The Daily Audio Bible

ที่ดินสำหรับเผ่าสิเมโอน

19 สลากอันที่สองตกเป็นของเผ่าสิเมโอน สำหรับตระกูลต่างๆของเผ่านั้น มรดกของพวกเขาอยู่ในที่ดินของชนเผ่ายูดาห์ ² มีเมืองเหล่านี้เป็นมรดก คือ เบเออร์เชบา (หรือเชบา) โมลาดาห์ ³ ฮาซารชูอาล บาลาห์ เอเซม ⁴ เอลโทลัด เบธูล โฮรมาห์ ⁵ ศิกลาก เบธมารคาโบท ฮาซารสูสาห์ ⁶ เบธเลบาโอท และเมืองชารุเฮน รวมเป็นสิบสามเมืองกับชนบทของเมืองต่างๆเหล่านั้น

⁷ อายิน ริมโมน เอเธอร์ และอาชัน รวมเป็นสี่เมืองและชนบทของเมืองต่างๆเหล่านั้น ⁸ และยังมีหมู่บ้านต่างๆที่อยู่รอบๆเมืองเหล่านี้ไปจนถึงบาอาลัทเบเออร์ เมืองรามาห์ที่เนเกบ นี่คือมรดกที่ยกให้กับตระกูลต่างๆของเผ่าสิเมโอน ⁹ มรดกของคนเผ่าสิเมโอนเป็นส่วนหนึ่งของที่ดินของคนเผ่ายูดาห์ เพราะส่วนแบ่งของคนเผ่ายูดาห์ใหญ่เกินไปสำหรับพวกเขา ดังนั้น คนเผ่าสิเมโอนจึงได้รับมรดกอยู่ท่ามกลางมรดกของคนเผ่ายูดาห์

ที่ดินสำหรับชนเผ่าเศบูลุน

¹⁰ สลากอันที่สามตกเป็นของเผ่าเศบูลุนสำหรับตระกูลต่างๆของเผ่านั้น พรมแดนของที่ดินที่เป็นมรดกของพวกเขาไปไกลถึงสาริด ¹¹ พรมแดนขึ้นไปทางตะวันตกเรื่อยไปจนถึงมาเรอัล มาจดเมืองดับเบเชท จนถึงลำธารทางทิศตะวันออกของโยกเนอัม ¹² จากสาริด พรมแดนยื่นไปในฝั่งตรงข้ามคือฝั่งที่ดวงอาทิตย์ขึ้น ไปถึงพรมแดนเมืองคิสโลททาโบร์ แล้วตามลำธารไปถึงเมืองดาเบรัท แล้วขึ้นไปถึงเมืองยาเฟีย ¹³ จากที่นั่นพรมแดนอ้อมไปทางทิศที่ดวงอาทิตย์ขึ้น ไปจนถึงเมืองกัทเฮเฟอร์ และเมืองเอทคาซิน เรื่อยไปตามลำธารแห้งไปจนถึงริมโมน และหักโค้งเข้าหาเมืองเนอาห์ ¹⁴ พรมแดนทางทิศเหนือโค้งเข้าหาเมืองฮันนาโธน และสิ้นสุดที่หุบเขาอิฟทาห์เอล ¹⁵ ได้รวมเมืองขัทตาท นาหะลาล ชิมโรน อิดาลาห์ และเบธเลเฮม รวมทั้งหมดสิบสองเมืองกับชนบทของเมืองต่างๆเหล่านั้น

¹⁶ นี่คือมรดกของเผ่าเศบูลุนสำหรับตระกูลต่างๆของพวกเขา คือเมืองต่างๆเหล่านี้ และชนบทของเมืองต่างๆเหล่านี้

ที่ดินสำหรับชนเผ่าอิสสาคาร์

¹⁷ สลากอันที่สี่ตกเป็นของเผ่าอิสสาคาร์ สำหรับตระกูลต่างๆของเผ่านั้น ¹⁸ ดินแดนของพวกเขารวมเมือง ยิสเรเอล เคสุลโลท ชูเนม ¹⁹ ฮาฟาราอิม ชิโยน อานาหะราท ²⁰ รับบีท คีชิโอน เอเบส ²¹ เรเมท เอนกันนิม เอนหัดดาห์ และเบธปัสเซส

