าพเจ้าได้ ⁷ แต่สิ่งใดที่เคยนับว่าเป็นผลประโยชน์แก่ข้าพเจ้า บัดนี้ข้าพเจ้านับว่าสิ่งเหล่านั้นไร้ประโยชน์ก็เพื่อพระคริสต์ ⁸ ยิ่งไปกว่านั้นข้าพเจ้านับว่าทุกสิ่งไร้ประโยชน์ เมื่อเปรียบเทียบกับคุณค่าอันยิ่งใหญ่ในการรู้จักพระเยซูคริสต์ องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าทนทุกข์กับการที่เสียทุกสิ่งไปเพื่อพระองค์ และนับว่ามันเป็นเพียงขยะเพื่อข้าพเจ้าจะได้พระคริสต์มา ⁹ และจะได้เห็นว่าข้าพเจ้าอยู่ในพระองค์ โดยไม่ได้มีความชอบธรรมเองโดยการถือกฎบัญญัติ แต่เป็นสิ่งที่ได้มาจากความเชื่อในพระคริสต์ ความชอบธรรม ซึ่งมาจากพระเจ้าบนรากฐานแห่งความเชื่อ ¹⁰ เพื่อข้าพเจ้าจะได้รู้จักพระคริสต์และอานุภาพแห่งการฟื้นคืนชีวิตจากความตาย และร่วมรับการทนทุกข์ของพระองค์ เป็นเหมือนพระองค์ในการสิ้นชีวิตของพระองค์ ¹¹ โดยที่ข้าพเจ้าหวังว่าจะได้ฟื้นคืนชีวิตจากความตายเช่นกัน

มุมานะสู่เป้าหมาย

¹² มิใช่ว่าข้าพเจ้ากระทำทุกสิ่งได้สำเร็จ หรือเป็นคนดีโดยเพียบพร้อมทุกประการแล้ว แต่ข้าพเจ้ามุมานะเพื่อให้ได้สิ่งนั้น ตามที่พระเยซูคริสต์ได้ทำให้ข้าพเจ้าเป็นคนของพระองค์ ¹³ พี่น้องเอ๋ย ข้าพเจ้าถือว่ายังไม่ได้สิ่งนั้น แต่มีสิ่งหนึ่งที่ข้าพเจ้าทำคือ ลืมสิ่งที่อยู่เบื้องหลังเสียและก้าวเหยียดไปสู่สิ่งที่อยู่เบื้องหน้า ¹⁴ ข้าพเจ้ามุมานะสู่เป้าหมาย เพื่อรางวัลคือการที่พระเจ้าเรียกเพื่อไปสู่ชีวิตเบื้องบน โดยผ่านพระเยซูคริสต์ ¹⁵ ฉะนั้นเราทุกคนที่เติบโตฝ่ายวิญญาณแล้วควรคิดเห็นแบบนี้ แต่ถ้ามีใครที่คิดเห็นต่างออกไป พระเจ้าจะให้เป็นที่ประจักษ์แก่ท่านด้วย ¹⁶ อย่างไรก็ตาม เราได้ดำเนินการไปเท่าใดแล้ว ก็จงดำเนินต่อไป

¹⁷ พี่น้องเอ๋ย จงทำตามอย่างข้าพเจ้า และจับตาดูคนที่ปฏิบัติตนตามอย่างที่พวกเราทำเป็นตัวอย่างไว้แล้ว ¹⁸ ดังที่ข้าพเจ้าได้พร่ำบอกท่านอยู่บ่อยๆ และบัดนี้ก็บอกอีกด้วยน้ำตานองหน้าว่า มีหลายคนที่ใช้ชีวิตเยี่ยงศัตรูต่อไม้กางเขนของพระคริสต์ ¹⁹ จุดจบของเขาคือความพินาศ พระเจ้าของเขาคือปากท้องของเขา และสง่าราศีของเขาคือสิ่งที่น่าอับอาย จิตใจของเขาฝักใฝ่อยู่กับสิ่งที่เป็นฝ่ายโลก ²⁰ ด้วยว่า เรามีสัญชาติเป็นพลเมืองของสวรรค์ และเราตั้งตาคอยองค์ผู้ช่วยให้รอดพ้นจากที่นั่น คือพระเยซูคริสต์ องค์พระผู้เป็นเจ้า ²¹ พระองค์เป็นผู้ที่จะเปลี่ยนร่างกายอันต่ำต้อยของเราให้เป็นเช่นร่างกายอันมีสง่าราศีของพระองค์ โดยฤทธานุภาพที่สามารถให้พระองค์นำทุกสิ่งอยู่ภายใต้การควบคุมของพระองค์