²² พรมแดนยังไปติดกับเมืองทาโบร์ ชาหะซุมาห์ เบธเชเมช และไปสิ้นสุดที่แม่น้ำจอร์แดน รวมทั้งหมดสิบหกเมืองกับชนบทของเมืองต่างๆเหล่านั้น ²³ นี่คือมรดกที่ดินที่ให้กับเผ่าของอิสสาคาร์สำหรับตระกูลต่างๆของพวกเขา คือเมืองต่างๆและชนบทของเมืองต่างๆเหล่านั้น

ที่ดินสำหรับชนเผ่าอาเชอร์

²⁴ สลากอันที่ห้าตกเป็นของเผ่าอาเชอร์สำหรับตระกูลต่างๆของเผ่านั้น ²⁵ เขตแดนของพวกเขารวมถึงเมืองเฮลขัท ฮาลี เบเทน อัคชาฟ ²⁶ อาลัมเมเลค อามาด มิชอาล

ทางตะวันตกไปจดภูเขาคารเมลและเมืองชิโห ลิบนาท ²⁷ แล้วเลี้ยวไปทางตะวันออกจนถึงเมืองเบธดาโกน ไปจดเขตเศบูลุนและหุบเขาอิฟทาห์เอลไปทางเหนือ ถึงเมืองเบธเอเมคและเนอีเอล และเรื่อยไปทางเหนือถึงเมืองคาบูล ²⁸ เอโบรน^[a] เรโหบ ฮัมโมน และคานาห์ไปไกลถึงมหาไซดอน ²⁹ พรมแดนเลี้ยวไปถึงรามาห์ ไปไกลถึงเมืองไทระที่มีกำแพงล้อมรอบ แล้วเส้นพรมแดนก็เลี้ยวไปโฮสาห์และไปสิ้นสุดที่ทะเล ซึ่งรวมเมือง มาฮารับ อัคซีบ ³⁰ อุมมาห์ อาเฟก และเรโหบไว้ด้วย

รวมแล้วมียี่สิบสองเมือง กับชนบทของเมืองต่างๆเหล่านั้น ³¹ นี่คือมรดกของเผ่าอาเชอร์ สำหรับตระกูลต่างๆของพวกเขา คือ เมืองต่างๆเหล่านี้และชนบทของเมืองต่างๆเหล่านี้

ที่ดินสำหรับชนเผ่านัฟทาลี

³² สลากอันที่หกตกเป็นของเผ่านัฟทาลีสำหรับตระกูลต่างๆของเผ่านั้น ³³ พรมแดนของเขาเริ่มมาจากเฮเลฟ จากต้นก่อในศานันนิม และอาดามีเนเขบ ยับเนเอล จนถึงเมืองลัคคูม และสิ้นสุดที่แม่น้ำจอร์แดน ³⁴ พรมแดนก็เลี้ยวไปทางตะวันตกไปที่เมืองอัสโนททาโบร์ และมันก็ออกจากที่นั่นไปที่เมืองหุกกอก ไปจดกับเขตเศบูลุนทางทิศใต้และเขตอาเชอร์ทางตะวันตก และแม่น้ำจอร์แดนทางทิศตะวันออก ³⁵ บรรดาเมืองที่มีป้อมปราการ คือ ศิดดิม เศอร์ ฮัมมัท รัคคัท คินเนเรท ³⁶ อาดามาห์ รามาห์ ฮาโซร์ ³⁷ เคเดช เอเดรอี เอนฮาโซร์ ³⁸ ยิโรน มิกดัลเอล โฮเรม เบธอานาท และเบธเชเมช รวมเป็นสิบเก้าเมือง กับชนบทที่อยู่รอบเมืองต่างๆเหล่านั้น

³⁹ นี่คือมรดกของเผ่านัฟทาลีสำหรับตระกูลต่างๆของพวกเขา คือเมืองต่างๆและชนบทของเมืองต่างๆเหล่านั้น

ที่ดินสำหรับชนเผ่าดาน

⁴⁰ สลากอันที่เจ็ดตกเป็นของเผ่าดาน สำหรับตระกูลต่างๆของเผ่านั้น ⁴¹ เขตแดนที่เป็นมรดกของพวกเขา รวมเมืองโศราห์ เอชทาโอล อิรเชเมช ⁴² ชาอาลับบิน อัยยาโลน ยิทลาห์ ⁴³ เอโลน ทิมนาห์ เอโครน ⁴⁴ เอลเทเคห์ กิบเบโธน บาอาลัท ⁴⁵ เยฮุด เบเนเบราค กัทริมโมน ⁴⁶ เมยารโคน รัคโคน และบริเวณที่อยู่ใกล้เมืองยัฟฟา

⁴⁷ เมื่อชนเผ่าดานสูญเสียดินแดนของพวกเขาไป พวกเขาได้ลุกขึ้นสู้รบกับเมืองเลเชม^[b] และพวกเขาก็ยึดมันได้และได้ฆ่าชาวเมืองนั้น แล้วยึดครองเมือง และตั้งถิ่นฐานที่นั่น พวกเขาได้เปลี่ยนชื่อเมืองเป็นเมืองดานตามชื่อของบรรพบุรุษของพวกเขา ⁴⁸ นี่คือมรดกของเผ่าดาน สำหรับตระกูลต่างๆของพวกเขา คือเมืองเหล่านี้และชนบทของเมืองต่างๆเหล่านี้

ที่ดินสำหรับโยชูวา

⁴⁹ เมื่อได้แบ่งดินแดนส่วนต่างๆของแผ่นดินนั้นเป็นมรดกตามเขตแดนของมันแล้ว ชาวอิสราเอลได้มอบมรดกท่ามกลางพวกเขาให้กับโยชูวาลูกชายของนูน ⁵⁰ ตามคำสั่งของพระยาห์เวห์ พวกเขาได้ให้เมืองกับโยชูวาตามที่เขาได้ขอไว้ คือ เมืองทิมนาทเสราห์^[c] ในเขตเทือกเขาเอฟราอิม โยชูวาได้สร้างเมืองขึ้นใหม่และตั้งถิ่นฐานอยู่ที่นั่น

⁵¹ นั่นคือดินแดนที่นักบวชเอเลอาซาร์ โยชูวาลูกชายของนูน และบรรดาผู้นำของแต่ละตระกูลของชนเผ่าต่างๆของอิสราเอล ได้แจกจ่าย โดยการจับสลากที่เมืองชิโลห์ ต่อหน้าพระยาห์เวห์ ที่ทางเข้าเต็นท์นัดพบ ดังนั้นเขาทั้งหลายก็แบ่งปันแผ่นดินจนเสร็จเรียบร้อย

เมืองลี้ภัย

(กดว. 35:9-15; ฉธบ. 19:1-13)

20 จากนั้นพระยาห์เวห์ได้พูดกับโยชูวาว่า ² “ให้บอกชาวอิสราเอลว่า ‘ให้ตั้งเมืองลี้ภัยขึ้น สำหรับพวกเจ้าทั้งหลาย ซึ่งเราได้บอกกับพวกเจ้าผ่านทางโมเสส ³ เมื่อใครก็ตามได้ฆ่าคนตายโดยอุบัติเหตุหรือไม่ได้ตั้งใจ จะได้หนีไปอยู่ที่นั่น เมืองเหล่านั้นจะได้เป็นที่ลี้ภัยของพวกเจ้า เพื่อให้พ้นจากญาติของคนตายที่มีหน้าที่ลงโทษคนฆ่า

⁴ เมื่อคนที่ได้ฆ่าคนตายนั้นหนีไปยังเมืองเหล่านี้ เขาต้องยืนอยู่ที่ทางเข้าประตูเมืองนั้นและอธิบายเรื่องของตนให้กับพวกผู้ใหญ่ของเมืองนั้นฟัง แล้วพวกเขาก็จะรับคนผู้นั้นเข้าไปและให้พักอาศัยร่วมกับพวกเขา ⁵ แล้วถ้ามีญาติคนตายที่จะแก้แค้นเขาไล่ติดตามเขามา พวกผู้อาวุโสของเมืองต้องไม่มอบตัวเขาออกไป เพราะเขาผู้นั้นได้ฆ่าเพื่อนบ้านตายโดยไม่ได้ตั้งใจและไม่ได้บาดหมางกันมาก่อน ⁶ คนที่ฆ่าคนอื่นนั้นจะอาศัยอยู่ที่เมืองนั้นจนกว่าเขาจะมายืนอยู่ต่อหน้าชุมชนเพื่อรับการตัดสิน และถ้าตัดสินว่าไม่ตั้งใจฆ่า เขาก็จะอยู่ที่นั่นต่อไป จนกว่าคนที่เป็นนักบวชชั้นสูงสุดในเวลานั้นได้ตายไป จากนั้น คนที่ฆ่าคนอื่นนั้นจะได้รับอนุญาตให้กลับบ้าน ไปยังเมืองที่เขาได้หลบหนีมา’”

⁷ ดังนั้นพวกเขาจึงได้กำหนดเมืองสำหรับลี้ภัยไว้ดังนี้ คือ เมืองเคเดช ในกาลิลี ในแถบเนินเขานัฟทาลี เมืองเชเคมในแถบเนินเขาของเอฟราอิม และคิริยาทอารบา (หรือเฮโบรน) ในแถบเนินเขายูดาห์ ⁸ และอีกฟากหนึ่งของแม่น้ำจอร์แดนซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกของเมืองเยริโค พวกเขาได้เลือกเมืองเบเซอร์ที่อยู่ในทะเลทรายบนที่ราบสูงของชนเผ่ารูเบน กับเมืองราโมทในกิเลอาดของชนเผ่ากาด และเมืองโกลานในบาชาน ของชนเผ่ามนัสเสห์

⁹ เมืองเหล่านั้นเป็นเมืองที่ได้กำหนดไว้สำหรับชาวอิสราเอลทุกคน และคนต่างชาติที่อาศัยอยู่ในหมู่พวกเขา เพื่อว่าหากมีใครฆ่าคนโดยไม่ได้ตั้งใจ จะได้หนีไปอยู่ที่นั่น และไม่ต้องถูกฆ่าตายด้วยมือของญาติผู้ตายที่มีหน้าที่ลงโทษคนฆ่า จนกว่าเขาจะได้ยืนอยู่ต่อหน้าชุมชนเพื่อการตัดสินคดี

พระเยซูเข้าเมืองเยรูซาเล็มอย่างกษัตริย์

(มธ. 21:1-11; มก. 11:1-11; ยน. 12:12-19)

²⁸ หลังจากที่เล่าเรื่องเสร็จแล้ว พระองค์เดินนำหน้าพวกเขาไปเมืองเยรูซาเล็ม ²⁹ เมื่อพระองค์เดินทางมาใกล้หมู่บ้านเบธฟายีและหมู่บ้านเบธานีใกล้ภูเขามะกอกเทศ พระองค์ก็ได้ส่งศิษย์สองคนไปก่อนล่วงหน้า ³⁰ พระองค์สั่งเขาว่า “ให้เข้าไปในหมู่บ้านข้างหน้านั้น เมื่อไปถึง คุณจะเห็นลูกลาตัวหนึ่งผูกอยู่ ยังไม่เคยมีใครขี่มันมาก่อน ให้แก้มัดมันแล้วจูงมาที่นี่ ³¹ ถ้ามีใครถามว่า ‘แก้มัดมันทำไม’ ให้ตอบเขาว่า ‘องค์เจ้าชีวิตต้องการใช้’”

³² พวกเขาก็ไปและพบทุกอย่างตามที่พระเยซูบอกไว้ ³³ ขณะที่แก้มัดลูกลาอยู่นั้น เจ้าของลาก็ถามว่า “แก้มัดมันทำไม”

³⁴ พวกเขาจึงตอบว่า “องค์เจ้าชีวิตต้องการใช้มัน”

³⁵ แล้วพวกศิษย์ก็จูงลามาให้พระเยซู พวกเขาจัดแจงเอาเสื้อคลุมของตนปูบนหลังลา และช่วยพระเยซูขึ้นขี่ลานั้น ³⁶ ระหว่างทางที่พระเยซูขี่ลาผ่านไป ชาวบ้านมากมายเอาเสื้อคลุมมาปูตามท้องถนน

³⁷ เมื่อพระเยซูมาถึงสุดทางที่จะนำลงมาจากภูเขามะกอกเทศ พวกศิษย์จำนวนมากต่างก็พากันโห่ร้องสรรเสริญพระเจ้าด้วยความยินดีในสิ่งมหัศจรรย์ที่พวกเขาได้เห็นมา

³⁹ ส่วนพวกฟาริสีบางคนในฝูงชนก็พูดกับพระองค์ว่า “อาจารย์ห้ามลูกศิษย์ด้วย อย่าให้เขาพูดอย่างนั้น”

⁴⁰ พระองค์ตอบว่า “เราจะบอกให้รู้ว่า ถึงแม้พวกเขาจะหยุดร้อง หินพวกนี้ก็จะโห่ร้องออกมาแทน”

พระเยซูร้องไห้ให้กับเมืองเยรูซาเล็ม

⁴¹ เมื่อพระเยซูมาใกล้และมองเห็นเมืองเยรูซาเล็ม พระองค์ก็ร้องไห้ให้กับเมืองนั้น ⁴² แล้วพูดว่า “เราเคยหวังเหลือเกินว่า วันนี้เจ้าจะรู้ว่าอะไรจะนำสันติสุขมาให้กับเจ้า แต่ตอนนี้สิ่งนั้นถูกปิดซ่อนไปจากเจ้าแล้ว ⁴³ อีกไม่ช้าศัตรูของเจ้าจะสร้างเนินดินบุกขึ้นกำแพงของเจ้า เจ้าจะถูกล้อมไว้ทุกด้าน ⁴⁴ เจ้าและคนของเจ้าจะถูกบุกทำลายลงอย่างราบคาบ ไม่เหลือแม้แต่ซากหินซ้อนทับกันให้เห็นอีกเลย เพราะเจ้ายังไม่รู้ตัวเลยว่า พระเจ้าได้มาช่วยเจ้าแล้ว”

พระเยซูเข้าไปที่วิหาร

(มธ. 21:12-17; มก. 11:15-19; ยน. 2:13-22)

⁴⁵ พระเยซูเข้าไปในบริเวณวิหาร และเริ่มขับไล่คนที่ขายของกันอยู่ที่นั่น ⁴⁶ พระองค์พูดว่า “พระคัมภีร์ เขียนไว้ว่า ‘บ้านของเราจะเป็นบ้านสำหรับอธิษฐาน^[b] แต่พวกเจ้าเปลี่ยนให้มันเป็นรังโจร’”^[c]

⁴⁷ พระเยซูสั่งสอนอยู่ในบริเวณวิหารทุกวัน พวกหัวหน้านักบวช พวกครูสอนกฎปฏิบัติ กับพวกผู้นำชาวยิวพยายามหาทางที่จะฆ่าพระองค์ ⁴⁸ แต่ยังหาโอกาสไม่ได้ เพราะประชาชนทุกคนต่างติดอกติดใจในถ้อยคำของพระองค์เป็นอย่างมาก

เสียงร้องจากหลุมลึก

บทเพลงสรรเสริญของเหล่าบุตรชายแห่งตระกูลโคราห์ ถึงผู้ควบคุมวง บทเพลงเกี่ยวกับโรคภัยที่ทำให้อ่อนแอ บทเพลงมัสคิลของเฮมาน ตระกูลเอศราค